ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Στις περισσότερες χώρες του κόσμου η ηλικία του ατόμου υπολογίζεται από την γέννηση του, ορισμένοι πάλι λαοί συνηθίζουν να προσθέτουν στο διάστημα που διανύθηκε από την γέννηση ένα επιπλέον έτος, δίνοντας στην προγεννητική περίοδο την σημασία που της αρμόζει, καθώς καθορίζει το άτομο στην μετέπειτα εξέλιξη του. H προγεννητική περίοδος θεωρείται ως η κρισιμότερη φάση της ζωής του ατόμου, καθώς στα πρώτα αυτά στάδια της ζωής του ατόμου καθορίζονται αμετάκλητα, τα περισσότερα βιοσωματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του.

Οργανικά σχεδόν κάθε γυναίκα υγιής μπορεί να βιώσει την μητρότητα, εκτός μερικών περιπτώσεων που χρειάζονται πρόσθετη ιατρική ή γενετική υποστήριξη. Η βιολογική ετοιμότητα της γυναίκας κατά την ενήλικη ζωής της δεν σηματοδοτεί πάντα και την θέληση της και την ψυχοσυναισθηματική της ετοιμότητα να περάσει εκούσια σε αυτόν τον ρόλο. 

Η μητρότητα δεν σημαίνει απλώς την κυοφορία και την γέννηση παιδιών αλλά την συνειδητή ετοιμότητα μίας γυναίκας σε συνεργασία με τον σύντροφο της, ο οποίος θα βιώσει την πατρότητα, να φέρει στον κόσμο παιδιά εξασφαλίζοντας τους ένα υγιές υποστηρικτικό περιβάλλον που θα τα βοηθήσει στην εξελικτική τους πορεία προς την ωριμότητα ώστε να είναι ολοκληρωμένα, ευτυχισμένα και ισορροπημένα ψυχοκοινωνικά άτομα.

Ο συναισθηματικός κόσμος της μέλλουσας μητέρας υφίσταται τρεις διαδοχικές διαφοροποιήσεις καθώς εξελίσσεται η εγκυμοσύνη, που αντιστοιχούν στα στάδια της κύησης, το πρώτο τρίμηνο η έγκυος ασχολείται συνήθως με τις αλλαγές που συμβαίνουν στον εαυτό της παρακολουθεί με θαυμασμό αλλά και φόβο τις αλλαγές που επέρχονται στο σώμα της και δεν μπορεί να ελέγξει, είναι η περίοδος του αυξημένου εγωκεντρισμού «περίοδος ΕΓΩ». Στο δεύτερο τρίμηνο που νιώθει τα σκιρτήματα του παιδιού και η εγκυμοσύνη είναι εμφανής αρχίζει να ασχολείται περισσότερο με το παιδί και λιγότερο με τον εαυτό της «περίοδος ΑΥΤΟΥ». Στο τρίτο τρίμηνο είναι κυρίαρχο το στοιχείο της προετοιμασίας για τον σωματικό διαχωρισμό μητέρας παιδιού και κυριαρχούν τα συναισθήματα φόβου για την αρτιμέλεια και υγεία του παιδιού και τους πόνους του τοκετού. Το «ΕΓΩ» και «ΑΥΤΟ» των προηγούμενων φάσεων γίνεται «ΕΜΕΙΣ» για το παρόν και το μέλλον.

