Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Όταν τα παιδιά χάνουν τον έλεγχο... δεν χρειάζεται να τον χάνουμε κι εμείς...



Πεισμώνει, επιμένει, στυλώνει τα πόδια, απαιτεί… Πριν χαρακτηρίσετε το παιδί σας ιδιότροπο, σκεφτείτε ότι μπορεί απλώς να βρίσκεται σε απόγνωση. Κι όμως, έχετε ελπίδες να κερδίσετε τον πόλεμο του «θέλω», αρκεί να υιοθετήσετε τις σωστές τακτικές. Όλα όσα προτείνουν ειδικοί παιδοψυχολόγοι, εδώ!

«Ποτέ μην τσακώνεσαι με ένα παιδί», λέει ένα παλιό αφρικανικό ρητό. Σοφή συμβουλή, μια που συχνά εμείς οι μεγάλοι ξεχνάμε πως ένα παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει, να επεξεργαστεί ή να συζητήσει όπως ένας ώριμος ενήλικος. Εννοείται πως ένα παιδί έχει έναν και μοναδικό τρόπο να διαπραγματεύεται: φωνάζοντας.

Το σκηνικό γνωστό. Στο σούπερ μάρκετ η τρίχρονη Μαργαρίτα αρπάζει ένα πακέτο μπισκότα-ζωάκια και το ρίχνει στο καλάθι, τα θέλει και αυτά και τις σοκολάτες και τα γαριδάκια. Η μαμά τα βγάζει και τα βάζει πάλι στο ράφι. Η μικρή βάζει τα κλάματα, τα ξαναπαίρνει και τα σφίγγει δυνατά στην αγκαλιά της. Φωνάζει και κλαίει. Είναι εκτός ελέγχου. Η μαμά σκύβει και εξηγεί χαμηλόφωνα, ενώ οι περαστικοί κοιτάνε με ύφος συμπόνιας τη μαμά.

«Θυμωμένοι νάνοι, αγανακτισμένοι γονείς» θα μπορούσε να έχει τίτλο το παραπάνω περιστατικό, γνωστό σε κάθε μητέρα που έχει συνοδεύσει ένα νήπιο στο σούπερ μάρκετ. Επίμονα, πεισματάρικα παιδιά, σκεφτόμαστε εμείς, επίμονοι, πεισματάρικοι γονείς σκέφτονται εκείνα.

Οι ψυχολόγοι πάντως συμφωνούν: Δεν υπάρχουν πεισματάρικα παιδιά. Απλώς γύρω στα δύο τους χρόνια τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι έχουν και αυτά προσωπικότητα και έτσι αρχίζουν να εκδηλώνουν τα «θέλω» τους. Το παιδί μας δεν είναι πλέον το γλυκό ανυπεράσπιστο και άβουλο μωράκι που δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς εμάς και μετά το κλάμα μας χαμογελάει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Τώρα πατάει πόδι και βγάζει φωνή, διεκδικεί και απαιτεί. Όταν οι γονείς μιλούν για πείσμα και επιμονή, οι ειδικοί απαντούν με αυτονομία και έλεγχο των συναισθημάτων.

Λίγα λόγια και καλά. Οι πολλές συγκρούσεις αποφεύγονται όταν μιλάμε φιλικά και με ενδιαφέρον στα παιδιά. Και ιδιαίτερα όταν εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι θέλουμε. Θέλετε να τακτοποιήσει το δωμάτιό του τώρα; Πείτε το. Προσπαθήστε να διατυπώσετε την απαίτησή σας όσο το δυνατόν πιο ουδέτερα. «Τακτοποίησε τώρα σε παρακαλώ το δωμάτιο σου». Ποτέ μην του θέτετε ερωτήματα ή να του βάζετε διλήμματα: «Μπορείς να τακτοποιήσεις επιτέλους το δωμάτιό σου;» ή «Θα τακτοποιήσεις το δωμάτιό σου σε δύο ή σε τρεις ώρες;»

Αν το παιδί διαμαρτυρηθεί, χρησιμοποιήστε το κόλπο του «χαλασμένου πικάπ». Επαναλάβετε: «Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις όρεξη. Αλλά τώρα θα μαζέψεις το δωμάτιό σου».

Μη συζητάτε για πράγματα που έχετε αποφασίσει. Αν θεωρείτε απαραίτητο να τακτοποιεί το δωμάτιό του και ότι μια καλή ώρα για ύπνο είναι οχτώ το βράδυ, δεν πρέπει να το κάνετε θέμα ξανά και ξανά.

Αποφύγετε τις πολλές εντολές. Όσο πιο φειδωλοί είστε με τις συμβουλές, τόσο περισσότερο το παιδί θα τις σεβαστεί, θα καταλάβει τη σημασία που δίνετε σε αυτές και θα τις σεβαστεί. Όταν είναι πολλές οι εντολές και οι απαγορεύσεις, το παιδί χάνει την πίστη του σε αυτές και αρχίζει να επαναστατεί. Και τότε γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αποφύγετε τη σύγκρουση.

Μην πιέζετε τα παιδιά να μοιράζονται. Οι περισσότεροι καβγάδες, ιδιαίτερα ανάμεσα στα νήπια, συμβαίνουν όταν αρνούνται να μοιραστούν ένα φίλο ή ένα παιχνίδι. Θυμηθείτε όμως πως τα παιδιά μοιράζονται μόνο όταν νιώσουν ασφάλεια (όπως και οι ενήλικες εξάλλου). Αντί λοιπόν να τα παρακινείτε να μοιραστούν, καλύτερα πείτε τους: «Παίξε εσύ λίγο με το παιχνίδι και μετά δώσ’ το στον αδελφό σου».

Τονώστε του την αποφασιστικότητά του. Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να μάθει από νωρίς να παίρνει αποφάσεις από μόνο του. Δώστε του λοιπόν τις κατάλληλες ευκαιρίες. Για παράδειγμα, ρωτήστε το τι προτιμάει για φαγητό: «Κοκκινιστό ή φασολάκια;» Ή τι θέλει να φορέσει σήμερα; Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν να πατάνε στα πόδια τους, να έχουν γνώμη και να σέβονται τη γνώμη των άλλων. Γίνονται ανεξάρτητα και μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους με επιχειρήματα.

Ενθαρρύνετέ το να μιλάει: Όταν τα παιδιά συνηθίσουν να συζητάνε για τα προβλήματά τους, μαθαίνουν να εκφράζονται χωρίς πολλές φωνές. Γενικότερα, το πλούσιο λεξιλόγιο βοηθάει τα παιδιά να βρίσκουν τις λέξεις που χρειάζονται για να υπερασπίσουν το δίκιο τους, για να μας κάνουν να τα καταλάβουμε. Οι φωνές συνήθως είναι το όπλο που χρησιμοποιούν όταν βρίσκονται σε αδιέξοδο. Όταν όμως γνωρίζουν πως ένα καλό επιχείρημα μπορεί να απλουστεύσει τα πράγματα, να συντομεύσει τις διαδικασίες και να αποτρέψει έναν καβγά, τότε σίγουρα μπορούν να βρουν πιο εύκολα τη λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα.

Ακονίστε την κρίση του. Ένα παιδί με κρίση μπορεί να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το θυμό του. Πώς θα το καταφέρετε; Με την ανάγνωση παραμυθιών. Ο μύθος τα βοηθάει να αντιμετωπίζουν διλήμματα και να μπαίνουν στη θέση του άλλου. Για να εξασκηθεί κι άλλο η φαντασία τους, μπορείτε να τους κάνετε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ερωτήσεις, όπως, για παράδειγμα, τι θα γινόταν αν η ηρωίδα είχε πάρει άλλο δρόμο ή αν δεν είχε ανοίξει αμέσως την πόρτα.

Μείνετε ψύχραιμοι. Οι έρευνες δείχνουν πως ένας γαλήνιος και ήρεμος γονιός λειτουργεί για το παιδί ως λιμάνι στις καταιγίδες. Και εκεί θα καταφύγει σε κάθε καταιγίδα.

Τέλος, θυμηθείτε πως πίσω από ένα μόνιμα θυμωμένο παιδί κρύβεται απλώς ένα πληγωμένο ή φοβισμένο παιδί. Αναρωτηθείτε ή ρωτήστε το τι φοβάται και προσπαθήστε να κατευνάσετε τους φόβους του.

