ΜΟΝΑΞΙΑ

Ποιοι ζουν περισσότερο οι παντρεμένοι ή οι ανύπαντροι;

Στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι οι παντρεμένοι ζουν σχεδόν πέντε χρόνια κατά μέσο όρο παραπάνω από τους ανύπαντρους. Βέβαια, το σύνηθες σχόλιο των έγγαμων είναι: ”δεν είναι ότι ζούμε παραπάνω, απλά φαίνεται παραπάνω ... επειδή είμαστε παντρεμένοι”.

Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι οι άντρες οι οποίοι φεύγοντας για τη δουλειά το πρωί λαβαίνουν από τη σύζυγο ένα φιλί στο στόμα (προσοχή – στα μαγούλα δε μετράει), κερδίζουν 30% περισσότερο εισόδημα. Εφαρμογή: Κυρίες μου, αν έχετε βάλει στο μάτι ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, μια γούνα, ένα αμαξάκι, αρχίστε να φιλάτε παθιασμένα τον άνδρα σας το πρωί. Προσοχή όμως. Δεν είναι σίγουρο ότι το έξτρα εισόδημα οφείλεται στην ανταλλαγή σάλιου μεταξύ του ζευγαριού, είναι όμως σίγουρο ότι, μια υγιής σχέση και ένα συναισθηματικά σταθερό οικογενειακό περιβάλλον
συμβάλλουν στην ψυχοσωματική ισορροπία του ατόμου και κατ’ επέκταση στην βελτίωση της απόδοσης και των σχέσεων στον εργασιακό
τομέα. Πράγματι, ένας σημαντικός αριθμός μελετών καταδεικνύουν ότι τα απομονωμένα και μοναχικά άτομα τα οποία δε διαθέτουν άμεση κοινωνική
υποστήριξη, σε συνδυασμό με στρες, υπόκεινται σε μείωση της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος, έχουν περισσότερες πιθανότητες για καρδιαγγειακά προβλήματα, ασθένειες και πρόωρη ηλικία θνησιμότητας. Πέρα όμως από τα προβλήματα σωματικής υγείας υπάρχει ο ανάλογος αντίκτυπος στην ψυχολογική υγεία του ατόμου, καθώς η αίσθηση μοναξιάς συσχετίζεται ισχυρά με την κατάθλιψη και την χαμηλή αυτοεκτιμηση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται πάνω στον κόσμο όχι μέσα σ’ αυτόν. Σαν σβώλοι από όμορφες πέτρες ακουμπάν αλλά είναι χωριστοί. (J. Muir)

Τι εννοούμε με τον όρο μοναξιά;

Υπάρχει μεγάλη διάφορα μεταξύ του να περνάς κάποιο χρόνο μόνος σου και του να είσαι μονάχος / η. Στην πρώτη περίπτωση το άτομο επιλέγει να περάσει λίγο χρόνο μακριά από τους άλλους – όλοι μας χρειαζόμαστε περιόδους ηρεμίας και περισυλλογής. Το δικαίωμα να μπορείς να μείνεις μόνος είναι η αρχή κάθε ελευθερίας. Στη δεύτερη περίπτωση το άτομο αισθάνεται ένα αόριστο αίσθημα έλλειψης ικανοποίησης, ότι κάτι δεν παει καλά, ότι υπάρχει ένα μικρό κενό στη ζωή του / της. Η αίσθηση αυτή μπορεί να αφορά κοινωνική ή συναισθηματική μοναξιά. Η τελευταία αναφέρεται στην απουσία μιας στενής συναισθηματικής
σχέσης. Οι επιφανειακές γνωριμίες που θεραπεύουν την κοινωνική μοναξιά, δεν αγγίζουν τη μοναξιά του συναισθηματικού τύπου. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι σε έναν κόσμο γεμάτο κόσμο αισθανόμαστε μόνοι. Μπορεί να γυρνάμε από πάρτι σε πάρτι και να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε μόνοι / ες. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο αισθάνεται μοναξιά όταν έχει λιγότερες διαπροσωπικές
σχέσεις από όσες θα επιθυμούσε ή όταν αυτές οι σχέσεις δεν είναι τόσο ικανοποιητικές όσο θα ήθελε. Υπάρχει δηλαδή ένα κενό μεταξύ των προσδοκιών του ατόμου και της πραγματικότητας.

