ΓΙΑΤΙ Ο ΤΣΟΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ...

Μία εικόνα λένε, ίσον με χίλιες λέξεις....
Ο Τσολιάς μας... το σύμβολο της εθνικής μας  υπερηφάνειας και λεβεντιάς, ΔΑΚΡΥΣΜΈΝΟΣ....
Το γιατί, αφήνω να το σκεφτείτε και να το φανταστείτε εσείς!!  Άλλωστε ο καθένας μπορεί να δώσει την δική τους ερμηνεία!!!
Εγώ ένα έχω μόνο να πω... Ας καθίσει ο καθένας από εμάς, να κοιτάξει αυτή  την φωτογραφία  και ας αναλογιστεί τις ευθύνες του.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ....
Και αυτοί που τρέχουν στους δρόμους και μάχονται για ένα καλύτερο αύριο, κι αυτοί που ανοίγουν κεφάλια με τα γκλόμπ τους, και αυτοί που πολιτεύονται, και αυτοί που αστυνομεύουν πραγματικά την κοινωνία μας, και αυτοί που κάθονται ακόμα αναπαυτικά  στους καναπέδες τους, παρατηρώντας τα γεγονότα...
ΟΛΟΙ..................................................

ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...................

  Μπροστά στο άκουσμα της λέξης ΔΙΑΚΟΠΕΣ ενδόμυχα οι περισσότεροι σκέφτονται καλοκαίρι, άδεια από την δουλειά τους, χαλάρωση, «ανάσες» αναζωογόνησης και ότι άλλο έχει ο καθείς ανάγκη να απολαύσει και να ζήσει. Ο καθημερινός χρόνος των περισσότερων στις μέρες μας είναι έντονος ίσως και βεβαρημένος, προκαλεί ένταση και άγχος. Οι διακοπές κατά κύριο λόγο δια κόπτουν το άγχος και το στρες των καθημερινών ρυθμών κυρίως μιας γεμάτης και έντονης συναισθηματικής ή πρακτικής χρονιάς. Οι δια κοπές λοιπόν είτε είναι στους καλοκαιρινούς είτε στους χειμερινούς μήνες είναι σημαντικό και απαραίτητο η έννοια τους να πληρείται και να εφαρμόζεται απόλυτα. Αυτές τις ημέρες λοιπόν που ο καθένας επιλέγει για να ξεκουράσει το σώμα, το πνεύμα την ψυχή του δεν χρειάζεται να το επιβαρύνει με δραστηριότητες, βαρύγδουπες συζητήσεις, αποφάσεις κρίσιμες, ή ακόμα και να παρθούν πρωτοβουλίες οι οποίες να κρύβουν ένα ρίσκο και ένα φόβο. Αρκετοί έχουν την εντύπωση ότι πηγαίνοντας διακοπές θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν πιθανά προβλήματα της σχέσης τους όταν είναι ζευγάρι, ή να ανακοινωθούν δηλώσεις και αποφάσεις που μπορεί κάποιον να φέρουν σε δύσκολη ακόμα και σε δυσμενή θέση. Η βιασύνη και ο φόβος ότι δεν θα το κάνουν φέρει αρνητικά αποτελέσματα κυρίως τις ημέρες αυτές που ο οργανισμός ζητά ηρεμία, ανεμελιά, χαλάρωση. Οι συζητήσεις μπορεί να ειπωθούν μετά, ας μην τιμωρεί κανείς τον εαυτό του στερώντας του την ευκαιρία να δώσει στον εαυτό του την ψυχική και σωματική ξεκούραση που έχει ανάγκη, εξάλλου όλα τα υπόλοιπα στον χρόνο και τον καιρό τους θα κάνουν ξανά την εμφάνιση τους. Χώρο στην απόλαυση και όχι στην τιμωρία και την στέρηση.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
    Να πάμε διακοπές ή να αγοράσουμε νέα τηλεόραση; Σαφώς το πρώτο, αν θέλουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική ψυχολογική έρευνα, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ικανοποίηση που αντλούμε από τις διακοπές, είναι πιο έντονη και διαρκεί περισσότερο χρόνο, σε σχέση με την ευχαρίστηση από τα νέα υλικά αποκτήματα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι εμπειρίες ενός ταξιδιού προκαλούν στους ανθρώπους μεγαλύτερη χαρά για ένα βασικό λόγο: είναι πιο προσωπικές και εξατομικευμένες και έτσι δεν μπορούν να συγκριθούν με τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων . Το εύρημα αυτό συμφωνεί με το κύριο συμπέρασμα άλλων ερευνών ότι η ευτυχία στους ανθρώπους είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν σύγκρισης.
Ακόμα κι αν και άλλοι άνθρωποι έχουν πάει διακοπές στο ίδιο μέρος με εμάς, δεν παύουμε να διατηρούμε τις καθαρά προσωπικές μας αναμνήσεις από αυτό το ταξίδι μας –και αυτές δεν μπορούν να συγκριθούν με κανενός άλλου. ΄


ΔΙΑΚΟΠΕΣ: ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ !!!
    Η πρώτη φορά που το παιδί φεύγει μόνο του για διακοπές είναι μια αμήχανη στιγμή για το ζευγάρι. Αυτοί που όλη μέρα ασχολούνται με το παιδί, τι θα φάει, πώς θα ντυθεί, τι θα κάνει, ποιος θα το πάει στα μαθήματα, ξαφνικά μένουν μόνοι τους. Κι οι γονείς γίνονται ξανά ζευγάρι. Κι η πρόκληση είναι μπροστά τους. Να θυμηθούν πώς είναι η ζωή χωρίς τα παιδιά. Είναι η ευκαιρία να γεμίσουν οι μπαταρίες, να βρεθούν και –λίγο- μεταξύ τους, να θυμηθούν ότι πέρα από γονείς είναι και ερωτευμένοι άνθρωποι. Η αμηχανία ξεπερνιέται εύκολα αν το ζευγάρι κρατάει ακόμα τη σχέση του κι αυτή η «διπλή μοναξιά» είναι θετική για τους ίδιους, αλλά και μακροπρόθεσμα για τη σχέση τους με το παιδί. Μόνο που χρειάζεται προσοχή. Η απουσία του παιδιού δεν σημαίνει ότι θα καθίσουν άλλες πέντε ώρες στο γραφείο ούτε ότι θα βρουν την ευκαιρία να βάψουν το σπίτι. Αυτός ο αποχωρισμός μπορεί να γίνει πιο δημιουργικός. Μια μαμά έγραφε στο internet σ’ ένα chat γονιών γεμάτων ενοχές επειδή είχαν στείλει τα παιδιά μακριά το καλοκαίρι: «Είναι η καλύτερη ευκαιρία για να πάω ένα ταξίδι με τον άντρα μου. Πηγαίνουμε σε μέρη διαφορετικά κάθε χρόνο για μία εβδομάδα και απολαμβάνουμε ξένοιαστες διακοπές. Μετά έχω όλο το κέφι και τη διάθεση να παίξω και να ασχοληθώ με τα παιδιά μου». Είναι κι αυτό μια λύση.

ΚΑΝΤΕ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΤΟΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟ:
    • Αποχαιρετάτε πάντα τα παιδιά πριν φύγετε. Αν το σκάσετε σαν κλέφτης την ώρα που κοιμάται ή είναι απασχολημένο με κάτι, θα το αναστατώσετε περισσότερο και θα είναι ένα πλήγμα στην εμπιστοσύνη του απέναντί σάς. Οι ειδικοί μάλιστα λένε ότι αυτή η κίνηση μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος στο παιδί.
    • Συγκρατήστε τα δάκρυά σας κι αποφύγετε τους μελοδραματισμούς και τα ατέλειωτα αγκαλιάσματα. Αν κάνετε έτσι εσείς που ξέρετε ότι θα ξαναδείτε το παιδί σας σε λίγες μέρες, τι θα κάνει αυτό. Είναι λογικό να σκεφτεί ότι τόσο σπαραξικάρδιος αποχωρισμός σημαίνει ότι το εγκαταλείπετε για πάντα.
    • Τονίστε όλα τα καλά αυτού του αποχωρισμού. Το παιχνίδι που θα χαρεί, τα μπάνια, τους νέους φίλους που μπορεί να αποκτήσει, το πόσο θα έχει μεγαλώσει μέχρι να το ξαναδείτε.
    • Στα μικρότερα παιδιά φτιάξτε ένα καρτελάκι με σημειωμένες τις μέρες της απουσίας σας. Κάθε μέρα που περνάει το παιδί θα τη σημειώνει με κυκλάκι. Έτσι, θα ξέρει πόσες μέρες μένουν και όταν συμπληρωθούν όλα τα κυκλάκια θα ξέρει ότι έφτασε η μέρα να είστε πάλι μαζί.
    • Συνέπεια. Είναι η λέξη κλειδί. Κρατήστε όποια υπόσχεση δώσετε στο παιδί σας. Να τηλεφωνάτε και να το επισκέπτεστε όσο συχνά του έχετε υποσχεθεί, και να επιστρέψει σπίτι του στην ημερομηνία που έχετε ορίσει.

ΟΡΓΑΝΟΓΡΑΜΜΑ
    • Για επιτυχημένες διακοπές, λάβετε υπόψην την ηλικία, την προσωπικότητα αλλά και τα ενδιαφέροντα των παιδιών σας
    • Εάν υπάρχουν οικογενειακοί φίλοι που έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία με τα δικά σας και εφόσον ταιριάζετε προτιμήστε να κάνετε από κοινού τις διακοπές σας.
    • Στις διακοπές με τον παππού και την γιαγιά βρείτε χρόνο και για εσάς με τον σύντροφο σας. Αυτές οι «μικρές» αποδράσεις ευδοκιμούν.
    • Η βασικότερη ανάγκη των παιδιών κατά την διάρκεια των διακοπών τους είναι το παιχνίδι και η χαλάρωση, επιτρέπεται να «βγουν» και από το ημερήσιο πρόγραμμα που ακολουθούν όλη την χρονιά. Ευελιξία.
    • Με το παιχνίδι και την άθληση ενισχύεται η κοινωνικότητα τους, αναπτύσσεται η φαντασία τους, αποκτούν δραστηριότητες που επιθυμούν και θέλουν να τηρούν.
    • Μπορείτε να προτρέπετε τα παιδιά σε δημιουργικές απασχολήσεις (αν βέβαια το θέλουν και τα ίδια), κατασκευές με διάφορα υλικά, ζωγραφίζοντας κάτι που τους εντυπωσίασε και τους κίνησε το ενδιαφέρον.
    • Και το πιο σημαντικό;;; αφιερώστε χρόνο και στον εαυτό σας, ότι και αν είναι αυτό και βέβαια δεν χρειάζεται να είναι κάτι δύσκολο ή να σας προκαλεί πλήξη και ανία, ακόμα και οι ώρες τεμπελίασης είναι εποικοδομητικές!!!

ΤΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ
    • Την αυστηρότητα του οριοθετημένου ημερήσιου προγράμματος, όπως η συχνότητα των γευμάτων, ο χρόνος και η ποσότητα.
    • Την μελέτη σχολικών μαθημάτων της επόμενης χρονιάς!! Τα παιδιά δεν ξεχνάνε ότι μάθανε και ότι είναι να μάθουν θα το κάνουν στον χρόνο τους.
    • Να τα πιέζετε να ασχοληθούν με κάτι που δεν επιθυμούν και δεν θέλουν.
    • Αυστηροί με την ώρα του ύπνου, μία ή δύο ώρες αργότερα από το σύνηθες δίνει την ευκαιρία και στα παιδιά να εντάξουν την έννοια των διακοπών ως μία περίοδο ανάπαυλας, χαλάρωσης και ευελιξίας απ΄όλο το υπόλοιπο διάστημα.

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ;;;;;!!!!
    Αναλόγως την ηλικία στην οποία βρίσκεται ένα παιδί τότε προσαρμόζονται και οι καταστάσεις στο μοίρασμα ή όχι ενός δωματίου στις ημέρες των διακοπών. Ένα βρέφος που έχει πρωταρχική ανάγκη την παρουσία και την άμεση φροντίδα του γονιού φυσικά και θα είναι όλοι μαζί σ’ ένα δωμάτιο. Συνήθως τα παιδιά σχολικής ηλικίας και κυρίως 9 ετών και άνω μπορούν να εξυπηρετηθούν σε αρκετούς τομείς και είναι χρήσιμο να έχουν το δικό τους δωμάτιο και φυσικά εάν υπάρχουν αδέρφια το δωμάτιο που θα μοιραστούν θα είναι κοινό. Τι γίνεται όμως όταν οι συνθήκες αδυνατούν τα παιδιά να έχουν τον δικό τους χώρο από τους γονείς; Είναι χρήσιμο και –μελλοντικά- ωφέλιμο οι γονείς να σέβονται τις ανάγκες του παιδιού τους στην όποια ηλικιακή φάση και αν βρίσκονται και να προσαρμόζονται σ΄’ αυτό. Δηλ. την ανάγκη που ο έφηβος θα θέλει να μένει κάποιες ώρες μόνος του, ή αν ακούει μουσική, να κοιμάται ώρες που ο γονιός θέλει να κάνει κάποιες άλλες δραστηριότητες ή ακόμα να παραμείνει ξύπνιος. Το ότι κάνουνε διακοπές όλοι μαζί δεν σημαίνει ότι ο καθείς κάνει ότι θέλει αλλά ούτε ο ένας επιβάλλεται και πιέζει τον άλλον στο να πραγματοποιήσει κάποιες δικές του ανάγκες ακόμα και αν οι μεγαλύτεροι δεν συμφωνούν απόλυτα. Άλλωστε τα παιδιά και οι ενήλικοι δεν μπορούν πάντα να συμφωνούν στο τι ανάγκες έχουν κάθε στιγμή. Μένοντας στο ίδιο δωμάτιο γονείς και παιδιά και ιδίως εκείνα που ανήκουν σε μεγαλύτερη ηλικία από εκείνης της προσχολικής είναι σημαντικό να δίνονται αρμοδιότητες στο παιδί όπως στην τακτοποίηση των δικών τους πραγμάτων, στα ρούχα, στα αντικείμενα τους. Το παιδί της σχολικής ηλικίας θέλει ένα γονιό που να του φέρεται όπως του αρμόζει, στην ηλικία του, το ίδιο συμβαίνει και στην προεφηβεία και στην εφηβεία. Τα πισωγυρίσματα ρόλων από μεριάς των γονέων προκαλούν στο παιδί τους θυμό, οργή και ρήξη.

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
    Ο πρώτος καλοκαιρινός αποχωρισμός, όσο κι αν σας φοβίζει, είναι απαραίτητος για να χαρεί το παιδί σας ολόκληρο το καλοκαίρι. Ψυχραιμία, όταν ξαναβρεθείτε, θα δείτε πόσο ωραία πέρασε.
    «Θυμάμαι ακόμα την αγωνία που ένιωθα την πρώτη φορά που έστελνα το μικρό μου να περάσει τις διακοπές στο πατρικό μου, μακριά από την Αθήνα. Πέρα από τον τεράστιο φουσκωμένο σάκο που είχα ετοιμάσει με ρούχα -λες και θα καθόταν ένα χρόνο- ένιωθα ακόμα πιο φουσκωμένη την καρδιά μου από τις ενοχές και την ανασφάλεια. Το έστελνα σε δικούς μου ανθρώπους, και τι μ’ αυτό; Αγωνιούσα λες και το έστελνα στη ζούγκλα με τα άγρια θηρία. Ευτυχώς, οι όποιοι φριχτοί εφιάλτες μου δεν επαληθεύτηκαν κι όταν πήγα να το πάρω αντίκρισα ένα γελαστό, μαυρισμένο, πιο παχύ, χαρούμενο μπόμπιρα».
    Οι πρώτες χωριστές διακοπές είναι πάντα μια δύσκολη στιγμή για παιδιά και γονείς. Τα πράγματα όμως είναι απλούστερα απ’ ό,τι φαίνονται. Αρκεί να λέμε την αλήθεια στα παιδιά και να είμαστε συνεπείς στις όποιες υποσχέσεις. Ξεκινάμε λοιπόν...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ
    Η εμπειρία της συμβίωσης με τη γιαγιά και τον παππού είναι μοναδική για κάθε παιδί. Μπορεί να φαντάζει απλή, καθώς είναι η… άμεσος δράση για κάθε ανάγκη, αλλά είναι κάτι που θα ζεσταίνει για πάντα τις αναμνήσεις του παιδιού σας. Αν μένουν μακριά από την πρωτεύουσα ή αν πηγαίνουν εκτός πόλης για διακοπές, αυτή είναι η πρώτη λύση για τους γονείς που έχουν μόνο λίγες μέρες άδεια. Το παιδί σας θα περάσει τις διακοπές του σ’ ένα περιβάλλον που ξεχειλίζει από αγάπη και φροντίδα. Όμως κι εδώ χρειάζεται καλή επικοινωνία με τους γονείς, που θα του εξηγήσουν πώς και γιατί πρέπει να μείνει με τους παππούδες για κάποιο διάστημα.
Οι πρώτες φορές που το παιδί θα φύγει από το σπίτι για να πάει στη γιαγιά και στον παππού πρέπει να είναι σύντομες. Θεωρούνται «πειραματικές» και για τις δυο πλευρές. Οι γονείς θα δουν πώς τα πάει το παιδί στο νέο περιβάλλον κι εκείνο θα δει πώς τα πάει μακριά τους. Ιδανικό θα ήταν, την πρώτη φορά, να πάνε κι αυτοί μαζί, να προσαρμοστούν μαζί και μετά να φύγουν. Κι επειδή αυτά τα πράγματα πρέπει να γίνονται σταδιακά, η πρώτη φορά μπορεί να είναι λίγες μέρες, για παράδειγμα, το διάστημα ανάμεσα σε δυο Σαββατοκύριακα. Και μετά η επόμενη να είναι περισσότερο, κι όλο και πιο πολύ.
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
    Η κατασκήνωση είναι το όνειρο αλλά και ο φόβος πολλών παιδιών κι άλλων τόσων μαμάδων. Ένα παιδί που έχει καλή σχέση νιώθει άνετα και μπορεί να αντεπεξέλθει χωρίς πρόβλημα. Ένας φίλος για παρέα ή κάποια παιδιά που ξέρει από πριν θα βοηθήσουν ακόμα περισσότερο στην προσαρμογή του, αφού το περιβάλλον θα φαίνεται πιο οικείο με τα γνωστά πρόσωπα.
Όσο πιο κοινωνικό είναι ένα παιδί, τόσο πιο εύκολα είναι τα πράγματα. Αν όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, ίσως θα ήταν καλύτερα να προετοιμαστεί πριν πάει στην κατασκήνωση. Κάτι που θα το βοηθήσει πολύ είναι να ενταχθεί από τον προηγούμενο χειμώνα σε κάποια ομάδα συνομηλίκων του, π.χ. ποδόσφαιρο, μπαλέτο, ζωγραφική, ομάδα δημιουργικής απασχόλησης κ.λπ., οτιδήποτε μπορεί να το φέρει σε επαφή με τα άλλα παιδιά. Θα αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες, θα ξέρει τι σημαίνει ένταξη σε μια ομάδα και –κυρίως– θα έχει αλληλεπίδραση με τους συνομηλίκους του διαφορετική από εκείνη που έχει στις σχολικές αίθουσες.
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ
    Αυτές οι διακοπές μακριά από τους γονείς βοηθούν το παιδί να αναπτύξει την αυτοπεποίθηση και τις ικανότητές του. Αν αυτός ο αποχωρισμός γίνει σε κατάλληλες συνθήκες και το παιδί είναι προετοιμασμένο, μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ. Μαθαίνει να αισθάνεται ασφαλές και μακριά από τους γονείς, να τα βγάζει πέρα μόνο του, αναγκάζεται να συμβιώσει με άγνωστα παιδιά και να χτίζει κοινωνικές σχέσεις, μαθαίνει το ομαδικό πνεύμα.
    Αυτά τα παιχνίδια αυτοπεποίθησης βέβαια δεν προϋποθέτουν παντελή απουσία σας. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει και την υψηλή προστασία σας. Μία φορά την ημέρα είναι καλό να μιλάτε στο τηλέφωνο μαζί του. Ας μην είστε όμως «κρεμασμένη» όλη τη μέρα από το ακουστικό. Κάτι τέτοιο δεν βοηθάει το παιδί και το κάνει να μη νιώθει ασφάλεια εκεί που βρίσκεται. Όταν οι γονείς έχουν πολύ άγχος και το δείχνουν, το παιδί αισθάνεται την ένταση και θεωρεί ότι υπάρχει πρόβλημα, ανησυχεί και ενοχοποιείται. Εντελώς ασυνείδητα του έρχεται η σκέψη ότι η μητέρα είναι αγχωμένη, επειδή αυτό δεν είναι σε ασφαλές περιβάλλον, άρα καλό είναι να φύγει από εκεί.
    Όσο για τις επισκέψεις, χρειάζονται κι αυτές. Μην αφήνετε το παιδί μόνο στην κατασκήνωση, π.χ., για τρεις εβδομάδες επειδή φοβάστε ότι θα ζητήσει να φύγει μαζί σας. Φαντάζεστε πώς αισθάνεται όταν βλέπει τα άλλα παιδιά με τους γονείς τους; Κι εδώ όμως παίζει ρόλο η συνέπεια. Το παιδί πρέπει να ξέρει αν θα το επισκεφθείτε και πότε. Όμως ας μην υποσχεθείτε κάτι που δεν θα μπορέσετε να τηρήσετε. Κι αν στενοχωριέται την ώρα που φεύγετε, σκεφτείτε ότι είναι λογικό για ένα παιδί. Εδώ χρειάζεται η σταθερή στάση: «Θα μείνεις εδώ και θα δεις ότι θα ξαναπροσαρμοστείς». Κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Και μην ανησυχείτε όταν φεύγετε.

Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
    Η προσμονή για τις διακοπές προσφέρει περισσότερη χαρά σε κάποιον, επηρεάζοντας τα συνολικά επίπεδα της ευτυχίας του, από ό,τι η εξόρμηση αυτή καθαυτή. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο χαρούμενο δεν είναι τόσο οι διακοπές αυτές καθαυτές όσο η προσμονή.
    Φυσικά είναι άλλο πράγμα το να ζεις κάτι και άλλο να το σκέφτεσαι. Η εμπειρία είναι σημαντική. Στις διακοπές συνήθως περνούμε πολύ όμορφα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουμε χαρούμενοι. Άλλωστε, αν δεν έχεις ζήσει κάτι δεν μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα για το αν σε κάνει χαρούμενο ή όχι.
    Όσοι χαρακτηρίζουν τις διακοπές τους ουδέτερες ή γεμάτες στρες, όταν γυρίζουν δεν νιώθουν πιο χαρούμενοι. Αν κι αυτό ακούγεται φυσιολογικό, το εντυπωσιακό είναι ότι ούτε όσοι τις περιέγραψαν ως χαλαρωτικές ένιωθαν πιο χαρούμενοι από αυτούς που δεν πήγαν. Μόνο όσοι δήλωσαν πως οι διακοπές τους ήταν πολύ χαλαρωτικές ήταν περισσότερο ευτυχισμένοι από τους υπόλοιπους, αλλά κι αυτοί μόνο για δύο εβδομάδες.
    Οι διακοπές αυτές καθαυτές θα έπρεπε να προκαλούν θετικά συναισθήματα και σκέψεις στον άνθρωπο. Πλέον όμως το άτομο ζει περισσότερο στον χώρο του φανταστικού παρά σε αυτόν του πραγματικού. Του είναι σαφώς ευκολότερο να φαντάζεται, να ονειρεύεται, να προσμένει κάτι- στη συγκεκριμένη περίπτωση τις διακοπές του- παρά όταν βρεθεί στον τόπο των ονείρων του να καταφέρει να αλλάξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τον τρόπο ζωής στον οποίο έχει συνηθίσει. Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής μας έχουν εγκλωβίσει σε μια κοινωνία που δεν έχει καμία σχέση με την έννοια των διακοπών. Ο άνθρωπος αδυνατεί να χαρεί με τη φύση και την ηρεμία που συνεπάγονται οι διακοπές.

    Σύμφωνα με έρευνες η προσμονή, η εμπειρία και οι αναμνήσεις είναι τρεις ψυχολογικές μεταβλητές που επηρεάζουν τη στάση μας απέναντι στις διακοπές. Συνηθέστερα το στάδιο της προσμονής, όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο, είναι το καθοριστικότερο, αλλά και το πιο ευχάριστο από τα υπόλοιπα δύο. Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι ελπίδες υπερβαίνουν τις δυνατότητες και όταν η πραγματικότητα υπολείπεται της φαντασίας: Κουνούπια, ανεπαρκή ξενοδοχεία, εγκαύματα από τον ήλιο, μέλη της οικογένειας με διαφορετική αντίληψη για τις ιδανικές στιγμές χαλάρωσης, καυγάδες, συνωστισμός, πενιχρά οικονομικά, καθώς και μια επίπλαστη κουλτούρα περιπέτειας είναι δυνατόν να διαταράξουν και να διασκεδάσουν τις επιθυμίες, οδηγώντας στη ματαίωση και την εξάντληση. Μερικές φορές οι πιθανές αναποδιές αποτελούν τις καλύτερες αναμνήσεις και πηγή για ατέλειωτες αφηγήσεις κατά την επιστροφή, αλλά το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν γίνεται αντιληπτό τη στιγμή που οι αντιξοότητες ταλανίζουν τους παραθεριστές.

    Κατά το στάδιο της ανάμνησης οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να εξιδανικεύουν τα θετικά στοιχεία των διακοπών τους και να υποβαθμίζουν τα αρνητικά. Αργότερα, παρατηρείται η τάση περιφραστικής περιγραφής τους: «Αυτές ήταν οι διακοπές που κόντεψα να πνιγώ, η τότε που γνώρισα τη σύζυγό μου».
     Κατά τη διάρκεια των διακοπών πολλοί εργαζόμενοι, υπό την πίεση του να περάσουν οπωσδήποτε ευχάριστα, επιτείνουν το άγχος τους, με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουν τις μικρές στιγμές και να κοιτούν απελπισμένοι τις μέρες να ξοδεύονται, χωρίς η πολυπόθητη ευχαρίστηση να επέρχεται. Η εναλλαγή των στιγμών χαλάρωσης στις βραχυπρόθεσμες διακοπές με την ολιγοήμερη επιστροφή στην πραγματικότητα οξύνει την αντίθεση και οδηγεί τους ανθρώπους να εκτιμούν περισσότερο τον ελεύθερο τους χρόνο.

    Πολλοί λίγοι καταφέρνουν να πετύχουν θεαματικές αλλαγές κατά την περίοδο των διακοπών, ενώ αντίθετα οι περισσότεροι μεταφέρουν αυτούσιες τις συνήθειες και το άγχος τους στη νέα τοποθεσία. Οι ψυχολογικές αυτές αποσκευές, ειδικά των εργασιομανών, οδηγούν σε εμμονές και ιδεοληψίες που αναστέλλουν την ηδονή: Ψυχαναγκαστικές προσωπικότητες, που πανικοβάλλονται εάν δεν έχουν μεταφέρει όλη την οικοσκευή στις αποσκευές, που φρίττουν με την ιδέα πως δεν θα είναι εφικτή η ευρυζωνική σύνδεση στο απόμερο μέρος που θα επισκεφθούν, που νιώθουν προδομένοι από το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας και απογοητευμένοι από την έλλειψη καταστήματος καλλυντικών στο παραμεθόριο νησί, απλώς ψάχνουν μια πρόφαση να μείνουν σπίτι τους και να αντισταθούν μέχρις εσχάτων στην αλλαγή. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι άντρες απολαμβάνουν τις διακοπές λιγότερο σε σύγκριση με τις γυναίκες και θα ήταν προθυμότεροι να τις τερματίσουν και να επιστρέψουν στη δουλειά τους.
    Τυπικό γνώρισμα των διακοπών είναι η ψευδαίσθηση ότι βρισκόμαστε εκτός χρόνου, αυτό οφείλεται στην καταστρατήγηση των επιβεβλημένων κοινωνικών ρυθμών. Η ώρα του φαγητού και του ύπνου δεν είναι προκαθορισμένη, οι υποχρεώσεις αλλάζουν, και στην πλαζ απευθυνόμαστε στον ενικό στους διπλανούς μας κάτω από την ομπρέλα σαν να ήμαστε φίλοι από χρόνια. Στην παραλία οι σχέσεις ισχύος μεταβάλλονται. Δεν έχει πια σημασία το επάγγελμα ή, ως ένα βαθμό, το εισόδημα μας. Η επιλογή βουνό ή θάλασσα εξαρτάται επίσης από τις συνήθειες που αποκτήσαμε από παιδιά. Είναι ένα είδος εξάρτησης : εάν κάποιος πηγαίνει πάντα στη θάλασσα, συνδέει αναπόφευκτα την έννοια των διακοπών με την παραλία και νοιώθει την ανάγκη να πάει έστω και για λίγες μέρες, ακόμα κι αν έχει ήδη κάνει διακοπές άλλου. Όμως πίσω από επιλογή της θάλασσας κρύβονται και βαθύτεροι λόγοι. Για παράδειγμα, η έλξη για το νερό, προέρχεται από την γλυκιά υποσυνείδητη ανάμνηση των 9 μηνών που ζήσαμε ως έμβρυα μέσα στο αμνιωτικό υγρό. 

Αποτυχία των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.... Γιατί άραγε!!!!

