ΑΠΟ ΕΛΕΝΑ ΕΛΕΝΗ (ΑΠΛΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ)

http://www.elenikalamari.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9:i-eftixia-einai-epilogi&catid=4:i-eleni&Itemid=7#comments

Πρωινός Καφές-AxiaPlus

Πρωινός Καφές-AxiaPlus



   Υπομονή.... μέχρι τον θάνατο... τον θάνατο που μας επιβάλλουν....Μάλλον την πατήσαμε σαν μικρά παιδιά.... Έτσι δεν λέμε στα παιδιά μας???? Προσέξτε ...προσέξτε .... προσέξτε.... Εμείς τι κάναμε????? Μάλλον δεν προσέξαμε όσο θα έπρεπε.... :)

ΟΧΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.....!!!!! ΠΟΤΕ....!!!!

Με τι καρδιά, με τι πνοή
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

Γιώργος Σεφέρης,1900-1971,Ποιητής

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που στην διάρκεια της ζωής τους, ανακάλυψαν πως πολλά από τα πράγματα που έκανα, ήταν λάθος...

Και άλλοι πάλι, είδαν πως ο αγώνας τους και οι θυσίες τους δεν έχουν εκτιμηθεί...

Εεεεεεε.... και λοιπόν;

Τι θα κάνουμε θα μας πιάνει το παράπονο και η απογοήτευση; ΠΟΤΕ.....................

Κάθε μέρα είναι μία νέα αρχή... Ένα νέο ξεκίνημα.... Αλλάζουμε ζωή.... δεν τελειώνει η ζωή...

Τίποτα δεν πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο... Όλα είναι ρευστά....

Ο πλούτος μας είναι οι εμπειρίες μας... και τα συναισθήματά μας... μόνο αυτά μας μένουν τίποτε άλλο....

Για αυτό... θετική σκέψη και αισιοδοξία.... Χαμόγελα.....

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ...................... ΠΟΤΕ................

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΜΩΡΟΥ

Σίγουρα το θέμα που διάλεξα... δεν ταιριάζει με την χαρά και ευτυχία των ημερών...όμως έχει σχέση με την γέννηση....Την γέννηση του Θεανθρώπου, που αποτελεί δώρο του Θεού σε εμάς τους ανθρώπους...
Βλέποντας αυτό το βίντεο αναρωτιόμουν πόσοι νοιώθουν τα ίδια συναισθήματα με μένα όταν το βλέπουν, και πόσοι είναι της αντίθετης απόψεως....
Ναι εγώ πιστεύω πως ποτέ δεν πρέπει να φτάνει μία γυναίκα στο σημείο να καταδικάζει την ζωή ενός νέου πλάσματος...
Αν επιθυμεί να συνεχίσει την ζωή της  χωρίς αυτό... ας του δώσει τουλάχιστον ζωή και ας το αφήσει στην μοίρα του... 'Οχι ότι αυτό είναι καλύτερο, απλά δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να έρθει σ' αυτόν τον κόσμο...
Eίναι ένα θέμα που θα μπορούσες να πεις πάρα πολλά πράγματα.... βασικός μου, όμως στόχος είναι ο προβληματισμός μας... και όχι απλά να αναλύσω τις δικές μου απόψεις....
Πάντα όμως σε μία συζήτηση περί αμβλώσεων, τελειώνω με το εξής ερώτημα... που κανένας φυσικά δεν μου έχει απαντήσει....
Αν γεννούσες το μωράκι σου φυσιολογικά ... και μετά από μία δύο μέρες πάθαινε για κάποιον λόγο εγκεφαλικό...και του έμενα κουσούρια... τι θα το έκανες????  Θα το πετούσες στα σκουπίδια????

Χριστούγεννα. Γιορτή αγάπης και χαράς ή μέρες κατάθλιψης και μελαγχολίας;

Τα Χριστούγεννα, για πολύ κόσμο, αποτελούν τη μεγαλύτερη γιορτή τού έτους. Είναι η γιορτή που θα τους δοθεί η ευκαιρία να βρεθούν με αγαπημένα τους πρόσωπα, να περάσουν όμορφα, να ξεκουραστούν και να χαρούν όλο το εορταστικό κλίμα. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι για τους οποίους τα Χριστούγεννα, και γενικότερα οι γιορτές, αποτελούν μαρτύριο. Τέτοιες μέρες νιώθουν να κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα όπως: λύπη, απαισιοδοξία, αδιαφορία, ανηδονία και γενικότερα παρουσιάζουν μια καταθλιπτική διάθεση. Η κατάθλιψη και η αρνητική διάθεση αυτές τις μέρες μπορεί να οφείλονται σε διάφορους λόγους όπως για παράδειγμα η μοναξιά, η πεποίθηση πως «πρέπει να περάσω καλά, επειδή είναι γιορτές», τα οικονομικά προβλήματα που δεν επιτρέπουν να περάσει τις γιορτές όπως φαντάζεται ή, γενικότερα, επειδή υπάρχουν προβλήματα που υπήρχαν  και κατά τη διάρκεια ολόκληρου του υπολοίπου χρόνου και έχουν μείνει άλυτα. Κάποιοι αντιμετωπίζουν την κατάθλιψη των γιορτών με παθητικό τρόπο, όπως είναι το να κάνουν υπομονή να περάσουν. Κάποιοι άλλοι με το ευφυολόγημα: «λόγω των ημερών», αυξάνουν την κατανάλωση αλκοόλ. Φυσικά οι τρόποι αυτοί δεν βοηθούν την κατάσταση ούτε λύνουν το πρόβλημα. Τι άλλο μπορείτε να κάνετε; Αν είσαστε μόνοι και δεν σας έχει καλέσει κανείς, τότε καλέστε εσείς κάποιους (ακόμα και ένας φτάνει για να περάσετε όμορφα τις γιορτές). Αν επιμένετε πως οι γιορτές αυτές χρειάζονται περισσότερους από έναν για να υπάρχει εορταστικό κλίμα, τότε αναζητήστε ιδρύματα, γηροκομεία, φιλανθρωπικά κέντρα κ.λπ. για να κάνετε γιορτές με πολύ κόσμο. Ξεκινήστε από τώρα. Μάθετε ποια ιδρύματα βρίσκονται κοντά σας και πως μπορείτε να συμμετάσχετε. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι «επειδή είναι γιορτές πρέπει να περάσω καλά». Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να περάσετε τις μέρες αυτές μέσα στη θλίψη και στη γκρίνια. Αν, για τους δικούς σας προσωπικούς λόγους, δεν σας εκφράζουν τα Χριστούγεννα και δεν θέλετε να συμμετάσχετε στο γιορτινό κλίμα, κάντε κάτι για εσάς. Απολαύστε τη «μοναξιά» σας κάνοντας πράγματα που θα σας ξεκουράσουν και θα σας ευχαριστήσουν. Έχετε όλο το χρόνο να ασχοληθείτε αποκλειστικά και μόνο με τον εαυτό σας. Χουζουριάστε στο κρεβάτι, δείτε ταινίες, κάνετε αρωματοθεραπείες, διαβάστε, απολαύστε την ησυχία, κάνετε ένα ταξίδι  κ.λπ. Χριστούγεννα και γιορτές δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξοδευτεί μια ολόκληρη περιουσία για να περάσει κανείς καλά. Μην πιστεύετε πως όσο πιο πολλά ξοδεύει κανείς αυτές τις μέρες, τόσο πιο καλά θα γιορτάσει. Ένα μικρό χριστουγεννιάτικο μπουκέτο από μερικά φύλλα ελάτου και κουκουνάρια είναι αρκετό για να δώσει μια εορταστική ατμόσφαιρα στο χώρο σας. Λίγα κόκκινα κεριά και μερικές γιρλάντες μπορούν να στολίσουν θαυμάσια το τραπέζι σας. Βάλτε τη φαντασία σας να δημιουργήσει και δεν θα χάσετε.

• Συχνά κάποιοι άνθρωποι νιώθουν μελαγχολία αυτές τις μέρες καθώς θυμούνται πως περάσανε κάποιες άλλες γιορτές με ανθρώπους που τώρα δεν είναι κοντά τους. Η νοσταλγία και η αναπόληση δεν βοηθούν και δεν αλλάζουν την κατάσταση. Αν νιώθετε έτσι κοιτάξτε προσεκτικότερα το  σήμερα. Και τώρα υπάρχουν κάποιοι γύρω σας που σας αγαπάνε και σας νοιάζονται. Αναζητήστε τους και εκφράστε τους την αγάπη σας.

• Μην αφήνετε τα προβλήματα να καθορίζουν τη διάθεση σας. Λύστε τα άμεσα ή σταματήστε να τα σκέφτεστε αυτές τις μέρες και βάλτε ως πρώτο στόχο να τα αντιμετωπίσετε αμέσως μετά τις γιορτές.

• Αν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος για να νιώθετε λύπη, όπως: πρόσφατος θάνατος αγαπημένου προσώπου, χωρισμός, ατύχημα κ.λπ., μην πιέζετε τον εαυτό σας πως πρέπει να περάσει καλά αυτές τις μέρες. Το πένθος είναι μία απόλυτα φυσιολογική διαδικασία από την οποία πρέπει να περάσουμε, χωρίς, όμως, υπερβολές. Μη φοβάστε ότι θα μεταδώσετε τη φυσιολογική μελαγχολία που προέρχεται από το πένθος στους υπόλοιπους. Μιλήστε για τις ανησυχίες σας σε κάποιο πολύ κοντινό και αγαπημένο σας πρόσωπο. Θα ανακαλύψετε ότι οι άλλοι σέβονται το πένθος σας και ότι δεν πρόκειται να τους χαλάσετε τις γιορτές αν τις περάσετε μαζί τους.

Αν πάλι, αφού όμως πρώτα προσπαθήσετε να εφαρμόσετε αυτές τις γενικές συμβουλές, δείτε ότι δεν καταφέρνετε μόνοι σας να απαλλαγείτε από τη μελαγχολία των εορτών τότε μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από ένα/μία ειδικό.

Νένα Γεωργιάδου, Ψυχολόγος. Μέλος του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου Εύχομαι όλοι μας να έχουμε πολύ όμορφα Χριστούγεννα και η Νέα Χρονιά να μας δώσει πολύ υγεία... Τα υπόλοιπα μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας... Όμως θερμή παράκληση... να μην ξεχνάμε αυτές τις ημέρες τα άτομα, που μας έχουν ανάγκη.... Όχι επειδή μας το ζητούν αλλά επειδή εμείς καταλαβαίνουμε πόσο ανάγκη το έχουν... Και όσον αφορά τους ηλικιωμένους... μην τους βάζετε στο περιθώριο... κάποτε θα φτάσουμε και εμείς στην ηλικία τους... θέλετε και εμάς να μας ξεχάσουν???? Δεν νομίζω... Θα τελειώσω με το εξής: ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ  ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ, ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΑΘΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ... ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Οι έφηβοι στη σύγχρονη κοινωνία

«Εγώ στην ηλικία σου …» λένε πολλές φορές οι γονείς στα παιδιά τους.

Εκείνοι όμως στην ηλικία των παιδιών τους, δε μεγάλωναν εκ των πραγμάτων στην κοινωνία που μεγαλώνουν τα παιδιά τους τώρα!

Για να γνωρίσεις κάτι πραγματικά, πρέπει να το δεις μέσα στο περιβάλλον που το πλαισιώνει.

Πως είναι ο σημερινός κόσμος στον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και πως άραγε επηρεάζει τα ίδια και τις σχέσεις τους;

Απ’ όποια σκοπιά και αν το δούμε, κανείς μας δε ζει εντελώς ανεξάρτητος και ελεύθερος.

Θέλοντας ή μη, γεννιόμαστε σε ένα τόπο και μεγαλώνουμε ενταγμένοι στο κοινωνικό πλαίσιο του τόπου αυτού. Οι αρχές, οι νόρμες, οι προσδοκίες, ο τρόπος ζωής μιας κοινωνίας επηρεάζουν κάθε άτομο που μεγαλώνει σε αυτήν.

Ένα παιδί δεν είναι ο βασικός αίτιος για το ότι μπορεί να δείχνει αχάριστο ή ανικανοποίητο. Ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνης αντιστοιχεί στη σημερινή κοινωνία που προωθεί την υπερκατανάλωση και δημιουργεί συνεχώς «νέες ανάγκες» στους ανθρώπους.

Η κοινωνία της διαφήμισης

Με παρωπίδες;Χιλιάδες διαφημίσεις βομβαρδίζουν καθημερινά τους εφήβους προβάλλοντας νέα πρότυπα και πληθώρα αναγκών, η κάλυψη των οποίων οδηγεί στην υπερκατανάλωση.

Στο στόχαστρο των εταιριών φυσικά βρίσκονται και τα παιδιά μιας και που επηρεάζουν την αγορά αγαθών των γονέων τους αποτελούν τους αυριανούς καταναλωτές.

Μην ξεχνάμε ότι η Διαφήμιση είναι επίσης μία διαδικασία γνωστοποίησης και ενημερώσης του καταναλωτικού κοινού. Σημαντικό είναι λοιπόν να «εκπαιδευτούν» τα παιδιά ώστε να αποκτήσουν συνείδηση και άμυνα σε ότι τους προκαλεί αρνητικές συνέπειες.

Μεγάλο ποσοστό κοριτσιών με ψυχογενή-νευρική ανορεξία, είχαν ως πρότυπό τους ανορεξικά μοντέλα που προβάλλονταν μέσω διαφημίσεων.

Υπάρχουν παιδιά που νιώθουν μειονεκτικά και δυστυχισμένα, όχι γιατί δεν έχουν παπούτσια να φορέσουν, αλλά γιατί έχουν 8 ζευγάρια και όχι 9! Δυστυχώς πολλές φορές χάνεται το μέτρο και η ουσία των πραγμάτων.

Ο ρόλος του γονέα, πολύ σημαντικός και μπορέι να υποστηρίξει το παιδί του ώστε να αποκτήσει κριτική σκέψη.

Από πολύ μικρή ηλικία πρέπει να συζητάμε μαζί του και να του εξηγούμε πως το χρήμα και τα αγαθά είναι «για τη ζωή», αλλά όχι η ίδια η ζωή. Υπάρχουν για να μας εξυπηρετούν και όχι για να τα υπηρετούμε.

Η διαφήμιση εξωραΐζει καταστάσεις. Τα παιδιά πρέπει να απομυθοποιήσουν και να φιλτράρουν ότι βλέπουν να προβάλλεται μέσω των διαφημίσεων.

Μια ανταγωνιστική κοινωνία

Η φιλοσοφία της «ευημερίας του συνόλου» έχει παραγκωνιστεί, δίνοντας τη θέση της στη «φιλοσοφία του συμφέροντος».

Πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για την αυτοεκπλήρωση και την προσωπική τους ευημερία, όχι απλά αγνοώντας τους γύρω τους, αλλά πολλές φορές καταπατώντας τους.

Εάν κοιτάξουμε γύρω μας, αυτό το κλίμα έχει κάνει την εμφάνιση του ακόμη και στα σχολεία!

Οι γονείς ταλαντεύονται: να καλλιεργήσουν στο παιδί καλοσύνη και αγνότητα εκθέτοντας το όμως στον κίνδυνο της εκμετάλλευσης ή να το παροτρύνουν να λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον, να γίνει σκληρό, χωρίς συναισθηματισμούς γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσει;

Η λύση, βρίσκεται κάπου στη μέση.

Το παιδί πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος δεν είναι «ρόδινος», να είναι υποψιασμένο για την πιθανή αδικία που μπορεί να συναντήσει και να μάθει να αμύνεται.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει όμως να λειτουργεί εις βάρος άλλων ανθρώπων. Το να προστατεύεσαι και να μάχεσαι για τον εαυτό και τις φιλοδοξίες σου είναι αναγκαίο, το να κάνεις κακό όμως στους συνανθρώπους σου είναι κατακριτέο.

Συναισθηματική & Κοινωνική Πίεση
Πολλοί άνθρωποι βιώνουν την καθημερινότητα τους σαν έναν «αγώνα δρόμου».

Συνεχώς τρέχουν σε μια προσπάθεια να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους, να αυξήσουν τις γνώσεις τους, να έχουν χρήματα, αγαθά… Μήπως μαζί τους τρέχει και η ίδια η ζωή;

Ο χρόνος περνάει μέσα στο άγχος και την πίεση και όταν πια έρθει η ώρα για «χαλάρωση» έχουν περάσει τα χρόνια και το κυνηγητό αφορά την ποιότητα ζωής!

Οι ρυθμοί που η σύγχρονη κοινωνία μας επιβάλλει πολλές φορές, συνεπάγονται πίεση, άγχος, αποξένωση, και τόσα άλλα που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να διαχειρίζονται για να ζήσουν πιο αρμονικά.

Πολλοί γονείς χωρίς να το θέλουν γίνονται «συνεργοί» πιέζοντας τα παιδιά τους να κάνουν πράγματα που αφορούν ακόμη και τον ελεύθερο χρόνο τους. Είναι πολύ σπουδαίο να καταλάβει ένα παιδί (αφού πρώτα το κατανοήσει πολύ καλά ο ίδιος ο γονιός) πως ο χρόνος για τον εαυτό μας (για χαλάρωση, διασκέδαση, αυτοσυγκέντρωση …) είναι απαραίτητος.

Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να «φορτίζουν τις μπαταρίες τους» ώστε να μη μειώνεται η αντοχή και η απόδοσή τους. Οι αποδράσεις από την καθημερινότητα μας βοηθούν να την αντιμετωπίζουμε πιο δημιουργικά, πιο παραγωγικά και πιο ευχάριστα.

Ακόμη και σε περίοδο εξετάσεων, το να διαβάζει το παιδί μέρα-νύχτα, όχι μόνο δεν θα το βοηθήσει να μάθει περισσότερα, αλλά αντίθετα θα λειτουργήσει ανασταλτικά. Το παιδί «βραχυκυκλώνει», η αντοχές του μειώνονται και φυσικά η ικανότητα μάθησης. Χρειάζεται χρόνος ανάπαυσης και ευχάριστης απασχόλησης του μυαλού και του σώματος.


Ανεξαρτησία ή απειθαρχία 
Αδικαιολόγητη εχθρική στάση Πολλοί ενήλικες αντιμετωπίζουν τους έφηβους με εχθρική διάθεση.

Γι’ αυτούς, η λέξη «εφηβεία» είναι συνώνυμη με απειθαρχία, έλλειψη σεβασμού, ανηθικότητα, ανταρσία κ.α.

Όπως συμβαίνει σε κάθε ηλικιακή ομάδα, είναι φυσικό ανάμεσα και στους εφήβους να υπάρχουν άτομα με κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά που δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά την εξαίρεση.

Η Εφηβεία, είναι από μόνη της μια περίοδος επανάστασης, προσπάθειας απογαλακτισμού από τους γονείς και ατομικής ανεξαρτησίας.

Όλα αυτά, δεν εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους εφήβους. Οι γονείς καλούνται να μην συγκρίνουν το δικό τους το παιδί με άλλα, αλλά να το αντιμετωπίζουν ως ξεχωριστή οντότητα.

Εκφράσεις του τύπου «Είδες τον φίλο σου;…..μακάρι να ήσουν κι εσύ έτσι» εκτός του ότι είναι πλέον ξεπερασμένες, δεν αποτελούν και τα καλύτερα επιχειρήματα στις συζητήσεις σας!

Στερεοτυπικές αντιλήψεις και αδικαιολόγητη εχθρική στάση από την πλευρά των ενηλίκων μπορεί να διαιωνίσουν αρνητικές καταστάσεις και να προκαλέσουν ξεσπάσματα και οργή ακόμα και σε ήρεμους, συνεργάσιμους έφηβους.

Ακόμα και κάποιος που αγαπά τα ειρηνικά μέσα, όταν του επιτεθούν πρέπει να αμυνθεί για να προστατευτεί!

Είναι καλό πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι γονείς να κατανοήσουν ότι τα έφηβα παιδιά τους δεν αποτελούν κίνδυνο για κανένα. Το μόνο «όπλο» που έχουν σε αυτή την ηλικία είναι το θάρρος, η δύναμη που νιώθουν στο να εκφράσουν την άποψη τους και να αγωνιστούν για τα πιστεύω τους. Δεν είναι τυχαίο που όντας έφηβος κανείς, αισθάνεται ότι μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο! Οι έφηβοι σε καμιά περίπτωση δεν είναι απειλή για την κοινωνία.

Πολύ συζήτηση και διάθεση για καλή επικοινωνία, πρέπει να είναι οι προτεραιότητες μας απέναντι στους νέους. Αυτοί άλλωστε είναι οι αυριανοί ενεργοί πολίτες και ως τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε, όχι κόβοντας τα φτερά τους, αλλά δίνοντας τους ελπίδα.

ΑΣ ΚΑΘΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ... ΑΣ ΤΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ... ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ.... ΒΛΕΠΕΤΕ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ....

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ... ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ????

Η οικονομική κρίση «χτυπά» τη μετανάστευση

Η μετανάστευση από τις φτωχότερες χώρες προς τις πιο πλούσιες μειώθηκε δραματικά εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής στην Ουάσινγκτον που διενεργήθηκε για λογαριασμό του BBC.

Όπως φαίνεται από την έρευνα, οι κοινότητες των μεταναστών είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση. Ωστόσο σταθερή παραμένει η αποστολή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που στέλνουν κάθε χρόνο στις οικογένειές τους.
Η μετανάστευση από φτωχά προς πλούσια κράτη είναι σε σταθερή άνοδο τα τελευταία 30 χρόνια.
Το ποσοστό των μεταναστών σε πλούσιες χώρες διπλασιάσθηκε από 5% στο 10% μεταξύ του 1980 και του 2010 σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Όμως η έκθεση του Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, αναφέρει ότι η παγκόσμια ύφεση έχει πλήξει τους μετανάστες και η ταχύτατη αύξηση των κοινοτήτων τους στο εξωτερικό ουσιαστικά έχει σταματήσει. Αυτό αποδίδεται κυρίως στο ότι οι μετανάστες απασχολούνται κυρίως σε εργασίες που απαιτούν περιορισμένες δεξιότητες όπως για παράδειγμα στον τομέα των οικοδομικών εργασιών ο οποίος είναι και ο πρώτος που πλήττεται σε περιόδους κρίσης.
Σύμφωνα με την έκθεση σε ορισμένες χώρες η μείωση στη άφιξη μεταναστών είναι εντυπωσιακή. Για παράδειγμα στην Ισπανία η εισροή μεταναστών μειώθηκε το 2009 κατά δύο τρίτα.Ενώ αναφορά γίνεται τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιρλανδία.
Όπως σημειώνεται στην έκθεση τα δύο αυτά κράτη ίσως να είναι στο σημείο αλλαγής όπου από χώρες υποδοχής εργατικής δύναμης τις τελευταίες δεκαετίες, να επιστρέψουν στην πιο παραδοσιακή τους μορφή όπου οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τη χώρα για να βρουν αλλού δουλειά.


Μα τι να κάνουμε;  Που θα δουλεύψουμε;  Αφού δεν ύπάρχουν ούτε προοπτικές, ούτε προδιαγραφές για ένα καλύτερο μέλλον... 'Οταν στα 40 σου σε βγάζουν στο περιθώριο... Τώρα που είσαι στην πιο παραγωγική περίοδο της ζωής σου... Με το μυαλό στο κεφάλι σου και ακόμα το σώμα και το πνεύμα σου έχουν την δυνατότητα να ακολουθούν τις επιθυμίες σου!!!!
Τι να κάνεις, να καθίσεις και να σταυρώσεις τα χέρια σου και να βλέπεις να έρχεται η καταστροφή των παιδιών σου;
Όχι ότι εκεί έξω θα υπάρχουν "ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ" που θα ανοίξουν διάπλατα για να μας δεχτούν... Θα μπορούμε να επιλέξουμε όμως, αν θέλουμε να στεκόμαστε ανίκανοι στο περιθώριο ή αν θέλουμε να στηριχθούμε στα πόδια μας και να παλέψουμε...
ΕΔΩ ΟΥΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ...
ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ.... ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΝΑ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ;;;

Η ΑΛΗΘΕΙΑ....

"Το πιο πιστό γνώρισμα της αλήθειας είναι η απλότητα και η σαφήνεια. το ψέμα πάντα είναι περίπλοκο, πολύλογο και έχει εξεζητημένο ύφος." Λ. Τολστόι.

Πραγματικά είναι άξιο απορίας ... Όλοι μας λέμε ότι θέλουμε την Αλήθεια... Πόσο έτοιμοι είμαστε, όμως να την αντιμετωπίσουμε;
Πόσο εύκολα δέχεσαι να σου πούνε ότι κάνεις λάθος σε κάτι;
Πόσο εύκολα δέχεσαι από τον φίλο σου να σου πει, πως σήμερα είσαι χάλια... και αυτό δεν σου πάει καθόλου;
Πόσο εύκολα δέχεται ένας εργοδότης, υπόδειξη από έναν υπάλληλο για ένα λάθος, που έχει κάνει;
Πόσο εύκολα λες εσύ ο ίδιος μία αλήθεια, σε κάποιον δίπλα σου, όταν ξέρεις πως θα τον πληγώσεις...;

Τελικά όλοι θέλουμε την Αλήθεια, όμως όλοι την φοβόμαστε... Γιατί όμως; Δεν θα ήταν όλα καλύτερα και πιο πραγματικά αν είχαμε το θάρρος να λέμε πάντοτε Αλήθειες;
Γιατί γοητευόμαστε από το ψέμα; Γιατί προτιμούμε να δεχτούμε μία κολακεία, από το να ακούσουμε αυτό που πραγματικά ανταποκρίνεται στο εαυτό μας;

Προσπαθώ να λέω τα πράγματα όπως έχουν... λυπάμαι αν σας πληγώνω... όμως το κάνω από αγάπη...
Γιατί αν σας λέω ψέματα, είναι σαν μην σας νοιάζομαι... Είναι σαν να μην είμαι εγώ...
Προσπαθήστε και εσείς να κάνετε το ίδιο..

Δώρο Θεού...

Είναι λίγες μέρες, που νοιώθω μία παράξενη συγκίνηση ένα πετάρισμα μέσα στην ψυχή μου... Και εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά τα συναισθήματά μου... Όμως είμαι σίγουρη πως είναι ένα γλυκό τσίμπημα μέσα  την καρδιά μου... Ξέρετε να έτσι όπως νοιώθεις όταν σου πέφτει το λαχείο... Έτσι και εγώ νοιώθω πως μου έπεσε το λαχείο πριν μιάμιση βδομάδα... όταν γνώρισα ένα κορίτσι μοναδικό... Ένα κορίτσι που μου ξύπνησε πολλά ερωτηματικά στην αρχή, αλλά όσο περνάει ο καιρός και απαντιούνται ανακαλύπτω, πως τα ερωτηματικά γυρίζουν σε μένα... ΈΕΕΕΕΕΕ ξύπνα.... εσύ που βρίσκεσαι???  Πολύ μακρυά από αυτό που νόμιζα... όμως χαίρομαι γιατί έχω ένα  κίνητρο τώρα για να προχωρήσω άφοβα και με αισιοδοξία... Είναι αυτό το κορίτσι που έχει κλέψει την σκέψη μου αυτές τις μέρες... που με κάνει και χαμογελάω μόνο που το σκέφτομαι...(μπορώ να πω όλη τη μέρα)... και που με έχει κάνει να καταλάβω πως κάθε στιγμή καλή-κακή είναι για να την ζούμε... Ευχαριστώ Θεέ μου...για το δώρο σου... Με όλη μου την αγάπη για εσένα κοριτσάκι....

ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:

-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι,

-Γιατί το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι,

-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και

-Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ’ αυτά που κερδίζετε) και αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).

Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.

Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.

Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ’ ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.

Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.

Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ’ έναν τεράστιο διακανονισμό.

Πριν από το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.

Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

Ξέρω τα Δικαιώματά μου

Το Θέλω τώρα

Κάποιος άλλος φταίει

Είμαι θύμα

Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε. Αν τη θυμάστε ακόμα, προωθήστε το. Αν όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφία και μην κάνετε τίποτα.

ΩΡΑΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ... 

'Ομως είναι γεγονός πως όλα έχουν χαθεί από τότε, που πάψαμε να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν... Βλέπεις τον άλλο δίπλα σου, σου μιλάει με χαμόγελο και περιμένεις να δεις τι πραγματικά θέλει... Γιατί όλοι άρχισαν να είναι εχθροί μας, να θέλουν το κακό μας.... Και εμείς; Εμείς τι κάνουμε;  Εμείς είμαστε καλύτεροι;  Και αν εμείς πλησιάζουμε τους άλλους με καλοσύνη και αγάπη, αυτοί που το ξέρουν;   Οι άσπρες ποδιές που έχουν τα κουμπιά στην πλάτη μας λείπουν... Ναι καλά καταλάβατε... γιατί δεν υπάρχει λογική ποιά σε αυτόν τον κόσμο... πόσο περισσότερο κοινή λογικη, που απαιτεί επικοινωνία με τον πλησίον μας...

ΠΡΟΤΥΠΑ ΝΕΩΝ

Τα πρότυπα και οι Νέοι
Του Νίκου Μαρκάτου
Στα µπαράκια και αλλού όπου συχνάζει νεολαία,  ακούω τους νέους να µιλούν µόνο για
χρήµα. Το χρήµα έχει γίνει για πολλούς από αυτούς το µόνο όνειρο, το µόνο πρότυπο.  
Η ανάπτυξη προτύπων αποτελεί ιδιαίτερη ανάγκη της ανθρώπινης δραστηριότητας και
αναγκαστικά αντανακλά την κοινωνική συνείδηση µιας οµάδας ή µιας εποχής. Τα πρότυπα
οφείλουν την πνοή και τις µεταλλαγές τους στη δυναµική της κοινωνικής ζωής,  τη
διαφοροποίηση των τεχνικών µέσων,  τη διαµόρφωση της κάθε νέας κουλτούρας. ∆εν είναι
λοιπόν τυχαία η σχετική απουσία προτύπων και η συµπλήρωση του κενού τους από τις
λεγόµενες «ευτελείς αξίες», σήµερα, που διανύουµε µια µεταβατική περίοδο από ένα σύνολο
γκρεµισµένων αξιών σε ένα άλλο που ακόµα δεν έχει διαµορφωθεί.  
∆εν είναι όµως περίεργο ότι η νεολαία δεν ασχολείται µε τα πρότυπά µας αφού δεν συνδέεται
µε αυτά. Και πώς να ασχοληθεί αφού αυτοί που της τα προσφέρουν έχουν ως πρώτο µέληµα
να µην είναι ανιχνεύσιµη η προέλευση,  η ανάδειξη και η σκοπιµότητά τους. Πώς λοιπόν η
νεολαία να ανοιχθεί σε κατι που εξ'  ορισµού υποπτεύεται;  Αντιδρά στα πρότυπα που
εµφανίζονται κούφια και δηµιουργεί τα δικά της νεανικά «αντι-πρότυπα». Η σύγκρουση των
δύο παράγει σιωπή (Βήµα, 26/2/95).  
Και η επίσηµη άποψη «οι νέοι συµπεριφέρονται έτσι γιατί δεν έχουν πρότυπα»!  Για ποιά
πρότυπα µιλάνε άραγε; Τα κίβδηλα πρότυπα που αγοράζονται φτηνά στά περίπτερα; Μα η
νεολαία αξίζει υψηλότερους στόχους και όνειρα που συνοψίζονται στις λέξεις αλήθεια, 
εντιµότητα, δηµιουργικότητα, κοινωνική προσφορά. Ίδιους βέβαια µε τους παλιά δικούς µας, 
αλλά από µας ποιός άραγε τους έχει διατηρήσει; Το κάθε πρότυπο κερδίζει το σεβασµό όταν
αντικατοπτρίζει έργο και όχι κενά νοήµατος «ιδανικά». Η νεολαία, ασυνείδητα ίσως,  το ξέρει
αυτό, και θα ήµουν επίορκος αν προσπαθούσα να την πείσω για το αντίθετο.
Η νεολαία που τρώει πολύ λιγότερο κουτόχορτο από τους µεγάλους και σίγουρα δεν το
χωνεύει καθόλου,  κατάλαβε γρήγορα ότι το θέαµα µε το κιλό της τηλεόρασης δεν είναι
µήνυµα,  δεν είναι πρότυπο ούτε φορέας ονείρων και δηµιουργίας.  Στράφηκε λοιπόν στην
µουσική,  το χορό και το τραγούδι,  που έστω και για τον ακροατή δεν παύουν να είναι
δηµιουργία,  αφού οδηγούν την ψυχή,  το µυαλό και το σώµα σε νέα µονοπάτια και
αναζητήσεις, σνοµπάροντας την τηλεόραση, προτιµώντας εαυτούς και αλλήλους.  
Οι νέοι κάθε εποχής πιστεύουν στην αυθεντία της λογικής και όχι στη λογική της αυθεντίας. Γι' 
αυτό είναι νέοι και θα γεννούν πάντα αυθέντρα λογική και αλήθεια.
Ο νέος κάθε εποχής είναι ίδιος,  επιφανειακά αλλάζει µόνο. Άλλοτε φορά καµπάνες και έχει
φαβορίτες,  βάζει σκουλαρίκι,  ακούει τζαζ ή heavy metal,  κ.τ.λ.  Στην ουσία είναι ο ίδιος, 
ορµητικός, ιδεαλιστής, άπειρος, ροµαντικός, αντιαυταρχικός, επαναστάτης. Αντί λοιπόν να τον
παγιδεύσουµε σε λαβύρινθους τυπολατρείας και να τον κουράζουµε µε αµφίβολες αυθεντίες
και πρότυπα,  γιατί να µην του δώσουµε απλά την ώθηση και να του αφήσουµε ελεύθερο
χώρο να δώσει κι αυτός τη συµβολή του; Να τραβήξουν λοιπόν το δρόµο που νοιώθουν να
τους δείχνει ο ίδιος ο εαυτός τους. Τα πρότυπα πάλι που επικρατούν στο χώρο της Παιδείας
είναι τα πρότυπα των δυνατών που κατέχουν και διακυβερνούν τα αγαθά.  Η παιδεία
προσπαθεί να µορφώσει πολίτη ικανό να συντηρεί τα καθεστώτα όπως είπε και ο αείµνηστος
Γληνός.  Η αδιάκοπη όµως δυναµική και οι πόθοι εκείνων που διψούν για γνώση,  οδηγεί
ευτυχώς σε νέα δεδοµένα ισορροπίας έξω και σε αντίθεση και µε το κράτος, δηλαδή σε νέα
πρότυπα. Τα νέα πρότυπα πιστεύω και ελπίζω ότι θα δηµιουργηθούν µέσα στο γενικότερο
περίγραµµα ιδεών που ανέκαθεν αποτελούσαν πρόπλασµα µιας ουµανιστικής ιδεολογίας και
πολιτικής:  η κοινωνική αλληλεγγύη,  η πολιτική ως συµπύκνωση κοινωνικών πρακτικών και
όχι ως τέχνη της διαχείρισης, ξενοπρόφερτα µάνατζµεντ, η ιδεολογία της συλλογικότητας αντί
των οραµάτων του ατοµικισµού, η πίστη σε έναν καλύτερο κόσµο, όπου θα πρυτανεύουν οι
ανάγκες και οι αξίες χρήσης και όχι οι νόµοι της αγοράς και του ανελέητου ανταγωνισµού.
Επί του παρόντος οι νέοι συνθλίβονται µέσα στην οικονοµική δυσπραγία,  την ανεργία,  την
απαιτητική οικογένεια και κοινωνία που ολοένα απαιτούν αλλά δεν ακούν και δεν νοιώθουν. 
Ας µην εκπλήσσονται λοιπόν όταν σπέρνοντας προβλήµατα θερίζουν θύελλες.
Εγώ απλά ζητώ συγγνώµη από τα παιδιά που βρέθηκαν σ' αυτόν τον άθλια ανταγωνιστικό, 
αφόρητα ανορθολογικό, θλιβερά υποκριτικό, µολυσµένο κόσµο µας.Η ουσία,  το πρότυπο της εξέλιξης,  είναι το πετροβόληµα του τείχους της σιωπής,  του
βολέµατος,  της κοινωνικής αλληλοκάλυψης προσωπικών συµφερόντων,  της ανυποληψίας, 
της αυθαιρεσίας,  του αυταρχισµού,  µαζί µε την αµφισβήτηση κάθε αυτοανακηρυγµένης
αυθεντίας.
Είµαστε λοιπόν µια κοινωνία παρακµής στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής της; Όχι βέβαια! 
Ως µέλος της κοινωνίας, ως δάσκαλος που συναντά και συναναστρέφεται τους νέους µας
πιστεύω,  µε αποδείξεις,  ότι έχουµε ένα εξαιρετικό υλικό µε τεράστιο απόθεµα δύναµης για
δηµουργία, που απλά η κακή οργάνωση της πολιτείας δεν το ενθαρρύνει να δείξει τον καλό
του εαυτό.
Αυτή όµως η όψη της Ελλάδας δεν προβάλλεται, δεν πουλάει, δεν αναδεικνύεται ως πρότυπο
προς µίµηση. Στην πραγµατικότητα προτιµούµε να κάνουµε σήριαλ ένα έγκληµα. Αφήνονται
κατά µέρος και αγνοούνται οι επιτυχίες των παιδιών µας στα γράµµατα και την τέχνη.  Ο
αθλητισµός είναι πάρεργο αν δεν µπορεί να γεµίσει το γήπεδο.  Φαίνεται ότι µε µια
µαζοχιστική τάση επιζητούµε να βλέπουµε το κακό ώστε συγκρίνοντας µε τη δικιά µας
κατάσταση να καταλήγουµε στο  «τι καλά,  που δεν είµαστε τόσο άσχηµα».  Είναι όµως
αντίθετη η εικόνα της Ελλάδας του µόχθου και της δηµιουργίας. Το βλέπεις στην Ευρώπη και
στην Αµερική, εκεί όπου οι απόφοιτοί µας διαπρέπουν, πετυχαίνουν τις ανώτερες διακρίσεις, 
δοξάζουν τη χώρα µας.
Μια τέτοια επιθετική συσπείρωση θέλει ο τόπος για να αποκολληθεί από τα µικροπρεπή
πρότυπα της καθηµερινότητας και να κερδίσει το διεθνές του γόητρο. Οι νέοι οφείλουν να
γνωρίζουν τα δικά τους πρότυπα.  Λοιπόν παιδιά ξεπεράστε µας.  Μπορείτε να µας
σέβεστε, όσους τουλάχιστον το αξίζουν, αλλά επιτέλους ξεπεράστε µας




Η παραπάνω αναφορά του κου Μαρκάτου, πιστεύω πως τα λέει όλα...
Λογικό όμως δεν είναι;  Από που να παραδειγματιστούν τα παιδιά μας;  Όταν εμείς είμαστε μία γενιά μαλθακή και αδρανοποιούμε  σε ότι συμβαίνει γύρω μας;
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, τον πατέρα μου να μου μιλάει για την οικογένεια, για την Ελλάδα, για τους ήρωες της πατρίδας το 40 και το 1821, για τον Θεό και την θρησκεία μας, για την φύση, για την παράδοση...
Πού είναι όλα αυτά; 
Όχι και εγώ δεν είμαι γνώστης της ιστορίας μας, δεν είμαι ο ιδανικός Χριστιανός, δεν είμαι ο φανατικός οικολόγος, όμως στην καθημερινότητά μου είχα αυτά τα ερεθίσματα και ονειρευόμουν έναν κόσμο όμορφο, από όλες τις απόψεις...
Τα παιδιά μας τι μπορούν να ονειρευτούν και να χαμογελάσουν;
Και για να επανέλθω στο κείμενο του κου Μαρκάτου.... το χρήμα έχει αξία....δεν είναι αξία....

ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ

Νοιώθω πολύ άσχημα, που δεν άρχισα αυτήν την σελίδα, με ένα κείμενο που να αναφέρεται στην πίστη μου…Στον Χριστό που πιστεύω…

Στην ζωή μου, πέρασα από διάφορα στάδια… άλλοτε πολύ κοντά στην εκκλησία και άλλοτε αρκετά απομακρυσμένη…

Κατά διαστήματα, ακούω να γίνεται ντόρος για τα ευτράπελα της εκκλησίας και σκάνδαλα που ψάχνουν μία μικρή αφορμή, για να γίνουν πρώτο θέμα τις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις.

Είναι επιλογή του καθενός να πιστεύει σε ότι αυτός θέλει… Ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος μπορεί να τον εμποδίσει σε αυτό…

Όμως, πιστεύω πως κατά τον ίδιο τρόπο, κανένας δεν μπορεί να κρίνει και να μου απαγορεύσει να πιστεύω και εγώ στον Χριστό μου, στον Κύριο και Θεό μου…

Θα πείτε πολύ παλιομοδίτικο και τετριμμένο…

Που κολλάει αυτό, στην σύγχρονη ζωή μας, με όλα τα μη και τα πρέπει που κρύβει μέσα του… Και φυσικά πουθενά…

Δεν ξέρω τι μπορεί να μας προσφέρει αυτή η σύγχρονη ζωή, που στηρίζεται στο ψέμα και στην αδιαφορία…  Ξέρω όμως πως ο Χριστός μας ζήτησε ένα πράγμα…ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΌ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ…

Και επίσης δέχομαι. πως η σημερινή εκκλησία δεν είναι τόσο καθαρή και άγια, όπως θέλουν  να φαίνεται.

 Όμως ξέρω πως υπάρχουν κάτι γεροντάκια, ελάχιστα, που έχουν αφήσει τα πάντα, και ζουν σε ερημιές με μόνη μέριμνά τους, την προσευχή για την λύτρωση όλων μας…. Και αυτά τα γεροντάκια, δεν ζητούν ούτε λεφτά, ούτε φαγητό, ούτε τίποτε άλλο…

Αυτά τα δύο κρατώ, το αίτημα του Χριστού μας και τα ελάχιστα γερόντια που αγωνιούν για εμάς… και λέω…Κάτι ξέρουν αυτά τα ταλαιπωρημένα γερόντια περισσότερο από εμάς…γιατί τα πρόσωπά τους είναι τόσο χαμογελαστά, σαν μικρών παιδιών…

Ξέρουν την ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ….

Αυτή θέλω να μάθω και εγώ… και προσπαθώ…

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος, από την επίσκεψη που πραγματοποίησα στο σχολείο της κόρης μου, για την κλασσική επικοινωνία γονέων- καθηγητών…

Ανάμεσα στα άτομα που έπρεπε να επικοινωνήσω, βρισκόταν και ο τότε φιλόλογός της…

Είμαι από τους ανθρώπους, που δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους επαφές, και γενικότερα δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα από ανθρώπους τους πνεύματος…. Ίσως γιατί τις περισσότερες φορές που παρακολούθησα κάποιον άνθρωπο των ‘γραμμάτων και της τέχνης’, βρήκα το ύφος τους  πολύ βαρύ και κουλτουριάρικο για εμένα…(κάποιοι θα πουν δεν είμαι αυτού του επιπέδου άτομο … ΟΚ!!!)

΄Εχω 11 χρόνια, που ως γονιός μπαίνω σε αυτή την διαδικασία, και αυτό πιο πολύ γιατί είναι επιθυμία των παιδιών μου.

Στα έντεκα λοιπόν αυτά χρόνια, ήταν η πρώτη φορά που κάποιος καθηγητής – δάσκαλος, μου άπλωσε το χέρι, για να μου κάνει χειραψία και να καθίσει να μου μιλήσει για το παιδί μου με πραγματικό ενδιαφέρον…(σημειωτέο ότι δεν ήμουν η μόνη μητέρα, που το έκανε αυτό, όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί είχαμε την ίδια αντιμετώπιση).

Η χροιά της φωνής του, ο απλοϊκός αλλά όμορφα δομημένος λόγος του και ο πραγματικός ζήλος του για διδασκαλία με άφησε άφωνη.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ…  Είναι δυνατόν σήμερα, στην σάπια κοινωνία την οποία ζούμε να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;

Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που το κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου τους το αφιερώνουν στα ‘παιδιά τους’ (έτσι αποκαλεί τους μαθητές του);

Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που προτιμούν να περάσουν την ώρα διδασκαλίας τους, λύνοντας  τον προβληματισμό ενός μαθητή, παρά πηγαίνοντας αναγκαστικά στο επόμενο κεφάλαιο για να καλύψει την ύλη;

Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που ημέρες των γιορτών, ξεσηκώνουν τα παιδιά να πάνε ΜΑΖΙ σε ιδρύματα,  για να δώσουν χαμόγελο, σε άτομα που το έχουν ανάγκη;

Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που δημιουργούν ιστοσελίδες , με σκοπό τους να δίνουν ερεθίσματα  και να θέτουν προβληματισμούς  στους μαθητές τους, για  να τους βοηθήσει να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες;

Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που επιδιώκουν να γίνουν ο φίλος του κάθε μαθητή τους και όχι απλά ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ;

Ναι λοιπόν, υπάρχουν τέτοιοι καθηγητές… Και είμαστε τυχεροί, που υπάρχουν αυτοί  οι άνθρωποι γιατί τα παιδιά μας, από αυτούς τους ανθρώπους πρόκειται πραγματικά να μάθουν και να  βοηθηθούν να δουν την διαφορά του ΚΑΛΟΥ- ΑΞΙΟΛΟΓΟΥ, από το ΑΠΛΟ-ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟ.

Θέλουμε εκπαιδευτικούς ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ όχι ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟΥΣ…

Το κορίτσι που άφησε άφωνο τον κόσμο για πέντε λεπτά

Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ... ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;

Κλιματολογικές Αλλαγές~Αιτία Πολέμου

Αιτία πολέμου οι κλιματικές αλλαγές

Η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί μια από τις σοβαρότερες απειλές για την ανθρωπότητα, προειδοποιούν οι επιστήμονες, αποκαλύπτοντας σε μελέτη τους πως οι κλιματικές αλλαγές του παρελθόντος προκάλεσαν λιμούς, πολέμους και σημαντική μείωση των πληθυσμών. Ο αυξανόμενος πληθυσμός της Γης ίσως να μην μπορέσει να προσαρμοστεί απολύτως στις οικολογικές μεταβολές που προκαλεί η αναμενόμενη αύξηση των θερμοκρασιών του πλανήτη, γράφουν επιστήμονες από την Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. «Οι μεγαλύτερες θερμοκρασίες πιθανώς να είναι καλές για ένα μικρό διάστημα, αλλά μετά από κάποιο σημείο αρχίζουν να δημιουργούνται προβλήματα στη χλωρίδα», τονίζει ο Πίτερ Μπρεκ καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια.


«Με δεδομένα την ξηρασία και τον αυξανόμενο πληθυσμό, θα είναι όλο και πιο δύσκολο να υπάρξει τροφή για όλους και δεν θα μας προκαλέσει έκπληξη αν δούμε περισσότερες περιπτώσεις λιμών και ίσως περισσότερες περιπτώσεις πεινασμένων ανθρώπων να συγκρούονται μεταξύ τους για το ποιος θα εξασφαλίσει τροφή και νερό», επισημαίνει ο ίδιος. Με τη μελέτη της ιστορίας και το συσχετισμό στοιχείων, η ομάδα των επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα πως την πτώση των θερμοκρασιών ακολούθησαν πόλεμοι, λιμοί και δραματική μείωση των πληθυσμών.

Οι ερευνητές μελέτησαν την περίοδο από το 1400 ως το 1900, που είναι γνωστή ως Μικρή Εποχή των Παγετώνων και στην οποία καταγράφηκαν οι χαμηλότερες κατά μέσο όρο θερμοκρασίες περίπου το 1450, το 1650 και το 1820, με θερμότερα διαστήματα ανάμεσά τους. «Όταν έχουμε τέτοιες οικολογικές συνθήκες, οι άνθρωποι τείνουν να μετακινούνται σε άλλα μέρη. Αυτές οι μαζικές μετακινήσεις οδηγούν σε πολέμους, όπως το 13ο αιώνα, όταν οι Μογγόλοι επλήγησαν από ξηρασία και εισέβαλαν στην Κίνα ή τους κατοίκους της Μαντζουρίας που μετακινήθηκαν στην κεντρική Κίνα το 17ο αιώνα λόγω των άθλιων καιρικών συνθηκών στην πατρίδα τους», αναφέρει ως παραδείγματα ο Ντέιβιντ Ζανγκ, καθηγητής της Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ.

«Οι επιδημίες μπορεί να μην συνδέονται άμεσα με τις αλλαγές της θερμοκρασίας, αλλά είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εξάπλωση των ασθενειών», πρόσθεσε. Αν και στη μελέτη αναφέρονται μόνο περίοδοι όπου καταγράφηκαν μεγάλες πτώσεις της θερμοκρασίας, οι οποίες οδήγησαν σε κοινωνικές αναταραχές, οι ερευνητές επισημαίνουν πως οι ίδιες προβλέψεις είναι δυνατές και για την αντίθετη περίπτωση, της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα αποκαλύπτει πως οι μισές χώρες του κόσμου κινδυνεύουν από συγκρούσεις ή σοβαρή πολιτική αστάθεια. Η οργάνωση International Alert, με έδρα το Λονδίνο, στην έκθεσή της αποκαλύπτει πως 46 χώρες--περίπου 2,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι--κινδυνεύουν να ζήσουν τη φρίκη του πολέμου εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών και άλλες 56 χώρες είναι πιθανό να γνωρίσουν την πολιτική αστάθεια.

«Μέχρι το 2020 στη διεθνή σκηνή θα συμβούν σοβαρές συγκρούσεις που σαφέστατα θα συνδέονται με τις κλιματικές αλλαγές», τόνισε ο γενικός γραμματέας της οργάνωσης, Νταν Σμιθ. Οι χώρες της δυτικής και της κεντρικής Αφρικής είναι οι πρώτες στον κατάλογο και ήδη υπάρχουν αναφορές για συγκρούσεις στη βόρεια Γκάνα, ανάμεσα σε βοσκούς και αγρότες. Ανάλογες καταστάσεις συμβαίνουν ή θα συμβούν και στο Μπανγκλαντές, τη Μέση Ανατολή.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΔΩ...

Υπάρχουν φορές που αφήνουμε τις μέρες να περνάνε και πράγματα που θα μπορούσαμε να τα κάνουμε σε μία δεδομένη στιγμή, τα αφήνουμε για την επόμενη μέρα.
Πολλές φορές όμως τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως τα θέλουμε, γιατί η επιλογή αυτή δεν είναι δική μας, αλλά του Θεού... Και αυτό το λέω χωρίς να κρίνω την όποια απόφασή Του...
Απλά κι εγώ δεν πρόλαβα να κάνω κάτι που έπρεπε να κάνω και τώρα το μετανιώνω....


Δημήτρη σ' αγαπώ... αύτο έπρεπε να πω....

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ???

Ανοίγοντας αυτό το Blog, δεν περίμενα ποτέ ότι  θα έδινα απάντηση στο ερωτηματικό, που έβαλα στο προφίλ μου... Στο προφίλ έχει ένα σημείο, που ζητάει να γράψεις  δυο λόγια για τον εαυτό σου.  Εκεί ακριβώς, προτίμησα να βάλω το ερώτημα που με βασανίζει εδώ και αρκετό χρόνο.... ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ????
Την απάντηση την πήρα την Παρασκευή βλέποντας στα πεταχτά την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, (δυστυχώς στο τελείωμα της).
Σήμερα απλά το επιβεβαίωσα, μπαίνοντας στην παρακάτω σελίδα...


ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ;  ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ... ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΝΗ!!!
http://www.elenikalamari.gr/

Εμείς που βρισκόμαστε???

FRANKLIN ROOSEVELT (33ος πρόεδρος ΗΠΑ)

Καμία επιχείρηση που επιβιώνει πληρώνοντας στους εργαζόμενους της μισθούς κάτω απο το όριο επιβίωσης, δεν έχει το δικαίωμα να συνεχίσει να υπάρχει σ αυτή τη χώρα.


Και η ερώτηση είναι...μήπως τελικά στην Ελλάδα  το μεγαλύτερο ποσοστό των επιχειρήσεων  δεν θα έπρεπε να υπάρχει???  Ειδικά τώρα, που η εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι ο κανόνας???