”Μοναξιά είναι να έχεις πολλά να δώσεις αλλά κανέναν για να τα δώσεις.”

Η αντίληψη ότι ένας έρωτας λύνει πολλά προβλήματα είναι ρομαντική αλλά
υπέρ-απλοποιημένη.

Είναι σημαντικό να εκτιμάμε όλες μας τις σχέσεις με τις ιδιαιτερότητες τους και να μη χάνουμε ευκαιρία για μια νέα φιλία. Μπορεί οι εννέα επιφανειακές
γνωριμίες να μην μας προσφέρουν αυτό που αναζητάμε αλλά η δέκατη να μας αποζημιώσει.

Κάποιος μπορεί να αισθάνεται έλλειψη σε έναν ή περισσότερους από τους
παρακάτω τομείς: α) ρομαντικές / σεξουαλικές σχέσεις, β) φιλικές σχέσεις, γ) οικογενειακές σχέσεις, και δ) κοινωνικές σχέσεις.

Είμαι ο μόνος που αισθάνεται μοναξιά;

Αν αυτό σας χαροποιεί, δεν είστε ο μόνος ή η μόνη που δεν έχετε παρέα γιατί ... έχετε πολλή παρέα. Κάποιες έρευνες αναφέρουν ότι ένα ποσοστό 10% του πληθυσμού ”αισθάνεται συχνά μόνο” ενώ το 67% ”αισθάνεται μερικές φορές μόνο”. Αν δεν πιστεύετε, κοιτάξτε να δείτε πόσα 0190 νούμερα γνωριμιών κυκλοφορούν και θησαυρίζουν!

Οι πιο επιρρεπείς πληθυσμοί είναι οι νέοι ενώ η αίσθηση μοναξιάς ελαττώνεται καθώς ωριμάζουμε (τουλάχιστον έως τα γεράματα όποτε αρχίζουν να την κάνουν φίλοι και γνωστοί). Καθένας λοιπόν, αισθάνεται μόνος πότε πότε.

Τι σκέπτεστε όταν αισθάνεστε μόνοι;

Η μοναξιά μπορεί να γίνει πιο έντονη εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο την αντιμετωπίζει κανείς. Οι παρακάτω σκέψεις χειροτερεύουν την κατάσταση:

”Κάτι δεν παει καλά με μένα. Είμαι άσχημη, χοντρή και βαρετή. ”

”Δεν αρέσω σε κανέναν. ”

”Είμαι ο μόνος που είναι μόνος. ”

”Η μοναξιά είναι σημάδι αδυναμίας. ”

”Πάντα τα κάνω θάλασσα. ”

”Δεν είμαι καλός στον έρωτα. ”

”Αυτοί οι οποίοι συνοδεύονται από υγιείς σκέψεις δεν είναι ποτέ μόνοι” (P. Sidney)

Τι κάνετε όταν αισθάνεστε μόνοι;

Το 50% των ερωτηθέντων απαντούν: διαβάζω, ακούω μουσική, ή τηλεφωνώ σε ένα φίλο ή μια φίλη. Το σύνολο των αντιδράσεων μπορούν να καταταχθούν σε
τέσσερις κατηγορίες:

α) ενεργητική μοναξιά (δουλειά, χόμπι, διάβασμα, μουσική),
β) κοινωνικές δραστηριότητες (ένα τηλέφωνο, μια επίσκεψη, κλπ.),
γ) συγκέντρωση σε άλλες ουδέτερες δραστηριότητες (ψώνια, οδήγηση), και
δ) θλίψη και παθητική στάση (TV, ύπνος, φαγητό, ποτό, ναρκωτικά, κάνοντας
τίποτα).

Η επίγνωση αυτών των αντιδράσεων και η αντίληψη ότι, όπως τα κανάλια της τηλεόρασης, έτσι και αυτές μπορεί να αλλάξουν εάν εσείς το επιλέξετε είναι το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της μοναξιάς.

Είμαι μόνος /η. Τι να κάνω;

Η ελπίδα ότι η μοναξιά θα φύγει μόνη της είναι μια παθητική στάση. Μια πιο ενεργητική στάση περιλαμβάνει αλλαγή του περιβάλλοντος ή αλλαγή του ατόμου. Για παράδειγμα, μπορούμε να ασχοληθούμε με νέες δραστηριότητες (κλαμπ, χορός, σύλλογοι), να βελτιώσουμε τις κοινωνικές μας ικανότητες, να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας μαθαίνοντας να αισθανόμαστε όμορφα ή πιο
ικανοποιημένοι γενικά.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως να αντιμετωπίζουμε την αυτού εξοχότητα μας ως συνολικό άτομο με έναν αριθμό αναγκών πέρα από την συντροφικότητα τις
οποίες μπορούμε να ικανοποιήσουμε. Είναι ευκαιρία να προσέξουμε τη
διατροφή, την άσκηση, την ανάπαυση, τη δουλειά και τα χόμπι μας.

Το πιο δυνατό άτομο στον κόσμο είναι αυτό που στέκεται μόνο του (H. Ibsen)

Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να περνάμε καλά παρέα με τον εαυτό μας,
γιατί θα περάσουμε ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μας μαζί του. Μάθετε λοιπόν να απολαμβάνετε την μοναξιά, την ηρεμία και τη σιωπή.

Από την άλλη πλευρά, αν στη ζωή σας υπάρχει κάποιο άτομο που σας αρέσει, μην κάθεστε ελπίζοντας ότι θα το καταλάβει και θα έρθει σε σας. Μπορεί να
σκέφτεται όπως και εσείς. Κάντε εσείς την πρώτη κίνηση.

Αν φοβάστε την απόρριψη, σκεφτείτε ”Τι θα χάσω άλλωστε; Κάτι που δεν είχα ούτως ή άλλως”. Όταν περάσει ο χρόνος τους στη γη, οι άνθρωποι μετανιώνουν για τα πράγματα που είχαν την ευκαιρία και δεν έκαναν – σπάνια για αυτά που έκαναν! Άραγε πόσα πράγματα θα μπορούσατε να έχετε στη ζωή αν μόνον τα
είχατε ζητήσει;

Πόσο  λυπηρό είναι το γεγονός ότι σε μια κοινωνία, που οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, εμείς, υπάρχουν στιγμές, που νοιώθουμε μόνοι... Μα γιατί.... που βρίσκεται ο γείτονας, που είναι ο φίλος, οι συνάδερφοι , οι συγγενείς; Μήπως φταίει η κοινωνία και οι απαιτήσεις που έχουν δημιουργηθεί;

Μάλλον φταίμε και εμείς που τόσο καιρό αποδεχόμασταν ότι μας σερβίριζαν  οι ξενόφερτοι  λαοί...

Πού είναι ο Έλληνας που ανά  πάσα στιγμή, είχε την πόρτα του ανοιχτή;  Που  μοιράζονταν  ένα κομμάτι ψωμί και τυρί σε ένα τραπέζι με μία σαλάτα;  Που δεχόταν κόσμο στο σπίτι του και ας μην ήταν συμμαζεμένο, γιατί είχε ξεσηκώσει γενική... Που είναι; 

Μας έφαγαν οι τρόποι και ο πολιτισμός.... Ας φάμε πολιτισμό λοιπόν και ας καθόμαστε μόνοι μας, να αναπολούμε τις παλιές όμορφες εποχές...