Γιατί δεν πετυχαίνουν οι σχέσεις των ανθρώπων;

Οι συναισθηματικές, ερωτικές, και συζυγικές σχέσεις είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Ο άνθρωπος είναι «ερωτικό όν» (εκτός από κοινωνικό) και ίσως σε αυτό να διαφοροποιείται από τα ζώα τα οποία συνουσιάζονται με μοναδικό σκοπό την αναπαραγωγή του είδους. Για τον άνθρωπο, η συναισθηματική σύνδεση, η αγάπη, η αίσθηση ότι είμαι αποδεκτός, ότι είμαι αρεστός από τον άλλον και ερωτικά επιθυμητός είναι σημαντικά στοιχεία για την εσωτερική του ισορροπία. Ίσως γι αυτόν το λόγο, έχει χυθεί απεριόριστη ποσότητα μελανιού σε λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα, νουβέλες, ποίηση και μουσικούς στίχους που αναφέρονται στο ερωτικό ζήτημα, τη μοναξιά, το χωρισμό, το πάθος της επαφής των ανθρώπων.

Από την άλλη μεριά, παρ’ όλες τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας κλπ., απάντηση –λύση στο ερωτικό ζήτημα δεν έχει βρεθεί: πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι μόνοι τους, άλλοι είναι μέσα «σε σχέση» ή «σε γάμο» χωρίς όμως να νιώθουν τίποτα ιδιαίτερο ή ακόμη και καταπιεζόμενοι, ενώ άλλοι πάλι έχουν υιοθετήσει τη μοναχικότητα ή την «περιστασιακότητα» ως τρόπο ζωής και παραμένουν συνειδητά εργένηδες / εργένισσες ή «περιστασιακώς ερωτευόμενοι».

Είναι λοιπόν τουλάχιστον «προκλητικό» να θέσει κανείς το ερώτημα (και να προσπαθήσει να το απαντήσει), «γιατί δεν πετυχαίνουν οι σχέσεις των ανθρώπων»; «τι φταίει;». Στον ίδιο πειρασμό μπήκε και ο συγγραφέας αυτού του κειμένου και ιδού τα ευρήματα –αποτελέσματα του δικού του προβληματισμού:

1.       «Ψεύτικες Επιλογές»: τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι πολλές φορές επιλέγουμε ή προσπαθούμε να επιλέξουμε συντρόφους που δε μας αρέσουν ή δε μας ταιριάζουν πραγματικά, επειδή «έτσι πρέπει». Αυτό το «πρέπει» τώρα επιδέχεται πολλές επιμέρους αναλύσεις, αλλά η βασική ιδέα είναι ότι ανταποκρινόμαστε περισσότερο σε ένα «κοινωνικό κάλεσμα» παρά σε μια ατομική, αληθινή συναισθηματική μας πραγματικότητα. Ακόμη, κι όταν δεν το συνειδητοποιούμε πλήρως, προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τα «θέλω» και τις «προσταγές» άλλων ανθρώπων (φίλοι, γονείς, κοινωνικός περίγυρος) -παρά τα δικά μας.

2.       «Κοινωνικά μοντέλα»: Μοιάζει με το προηγούμενο, αλλά αυτό το κομμάτι είναι ίσως πιο «υπόγειο» με την έννοια ότι το αντιλαμβανόμαστε δυσκολότερα, καθώς τα κοινωνικά μοντέλα έχουν ενσταλαχτεί στην κουλτούρα μας και ενθαρρύνονται από την τηλεόραση, τις παρέες κλπ. Τα κοινωνικά μοντέλα «προγραμματίζουν» τη συμπεριφορά μας στο ερωτικό ζήτημα  και τις επιλογές –κριτήρια που βάζουμε σχετικά με τους συντρόφους μας (οι γυναίκες «πρέπει» να είναι ψηλές, λεπτές, ξανθιές, οι άντρες «πρέπει» να είναι μελαχρινοί, μυώδεις, με θεληματικό πηγούνι κλπ.). Ακόμη, τα κοινωνικά μοντέλα αναφέρονται στην επαγγελματική, οικονομική κατάσταση που είναι επιθυμητή, στις προσδοκίες μας από το σύντροφο, στους «ρόλους» που «πρέπει» να παίζει ο άντρας και η γυναίκα κ.ο.κ.

3.        Το παράδοξο του «φόβου της σύνδεσης»: Όλοι ζητούν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν, από την άλλη μεριά όμως το παράδοξο είναι ότι η σύνδεση, η αγάπη, η δέσμευση μπορεί να μας δημιουργούν φόβο. Όταν κάποιος είναι σε μια σχέση σύνδεσης / αγάπης, υπάρχουν «υποχρεώσεις και δικαιώματα» που ενδεχομένως να μη μπορεί να «σηκώσει», προκειμένου να πληρώσει το «τίμημα του έρωτά» του. Βεβαίως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, η αγάπη θα πρέπει να είναι και να βιώνεται ως ελευθερία έκφρασης κι όχι ως σύνολο κανόνων και απαγορεύσεων. Όμως, επειδή ζούμε σε μια κοινωνία με «συναλλακτικό» πολιτισμό («τι μου δίνεις, τι σου δίνω»), είναι εύκολο να διαστρεβλωθεί και η ιδέα των προσωπικών σχέσεων καταλήγοντας σε απλή «λογιστική συναισθημάτων» («χρεώσεις» / «πιστώσεις»).

4.       Ατομικές ανασφάλειες: Ανασφάλειες σχετικά με το αν είμαστε αρκετά ελκυστικοί, ερωτικοί, «αποδοτικοί εραστές», καλοί, εσωτερικές συγκρούσεις, συσσωρευμένα αρνητικά συναισθήματα και άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, μπορεί να καθορίζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας μέσα σε μια σχέση. Συγκεκριμένα, μπορεί να μας κάνουν είτε να έχουμε μια «παιδιάστικη» συμπεριφορά, με γκρίνιες, καπρίτσια, ψευτοεγωισμούς και ανευθυνότητα, είτε από την άλλη μεριά μια συμπεριφορά αυταρχική που προσπαθεί να κουμαντάρει κάθε πτυχή της ζωής του άλλου. Φυσικά και οι δύο τύποι δεν οδηγούν σε υγιείς συναισθηματικά καταστάσεις, αφού και στις δύο περιπτώσεις κάποιος από τους δύο καταπιέζεται από τη σχέση εξουσίας που δημιουργείται η οποία σιγά-σιγά διαβρώνει τον ερωτισμό. Δεν υπάρχει λόγος να θέλουμε να βγάλουμε τα «απωθημένα» μας μέσα στη σχέση, είναι καλύτερα να λειτουργούμε σαν ώριμα άτομα με ενήλικη συμπεριφορά που δε μπερδεύει τον έρωτα με την εξουσία.

5.       Δεν φροντίζουμε αρκετά τον εαυτό μας: Αν δεν αγαπάμε και δε φροντίζουμε αρκετά τον εαυτό μας, είναι δύσκολο να μας αγαπήσουν οι άλλοι. Πολλές φορές ξεχνούμε ότι πρέπει να φροντίζουμε την εμφάνισή μας, τη διατροφή μας, την υγιεινή μας, το ντύσιμό μας, παραμελούμε την προσπάθειά μας να είμαστε ελκυστικοί κι έτσι σιγά-σιγά αφενός χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας, και αφετέρου αλλάζουμε αυτό που αρχικά άρεσε στο σύντροφό μας. Άλλες φορές πάλι, παραμελούμε τα ενδιαφέροντά μας, τη δουλειά μας, τους φίλους μας, το γυμναστήριο, τις τέχνες, τα χόμπι μας, ό,τι μας δίνει προσωπική ευχαρίστηση, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, χάνουμε τον εαυτό μας και στο τέλος και το σύντροφό μας…

ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΙΝΑ 18 .....

Σήμερα έγινα 18!!!! Ναι, ναι…. 18… Πως το περίμενα αυτό τόσα χρόνια…!!!

Από τότε, που θυμάμαι τον εαυτό μου… αγωνιούσα και επιθυμούσα πάρα πολύ να φτάσω σε αυτή την ηλικία… Να ενηλικιωθώ!!!! Να μπορώ να λειτουργώ αυτόνομα και να μην ελέγχομαι από κανέναν… Να κάνω αυτό ακριβώς, που εγώ θέλω και επιθυμώ… χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν και τίποτα….

Να σπουδάσω, να ασχοληθώ με αυτό που πραγματικά με γεμίζει και με εκφράζει…Να διασκεδάσω, γιατί όλα τα σχολικά χρόνια, που περάσανε, ένοιωθα έναν ζυγό πάνω από το κεφάλι μου… που μου επέβαλλε τον τρόπο, που διάβαζα και  το πως ΕΠΡΕΠΕ να  εκμεταλλευτώ  τον χρόνο μου…Ελεύθερος χρόνος????? Τι είναι αυτό….

Τα πρωινά στο σχολείο…… Μετά ξένη γλώσσα…. Ύστερα μία δραστηριότητα …..(γιατί αφού όλοι ασχολούνταν με κάτι, κάτι πρέπει να έκανα και εγώ….)και μετά επιστροφή στο σπίτι για διάβασμα….

Ήρθε ο καιρός να εργαστώ, να βγάζω μόνη μου το χαρτζιλίκι μου, και να μην περιμένω πότε θα μου δώσουν οι άλλοι κανένα ευρώ, για να βγω και να αγοράσω, αυτά που θέλω….

Ε ναι λοιπόν…. Είμαι 18!!!!!! Επιτέλους…..Μπορώ πια να ξεκινήσω να πραγματοποιώ τις επιθυμίες μου…. Η’ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ;;;;;;

Περιμένω τα αποτελέσματα των Πανελληνίων Εξετάσεων, που για ακόμα μία φορά , μία επιτροπή λίγων ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΩΝ  ΑΝΘΡΩΠΩΝ, αποφάσισε να παίξει με τους αγώνες  και τον κόπο των τελευταίων 2 χρόνων μου, απλά  αποδεικνύοντας, πως έχουν μορφωθεί σε τέτοιο επίπεδο, που εγώ δεν μπορώ να τους φτάσω!!!!

