Aloe Vera πηγή Ζωής!!!

Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί μια έκρηξη στην έρευνα για την Αλόη και τις εφαρμο¬γές της στους ανθρώπους και τα ζώα. Ο καθηγητής της Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και ο προϊστάμενος του ερευνητικού εργαστηρίου του Βόρειου Τέξας Ιvan Danhof, έδειξαν το 1984, ότι η εφαρμογή του Τζέλ Αλόης στο δέρμα επιταχύνει τους ινοβλάστες. Οι ινοβλάστες βοηθούν στην παραγωγή του κολλαγόνου που είναι η πρωτεΐνη που ελέγχει τη διαδικασία γήρανσης του δέρματος και τις ρυτίδες, (με το πέρασμα του χρόνου, αρχίζει το κολλαγόνο να εξαφανίζεται από το δέρμα, προκαλώντας τις ρυτίδες). Το Αλόη Τζέλ προστατεύει τα εξωτερικά στρώματα του δέρματος βοηθώντας να αναδομηθούν τα κύτταρα της επιδερμίδας. Εμφάνισε περαιτέρω ενυδατικές ιδιότητες με την ένδειξη ότι το δέρμα απορροφά την υγρασία από το τζελ τρεις έως τέσσερις φορές γρηγορότερα από το νερό.
Μια έκθεση του 1987 δείχνει ότι μια ένωση -acemannon- που βρίσκεται στην Αλόη φαίνεται να έχει μερικές αξιοπρόσεκτες ιδιότητες ενάντια στους ιούς. Ακόμη και όταν πρόκειται για τον ΗIV (ο ιός που οδηγεί συχνά στο ΑΙDS) ο Dr Reg McDaniel δήλωσε: Φαίνεται ότι το carrisyn (σημείωση: το carrisyn είναι το εμπορικό όνομα του acemannon που κατοχυρώνεται με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τα Carrington Laboratories εξουδετερώνει τον ιό του ΑΙDS αποτρέποντας το πρωτεϊνικό κάλυμμα από την ένωση με τα Τ4 κύτταρα".
Τον ίδιο χρόνο οι ερευνητές στον Καναδά απομόνωσαν acemannon για τις μελέτες τους. Από τότε, οι κλινικές δοκιμές στους ανθρώπους που ζουν με το ΑΙDS έχουν δείξει ότι το acemannon επαναφέρει το φυσικό αμυντικό (ανοσοποιητικό) σύστημα του σώματος και μπορεί έτσι να σταματήσει την πρόοδο του ΗIV.
Ο Dr Lee Cowden (Ντάλλας, Τέξας) παρατήρησε ότι πολλές παθήσεις καταπολεμούνται με κατανάλωση του χυμού Αλόης. Όπως: ελκοτική κολίτιδα προβλήματα στον οισοφάγο, πεπτικό έλκος, ρευματική αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, στοματικά τραύματα και πονόλαιμοι.
Ο Dr. Robert H. Davis (φυσιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια ) πραγματοποίησε έρευνες για την Αλόη από την αρχή της δεκαετίας του 70. Σε εργαστηριακές δοκιμές με ζώα τα συμπεράσματα του περιέλαβαν τα αποτελέσματα ότι η Αλόη μπορεί να αποτρέψει και να σταματήσει την αρθρίτιδα, να βελτιώσει τη θεραπεία πληγών, να εμποδίσει τον πόνο, να εμποδίσει τα εγκαύματα, να αποκαταστήσει την ανάπτυξη των οστών και να ενεργήσει ως μέσο για τη μεταφορά των θρεπτικών ουσιών στο σώμα. Ο Dr. Davis δήλωσε ότι "η Αλόη Βέρα περιέχει τον μέγιστο αριθμό ενεργών ουσιών από οποιαδήποτε φυτά έχω εξετάσει". Η Αλόη είναι επίσης γνωστή γιατί διευκολύνει την απορρόφηση των βιταμινών και άλλων θρεπτικών ουσιών από τα έντερα.
Ο Dr. B. Frielander (Σαν Ντιέγκο. Καλιφόρνια. ΗΠΑ). διατροφολόγος σημείωσε ότι ασθενείς με χρόνια προβλήματα κολεού. συμπεριλαμβανομένης της δυσκοιλιότητας, των αιμορροΐδων, της κολίτιδας και της νόσου crohn ωφελήθηκαν από την κατανάλωοη χυμού Αλόης ως μέρος ενός θεραπευτικού προγράμματος. Σημείωσε ότι ακόμη και το χρώμα στο πρόσωπο τους φάνηκε καλύτερο!
Οι φλεγμονώδεις ασθένειες εντέρων, το έλκος, η κολίτιδα κάνουν το παχύ έντερο ευερέθιστο και πληγωμένο, οδηγώντας στην αιματηρή διάρροια, σε κοιλιακές κράμπες και τον πυρετό. Η κολίτιδα μπορεί επίσης να εμφανιστεί στους ασθενείς με σύνδρομο crohn έναν χρόνιο ερεθισμό. Η Αλόη, όταν πίνεται, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε τέτοιες περιπτώσεις, αναφέρουν οι ερευνητές.
Το Ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεων REUTERS ανάφερε τον Νοέμβριο του 2001: ο Melov σε μελέτη, δημοσιευμένη στο περιοδικό νευρολογίας, εμφάνισε για πρώτη φορά το φάρμακο ως αντιοξειδωτικό, κάνοντας ένα θηλαστικό να ζήσει περισσότερο. Τα αντιοξειδωτικά περιλαμβάνουν τη βιταμίνη C και Ε. Τα ποντίκια στη μελέτη Μelov επιλέχτηκαν γενετικά για να υποβληθούν στο πείραμα. Τα ποντίκια που έλαβαν τα αντιοξειδωτικά φάρμακα έζησαν τέσσερις φορές περισσότερο από την αναμενόμενη διάρκεια ζωής τους. Ο Μelov εξήγησε ότι τα αντιοξειδωτικά λειτουργούν έτσι ώστε να εξουδετερώνουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες που καταστρέφουν τα κύτταρα του οργανισμού. Η Αλόη επιβραδύνει τη διαδικασία γήρανσης. "Οι αντιοξειδωτικές ουσίες τετραπλασιάζουν τη διάρκεια ζωής των ποντικών", αναφέρεται σε μελέτη από τον Μichael Kahn, την 1η Νοεμβρίου 2001. Η Αλόη Βέρα είναι μια από τις πιο ισχυρές πηγές βιταμινών Ε και C και είναι η μόνη φυτική πηγή της βιταμίνης Β - 12 (άλλες πηγές είναι ζωικές πηγές).
Είναι βεβαίως ελπιδοφόρο ότι η Αλόη Βέρα προσφέρει αυτές τις βιταμίνες και πάνω από 200 άλλες ευεργετικές ουσίες, βιταμίνες, ένζυμα, ανόργανα άλατα και ενώσεις.
Το Αλόη Τζέλ ενεργεί επίσης ως ήπιο καθαρτικό και δεδομένου ότι οι περισσότεροι ασθενείς πεπτικών ελκών είναι επίσης δυσκοίλιοι, εκπληρεί αυτόν τον όρο επίσης. Τα πειράματα που έγιναν στους ασθενείς με έλκη στη Φλώριδα το 1962, όπως αναφέρεται στο περιοδικό Α.Ο.ΕΙ, Vol 62 Απρίλιος 1963 έδειξαν ότι η κλινική διαχείριση του γαλακτώματος Αλόης Τζέλ οδήγησε στη μόνι¬μη ανακούφιση για 94% των ασθενών με έλκος που βρίσκονται σ' αυτήν την κατάσταση για μια εκτεταμένη χρονική περίοδο. Η κλινική χρήση του Αλόη Τζέλ για τη θεραπεία ελκών είναι σχετικά πρόσφατη.
Οι ιδιότητες που το καθιστούν πολύτιμο γι' αυτόν το λόγο, το κάνουν επίσης μια θαυμαστή θερα¬πεία για τα εγκαύματα. Η ιατρική έρευνα γι αυτήν την ιδιότητα της Αλόης έγινε στις αρχές της δεκαετίας του '30, σε περιπτώσεις που οι υπεριώδεις ακτινοβολίες οδήγησαν σε επίπονα εγκαύματα παραμόρφωσης. Το φρέσκο πήκτωμα χρησιμοποιήθηκε για να προωθήσει τη θεραπεία του τραυματισμένου ιστού. Σε κλινικές μελέτες από τον παθολόγο Η.R. ΜcDaniel για την χρήση της Αλόης εσωτερικά και εξωτερικά στον οργανισμό δόθηκε λύση στα παρακάτω προβλήματα:
Εκδορές, Ακμή, Ακτινική Κεράτωση, ΑΙDS. Αλλεργική Αντίδραση, Αρθρίτιδα. Ερεθισμοί, Μώλωπες - Μελανιές, Εγκαύματα, Σκασίματα, Κρυοπαγήματα, Κολικός. Δυσκοιλιότητα. Πιτυρίαση, Στοματικές Παθήσεις. Δερματίτιδα, Διαβήτης. Οίδημα, Μυκητώδης Λοίμωξη. Έρπης γεννητικών Οργάνων. Έρπης Απλός και Ζωστήρας, Υπέρταση. Λοιμώξεις. Τσιμπήματα από Έντομα, Κράμπες, Ναυτία. Παράσιτα, Πεπτικό - Δωδεκαδακτυλικό Έλκος. Ψωρίαση, Δερματίτιδα από Υπεριώδη Ακτινοβολία, Εξανθήματα, Σταφυλόκοκκος. Τσιμπήματα από Κεντρί, Τενοντίτιδα. Ελκωτική κολίτιδα. Φλεγμονές Κόλπου, Κιρσοί, Εξογκώματα. Λοίμωξη από ζυμομύκητα. Ουλίτιδα Αιμορροΐδες. Συγκέντρωση Λίπους - Κυτταρίτιδα και Εξάρθρωση.