Από (kids.in.gr)

Πάντα πρέπει να ψάχνουμε την αιτία που γίνεται κάτι.  Σίγουρα όταν  παίρνουμε κάποιες αποφάσεις, πρέπει να είμαστε σε φάση ηρεμίας. Και καλό είναι να μην ξεχνάμε πως η τιμωρία, μπορεί να λειτουργήσει θετικά, αρκεί να μην είναι ο κανόνας και να τηρείτε....!!!!




I

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Η ιδιότητα "ΜΗΤΕΡΑ"



Το να  γίνεις μητέρα, πολλοί το θεωρούν δεδομένο και ως φυσιολογική εξέλιξη της ανθρώπινης φύσης της γυναίκας.

Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι... Η ιδιότητα "μητέρα" έχει πολλές απαιτήσεις...
Δεν είναι λίγες οι γυναίκες, που γίνανε μητέρες από μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη... γιατί βαρέθηκαν ν΄ακούν τους φίλους και τους συγγενείς, που τους έλεγαν ότι έπρεπε να κάνουν οικογένεια... γιατί ο χρόνος περνούσε και φοβόντουσαν, πως όταν θα νιώσουν την επιθυμία, δεν θα μπορούν να κάνουν παιδιά...κι ένα σωρό άλλες αιτίες, εξωτερικών παραγόντων....

Όμως, μία γυναίκα που σκοπεύει να γίνει "μαμά", πρέπει να είναι τόσο συνειδητοποιημένη για αυτό που πρόκειται να κάνει...
Γιατί  η "μητέρα", είναι αυτή που από τις πρώτες κιόλας μέρες της εγκυμοσύνης, θα αρχίσει να αγωνιά για το πλασματάκι, που μεγαλώνει μέσα της. Θα  νιώσει αδιαθεσίες, θα χρειαστεί να προσέξει την διατροφή της, θα κόψει συνήθειες - που πιθανόν να θεωρηθούν τε επικίνδυνες για το μωρό, θα αλλάξει το σώμα της και ο συναισθηματικός της κόσμος, ίσως να χρειαστεί και μία περίοδο ακινησίας...Γενικώς, θα γίνει ένας άλλος άνθρωπος...

Το να είσαι "μητέρα", σημαίνει πως από την γέννηση του μωρού σου και ύστερα, δεν πρόκειται να υπάρξει στιγμή, που θα κάνεις κάτι και δεν θα κοιτάξεις, να το προσαρμόσεις με τις ανάγκες του παιδιού σου... 
  • Θα έρθουν ξενύχτια, όχι διασκέδασης και χορού, αλλά με κλάμα, τάισμα, πονάκια, πυρετό. 
  • Θα περιορισθεί ο ελεύθερος χρόνος σου, ίσως και να μην υπάρχει για κάποιο διάστημα.
  • Θα δυσκολευτείς, να απολαμβάνεις τις εξόδους σου και τις παρέες σου, γιατί το πρόγραμμα σου, διαμορφώνεται βάση του προγράμματος του παιδιού.
  • Θα αρχίσουν τα σχολεία και τα διαβάσματα, ναι... τα διαβάσματα....γιατί όλα τα παιδιά δεν είναι θετικά στην σκέψη  και στον τρόπο λειτουργίας του σχολείου.
  • Θα  πρέπει να παρατηρείς, την κάθε του κίνηση, την κάθε γκριμάτσα, την κάθε λέξη... με λίγα λόγια να παίξεις τον ρόλο του ψυχολόγου...γιατί το παραμικρό μπορεί να είναι ένδειξη πόνου ή θλίψης, ακόμα και μεγάλη αυτοπεποίθηση και πυγμή, μπορούν να κρύβουν αδυναμία και φόβο.
  • Θα αρχίσουν, οι αρνήσεις, οι αντιθέσεις, οι αντιδράσεις, η απόρριψη.... Η απόρριψη, που θα σε κάνει ν' αναρωτηθείς, "καλά εγώ τι ρόλο έπαιζα, τόσα χρόνια στην ζωή σου???".
  • Θα έρθει η αγωνία, για το αύριο που του ξημερώνει, για το μέλλον του...Και θα μου πεις, καλά και για αυτό, εγώ θα νοιαστώ; Ναι και για αυτό, παρόλο που δεν θα σε αφορά άμεσα, έμμεσα θα σε επηρεάζει  και θα σε σ' απασχολεί.
  • Και τέλος θα έρθει η ώρα, που θα φύγει από κοντά σου... Που θα πρέπει να ανοίξει τα φτερά του, και θα πρέπει να πετάξει... Να κάνει το δικό του ταξίδι, με τις δικές του επιλογές και αποφάσεις.... Και θα πρέπει να το δεχτείς και να κάνεις στην άκρη... Στην άκρη, παρακολουθώντας  και αγωνιώντας πάντα...
Αν λοιπόν, είσαι έτοιμη και μπορείς να περάσεις  όλη αυτή την διαδικασία και να αφιερώσεις την ζωή σου, σ' ένα άλλο άτομο ή άλλα άτομα, τότε ναι κάνε το.... Και μην φοβηθείς ποτέ αν είσαι καλή "μητέρα" ή όχι... Ακόμα κι αν φωνάξεις, κι αν μαλώσεις  και αν πληγώσεις το παιδί σου, είναι σίγουρο πως θα το κάνεις, από αγάπη και ενδιαφέρον κι αργά ή γρήγορα, θα το αντιληφθεί...
Διαφορετικά.... άφησέ το.... το παιχνίδι θα είναι χαμένο, πριν ακόμα τ' αρχίσεις....



Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί νιώθω μόνος...




Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός που νιώθει μοναξιά είναι και στην πραγματικότητα μόνος του. Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε κάλλιστα να βρισκόμαστε με άλλα άτομα και μάλιστα σε οικείο περιβάλλον και παρ’ όλα αυτά να νιώθουμε απελπιστικά μόνοι. Για να καταλάβουμε καλύτερα όμως την έννοια της μοναξιάς είναι απαραίτητο να εξετάσουμε ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους τη βιώνουμε.

Αιτίες της μοναξιάς


# όταν είμαστε μόνοι και νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή

# όταν μας λείπουν οι συναισθηματικοί δεσμοί που είχαμε στο παρελθόν

# όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αλλαγές στη ζωή μας

# όταν νιώθουμε ότι δεν υπάρχει κανείς στη ζωή μας με τον οποίο να μπορούμε να μοιραστούμε συναισθήματα και εμπειρίες

# όταν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αποδεκτοί, αγαπητοί ή άξιοι, ακόμα και αν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη για εμάς.



Ο φαύλος κύκλος της μοναξιάς

Η μοναξιά γίνεται πιο έντονη όταν διαστρεβλώνουμε τη σημασία της, σκεπτόμενοι με τους παρακάτω τρόπους: «η μοναξιά αποτελεί σημάδι αδυναμίας ή ανωριμότητας», «για να νιώθω μοναξιά κάτι δεν πάει καλά με εμένα», «είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που νιώθει έτσι».

Κάποιος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο πιθανότατα αντιλαμβάνεται τη μοναξιά σαν αποτέλεσμα «εσωτερικής μειονεξίας». Αυτή η πεποίθηση όμως ενδέχεται να δημιουργήσει δυσκολίες στην προσέγγιση άλλων ανθρώπων και στη δημιουργία σχέσεων μαζί τους, καθώς και στη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες.

Επιπλέον μια τέτοια πεποίθηση μπορεί να δημιουργήσει φόβο απόρριψης, εσωστρέφεια, καχυποψία προς τους άλλους, θυμό, θλίψη και επίκριση του εαυτού και των άλλων. Αν αντιδράσει κανείς είτε με το να απομονωθεί κοινωνικά, είτε με το να ξεκινήσει μια σχέση ανεπαρκή και μη ικανοποιητική, το μόνο που θα καταφέρει είναι να διαιωνίσει τη μοναξιά του.



Τρόποι αντιμετώπισης

Η εναλλακτική στη θεώρηση της μοναξιάς ως «ελάττωμα» ή «μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας» είναι να την αξιολογήσουμε ως μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα που μπορεί να αλλάξει. Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι το ένα τέταρτο των ενήλικων βιώνουν επώδυνα αισθήματα μοναξιάς τουλάχιστον κάθε λίγες εβδομάδες, ενώ τα ποσοστά είναι υψηλότερα για τους εφήβους και τους νέους.

Η μοναξιά δεν πρέπει να μεταφράζεται παρά ως ένα σημάδι ότι σημαντικές μας ανάγκες δεν ικανοποιούνται. Για αυτό είναι σημαντικό να εντοπίζουμε αυτές τις ανάγκες που μπορεί να περιλαμβάνουν ανάγκη ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων ή αυτοπεποίθησης, την ανάγκη απόκτησης φίλων, ή την ανάγκη εύρεσης δραστηριοτήτων που θα προσφέρουν προσωπική ικανοποίηση.








Ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων


# Αρχικά υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι η μοναξιά δεν κρατάει για πάντα

# Ενώ ασχολείστε με τις καθημερινές σας δραστηριότητες βρείτε τρόπους για να έρθετε σε επαφή με άλλους ανθρώπους

# Βρεθείτε σε νέες καταστάσεις και ασχοληθείτε με δραστηριότητες που σας ενδιαφέρουν στις οποίες θα συναντήσετε ανθρώπους με κοινές προτιμήσεις

# Αναπτύξτε κοινωνικές δεξιότητες. Πλησιάστε και αφήστε τους άλλους να σας πλησιάσουν

# Επωφεληθείτε από εκδηλώσεις, σεμινάρια, δραστηριότητες που οργανώνουν ο δήμος ή η κοινότητα της περιοχής σας, σύλλογοι ή οργανώσεις. Προσφέρετε εθελοντική εργασία σε ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια

# Μη κρίνετε τους καινούργιους ανθρώπους που συναντάτε με βάση τους παλιούς. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και επομένως διαφορετικός.

# Μην είστε βιαστικοί στην ανάπτυξη σχέσεων ή φιλιών. Μια καλή σχέση χρειάζεται χρόνο και προοδευτικό μοίρασμα συναισθημάτων για να ανθίσει.

# Δώστε αξία σε όλες τις φιλίες ή γνωριμίες σας και τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους από το να μένετε καθηλωμένοι στη άποψη ότι μόνο μια ρομαντική σχέση θα σας ανακουφίσει από τη μοναξιά.



Αυτοανάπτυξη

Μην παραμελείτε τις άλλες σας ανάγκες επειδή η ανάγκη για κάποια σχέση ή φιλία δεν έχει ικανοποιηθεί. Φροντίστε τον εαυτό σας:

Ακολουθείστε συνήθειες καλής διατροφής, άσκησης και επαρκούς ύπνου. Δώστε ενέργεια στη δουλειά σας, ασχοληθείτε με τα χόμπι σας ή, αν δεν έχετε, δημιουργείστε κάποια.

Επωφεληθείτε από τις μοναχικές στιγμές σας προκειμένου να γνωρίσετε τον εαυτό σας. Δείτε αυτόν τον χρόνο σαν ευκαιρία για αυτονομία και φροντίδα των συναισθημάτων σας.

Αξιοποιήστε τις ώρες μοναξιάς βρίσκοντας πράγματα να κάνετε που σας δίνουν ευχαρίστηση. Μην υπομένετε απλώς την ύπαρξή σας ρίχνοντάς την σε έναν καναπέ έως ότου ξαναβρεθείτε με άλλους ανθρώπους.

Θυμηθείτε τι απολαμβάνατε να κάνετε στο παρελθόν για να σας βοηθήσει να αποφασίσετε πώς να ευχαριστήσετε τον εαυτό σας τώρα.

Έχετε στο χώρο σας βιβλία, μουσική, ατομικά παιχνίδια, ή σταυρόλεξα, προκειμένου να περάσετε καλά τις ώρες που είστε μόνοι.

Σκεφτείτε την πιθανότητα να κάνετε και μόνοι κάποια πράγματα που συνήθως θα κάνατε με άλλους, όπως το να πάτε κινηματογράφο.

Να είστε ανοικτοί σε νέα πράγματα και δραστηριότητες. Μην προκαταλαμβάνετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας προτού δοκιμάσετε κάτι.

Μην περιμένετε τα συναισθήματά σας να σάς ενεργοποιήσουν. Ξεκινήστε και τα ευχάριστα συναισθήματα θα έρθουν.

Διαβάστε βιβλία για αυτοβελτίωση.