Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Ο όρμος μας....












Λήξη του καλοκαιριού…Επιστροφή, στην πόλη και στην φασαρία της… Και καθισμένη στο μπαλκόνι, σ’ ένα διάλλειμα, μεταξύ του συμμαζέματος….αρχίζω και αναπολώ το καλοκαίρι!!!  Όχι όμως, αυτό το καλοκαίρι, που μόλις πέρασε… Το καλοκαίρι μίας άλλης εποχής, μίας εποχής παραδεισένιας….
Ναι…, της εποχής, που με το κλείσιμο των σχολείων, οι γονείς μου με παίρνανε  και εξαφανιζόμασταν για 3 μήνες στην  θάλασσα…
Κι όμως, παρόλο που ήμασταν παραθέριση, και απολαμβάναμε την θάλασσα και τον ήλιο…Περιμέναμε πως και πως, την εβδομάδα των διακοπών στον ΟΡΜΟ… Τις διακοπές, στον  δικό μας Όρμο….
Έτοιμα τα μπαγάζια μας, οι βάρκες, οι προμήθειες και το καραβάνι ξεκινούσε… Τρεις οικογένειες στάνταρ, και ορισμένες φορές και καναδυό παραπάνω…
Ο δρόμος, μας φαινόταν ατελείωτος… (κι ας πηγαίνουμε τώρα  στην Χαλκιδική αυθημερόν, για μπανάκι)…
Μόλις φτάναμε στην μεγάλη στροφή…. (λίγο πιο κάτω από τον  Αγ. Νικόλα), που το τοπίο άλλαζε και το μόνο που μπορούσες να αντικρίσεις ήταν βράχια, πουρνάρια, πεύκα και θάλασσα, το χαμόγελο εμφανιζόταν στο πρόσωπο όλων….’’Φτάσαμε!!!’’…
Κατεβαίναμε τον ανώμαλο χωματόδρομο, και ο Όρμος μας απλωνόταν  πια μπροστά μας, με το νησάκι της Παναγίτσας  στην μέση.
Στην αλάνα με τα πεύκα στήναμε τις σκηνές μας, στην θάλασσα ρίχναμε τις βάρκες και τι μας έμενε????? Τα μαγιό μας και βουρρρρρ….στην θάλασσα…
Αυτή ήταν η πρώτη έγνοια μας το πρωί… ποιος θα σηκωθεί νωρίτερα για να προλάβει να μπει πρώτος στην θάλασσα…
Οι βράχοι στα αριστερά ήταν τα «παλατάκια» μας,  σε αντίθεση με τα βραχάκια από την δεξιά πλευρά, που μετά την άμπωτη της παλίρροιας, αποτελούσε την «ντίσκο».
Ψάρεμα, παιχνίδια στο νερό, ξενύχτια με φωτιές, τραγούδια  χορός… Όλα τόσα απλά  κι όμως τόσο όμορφα!!!!
Τόσο διαφορετικά από σήμερα,  αλλά τόσο πλούσια σε συναισθήματα και εμπειρίες…
Ένας επίγειος παράδεισος, που δεν υπάρχει πια…. Γιατί ο ΟΡΜΟΣ μας….έχει γίνει ο όρμος των άλλων!!!!
Ίσως κάποτε, να βρεθεί κάποιος άλλος όρμος για εμάς, όμως σίγουρα δεν θα μπορεί να μας γεμίσει και να μας γαληνέψει, όπως ΕΚΕΙΝΟΣ….!!!!

(αφιερωμένο στην  παρέα του  ΟΡΜΟΥ και ιδιαίτερα στον «Καπετάνιο»…. )