Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε!!!!
Κάτι που τα πουλιά το κάνουν τόσο γρήγορα, με τα μικρά τους και ο άνθρωπος το βρίσκει, τόσο φυσιολογικό, αλλά όταν έρθει η ώρα να το κάνει αυτός, το βρίσκει τόσο δύσκολο...
Θα μου πεις, για ποιόν άνθρωπο μιλάς... Μα και φυσικά μιλάω, για τον Έλληνα γονιό...
Για αυτόν τον γονιό, που είναι τόσο διαφορετικός, απ΄όλους τους άλλους. Για τον μοναδικό γονιό, που καταφέρνει, το παιδί του να φτάσει στην ηλικία των 40 και λέει στον γείτονα "Σας παρακαλώ, κάντε ησυχία, γιατί το παιδί κοιμάται..."
Για τον γονιό, που χαρτζιλικώνει το παιδί του, γιατί δεν έχει καταφέρει να βρε δουλειά ή που δεν το αφήνει να δουλέψει για 400€.
Για τον πατέρα, που βλέπει την κόρη του πάντα, σαν μικρό κορίτσι, που δεν μπορεί, από μόνη της, να κάνει την ζωή της, και την μάνα, που δεν βρίσκει καμία νύφη κατάλληλη, για τον κανακάρη της...
Κι όμως αυτοί οι γονείς είναι έτοιμοι, να στερηθούν τα πάντα, για να μπορέσουν τα παιδιά τους, να είναι καλά (όσο φυσικά περνάει από το χέρι τους).
Είναι όμως, αυτό καλό; Αυτή η υπερβολική αγάπη εκδηλώνεται με τον σωστό τρόπο;
Μάλλον όχι...
Μάλλον, κάτι περισσότερο ξέρουν οι φίλοι μας, έξω από τα ελληνικά σύνορα...
Τα παιδιά μας, δεν είναι κτήμα μας... Δεν αποτελούν περιουσία μας... Πρέπει να τα μάθουμε την πραγματική ζωή, όπως ακριβώς είναι...
Με τις δυσκολίες της και τα προβλήματά της..
Και όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουν, τόσο το καλύτερο. Γιατί, θα μάθουν να λειτουργούν, πιο ευέλικτα και θα προσπερνούν τα εμπόδια, πιο γρήγορα.
Ίσως, να το θεωρούμε σκληρό ακόμα και απάνθρωπο, όμως αυτή είναι η πραγματική φύση μας...
Δεν θα το παίξω έξυπνη, ούτε σκληρή...
Όσο κι αν με πονάει, πρέπει να το κάνω και θα το κάνω, δίχως αυτό να καταργεί την ιδιότητά μου, ως μητέρα...
Θα είμαι πάντα εδώ, για να δίνω το χέρι μου και να βοηθάω τα παιδιά μου... να ξανασηκωθούν...στα δύσκολα...
Όμως πρώτα, πρέπει να τα αφήσω να πέσουν... Γιατί αργά ή γρήγορα ... αυτό θα γίνει....!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου