Πλησιάζοντας στην Μ. Εβδομάδα...

Μεγάλη Ἐβδομάδα καὶ πὰλι! Καὶ ἡ κοινή μας μητέρα, ἡ Ἐκκλησία, ἔρχεται νὰ ζωντανέψει μπροστά μας τὰ σεπτά πάθη καὶ τὴν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλα αὐτά μέσα στὴν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, μὲ τοὺς μοναδικούς ὕμνους καὶ τὰ βιβλικά ἀναγνώσματα.

Ὁ Ναός θὰ μεταμορφωθεῖ καὶ πάλι σὲ Ἰερουσαλήμ, σὲ Ὄρος Ἐλαιῶν, σὲ Πραιτώριο, σὲ Φρικτό Γολγοθά, σὲ Πανάγιο Τάφο, ὄπου οἱ πιστοί θὰ κληθοῦμε νὰ ζήσουμε μυστικά τὰ ἱερά γεγονότα τοῦ θείου Πάθους. νά συμπορευθοῦμε καὶ νὰ συσταυρωθοῦμε μὲ τὸν Χριστό, ὤστε νὰ συναντηθοῦμε μαζί Του καὶ στὴν Ἀνάσταση, ἑορτάζοντας τὴν νέκρωση τοῦ θανάτου, τὴν καθαίρεση τοῦ Ἄδη καὶ τὴν ἀπαρχή τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ὑπενθυμίζουμε ὁρισμένα πράγματα, ποὺ ἀφοροῦν στὸν ὀρθό ἐκκλησιασμό αὐτῆς τῆς περιόδου:

Ἡ παρουσία σας μέσα στὸν Ναὸ νὰ εἶναι ἀπόλυτα διακριτική. Δὲν δικαιολογούνται ἀταξίες, συνομιλίες καὶ τὰ παρόμοιά τους. Εἶναι πολὺ χρήσιμο νὰ προμηθευτοῦμε ὅλοι, ἐάν δὲν ἔχουμε, κάποιο λειτουργικό βιβλιαράκι γιὰ νὰ παρακολουθοῦμε ἀπερίσπαστα τὰ τελούμενα στὸ Ναό, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐτοιμαζόμαστε ἀπὸ πρὶν στὸ σπίτι.

Ἡ προσκύνηση τοῦ Νυμφίου, τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τοῦ Ἐπιταφίου θὰ γίνεται πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἀκολουθία. Ἐπίσης χρειάζεται ὑπομονή, χωρίς βια-σύνη καί ἀγανάκτηση, γιά νά μήν διαταράσσεται ἡ πνευματική ἀτμόσφαιρα καί ἡ ἐσωτερική μας γαλήνη.

Γιὰ τὴν συμμετοχή μας στὴν Θεὶα Κοινωνία ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι ἡ κατάλληλη προετοιμασία (ἐξομολόγηση, προσευχή, νηστεία). Ἠλικιωμενοι, ἀσθενεῖς, παιδιά, ἀλλά καὶ ὄσοι θέλουν νὰ ἀποφύγουν τὸν μεγάλο συνωστισμό, νὰ προτιμήσουν τὶς πρώτες ἡμέρες τῆς Μ. Ἐβδομάδας.

Σχετικά μὲ τὴν λιτανεία τοῦ Ἐπιταφίου, νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ εὐλάβεια καὶ κατάνυξη, χωρίς νὰ κουβεντιάζουμε καὶ νὰ ἀστειευόμαστε. Ὅσοι κατοικοῦν στοὺς δρόμους ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει ἡ λιτανεία, εἶναι καλό νὰ φωταγωγήσουν τὰ σπίτια, νὰ ἀνάψουν τὸ θυμιατό καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τὰ αὐτοκίνητά τους, γιὰ μεγαλύτερη ἄνεση κατὰ τὴν διαδρομή. Ἐπίσης, ὄλοι μαζί νὰ ἐπιστρέψουμε καὶ πὰλι στὸ Ναό γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὶς προφητείες, τὸ εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἀπόλυση καὶ ὄχι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διαδρομῆς νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἱερή πομπή κατευθυνόμενοι στὰ σπίτια μας.

Γιὰ νὰ γευθοῦμε πραγματικά Πάσχα Κυρίου, νὰ παρακολουθήσουμε μέχρι τὸ τέλος τὴν Ἀναστάσιμη Θ. Λειτουργία, μετὰ τὴν τελετή τῆς Ἀναστάσεως, καὶ νὰ λάβουμε ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ ἱερέα τό πρῶτο κόκκινο αὐγό. Ἐπίσης, νὰ παρακολουθήσουμε καὶ τὸν ἑσπερινό τῆς ἁγάπης, τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα, κατὰ τὸν ὁποῖο διαβάζεται ἡ εὐαγγελική περικοπή σὲ πολλές γλῶσσες.

Λίγα λόγια για την κάθε μέρα της Μ. Εβδομάδας

Μεγάλη Δευτέρα: Θυμόμαστε την ιστορία του Παγκάλου Ιωσήφ, ο οποίος πουλήθηκε ως δούλος από τα αδέρφια του στην Αίγυπτο, αντιμετώπισε τον πειρασμό της γυναίκας του Πετεφρή διατηρώντας την αγνότητά του και δοξάσθηκε από το Θεό, γενόμενος άρχοντας της Αιγύπτου. Παράλληλα, θυμόμαστε την συκιά, που ενώ ήταν γεμάτη φύλλωμα και ομορφιά δεν είχε καρπούς όταν ο Χριστός πείνασε, με αποτέλεσμα με τον λόγο του Κυρίου να ξεραθεί. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στην εξωτερική ομορφιά, αλλά να βλέπουμε την εσωτερική, να έχουμε καρπούς αγάπης, αγνότητας, αγώνα, καθώς αυτά ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο και τον κόσμο.

Μεγάλη Τρίτη: Θυμόμαστε την παραβολή των ταλάντων και των δέκα παρθένων. Τάλαντα είναι τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός. Η Εκκλησία μας λέει ότι τα χαρίσματά μας δεν πρέπει να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, αλλά να τα προσφέρουμε και στους άλλους. Ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας είναι όχι «εγώ», αλλά «εμείς». Δεν αρκεί ακόμη να τηρούμε εξωτερικά τις εντολές, αν δεν έχουμε το λάδι της πίστης και της αγάπης και την ετοιμότητα να ακολουθήσουμε τον Κύριο. Γιατί αλλιώς, όπως οι πέντε μωρές παρθένες, θα μείνουμε έξω από τον νυμφώνα του Χριστού, που είναι η αιώνια Βασιλεία Του.

Μεγάλη Τετάρτη: Θυμόμαστε την πόρνη γυναίκα που άλειψε με μύρο και δάκρυα μετάνοιας τα πόδια του Χριστού και έλαβε την άφεση για τις αμαρτίες της. Παράλληλα, γίνεται λόγος για τα άλλα δάκρυα, της υποκρισίας, του Ιούδα, που ήθελε το μύρο να πουληθεί για να δοθεί δήθεν στους φτωχούς, στην ουσία όμως για να καταχραστεί τα χρήματα. Η Εκκλησία μας προτρέπει να μετανοούμε ειλικρινά και να εμπιστευόμαστε τη ζωή και τα λάθη μας στον Κύριο και όχι να υποκρινόμαστε ότι είμαστε καλοί και άγιοι. Στον Όρθρο ψάλλεται το περίφημο τροπάριο της Κασσιανής (μεγάλης υμνογράφου και Αγίας του Βυζαντίου), που αναφέρεται στην «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», που μετάνιωσε και σώθηκε.

Μεγάλη Πέμπτη: Θυμόμαστε τέσσερα γεγονότα 1. Το Νιπτήρα, όπου ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του 2. Τον Μυστικό Δείπνο, όπου ο Κύριος μας παρέδωσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το Σώμα Του και το Αίμα Του. 3. Την Προσευχή του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή, όπου φάνηκε η τέλεια υπακοή Του στο θέλημα του Θεού. 4. Την προδοσία του Ιούδα, ο οποίος παρέδωσε τον εαυτό του στον διάβολο και στο πάθος της φιλαργυρίας. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι η γνήσια στάση ζωής βρίσκεται στην ταπείνωση και την αγάπη και όχι στην εξουσία, ενώ αν θέλουμε να ζήσουμε αιώνια, χρειάζεται να συμμετέχουμε στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας όχι όπως ο Ιούδας, παραδομένοι στα πάθη, αλλά με την τήρηση των εντολών του Θεού, με μετάνοια, εξομολόγηση, αγάπη. 

Μεγάλη Παρασκευή: Θυμόμαστε τα Άχραντα Πάθη του Κυρίου μας, αυτά που υπέστη για την σωτηρία μας. Την σύλληψη, την δίκη, την καταδίκη, τα βασανιστήρια, τον εμπαιγμό και τον εξευτελισμό, το μοίρασμα των υπαρχόντων Του, την εγκατάλειψή Του  από όλους, την Σταύρωση, τις βλασφημίες, τις προκλήσεις, τον θάνατο και την Ταφή Του. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί το αποκορύφωμα της Δόξας Του, γιατί επάνω σ’ αυτόν νίκησε τον θάνατο της ανυπακοής, συγχώρεσε τους ανθρώπους που τον θανάτωσαν, υπέμεινε τα πάντα και πέθανε από αγάπη προς εμάς. Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας προσωπικά για τον καθένα μας. Είναι Αυτός ο οποίος καλεί τον καθέναν μας να μην ταυτίσει τη ζωή του με τους σταυρωτές, μ’ αυτούς που συνεχίζουν να αμαρτάνουν, αλλά με τον ληστή, να μετανιώσει για τα λάθη του, να Τον αποδεχτεί ως Σωτήρα, να σταυρώσει με τη σειρά του τις αμαρτίες του να αναστηθεί για να ζήσει αιώνια μαζί Του. Ένας όμορφος λόγος λέει: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Αυτό θέλει ο Χριστός από μας, να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία για να ζήσουμε αιώνια κοντά Του.

 Μεγάλο Σάββατο: Θυμόμαστε την Ταφή του Χριστού και την κάθοδό Του στον Άδη. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο σε έξι ημέρες, μας λέει η Παλαιά Διαθήκη. Την έβδομη ξεκουράστηκε και άφησε τον άνθρωπο πλέον διαχειριστή και συν-δημιουργό στον κόσμο. Ο άνθρωπος αμάρτησε και έφερε στον κόσμο το θάνατο. Ο Θεός στέλνει στο τέλος της έβδομης ημέρας τον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος κηρύττει μετάνοια και αγάπη στον κόσμο των ζώντων, αλλά και με το θάνατό Του, και στο βασίλειο του Άδη, στον κόσμο των κεκοιμημένων. Και θα γίνει πρωτότοκος των νεκρών. Με την Ανάστασή Του θα ξεκινήσει την καινούρια ημέρα της Δημιουργίας, την όγδοη, στην οποία ζούμε όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Ο θάνατος υπάρχει σωματικά, αλλά πλέον δεν χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό. Όποιος ζει μέσα στην Εκκλησία, χαίρεται το Φως και τη Χαρά της Ανάστασης. Κι όλα τα οφείλουμε στην αγάπη του Κυρίου μας. Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου θυμόμαστε την ιστορία του Ιωνά, ο οποίος έμεινε στην κοιλιά του κήτους τρεις ημέρες και τους τρεις Παίδες, που μπήκαν στο καμίνι και δεν έπαθαν τίποτα. Έτσι και ο Χριστός, έμεινε τρεις ημέρες στον Άδη, χωρίς να πάθει τίποτα και ανασταίνεται, παίρνοντας μαζί Του στην αναστάσιμη αιωνιότητα κάθε άνθρωπο που πιστεύει σ’ Αυτόν και όλους εμάς.

Κυριακή του Πάσχα: Το κύριο μήνυμα της Ανάστασης είναι ότι η ζωή δεν σταματά στον τάφο. Ότι ο Χριστός νίκησε τον θάνατο και όποιος από εμάς πιστεύει σ’ Αυτόν θα συνεχίσει να ζει μαζί Του, ακόμη κι αν πεθάνει. Γιατί ο θάνατος είναι αιώνιος, όταν ο άνθρωπος δεν έχει σχέση με το Θεό. Η πίστη στο Χριστό και η ζωή της Εκκλησίας θα φέρει την δική μας Ανάσταση, όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Όποιος πεθαίνει, προγεύεται αυτή τη χαρά, όντας μαζί με το Χριστό και τους Αγίους και προσδοκά την ανάσταση των νεκρών για να χαρεί ολόκληρος, σώμα και ψυχή, την αιώνια ζωή.

Καλή δύναμη σ' όλους.... Με το καλό να υποδεχτούμε την Άγια μέρα της Ανάστασης...