Η ανεργία του τόπου, έχει πιάσει κόκκινο, και κανένας τομέας δεν μπορείς να πεις πως προβλέπει να έχει προοπτικές για επαγγελματική σταδιοδρομία….Άρα η επιλογή μου για το τι θα σπουδάσω, δεν σημαίνει, πως αυτό θα  εξασφαλίσει και  την επαγγελματική μου αποκατάσταση….

Η οικονομική κρίση, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια επιλογών…  Χωρίς χρήμα δυστυχώς όλα σταματούνε….Όνειρα, εργασία, μελλοντικά σχέδια…. 

Μήπως  προέχει  το πώς θα επιβιώσω και όχι το τι θα σπουδάσω;;;;;;;

Μήπως πρέπει, να αφήσω φίλους και συγγενείς και να φύγω εκτός συνόρων για να βρω ένα  καλύτερο μέλλον;;;;;;;;

Μήπως  τα όνειρα και η αγωνία τόσων χρόνων ήταν άσκοπα;;;;;; Μήπως  τελικά ζούμε σε μία ουτοπία;;;;;; 

ΈΓΙΝΑ 18 !!!!!!!! ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ………..

Τα συναισθήματά σας είναι τα καύσιμα- Η δύναμη των συναισθημάτων

Από τη στιγμή που γεννιέστε, αισθάνεστε διαρκώς κάτι, όπως και κάθε άλλο άτομο γύρω σας. Μπορείτε να διακόπτετε τις συνειδητές σκέψεις σας όταν κοιμάστε, αλλά δεν μπορείτε ποτέ να σταματήσετε να αισθάνεστε, επειδή το να ζει κανείς σημαίνει να νιώθει τη ζωή. Είστε ένα ον που έχει τη δυνατότητα να αισθάνεται μέχρι το μεδούλι, δεν είναι τυχαίο που κάθε εκατοστό του σώματός σας είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να νιώθει τη ζωή! Ολόκληρο το σώμα σας καλύπτεται από ένα λεπτό στρώμα δέρματος, το αισθητήριο όργανο που σας επιτρέπει να αισθάνεστε τα πάντα.

Το πως αισθάνεστε την κάθε δεδομένη στιγμή είναι πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο, επειδή το πως αισθάνεστε τώραδιαμορφώνει τη ζωή σας.

Οι σκέψεις και τα λόγια σας δεν έχουν καμιά δύναμη στη ζωή σας, χωρίς τα συναισθήματά σας. Στη διάρκεια της ημέρας κάνετε ένα σωρό σκέψεις που ουσιαστικά δεν αντιστοιχούν σε τίποτα, αφού πολλές από αυτές δεν πυροδοτούν κανένα δυνατό συναίσθημα μέσα σας. Αυτό που αισθάνεστε είναι το σημαντικό!

Φανταστείτε ότι οι σκέψεις και τα λόγια σας είναι ένα διαστημόπλοιο και τα συναισθήματά σας τα καύσιμα. Το διαστημόπλοιο είναι ένα στάσιμο όχημα, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς καύσιμα, αφού η δύναμη που το κινεί είναι ακριβώς τα καύσιμα. Το ίδιο ισχύει για τις σκέψεις και τα λόγια σας. Οι σκέψεις και τα λόγια σας είναι οχήματα που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς τα συναισθήματά σας, επειδή τα συναισθήματά σας είναι η κινητήρια δύναμη των σκέψεων και των λόγων σας!

Όπως καθετί άλλο στη ζωή, τα συναισθήματά σας μπορεί να είναι θετικά είτε αρνητικά, έχετε καλά συναισθήματα ή κακά συναισθήματα. Όλα τα καλά συναισθήματα απορρέουν από την αγάπη! Και όλα τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται από την απουσία της αγάπης. Όσο καλύτερα αισθάνεστε, όπως όταν είστε χαρούμενοι, τόσο περισσότερη αγάπη εκπέμπετε. Και όσο περισσότερη αγάπη εκπέμπετε, τόσο περισσότερη αγάπη λαμβάνετε.

Όσο χειρότερα αισθάνεστε, όπως όταν νιώθετε απελπισμένοι, τόσο περισσότερη αρνητικότητα εκπέμπετε. Και όσο περισσότερη αρνητικότητα εκπέμπετε, τόσο περισσότερη αρνητικότητα λαμβάνετε στη ζωή. Ο λόγος για τον οποίο αισθάνεστε τόσο άσχημα με τα αρνητικά συναισθήματα είναι ότι η αγάπη είναι η θετική δύναμη της ζωής, και τα αρνητικά συναισθήματα δεν έχουν και πολλή αγάπη μέσα τους! Όσο καλύτερα αισθάνεστε, τόσο καλύτερη γίνεται η ζωή.

Το πως αισθάνεστε, είναι ένας πιστός αντικατοπτρισμός, ένα απολύτως ακριβές μέτρο αυτού που εκπέμπετε την κάθε στιγμή. Μπορείτε να ενεργοποιήσετε τη δύναμη ενός καλού συναισθήματος στο έπακρο, ανεβάζοντας την έντασή του. Για να ανεβάσετε την ένταση ενός συναισθήματος, θέστε το υπό τον έλεγχό σας και ενισχύστε το ηθελημένα, έτσι ώστε να νιώσετε όσο το δυνατόν καλύτερα. Για να εντείνετε τον ενθουσιασμό σας, γιορτάστε αυτό το συναίσθημα, στραγγίστε το, νιώστε το όσο πιο έντονα μπορείτε! Όταν αισθάνεστε πάθος ή έξαψη, απολαύστε αυτά τα συναισθήματα και ενισχύστε τα, νιώστε τα όσο πιο βαθιά μπορείτε. Όσο περισσότερο ενισχύετε τα καλά σας συναισθήματα, τόσο περισσότερη αγάπη εκπέμπετε, και τα επακόλουθα που θα εισρεύσουν στη ζωή σας θα είναι απλά θεαματικά.

Η ζωή δεν σας συμβαίνει, η ζωή ανταποκρίνεται σε εσάς. Η ζωή είναι στο χέρι σας! Κάθε τομέας της ζωής σας είναι στο χέρι σας. Εσείς είστε ο δημιουργός της ζωής σας. Εσείς είστε ο συγγραφέας της ιστορίας της ζωής σας. Εσείς είστε ο σκηνοθέτης της ταινίας της ζωής σας. Εσείς αποφασίζετε πως θα είναι η ζωή σας – βάσει αυτών που εκπέμπετε.

Τα πάντα στη ζωή εξαρτώνται από το πως αισθάνεστε. Κάθε απόφαση που παίρνετε στη ζωή σας βασίζεται στο πως αισθάνεστε. Η μοναδική κινητήρια δύναμη σε όλη σας τη ζωή είναι τα συναισθήματά σας!

Ό,τι επιθυμείτε στη ζωή σας το επιθυμείτε επειδή το αγαπάτε και θα σας κάνει να νιώσετε καλά. Ό,τι δεν θέλετε στη ζωή σας δεν το θέλετε επειδή  θα σας κάνει να νιώσετε άσχημα. Όλα τα πράγματα που επιθυμείτε υπαγορεύονται από τα καλά συναισθήματα που θα σας εμπνεύσουν! Και πως λαμβάνετε τα καλά πράγματα που επιθυμείτε στη ζωή σας; Με τα καλά συναισθήματα! Τα χρήματα σας θέλουν. Η υγεία σας θέλει. Η ευτυχία σας θέλει. Όλα τα πράγματα που αγαπάτε σας θέλουν! Λαχταρούν να έρθουν στη ζωή σας, αλλά πρέπει να εκπέμψετε καλά συναισθήματα για να τα προσελκύσετε σ’ εσάς. Δε χρειάζεται να αγωνίζεστε και να μοχθείτε για να αλλάξετε τις συνθήκες της ζωής σας, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να εκπέμψετε αγάπη μέσω των καλών συναισθημάτων, και αυτό που επιθυμείτε θα εμφανιστεί. Τα καλά σας συναισθήματα σας λένε πως, όταν αισθάνεστε καλά, η ζωή θα είναι καλή! Αλλά πρέπει πρώτα να εκπέμψετε καλά συναισθήματα.

Αν ζείτε τη ζωή σας λέγοντας στον εαυτό σας “Θα είμαι ευτυχής όταν αποκτήσω καλύτερο σπίτι”, “Θα είμαι ευτυχής όταν γνωρίσω τον τέλειο σύντροφο”,  “Θα ειμαι ευτυχής όταν βρω μια καλή δουλειά ή όταν πάρω προαγωγή”, “Θα είμαι ευτυχής όταν τα παιδιά τελειώσουν τις σπουδές τους”, “Θα είμαι ευτυχής όταν θα έχουμε περισσότερα χρήματα”, “Θα είμαι ευτυχής όταν θα έχω τη δυνατότητα να ταξιδέψω”, ή ¨Θα είμαι ευτυχής όταν εδραιωθεί για τα καλά ηεπιχείρησή μου” δεν θα αποκτήσετε ποτέ αυτά τα πράγματα, επειδή οι σκέψεις σας εναντιώνονται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η αγάπη. Εναντιώνονται στο νόμο της έλξης.

Πρέπει πρώτα να είστε ευτυχείς και να εκπέμψετε ευτυχία για να λάβετε όλα όσα θα σας κάνουν ευτυχισμένους! Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με κανέναν άλλο τρόπο, επειδή ό,τι θέλετε να λάβετε στη ζωή πρέπει πρώτα να το εκπέμψετε! Ελέγξτε τα συναισθήματά σας, ενισχύστε την αγάπη μέσα σας, και η δύναμη της αγάπης θα σας επιστρέψει ό,τι εκπέμψατε.

Ενισχύστε τα καλά σας συναισθήματα, αναλογιζόμενοι όλα τα πράγματα που αγαπάτε. Σκεφτείτε τα πράγματα που αγαπάτε διαδοχικά, το ένα μετά το άλλο. Συνεχίστε να απαριθμείτε όλα όσα αγαπάτε, μέχρι να νιώσετε φανταστικά!!!

Απόσπασμα από το βιβλίο “Η Δύναμη” της Rhonda Byrne

H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ....

Τροποι για να τονωσετε την αυτοπεποίθησή  σας.
(«Η δύναμη της Θετικής Σκέψης» Dr. Normal Vincent Peale)
1. Διαμορφώστε και εντυπώστε στο μυαλό σας μια ανεξίτηλη εικόνα του εαυτού σας ως ένα πετυχημένο άτομο. Κρατήστε ισχυρή αυτήν την εικόνα μέσα σας,
τόσο που να μην της επιτρέπετε καν να ξεθωριάσει. Με τον καιρό, αυτή η εικόνα θα εξελιχθεί μέσα σας και οι λεπτομέρειές της θα τονωθούν. Δεν πρέπει ποτέ να αμφισβητήσετε την πραγματικότητα αυτής της πνευματικής εικόνας γιατί αυτό θα είναι επικίνδυνο. Το μυαλό σας θα προσπαθήσει επίσης να συμπληρώσει τα κενά σε αυτό που αρχικά είχε φανταστεί. Πάντα να έχετε στο μυαλό σας την επιτυχία ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα φαίνεται να είναι τα πράγματα στο παρόν.


2. Κάθε φορά που εισβάλλει στο μυαλό σας μια αρνητική σκέψη που αφορά τις προσωπικές σας δυνάμεις, εσκεμμένα σκεφτείτε κάτι πολύ θετικό για να την εξουδετερώσετε.

3. Μην χτίζετε με τη φαντασία σας εμπόδια. Αντίθετα, προσπαθήστε να ελαχιστοποιήσετε κάθε πιθανό εμπόδιο. Οι δυσκολίες πρέπει να μελετώνται και να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μέχρι να εξαλειφθούν, χωρίς να τους δίνεται μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που πραγματικά έχουν. Πολλές φορές ο φόβος διογκώνει τις δυσκολίες «κρύβοντας» την αληθινή διάστασή τους.

4. Αυτή πρέπει να είναι και η πιο έξυπνη συμβουλή. Μην εντυπωσιάζεστε υπερβολικά από τους άλλους ανθρώπους ώστε να τους αντιγράφετε. Κανείς δεν μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματικός όσο εσείς στην δική σας ζωή. Μην ξεχνάτε επίσης ότι ανεξάρτητα από το πόσο δυναμικός και επιτυχημένος μπορεί ναι φαίνεται κάποιος, συχνά ίσως έχει την ίδια έλλειψη αυτοπεποίθησης και είναι το ίδιο φοβισμένος με εσάς.

5. Ο Dr. Peale συμβουλεύει επίσης τους αναγνώστες του βιβλίου του να επαναλαμβάνουν πολλές φορές μέσα στην ημέρα την ακόλουθη φράση από τη Βίβλο: «Αν ο Θεός είναι υπέρ μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;»

6. Αποκτήστε αυτογνωσία. Γνωρίστε την προέλευση του αισθήματος κατωτερότητας που μπορεί να έχετε ή των φόβων και ενδοιασμών σας. Είναι πιθανό αυτά τα αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό σας να πηγάζουν από την παιδική σας ηλικία και συχνά χρειάζεται η συμβουλή κάποιου ειδικού για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί νιώθουμε και φερόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο.


7. Ακόμα μια συμβουλή του συγγραφέα προέρχεται από το χώρο της θρησκείας, μια και ο ίδιος είναι κληρικός. Όποια και αν είναι τα θρησκευτικά μας πιστεύω, πρέπει να έχουμε την πεποίθηση ότι μέσα από την πίστη μας μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα γιατί η ίδια η πίστη μας ενδυναμώνει.

8. Μια τελευταία σοφή συμβουλή από το βιβλίο του Peale. Κάντε μια ρεαλιστική αξιολόγηση των ικανοτήτων σας και έπειτα αυξήστε τις κατά 10%. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει κανείς εγωιστής. Αντίθετα, πρέπει να πιστεύει στις δυνάμεις του και να δημιουργήσει μέσα του ένα ακλόνητο αίσθημα αυτοσεβασμού.

"Χωρίς αυτοπεποίθηση, που δεν υπερβαίνει τα λογικά όρια, κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος και επιτυχημένος στη ζωή του," υπογράμμισε σοφά ο Peale.

Απο το βιβλιο «Η δύναμη της Θετικής Σκέψης» του Dr. Normal Vincent Peale)

Η προσευχή του Έλληνα...

-Θεέ μου, Να ερχόταν ένα μαγικό χέρι, να έριχνε ... 500 Δις Ευρώ και να ξεχρεώναμε απο τα πάντα!
- Θεέ μου, Να είχαμε 300 άξιους πολιτικούς, που να ιδρώνουν πραγματικά και να κοπιάζουν για το καλό της Ελλάδας και να μην κάνουν λαμογιές. Να μπορούν να κυκλοφοράνε υπερήφανοι ανάμεσα μας και να τους πλησιάζουμε ζητώντας την χειραψία τους, αισθανόμενοι υπερήφανοι που τους έχουμε δίπλα μας και εργάζονται για εμάς!

-Θεέ μου, να κατέβαινε όλος ο Ελληνικός λαός για εκλογές, όχι με το ζόρι, αλλά επειδή το επιθυμεί ο ίδιος και να μη θεωρεί χάσιμο χρόνου την ψήφο του.

- Θεέ μου,Να φτιαχνόταν το Κοινωνικό πρόσωπο της Χώρας, έτσι ώστε πχ,να μπορούσαμε να πηγαίνουμε για εξετάσεις στο ΙΚΑ και να μην κλείνουμε

Ραντεβού για τους επόμενους ... 4,5, μήνες. Άραγε θα ζούμε τους επόμενους 4,5 μήνες?

-Θεέ μου, να μπορούσαμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για εκείνο το Κιτρινοσωμόν κτίριο στο Σύνταγμα, και τους ενοίκους του φυσικά! Να μπορούμε να πηγαίνουμε στο γραφείο τους, όχι για να ζητήσουμε ρουσφέτια και δουλειά, αλλα, να τους λέμε μπράβο έτσι, συνέχισε!

- Θεέ μου, να έπαιρναν τα πτυχία τους οι έλληνες Νέοι και νέες και να έπιαναν κατευθείαν δουλειά, με αξιοπρεπή μισθό, χωρίς να τους ζητάνε οι εταιρείες την καταραμένη και μυθοποιημένη προυηπηρεσία ... Αλήθεια, απο 18 έως 23 άντε 24 χρονών στα πενεπιστήμια, που σκατά είδαν όλοι αυτοί τα ξεφτέρια των διάφορων εταιρειών το χρονικό εκείνο κενό όπου ο Νέος απέκτησε προυπηρεσία??

-Θεέ μου, να μπορούσε το κράτος της Ελλάδας (κράτος?? ανέκδοτο) να φτιάχνει πραγματικά κατασκευαστικά έργα, όπου μετά την παράδοση τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, να μην έχουν προβλήματα σχεδόν αμέσως, όπως καθιζήσεις, πλημμύρες κτλ κτλ

-Θεέ μου, να έπεφταν οι τιμές των προιόντων!

-Θεέ μου, μπορείς να εξαφανίσεις όλα τα λαμόγια??? Πολιτικοί, διευθυντές, προιστάμενοι, έμποροι κτλ κτλ! Μπορείς????

-Θεέ μου, να εξαφανίζονταν τα καρτέλ, (σουπερμάρκετ,βενζίνες,λαχανικά,κτλ) και να μπορούσε ο Λαός να απολαμβάνει τα προιόντα και τις υπηρεσίες!

-Θεέ μου, να μπορούσε ο έλληνας να απολαμβάνει τις υπηρεσίες του κράτους είτε αυτή λέγεται εφορία, είτε πολεοδομία, είτε δικαστήρια κτλ κτλ!

-Θεέ μου, να μάθει ο έλληνας να μην πετάει τα αποτσίγαρα του οπουδήποτε και οποτεδήποτε!

- Θεέ μου,να μπορούσε ο Έλληνας να πηγαίνει εκκλησία, να ανάβει το κεράκι του και να μην του έρχεται η "διάθεση" να ζητήσει απόδειξη αγοράς απο τα διάφορα ηλίθια ταμπελάκια που αναγράφουν τις τιμές των κεριών! Θεέ μου, δώσε μας τσάμπα τις υπηρεσίες σου και κάθε Κυριακή, εκεί θα είμαστε, για εσένα!

- Θεέ μου, να μην καίγεται ούτε ένας θάμνος κάθε καλοκαίρι και να πρασινίσουμε (με την καλή έννοια-κατάλαβες θεέ μου τι εννοώ έτσι??) όλα εκείνα τα εδάφη που καταπατήσαμε κάψαμε βιάσαμε!

Να μπορούμε να κινούμαστε στη χώρα και σε κάθεσημείο να απολαμβάνουμε το πράσινο και το οξυγόνο των πεύκων!
-Θεέ μου, να μπορούσε ο Έλληνας να περπατήσει στη γειτονιά του, στο δρόμο του και να μην έβλεπε ποτέ ξανά grafiti κάθε είδους και κάθε γούστου να χαλάνε την αισθητική του! Να ήταν όλα πεντακάθαρα, χωρίς το παραμικρό χαρτάκι, σκουπιδάκι, αποτσίγαρο που σου ζήτησα και πιο πριν. Πως το έκανες, στο Λουξεμβούργο πχ? Ε κάντο και εδώ στην Ελλάδα σε παρακαλώ!!!! Θυμάσαι πως το έκανες??
- Θεέ μου, να έδινες μυαλό σε αυτούς τους Ηλίθιους που έφτιαξαν τους νόμους έτσι ώστε να μην μπορεί να πάρει κανενας κρατούμενος άδεια, για να μπορέσει να "πεταχτεί" για μια στιγμή βρε αδερφέ, να εδώ πιο κάτω, να βιάσει ξανά, να σκοτώσει, να ληστέψει. Μπορείς? Μπορείς να τους δώσεις λίγο μυαλό??

- Θεέ μου, να μπορούσες να φτιάξεις την παιδεία της χώρας, έτσι ώστε τα παιδιά να μην χρειάζονται φροντιστήρια, και να μην καταναλώνουν το χρόνο τους διαβάζοντας επί ώρες παπαγαλίες κτλ κτλ,

Να, πχ, πως το έκανες το θαύμα σου στη Σουηδία? Ναι, μπορείς? Μπορείς να φτιάξεις ένα σύστημα όπου τα παιδιά θα έρχονται απο το σχολείο και δε θα χρειάζονται και άλλο χρόνο για να διαβάσουν?

Να έχουν ήδη αποκτήσει τις γνώσεις της ημέρας, έτσι ώστε στο χρόνο τους μόλις επιστρέψουν σπίτι, να μπορούν να πάνε για ποδόσφαιρο, μπασκετ, κολύμβηση, στοίβο, χορό, μουσική κτλ?

Να γίνουν πιο σωστοί πολίτες, και να αποκτήσουν πραγματική γνώση? Να αποκτήσουν πραγματικά ενδιαφέροντα?? Θεέ μου, όλα τα παιδιά της χώρας γνωρίζουν κάποια Τζούλια και δε γνωρίζουν τον Καραθεοδορή, δε γνωρίζουν τους ποιητές μας, δε γνωρίζουν τον Ελύτη, δε γνωρίζουν ποιοι έλληνες διέπρεψαν στο εξωτερικό και μας έκαναν υπερήφανους, όπως πχ, ο Βολάνης (όχι όχι αυτός, ο άλλος ο σχεδιαστής) ο Αγγάνης, και πόσοι άλλοι! Θεέ μου, να, σου κάνω ακόμα μια πρόταση. Βλέπεις ότι όσοι φεύγουν εξωτερικό και έχουν όνειρα και φιλοδοξίες, τα καταφέρνουν και μας κάνουν υπερήφανους! Μπορείς να τους κρατήσεις εδώ στην Ελλάδα? Μπορείς να κάνεις αυτό το κράτος (το αλιό καλό ανέκδοτο) να μη διώχνει τα παιδιά του??
-Θεέ μου, μπορείς να γεμίσεις τα γήπεδα? Να είναι πάντα γεμάτα!! Να μπορούν όλοι να πηγαίνουν και να απολαμβάνουν το παιχνίδι και όχι να κάνουν γυμναστική προσπαθώντας να αποφύγουν κροτίδες, φωτοβολίδες και καρέκλες??? Μπορείς??!!

-Θεέ μου, μπορείς να κάνεις τον Έλληνα να αγαπήσει αυτή τη χώρα?? Γιατί μας έστειλες εδώ?? Γιατί δημιούργησες αυτον τον καταπληκτικό τόπο, όπου μετά μας πέταξες και ξεκινήσαμε να τον καίμε, να τον μολύνουμε να τον βιάζουμε?? Είχες πιει τότε Θεέ μου?? Εφτιαξες αυτη την πανέμορφη χώρα και τώρα τι??? Είδες πως την καταντήσαμε?? Μηπως, ήθελες αρχικά να μας στείλεις λίγο πιο νότια κατα Αφρική πλευρά??

Και κατα τη μεταφορά, σου γλιστρίσαμε και σου πέσαμε??? ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΖΕΨΕΙΣ?????? ΜΠΟΡΕΙΣ?????!!!!!!!

- Θεέ μου, μπορείς να διώξεις την ντροπή που νιώθει ο έλληνας όλα αυτα τα χρόνια?? Μπορεις να μας κάνει ξανά υπερήφανους?? Να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες???

Βαρεθήκαμε Θεέ μου, να περπατάμε και να κοιτάμε το πεζοδρόμιο. Όχι, όχι, μη μας φτιάξεις το σβέρκο, δεν έχουμε αυχενικό, απλά

ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ!!!!!! ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΘΕΕ ΜΟΥ!!!!!!! ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!! ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΝΑ ΞΕΦΥΣΑΜΕ ΑΠΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ!!!
ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ!!! ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΑΛΑΖΙΟ!!!!!!!

-Θεέ μου, δε θα σε κουράσω. Όλα αυτα που ανέφερα, και σου ζητάω, στα ζητάω για τους υπόλοιπους Ελληνες.

τι θέλω εγώ?? Να λέγομαι Έλληνας και να είμαι υπερήφανος για αυτο!!!

Το κείμενο είναι παρμένο από το ΡΕΘΕΜΝΟΣ NEWS...
Από όλο το κείμενο θα κρατούσα την τελευταία σειρά, και αυτή κάπως αλλαγμένη...
Θα προτιμούσα, η προσευχή του Έλληνα, να ήταν μία προσευχή για ευχαριστίες και  να έλεγε τα εξής:
"Θεέ μου σε ευχαριστώ που είμαι Έλληνας και είμαι περήφανος για αυτό".
Τι να μας πρωτοκάνει ο Θεός, εμείς τι κάναμε για εμάς;;;  O Έλληνας απομακρύνθηκε από τον Θεό, και τον θυμάται μόνο στα δύσκολα... Καιρός να κάνουμε κάτι εμείς και αυτός θα είναι εκεί να μας στηρίξει...

Αυτοπεποίθηση!!!!!

Ποιος είμαι;», «Τι ξέρω;», «Τι μπορώ;», «Αξίζω;», «Πόσο;». Όποιος απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με θετικό τρόπο, πατάει σχετικά γερά στα πόδια του.

Η αυτοπεποίθηση είναι σημαντικό εφόδιο για μια καλή ζωή, για την ψυχική και σωματική μας υγεία.

Και δεν είναι κάτι που μας πέφτει μια μέρα από τον ουρανό, ούτε ένας λαχνός που έτυχε σε μερικούς τυχερούς…

Οικοδομείται, κερδίζεται και διατηρείται μέρα με τη μέρα με απλά καθημερινά πράγματα.

Αυτοπεποίθηση δεν σημαίνει εξιδανίκευση

Αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, αυτοεικόνα, εμπιστοσύνη στον εαυτό, αποδοχή του εαυτού, αυτοεπιβεβαίωση. Όλες αυτές οι λέξεις εκφράζουν πάνω-κάτω το ίδιο: την καλή γνώση του εαυτού μας και την εκτίμηση γι’ αυτό που είμαστε. Όχι για κάποιο εξιδανικευμένο κατασκεύασμα που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε για μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό τον καθημερινό εαυτό που έχει αδυναμίες και προσόντα, νευρώσεις και μεγαλοσύνη, συμπλέγματα κατωτερότητας και ιδιαίτερα χαρίσματα, στιγμές απελπισίας και στιγμές χαράς και ευφορίας.

Αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι αποδεχόμαστε (κάπως, όσο μπορούμε την κάθε στιγμή) τα μεν και εκτιμάμε τα δε. Αυτό μας δίνει δύναμη και αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και να αισθανόμαστε επαρκείς, ώστε να πετυχαίνουμε τουλάχιστον κάποιους από τους στόχους μας.

Έλλειψη αυτοπεποίθησης: ένας φαύλος κύκλος

Η αρνητική αυτοεικόνα, από την ­άλλη, μπορεί να μας δημιουργήσει ­πολλά προβλήματα και να μας αφήνει μια μόνιμη πικρή γεύση για τη ζωή ­επειδή:

- Aμφιβάλλουμε για τις ικανότητές μας και, κατά συνέπεια, συχνά διστάζουμε ή αποφεύγουμε εντελώς ό,τι μας φαίνεται δύσκολο. Οι αποτυχίες μάς αποθαρρύνουν, επειδή σχεδόν πάντα τις αποδίδουμε στη δική μας ανεπάρκεια και ανικανότητα («Δεν τα καταφέρνω σε τίποτα!»). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παραιτούμαστε εύκολα και να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας για τίποτα.

- Προτιμάμε να είμαστε «δημοφιλείς» από το να μας εκτιμούν πραγματικά και να μας συμπαθούν, κι έτσι δεν δείχνουμε τι είμαστε και τι μπορούμε, γιατί δεν τα θεωρούμε τόσο άξια θαυμασμού. Αυτό που καταφέρνουμε, όμως, είναι συχνά οι άλλοι να αγνοούν τις ικανότητές μας και να μας υποτιμούν. - Συνεχώς αμφισβητούμε τον εαυτό μας κι έχουμε την ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης από τους άλλους, κάτι που γίνεται κουραστικό, ειδικά για τους δικούς μας ανθρώπους. Φτάνουμε, μάλιστα, στο σημείο να αμφιβάλλουμε και για την επιβεβαίωση που μας δίνουν, ακόμη και για την αγάπη τους, κι αυτό κάνει τις σχέσεις εξαιρετικά δύσκολες και επώδυνες.

- Όποιος αμφισβητεί έτσι τον εαυτό του και υπονομεύει τις δυνατότητες και ικανότητές του, παραμένει στη «σκιά», απαρατήρητος και έχει πιο σπάνια την ευκαιρία να γνωρίσει επιτυχίες. Με αυτό τον τρόπο, δεν δίνει στον εαυτό του την ευκαιρία να νιώσει αναγνώριση, ικανοποίηση και θαυμασμό, κι έτσι η αυτοπεποίθηση παραμέ­νει χαμηλή: ένας φαύλος κύκλος που μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Η αναγνώριση είναι μία από τις βασικές «βιταμίνες» της ψυχής. Όταν λείπει, η ψυχή υποφέρει. Ο Nathaniel Branden, αμερικανός ψυχοθεραπευτής που έχει ασχοληθεί πολύ με την αυτο­πεποίθηση, τις αιτίες και τις συνέπειές της, υποστηρίζει: «Εκτός από διαταραχές που έχουν βιολογικό υπόβαθρο, δεν μπορώ να σκεφτώ καμία ψυχολογική δια­ταραχή που να μην οφείλεται -έστω εν μέρει- στο πρόβλη­μα της χαμηλής αυτοεκτίμησης».

Δεν είναι θέμα μεγέθους

Δεν έχει σημασία να έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση, όπως έχουμε ένα μεγάλο αυτοκίνητο, αλλά να οδηγούμε έξυπνα και καλά με αυτό που έχουμε, ώστε να μας πηγαίνει όπου θέλουμε, όταν το θέλουμε. Μπορούμε να έχουμε μια αυτοπεποίθηση ευάλωτη, που να τρώει συχνά χτυπήματα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, να ζούμε αρκετά καλά με αυτήν. Το πόση αυτοπεποίθηση έχουμε δεν έχει τόσο σημασία, όσο μια σχετική σταθε­ρότητα που να «πατάει» σε βασικά στοιχεία της ζωής μας:

- Την εμφάνιση και τη σχέση με το σώμα μας.
- Την επαγγελματική μας πορεία.
- Τις σχέσεις με τους άλλους.
- Τα όποια ταλέντα μας.
Έχει σημασία να βασίζεται σε μια αξιολόγηση προσωπική: Να αισθανόμαστε ότι προχωράμε και αναπτυσσόμαστε, συγκρίνοντας πάντα με τον εαυτό μας και όχι «αλληθωρίζοντας» συνέχεια προς τους άλλους, το πόσο καλύτεροι είναι ή πόσο μας αποδέχονται. Ο σκοπός δεν είναι να είμαστε «αλάνθαστοι», αλλά να μη μετατρέπουμε τα αισθήματα κατωτερότητάς μας σε εμμονές. Να είμαστε ικανοί να διαπιστώνουμε τις αδυναμίες μας, χωρίς να κατηγορούμε και να τιμωρούμε τον εαυτό μας, και να προσπαθούμε ήρεμα και σιγά-σιγά να τις βελτιώνουμε, χωρίς να ξεχνάμε και τα «δυνατά μας χαρτιά» (που όλοι έχουμε).

Ασκήσεις αυτοπεποίθησης

Η πορεία προς την κατάκτηση αυτογνωσίας και θετικής αυτοεικόνας δεν γίνεται με κανένα μαγικό τρόπο, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και το έχουμε καταφέρει. Γίνεται με μικρές καθημερινές ασκήσεις ­με τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως αυτές που προτείνουμε παρακάτω:

Αντιμέτωποι με απρόοπτα

Κρατήστε ξεκάθαρη στάση απέναντι στις αντιξοότητες και τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής (απρόοπτα, καθυστερήσεις, ατυχίες).

- Μην τις αντιμετωπίζετε ως αδικίες ή αποδείξεις για το πόσο ανίκανοι είστε, αλλά ως φυσικά φαινόμενα που κανείς δεν αποφεύγει στη ζωή του.
- Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι πρόκειται για προβλήματα που πρέπει να λύσετε, όχι για ατυχίες που πρέπει να υπομείνετε ή να λυπάστε γι’ αυτές.
- Ψάξτε για λύσεις, σκεφτείτε: «Πώς μπορώ να το διευθετήσω αυτό;», αντί να μοιράζετε κατηγορίες και τιμωρίες και να ψάχνετε συνεχώς για το ποιος φταίει.
- Θέστε στον εαυτό σας την ερώτηση: «Τι θα έχει απομείνει από αυτή τη στενοχώρια σε ένα, δύο ή πέντε χρόνια;». Κάνοντας αυτή την προβολή στο μέλλον, τις πιο πολλές φορές θα διαπιστώσετε πως σχεδόν τίποτα δεν αξίζει τη σύγχυση που σας προκαλεί στην αρχή.
Με λίγα λόγια: Δεν υπάρχει λόγος να μεγεθύνετε τα προβλήματα. Προσπα­θήστε να τα λύνετε, παρά να τα «βάφετε μαύρα» και να απελπίζεστε.

Δεν είναι όλα «στο χέρι σας»!

Όταν νιώθετε ότι χάνετε έδαφος, ότι δεν μπορείτε να ελέγξετε μια κατάσταση, υπενθυμίστε στον εαυτό σας τους λόγους για να συνεχίσετε να ­έχετε πίστη. Η τύχη, το απρόβλεπτο, αυτό που θα θέλαμε, είναι συχνά πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε. Όπως όταν πιστεύατε ότι θα χάσετε το καράβι και τελικά καθυστέρησε κι αυτό, όπως αυτή η επαγγελματική ευκαιρία που εντελώς τυχαία βρέθηκε μπροστά σας, όπως ο έρωτας που συναντήσατε μια μέρα που «είχατε τις μαύρες σας», όπως αυτή η βοήθεια που σας ήρθε χωρίς να την περιμένετε… Κρατήστε αυτές τις στιγμές της ζωής σας ζωντανές και ανακαλέστε τις στη μνήμη σας, όταν αισθάνεστε ότι τα πράγματα δεν σας πάνε όπως θα θέλατε. Χαλαρώστε και αφήστε τον έλεγχο. Με λίγα λόγια: Πιστέψτε στη δύναμη που έχετε να προχωράτε και δεχθείτε ότι κάποια πράγματα δεν είναι «στο χέρι σας» να τα ελέγξετε, αλλά να τα ακολουθήσετε όπως έρχονται. Αυτό τα κάνει και πιο ενδιαφέροντα.

Ρωτήστε και ακούστε

Όταν έχετε ενδοιασμούς ή αμφιβολίες (μετά από μια παρουσίαση, μια αντιδικία, μια απόφαση), κάντε το συνήθεια να ρωτάτε τους άλλους τη λεπτομερή άποψή τους: τι θεωρούν ότι ήταν καλό σε αυτό που κάνατε (μην ξεχάσετε να το ευχαριστηθείτε!) και τι θα μπορούσατε, κατά τη γνώμη τους, να είχατε κάνει αλλιώς (σκεφτείτε το). Προσπαθήστε να μην αρχίσετε αμέσως να αμύνεστε και να δικαιολογείτε τον εαυτό σας, αλλά ακούστε κι αφήστε λίγο να «δουλέψει» μέσα σας αυτό που ακούσατε. Με λίγα λόγια: Μάθετε να ζητάτε την άποψη των άλλων, που είναι απαραίτητη για να καταλάβετε τον εαυτό σας καλύτερα. Δεν ­χρειαζόμαστε τους άλλους μόνο για να μας επιβεβαιώνουν και μάλιστα εκεί που θέλουμε εμείς. Η κριτική τους είναι πολύ χρήσιμη, έστω κι αν «τσούζει» λίγο.

«Χτίζοντας» την αυτοπεποίθησή μας

Πιστεύοντας πως η αυτοπεποίθηση είναι ένα χαρακτηριστικό που προσδίδει δυναμισμό, εξωστρέφεια, εντυπωσιακή παρουσία και ότι γενικά είναι κάτι που κάνει «μπαμ» από μακριά, πολλοί άνθρωποι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι ίδιοι δεν έχουν καθόλου αυτοπεποίθηση και αισθάνονται δυστυχισμένοι γι’ αυτό. Κι όμως, όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε την αυτοπεποίθησή μας. Στα πράγματα που κάνουμε στη ζωή μας, όσο άνευ σημασίας κι αν φαίνονται, έχει ο καθένας στον τομέα του στιγμές αυτοπεποίθησης, που συχνά υποτιμά, δεν αναγνωρίζει, δεν πιστεύει σε αυτές. Κι όμως, είναι πολύ σημαντικές και αποτελούν τη βάση επάνω στην οποία θα χτιστεί η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Πειραματιστείτε με τα όριά σας

Κάντε κάθε μέρα λίγη εξάσκηση στο να επιχειρείτε πράγματα που θέλετε, μικρά έστω και όχι τόσο σημαντικά, χωρίς να πρέπει οπωσδήποτε να στεφθούν με επιτυχία. Προτιμάτε ένα άλλο τραπέζι από αυτό που σας έδωσαν στο εστιατόριο; Ζητήστε το.

Θέλετε να σας κάνουν έκπτωση, γιατί βρίσκετε την τιμή «τσιμπημένη»; Πεί­τε το. Αν πετύχει, ακόμη καλύτερα. Αν όχι, δεν πειράζει, το σημαντικό είναι ότι ζητήσατε αυτό που θέλατε. Μία «αποτυχία» δεν σας υποβιβάζει, σας δείχνει απλώς τα όρια των άλλων στο να σας ικανοποιήσουν. Αυτό σας μαθαίνει κάτι. Το να μην προσπαθείτε ούτε αυτά τα απλά πράγματα, δεν σας δείχνει παρά τα δικά σας όρια. Αυτά, όμως, τα γνωρίζετε ήδη…

Με λίγα λόγια: Σκοπός των πράξεών σας πρέπει να είναι η εμπειρία, η ανακάλυψη, η διεύρυνση της αντίληψής σας, το «Για κοίτα, γίνεται κι αυτό!». Όχι η επιτυχία. Μη βάζετε στον εαυτό σας και στις πράξεις σας την πίεση της επιτυχίας, παρά μόνο εντελώς συνειδητά, σε συγκεκριμένες στιγμές που είναι αναγκαίο.

Το ταξίδι μετράει

Κάθε φορά που κάνετε ένα λάθος, κάθε φορά που ξαναρχίζουν οι αμφιβολίες και οι αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να μην απογοητευτείτε και κυρίως να μην «τα βάλετε» με τον εαυτό σας: Δείξτε του επιείκεια, όπως σε έναν καλό φίλο που ήρθε να ζητήσει τη βοήθειά σας γιατί δυσκολεύεται σε κάτι. Δεν θα βάζατε τα δυνατά σας για να του συμπαρασταθείτε και να τον ενθαρρύνετε; Πείτε μέσα σας ότι δεν είναι εύκολο αυτό που κάνετε και ότι είστε μαθητευόμενοι. Ποιος ο λόγος να θυμώνουμε με κάποιον που μαθαίνει και έχει δυσκολίες; Με λίγα λόγια: Το να πιστέψει κανείς στον εαυτό του είναι σαν ένα μακρύ ταξίδι. Θα χαθείτε στο δρόμο, θα αναρωτηθείτε αν είστε φτιαγμένοι γι’ αυτό, θα χάσετε την πίστη σας. Όμως, συνεχίζοντας να προχωράτε, θα ξαναβρείτε μπροστά σας το σκοπό του ταξιδιού σας.

(Λουίζα Βογιατζή )