 Η μητέρα που έχει θετικά συναισθήματα για την εγκυμοσύνη της και το παιδί που κυοφορεί καθώς η επιλογή της είναι συνειδητή παρουσιάζει πιο ομαλή εγκυμοσύνη, η κύηση είναι τελειόμηνος, δεν παρουσιάζει επιπλοκές κατά τον τοκετό ή δυστοκία, τείνει να γεννά με φυσιολογικό τοκετό, είναι πρόθυμη να θηλάσει το παιδί της. Η συναισθηματική της ετοιμότητα για μητρότητα παρέχει στο έμβρυο την δυνατότητα να γεννηθεί όταν το ίδιο είναι έτοιμο ψυχοσωματικά για την μετάβαση του στο εξωτερικό περιβάλλον  (χωρίς επεμβατικές μεθόδους), εκτελώντας έναν ενεργητικό τοκετό όπου ο διαχωρισμός των δύο τους δεν αποτελεί πηγή τραύματος για την μελλοντική τους σχέση αλλά την εξέλιξη μίας αμοιβαίας σχέσης σεβασμού. Το παιδί είναι υγιές, αναπτύσσει μία ισορροπημένη προσωπικότητα, η σωματική και ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη είναι φυσιολογική και ο συναισθηματικός δεσμός με την μητέρα εξελίσσεται σε μία υγιή θετική υποστηρικτική σχέση, όπου το παιδί αφήνεται να αυτονομηθεί και να εξελιχθεί ως άτομο.

Η μητέρα πάλι που δεν τρέφει θετικά συναισθήματα για την εγκυμοσύνη της τείνει να παρουσιάζει επιπλοκές κατά την κύηση, τον τοκετό (αυξημένα ποσοστά αποβολών, πρόωρων τοκετών, δυστοκίας, καισαρικών επεμβάσεων) καθώς (εκτός παθολογικών καταστάσεων) τα αρνητικά συναισθήματα για την κατάσταση της εγκυμοσύνης και για το κύημα, ανακόπτουν την ολοκλήρωση της εξέλιξης του εμβρύου ενδομήτρια και το ίδιο εξάγεται βίαια (όχι φυσιολογικά- με καισαρική) από το σώμα της μητέρας του στον έξω κόσμο ανέτοιμο να αντιμετωπίσει αυτήν την μετάβαση, χωρίς την συναισθηματική υποστήριξη από την μητέρα του. Το νεογνό τείνει να έχει περισσότερες επιπλοκές υγείας (όπως αναπνευστική ανεπάρκεια, δερματίτιδες, διατροφικές διαταραχές θρέψης, επιπλοκές κατά την ψυχοκινητική του εξέλιξη, διαταραχές ελλειμματικής προσοχής- υπερκινητικότητας κ.α). Η μητέρα αυτή αναπτύσσει ελλειμματικές σχέσεις με τα παιδιά της είτε είναι υπερπροστατευτική (λόγω τύψεων για την ελλειμματική  συμπεριφορά της) είτε αναπτύσσει μία συμπεριφορά απόρριψης και αδιαφορίας προς το παιδί μετατρέποντας το σε άτομο με ψυχοσυναισθηματικό έλλειμμα.

