Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος, από την επίσκεψη που πραγματοποίησα στο σχολείο της κόρης μου, για την κλασσική επικοινωνία γονέων- καθηγητών…
Ανάμεσα στα άτομα που έπρεπε να επικοινωνήσω, βρισκόταν και ο τότε φιλόλογός της…
Είμαι από τους ανθρώπους, που δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους επαφές, και γενικότερα δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα από ανθρώπους τους πνεύματος…. Ίσως γιατί τις περισσότερες φορές που παρακολούθησα κάποιον άνθρωπο των ‘γραμμάτων και της τέχνης’, βρήκα το ύφος τους πολύ βαρύ και κουλτουριάρικο για εμένα…(κάποιοι θα πουν δεν είμαι αυτού του επιπέδου άτομο … ΟΚ!!!)
΄Εχω 11 χρόνια, που ως γονιός μπαίνω σε αυτή την διαδικασία, και αυτό πιο πολύ γιατί είναι επιθυμία των παιδιών μου.
Στα έντεκα λοιπόν αυτά χρόνια, ήταν η πρώτη φορά που κάποιος καθηγητής – δάσκαλος, μου άπλωσε το χέρι, για να μου κάνει χειραψία και να καθίσει να μου μιλήσει για το παιδί μου με πραγματικό ενδιαφέρον…(σημειωτέο ότι δεν ήμουν η μόνη μητέρα, που το έκανε αυτό, όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί είχαμε την ίδια αντιμετώπιση).
Η χροιά της φωνής του, ο απλοϊκός αλλά όμορφα δομημένος λόγος του και ο πραγματικός ζήλος του για διδασκαλία με άφησε άφωνη.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ… Είναι δυνατόν σήμερα, στην σάπια κοινωνία την οποία ζούμε να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;
Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που το κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου τους το αφιερώνουν στα ‘παιδιά τους’ (έτσι αποκαλεί τους μαθητές του);
Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που προτιμούν να περάσουν την ώρα διδασκαλίας τους, λύνοντας τον προβληματισμό ενός μαθητή, παρά πηγαίνοντας αναγκαστικά στο επόμενο κεφάλαιο για να καλύψει την ύλη;
Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που ημέρες των γιορτών, ξεσηκώνουν τα παιδιά να πάνε ΜΑΖΙ σε ιδρύματα, για να δώσουν χαμόγελο, σε άτομα που το έχουν ανάγκη;
Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που δημιουργούν ιστοσελίδες , με σκοπό τους να δίνουν ερεθίσματα και να θέτουν προβληματισμούς στους μαθητές τους, για να τους βοηθήσει να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες;
Να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, που επιδιώκουν να γίνουν ο φίλος του κάθε μαθητή τους και όχι απλά ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ;
Ναι λοιπόν, υπάρχουν τέτοιοι καθηγητές… Και είμαστε τυχεροί, που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι γιατί τα παιδιά μας, από αυτούς τους ανθρώπους πρόκειται πραγματικά να μάθουν και να βοηθηθούν να δουν την διαφορά του ΚΑΛΟΥ- ΑΞΙΟΛΟΓΟΥ, από το ΑΠΛΟ-ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟ.
Θέλουμε εκπαιδευτικούς ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ όχι ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟΥΣ…
1 σχόλια:
Nαι θελουμε αξιολογους καθηγητες,γιατι αν πεσεις
σε σωστους ανθρωπους και ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ με την βαρυτητα που εχει ο ορος δασκαλος παιρνεις αρκετα πραγματα.Το σχολειο εαν το προσεξεις σου
δινει απιστευτα πραγματα και ολο και λιγοτερα παιδια παιρνουν αυτα τα ερεθισματα που δυστυχως το σχολειο εχει καλα κριμενα μεσα σε καταστασεις ευτραπελες που σε αποσυντονιζουν.
Το σχολειο εχει πολλα να δωσει δυστυχως σε λιγους ομως,σε εκεινους που εχουν την υπομονη να κατσουν και να σκεφτουν πολυ την ολη κατασταση κατι που δεν συναντας σε παιδια 14-15-16-χρονων ευκολα.
Θεωρω οτι αν ειχαν αξιολογους καθηγητες που κανουν σωστα την δουλεια τους τα δημοσια σχολεια δεν θα επρεπε να υπαρχουν φροντιστηρια αλλα τωρα ετσι οπως εχει γινει η εκπαιδευση στα σχολεια τα φροντιστηρια ειναι απαραιτητα.
Παντως η εκπαιδευση στην Ελλαδα μπορει να σε προχωρησει.Υπαρχουν αξιολογοι ανθρωποι-ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ αυτο ειναι γεγονος λιγοι ομως!!!
MAKIS.javascript:void(0)
Δημοσίευση σχολίου