Συνώνυμο της μητρότητας και της γυναικείας φύσης είναι ο μητρικός θηλασμός. Ο μητρικός θηλασμός αποτελεί συνέχεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού καθώς το σώμα της μητέρας, με την παραγωγή γάλακτος από τον μαστό της συνεχίζει να  θρέφει  το νεογνό όπως μέχρι τώρα έκανε ο πλακούντας της.  Ο μητρικός θηλασμός είναι το θεμέλιο της ψυχικής υγείας του παιδιού και σφυρηλατεί γερούς δεσμούς ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί. Την ώρα του θηλασμού, το παιδί, εκτός από τις πολύτιμες ουσίες που παίρνει για τη θρέψη του, δέχεται και πάρα πολλά ερεθίσματα. Έρχεται σε στενή επαφή με το δέρμα και τη ζεστασιά της μητέρας του, μυρίζει τον μαστό της και τον χαϊδεύει, ακούει τους κτύπους της καρδιάς της, την κοιτάζει κατάματα. Η μητέρα μαθαίνει να ακούει το παιδί της, να καταλαβαίνει τις ανάγκες του, να σέβεται την μοναδικότητα της προσωπικότητας του, το παιδί μαθαίνει να επικοινωνεί με την μητέρα του, νιώθει ότι οι ανάγκες του ικανοποιούνται και μπορεί να  μεταβεί τα επόμενα στάδια της ψυχοσωματικής του εξέλιξης ομαλά καθώς νιώθει ότι αγαπήθηκε στο έπακρο.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ), τη UNICEF και άλλους παγκόσμιους έγκυρους επιστημονικούς οργανισμούς, ο αποκλειστικός θηλασμός για τους πρώτους έξι μήνες, ακολουθούμενος από συνεχιζόμενο μητρικό θηλασμό για τουλάχιστον δύο χρόνια, σε συνδυασμό με την προσθήκη θρεπτικών στερεών τροφών αποτελούν το κλειδί για τη μελλοντική υγεία.  Τα πλεονεκτήματα για την υγεία των παιδιών είναι πολλά και αναντικατάστατα. Το μητρικό γάλα αποτελεί το μοναδικό γάλα που είναι ειδικά σχεδιασμένο για τον άνθρωπο, και ειδικά κάθε μητέρας για τις προσωπικές διατροφικές ανάγκες του παιδιού της. Αποτελεί την πιο πλήρη διατροφή, είναι εύπεπτο και πλούσιο σε αντισώματα και άλλους παράγοντες (όπως ζωντανά κύτταρα του ανοσοποιητικού, ορμόνες, αυξητικούς παράγοντες, αντιμικροβιακές και αντιφλεγμονώδεις ουσίες) που προστατεύουν από σοβαρές λοιμώξεις (ωτίτιδες, λοιμώξεις αναπνευστικού, γαστρεντερίτιδες, μηνιγγίτιδες κ.λ.π.). Τα παιδιά που θηλάζουν έχουν επιπλέον μικρότερη πιθανότητα ανάπτυξης αλλεργιών, καρκίνου, σακχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκίας, φλεγμονωδών νοσημάτων εντέρου, τερηδόνας και ορθοδοντικών ανωμαλιών στην παιδική και ενήλικο ζωή. Επίσης αναφέρεται προστατευτική δράση για το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου.

Τα παιδιά που θηλάζουν παρουσιάζουν βελτιωμένη γνωστική ικανότητα, είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι τα παιδιά που έχουν θηλάσει, έχουν πολύ καλύτερη πνευματική ανάπτυξη. Καθώς και συναισθηματική πληρότητα, η σωματική επαφή με τη μητέρα (bonding) κάθε άλλο παρά «κακομαθαίνει» το παιδί. Τα παιδιά που έχουν απολαύσει τη σωματική επαφή με τη μητέρα τους, κατά το θηλασμό αλλά και γενικότερα, έχουν πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και γίνονται πιο γρήγορα ανεξάρτητα και κοινωνικοποιούνται ομαλά.

Όσον αφορά τη μητέρα, ο θηλασμός   βοηθά να χάσει τα κιλά της εγκυμοσύνης πιο εύκολα, το μέγεθος της μήτρας συρρικνώνεται γρηγορότερα, έχει μικρότερη απώλεια αίματος και ταχύτερη ανάρρωση από τον τοκετό, μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης οστεοπόρωσης, καρκίνου μαστού και ωοθηκών και βιώνει την συναισθηματική πληρότητα και ανιδιοτελή αγάπη. Ο μητρικός θηλασμός εδραιώνει την συναισθηματική σχέση μητέρας -  παιδιού καθορίζοντας την σχέση επικοινωνίας και αλληλοσεβασμού που θα αναπτύξουν στην συνέχεια της ζωής τους. Μητρότητα είναι η συνειδητή και ανιδιοτελής προσφορά σώματος, πνεύματος, ψυχής για την δημιουργία ανεξάρτητων υγιών ατόμων  που θα κατακτήσουν  την ευτυχία τους. Μητρότητα δεν είναι μόνο η συνέχεια της ζωής αλλά ο απόλυτος σεβασμός αυτής.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες...Όχι μόνο αυτές που έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους, αλλά και σε  αυτές που θυσίασαν όλη τους την ζωή, στο να μεγαλώσουν και να αναθρέψουν ένα παιδί.... ΓΙΑΤΙ ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ...