Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Καρκίνος, τελικά τι χρειάζομαι???



Πολλοί έχετε αντιμετωπίσει ανθρώπους του συγγενικού ή φιλικού σας περίγυρου που νοσούν ή έχουν νοσήσει από καρκίνο. Με την εμφάνιση της ασθένειας η ζωή αλλά και η ψυχική διάθεση ενός καρκινοπαθή αλλάζει ολοκληρωτικά. Το άγχος, η θλίψη που προκάλεσε η διάγνωση, οι παρενέργειες των θεραπευτικών αγωγών σε συνδυασμό με προσωπικά, οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα συχνά αποτελούν βάρος για τον ίδιο και για το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον.
Δε νοσεί μόνο το σώμα

Τα τελευταία χρόνια άρχισε όλο και περισσότερο να επικρατεί η άποψη ότι ο καρκίνος δεν είναι μόνο μία ασθένεια όπου το σώμα νοσεί. Έχει και ψυχολογικές, συναισθηματικές και κοινωνικές συνέπειες, αφού πλήττονται θεμελιώδη στοιχεία του εαυτού του και κλονίζεται το Εγώ του καρκινοπαθή.
Η αυτοεικόνα του πλήττεται με τις αλλαγές που προκαλούνται στην εξωτερική εμφάνιση από την ασθένεια και τις παρενέργειες της θεραπείας (απώλεια μαλλιών, κιλών, χλωμή επιδερμίδα κ.λπ.).
Κλονίζεται η πεποίθηση της υγείας και ουσιαστικά πενθεί την χαμένη του υγεία.
Κυριαρχεί η ιδεά του θανάτου. Η ιδέα αυτή όσο είμαστε υγιείς φαίνεται μακρινή, στην περίπτωση, όμως, ενός καρκινοπαθή η ιδέα του θανάτου είναι έντονη και πιθανή.
Η αποδοχή του καρκίνου

Το πιο δύσκολο για έναν καρκινοπαθή είναι η διατήρηση των ισορροπιών στη ζωή του όπως και η αποδοχή των νέων συνθηκών. Το πρώτο εξαρτάται από το δεύτερο καθώς η αποδοχή της κατάστασης θα ισορροπήσει τη ζωή του. Η αποδοχή αυτή είναι δύσκολο να επιτευχθεί και για να γίνει πρέπει ο ίδιος ο καρκινοπαθής να περάσει από κάποια στάδια. Η ολοκληρωτική αποδοχή της ύπαρξης του καρκίνου πιθανόν και να μην επιτευχθεί αλλά βήματα προς αυτήν μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του καθώς μαθαίνει να διαχειρίζεται το άγχος του μέλλοντος, τον φόβο του θανάτου και τη συναισθηματική παραίτηση.
Πώς μπορεί να βοηθήσει η Ατομική και η Ομαδική Ψυχοθεραπεία

Η ψυχολογική υποστήριξη ενός καρκινοπαθή από έναν ειδικό είναι σημαντική όχι γιατί ο ίδιος έχει χάσει εξ’ αιτίας της νόσου την ικανότητα για λογική σκέψη, αλλά επειδή αυτό που αντιμετωπίζει είναι μια σοβαρή και απρόσμενη αλλαγή και τον κατακλύζουν πολύ έντονα συναισθήματα στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, όπως η θλίψη, η σύγχυση, η οργή, ο πόνος, το άγχος κ.λπ. Ένας ψυχολόγος είναι σε θέση να βοηθήσει τον καρκινοπαθή να αποδεχτεί και να αφομοιώσει με υγιή τρόπο τις αλλαγές στη ζωή του σε σωματικό, σεξουαλικό, οικογενειακό και εργασιακό επίπεδο. Μέχρι την αποδοχή της κατάστασης αισθήματα θλίψης και πένθους χαρακτηρίζονται φυσιολογικά. Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας μπορεί να βοηθήσει στην αποσυμπίεση αισθημάτων οργής, ενοχών ή και φόβου και να αλλάζει τις αρνητικές σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό του καρκινοπαθή.

Η ατομική ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει έναν καρκινοπαθή να αποδεχτεί και να αντιμετωπίσει τις μεγάλες αλλαγές που επιφέρει ο καρκίνος στη ζωή του. Η ψυχοθεραπεία στο σπίτι ενδείκνυται για καρκινοπαθείς που λόγω σωματικής αδυναμίας από την ασθένεια και τη θεραπεία δεν μπορούν να μετακινηθούν από το σπίτι τους αλλά επιθυμούν τη βοήθεια ενός ψυχολόγου.

Η ομαδική ψυχοθεραπεία μέσω ομάδων υποστήριξης καρκινοπαθών όπου μέσα σ’ αυτές οι συμμετέχοντες καταθέτουν τους προβληματισμούς τους και τα συναισθήματά τους είναι πολύ σημαντική. Τα μέλη της ομάδας εκφράζονται, επικοινωνούν, μαθαίνουν να διαχειρίζονται τις συνέπειες της νόσου και διαπιστώνουν πως δεν είναι μόνοι σε αυτό που βιώνουν.
Και η οικογένεια χρειάζεται στήριξη και καθοδήγηση

Παράλληλα με τον ίδιο τον ασθενή και η οικογένεια πλήττεται από την είδηση ότι κάποιο αγαπημένο οικογενειακό πρόσωπο πάσχει από καρκίνο, κυρίως, σε συναισθηματικό, αλλά και σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο. Η ψυχολογική υποστήριξη είναι απαραίτητη για το οικογενειακό περιβάλλον του καρκινοπαθή που επωμίζεται την φροντίδα του και τη διεκπεραίωση διαδικαστικών θεμάτων. Σκοπός της παρέμβασης από έναν ειδικό είναι η δημιουργία ενός υποστηρικτικού πλαισίου κατάλληλου να βοηθήσει τους συγγενείς να είναι δυνατοί ώστε να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν και να εκφράσουν τα συναισθήματα που νιώθουν. Μέσα από αυτήν την ψυχοθεραπευτική διαδικασία οι συγγενείς θα μπορέσουν να εκτονώσουν την ένταση, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που κρατούσαν μέσα τους από φόβο ή ενοχές. Ο ψυχολόγος θα τους ενημερώσει για το πώς σκέφτεται και πράττει ένας καρκινοπαθής. Πώς να τον αντιμετωπίσουν και πώς να χειριστούν δύσκολες καταστάσεις όπως το κλάμα, την οργή, την μελαγχολία, τις αυτοκτονικές σκέψεις κ.λπ.

5 βήματα για να βοηθήσετε έναν καρκινοπαθή
  • Αφήστε τον να εκφράσει τα συναισθήματά του.
  • Μην γίνεστε υπερπροστατευτικοί. Έχει την ανάγκη να νιώθει πως «μπορεί και μόνος» του.
  • Μην ψάχνετε λόγια που θα τον καθησυχάσουν. Η στήριξη και η παρουσία σας είναι αρκετές.
  • Μην του λέτε ψέματα. Η ειλικρίνεια, η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός είναι προσωπική ανάγκη και ανθρώπινο δικαίωμα.
  • Απευθυνθείτε σε ένα ειδικό. Θα παράσχει υποστήριξη στον καρκινοπαθή και καθοδήγηση στην οικογένεια.

(Ελένη Κοτζιά, Ψυχολόγος, Πτυχ. Παντείου Παν/μίου)


Για αυτούς που αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν στο μέλλον... Αυτούς, που είναι πραγματικά δυνατοί...
(η φωτογραφία δανεισμένη, από την αγαπημένη φίλη Ελένη Καλαμάρη.)
Ελένη.... χαμόγελο!!!!

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Διακόσμηση και χρώμα...


To χρώμα μας συγκινεί και μας εκφράζει. Αναμφίβολα, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό.
 Έχει αποδειχτεί ότι οι προτιμήσεις μας είναι έμφυτες.

Μπορούμε να πούμε ότι το χρώμα είναι ταυτόχρονα μια θετική και μια αρνητική δύναμη.

Τα χρώματα υπάρχουν παντού στη ζωή μας…είναι πολύ σημαντικά καθώς συνοδεύουν την καθημερινότητά μας και χωρίς να το καταλαβαίνουμε επηρεάζουν και τη διάθεσή μας.

Είναι γνωστό πως τα χρώματα έχουν διάφορες σημασίες.

Έχετε βρεθεί ποτέ μέσα σε ένα μπλε δωμάτιο το οποίο σας έκανε να νιώσετε ήρεμοι και χαλαροί και μετά να μπήκατε σε ένα κόκκινο δωμάτιο και να αισθανθήκατε ομιλητικοί και ενθουσιώδεις;
Η αλλαγή στην διάθεσή σας αυτή δεν ήταν τυχαία – ήταν μια πραγματική ψυχοσωματική απάντηση στα χρώματα του δωματίου.

Τα χρώματα των δωματίων θα πρέπει να είναι το πρώτο σας μέλημα κατά την διακόσμηση του σπιτιού.
Θα πρέπει να επιλέξετε χρώματα με τα οποία θα αισθάνεστε άνετα, χρώματα τα οποία θα δημιουργούν την σωστή ατμόσφαιρα και θα εμπνέουν τα σωστά συναισθήματα σε εσάς και τους καλεσμένους σας μέσα σε κάθε δωμάτιο.

Ας ξεκινήσουμε με κάποια από τα πιο κοινά χρώματα: Το μπλε είναι χρώμα χαλαρωτικό και ξεκούραστο.
Είναι ιδανικό για τα υπνοδωμάτια αλλά μπορεί να καταστρέψει τη διάθεσή σας στην τραπεζαρία καθώς είναι ανασταλτικό της όρεξης.
Συνδυασμένο με το πράσινο, το μπλε αναδύει μια πολύ φυσική ατμόσφαιρα σε ένα δωμάτιο.

Για αιώνες το πράσινο ήταν αντιπροσωπευτικό της ζωής και της γένεσης, αλλά ταυτόχρονα, είναι συνδυασμένο και με το φθόνο και την απειρία.
Το πράσινο συμβολίζει μια συγκεκριμένη αρμονία τόσο στον φυσικό κόσμο όσο και στη ζωή και όπως και το μπλε είναι κι αυτό ένα πολύ χαλαρωτικό χρώμα.

Αντιθέτως, το κόκκινο είναι διεγερτικό της όρεξης και της συζήτησης.
Το κόκκινο είναι ένα δυνατό χρώμα το οποίο αντικατοπτρίζει τόσο το μίσος όσο και το πάθος.
Αντιπροσωπεύει επίσης τη δύναμη, εξ ου και η χρήση του από τους επώνυμους ηθοποιούς στο κόκκινο χαλί του Χόλυγουντ αλλά και από τα διευθυντικά στελέχη εταιρειών, άντρες ως επί το πλείστον δυναμικούς, στις γραβάτες τους!

Το κίτρινο είναι κι αυτό ένα δυνατό χρώμα και ως χρώμα του ήλιου είναι χρώμα χαρούμενο με θετική αύρα. Εντούτοις, μπορεί να είναι και το χρώμα της μελαγχολίας και της δειλίας.
Επιλέξτε προσεκτικά τις αποχρώσεις των χρωμάτων και των διακοσμητικών στοιχείων που θα χρησιμοποιήσετε στο σπίτι σας παρατηρώντας τα συναισθήματα που σας δημιουργεί η παρουσία τους.

Το ροζ είναι ένα απαλό χρώμα το οποίο χρησιμοποιείται συχνά στη διακόσμηση και τα δωμάτια των μικρών κοριτσιών.

Ψυχολογικές έρευνες έχουν δείξει πως το ροζ έχει έντονη ψυχολογική επίδραση στους ανθρώπους δημιουργώντας τους ψυχική αδυναμία.

Το πορτοκαλί είναι μια μίξη του κόκκινου και του κίτρινου και γι’ αυτό έχει όλη τη ζεστασιά και τη θαλπωρή των δυο αυτών χρωμάτων.
Κάποιες αποχρώσεις του πορτοκαλί – όπως η απόχρωση της κολοκύθας και των φθινοπωρινών φύλλων – είναι διεγερτικές και ιδανικές για χρήση στην τραπεζαρία.

Το μωβ ήταν ανέκαθεν ένα ιδιαίτερο χρώμα.
Αντικατοπτρίζει την αρχοντιά και την πνευματικότητα.
Το μωβ σε μικρές δόσεις λειτουργεί και ως διεγερτικό της δημιουργικότητας αλλά σε μεγαλύτερες ποσότητες μπορεί να δημιουργήσει κατάθλιψη και μελαγχολία.

Όταν διακοσμείτε ένα δωμάτιο είναι αρκετά σημαντικό να λαμβάνετε υπόψη σας τη σημασία των διαφόρων χρωμάτων καθώς και το πώς σας κάνουν να αισθάνεστε αυτά, για παράδειγμα, εάν το κίτρινο σας θυμίζει κάτι άσχημο από την παιδική σας ηλικία, τότε προφανώς, δεν είναι ιδανικό για εσάς.

Ταυτόχρονα, βέβαια, θα πρέπει να σκέφτεστε και πώς θα αισθάνονται οι καλεσμένοι σας με κάθε χρώμα.
Εάν για παράδειγμα το μπλε είναι το αγαπημένο σας χρώμα και θέλετε να το χρησιμοποιήσετε στην τραπεζαρία σας, μάλλον θα έχει ως αποτέλεσμα να καταπιέσετε τις ορέξεις των καλεσμένων σας.
Σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν σοφότερο να μην αδιαφορήσετε για την επίδραση που θα έχει το μπλε χρώμα στην όρεξη των καλεσμένων σας εκτός κι αν θέλετε να ανακηρυχθείτε στην χειρότερη μαγείρισσα και την πιο αφιλόξενη οικοδέσποινα της χρονιάς!

Το χρώμα είναι κραδασμός, κραδασμός είναι κίνηση, κίνηση είναι δραστηριότητα μιας θετικής ή αρνητικής δύναμης.
Ο δημιουργικός κραδασμός και ο καταστρεπτικός κραδασμός προέρχονται από την ίδια πηγή.
Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε αυτήν την ενέργεια.

Εν συντομία .....

Το κόκκινο θεωρείται το χρώμα του πάθους και της έντασης…..

Το μπλε είναι το πιο δημοφιλές και αγαπητό χρώμα…και θεωρείται ότι γαληνεύει και εμπνέει κύρος…

Το πράσινο σχετίζεται με τη φύση και εμπνέει φρεσκάδα…

Το πορτοκαλί συνήθως σχετίζεται με προϊόντα χαμηλής τιμής αλλά ανοίγει και την όρεξη….

Το κίτρινο επιφέρει αισθήματα χαράς….

Το μωβ σχετίζεται με την πολυτέλεια και την πνευματικότητα….

Το μαύρο αποπνέει αέρα μυστηρίου αλλά και κομψότητας…

Το λευκό είναι το χρώμα της αγνότητας… του ναρκισσισμού και της καθαρότητας…

Το χρώμα είναι η ουσία της δύναμης και της ζωής γύρω μας.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε χρωματικό κραδασμό εποικοδομητικά ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε καταστροφικά.
Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σε αρμονία με την δημιουργική δύναμη ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε εγωιστικά και για ιδιοτελείς σκοπούς.
Η επίγνωση αυτής της αρχής μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερες ικανότητες για περισσότερη αρμονία.




Τα Χρώματα στο Φένγκ Σουί

Βασική αρχή της φιλοσοφίας του Φένγκ Σουί είναι η αρμονία και η ισορροπία. Σύμφωνα με το Φένγκ Σουί τα χρώματα διακρίνονται σε Γιν και Γιανγκ και καθένα από αυτά έχει τη δική του δύναμη και το δικό του συμβολισμό. Τα Γιν χρώματα θεραπεύουν και χαλαρώνουν. Τα Γιάνγκ χρώματα είναι αυτά που δίνουν θετική ενέργεια και ενθουσιασμό. Διαβάστε για τα σημαντικότερα χρώματα.

Γιν χρώματα

Μπλε: είναι χαλαρωτικό και θεραπευτικό, αντιπροσωπεύει την ειρήνη και την εμπιστοσύνη.

Μαύρο: συμβολίζει την οικονομική ευμάρεια για αυτό και θεωρείται το ιδανικό χρώμα που βοηθάει στην επαγγελματική σταδιοδρομία.

Μωβ : το χρώμα που οδηγεί στη φυσική και πνευματική θεραπεία, σύμφωνα με το Φενγκ Σουί. Σχετίζεται άμεσα με την πνευματική αφύπνιση.

Λευκό: αντιπροσωπεύει την αυτοπεποίθηση και την αγνότητα. Συχνά, χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το χρυσό ή το ασημί, προσφέροντας ηρεμία.


Γιανγκ χρώματα

Κίτρινο: μπορεί να συμοβολίζει τη ζέστη και τις ακτίνες του ήλιου αλλά η υπερβολική έκθεση σε αυτό, μπορεί να προκαλέσει άγχος.

Πορτοκαλί: βοηθάει στη συγκέντρωση του πνεύματος και στην οργάνωση. Ιδανικό για γραφεία και εργασιακούς χώρους.

Το μπεζ, το καφέ, το χρυσό, το χάλκινο θεωρούνται Γιάνγκ χρώματα και έχουν να κάνουν με την οικονομική ευμάρεια, την τύχη και το ρομαντισμό.



Χρώμα & Φως


Το χρώμα είναι φως και η αντίληψη που έχουμε για το χρώμα ενός οποιουδήποτε αντικειμένου, εξαρτάται από την ποσότητα και τον τύπο του φωτός που πέφτει πάνω σ' αυτό. Έτσι λοιπόν και ο φωτισμός στο σπίτι μπορεί να επηρεάσει τα χρώματα που έχετε επιλέξει για τους τοίχους σας.

Το φυσικό φως αλλάζει ανάλογα με την ώρα της ημέρας, τον καιρό και τη γεωγραφική θέση του σπιτιού σας. Ο καλύτερος τρόπος για να το αξιοποιήσετε, είναι να πάρετε μερικά δείγματα των χρωμάτων που θέλετε. Βάψτε ένα μικρό ταμπλό, και δείτε πως δείχνει το κάθε χρώμα σε διάφορα σημεία του σπιτιού από το πρωί ως το απόγευμα.

Όσον αφορά τώρα τις τεχνητές πηγές φωτός που χρησιμοποιούμε στο σπίτι, αυτές συνήθως είναι λάμπες πυρακτώσεως. Ο συγκεκριμένος τύπος προσδίδει ένα κίτρινο και ζεστό φωτισμό. Οι λάμπες πυρακτώσεως τελευταίας τεχνολογίας, αποδίδουν πιο ρεαλιστικά και καθαρά τα χρώματα του χώρου.

Οι λάμπες αλογόνου παράγουν ένα ψυχρό λευκό φως που δείχνει πιο έντονα τα χρώματα. Αυτές είναι ακριβότερες από τις κοινές λάμπες και χρειάζονται προσοχή στη χρήση γιατί φθείρονται εύκολα.

Οι λάμπες φθορίου δίνουν φωτεινό και καθαρό φωτισμό. Μπορείτε να επιλέξετε τις λάμπες φθορίου θερμού και όχι ψυχρού φωτισμού, για να έχετε ζεστή ατμόσφαιρα στους κοινόχρηστους χώρους.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Δίαιτα.... είναι η σωστή ώρα να προσπαθήσεις???


Ακούγοντας το βιολογικό μας ρολόι, μπορούμε να διευκολύνουμε τη δίαιτά μας. Τι σημαίνει αυτό; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο οργανισμός μας γνωρίζει πολύ καλά τι χρειάζεται κάθε στιγμή. Γι’ αυτό και πεινάμε, κρυώνουμε ή νυστάζουμε. Σύμφωνα, μάλιστα, με τους υποστηρικτές της χρονοβιολογίας -της επιστήμης που μελετά τους βιολογικούς μας ρυθμούς-, υπάρχει πάντα η καλύτερη ώρα σε οτιδήποτε κάνουμε, κατά την οποία λειτουργούμε καλύτερα και είμαστε πιο αποδοτικοί. Τα φάρμακα έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα όταν λαμβάνονται συγκεκριμένες ώρες, ενώ υπάρχει και ιδανική ώρα για το σεξ. Το ίδιο ισχύει και για το αδυνάτισμα. Υπάρχει η ιδανική εποχή να ξεκινήσουμε δίαιτα, η κατάλληλη ώρα να φάμε επιδόρπιο ή να ασκηθούμε. Εμείς, λοιπόν, δεν έχουμε παρά να «στήσουμε αυτί» για να ακούμε το βιολογικό μας ρολόι και να ικανοποιούμε τις επιθυμίες του.

Να ξεκινήσω δίαιτα χειµώνα ή καλοκαίρι;

Το χρονικό διάστημα από αρχές Απρίλίου μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου θεωρείται η ιδανικότερη περίοδος για να
ξεκινήσουμε δίαιτα. Το φως και η ζέστη μάς κάνουν πιο δραστήριους, επομένως είναι ευκολότερο να χάσουμε βάρος. Επιπλέον, το αυξημένο φως επηρεάζει τις χημικές διεργασίες του εγκεφάλου και μας δημιουργεί καλή διάθεση, οπότε είναι ευκολότερο να μπούμε σε μια διαδικασία στέρησης, όπως είναι η δίαιτα. Το χειμώνα -λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας- το σώμα μας δουλεύει πιο έντονα για να μας ζεστάνει, δηλαδή έχουμε γρηγορότερο μεταβολισμό. Από την άλλη, όμως, οι συνθήκες ζωής τις κρύες ημέρες του χειμώνα μάς κλείνουν περισσότερο στο σπίτι, οπότε περιορίζονται οι δραστηριότητές μας και είναι δυσκολότερο να «κάψουμε» τις θερμίδες.

Να τρώω γλυκό αµέσως µετά το γεύµα ή αργότερα;

Όταν καταναλώνουμε το γλυκό μετά το γεύμα, αποφεύγουμε την απότομη αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα - κάτι που συμβαίνει όταν τρώμε ένα γλυκό νηστικοί. Ουσιαστικά, η κατανάλωση ενός γλυκού με άδειο στομάχι συνοδεύεται από μια ήπια υπογλυκαιμία, η οποία ανοίγει την όρεξη για περισσότερο γλυκό. Αν συνηθίζουμε να τρώμε, λοιπόν, γλυκά νηστικοί, γίνεται μεγαλύτερη έκκριση ινσουλίνης, που μας δημιουργεί ένα συνεχές αίσθημα πείνας, το οποίο δεν αποτελεί ανάγκη του οργανισμού μας για ενέργεια, αλλά οφείλεται στα σκαμπανεβάσματα του σακχάρου. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καταναλώνουμε καθημερινά γλυκό μετά το φαγητό. Συνήθως, σε ένα πρόγραμμα δίαιτας συστήνεται η κατανάλωση όχι περισσότερων από δύο γλυκών την εβδομάδα. Καλό είναι, επίσης, να επιλέγετε γλυκά χωρίς πολλά λίπη (π.χ. γλυκό του κουταλιού) ή τουλάχιστον με λίπη καλής ποιότητας (π.χ. ένα κομμάτι χαλβά με ταχίνι).

Tι είναι προτιµότερο, να ασκούµαι πρωί ή βράδυ;

Η ώρα που γυμναζόμαστε έχει επίπτωση στην προσπάθεια που καταβάλλουμε, αλλά και στις επιδόσεις μας. Η απογευματινή άσκηση -ιδιαίτερα μεταξύ 16.00 και 19.00- φαίνεται να είναι αποτελεσματικότερη από την πρωινή, σύμφωνα με μελέτες, επειδή το καρδιοαναπνευστικό και το μυοσκελετικό σύστημα βρίσκονται στην καλύτερή τους κατάσταση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι τα περισσότερα ολυμπιακά ρεκόρ καταγράφονται απογευματινές ώρες. Από την άλλη πλευρά, νωρίς το πρωί, το σώμα έχει χαμηλή θερμοκρασία, οι αρθρώσεις είναι δύσκαμπτες και το νευρικό σύστημα δεν λειτουργεί στο μέγιστο των δυνατοτήτων του.

Να πίνω νερό στη διάρκεια του φαγητού ή µετά;

Δύο ποτήρια νερό πριν από το φαγητό μάς βοηθούν να χάσουμε βάρος. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε πρόσφατη έρευνα επιστημόνων από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στις ΗΠΑ. Μετά τις 12 εβδομάδες -που διήρκεσε η μελέτη 2 ομάδων με άτομα που ακολουθούσαν συγκεκριμένη δίαιτα-, οι συμμετέχοντες που έπιναν 2 ποτήρια νερό πριν από κάθε γεύμα, έχασαν κατά μέσο όρο 6,8 κιλά, ενώ οι υπόλοιποι έχασαν μόνο 4,9. «Δεν λέμε ότι το νερό λιώνει το σωματικό λίπος. Σίγουρα, όμως, μπορεί να βοηθήσει να φάει λιγότερο όποιον θέλει να αδυνατίσει », εξηγεί η Μπρέντα Ντέιβι, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα Διατροφής του Ανθρώπου, Τροφίμων και Άσκησης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια και επικεφαλής της έρευνας. Ουσιαστικά, με την κατανάλωση νερού πριν από το γεύμα, το στομάχι μας γεμίζει κατά ένα μέρος, οπότε στη συνέχεια τρώμε μικρότερη ποσότητα φαγητού, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το στομάχι μας δεν χωράει άλλο. Φυσικά, το νερό είναι απαραίτητο και κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας, αφού ενυδατώνει τον οργανισμό.

Να πιω καφέ πριν ή µετά το φαγητό;

Ο καφές βοηθάει στην καλύτερη διαδικασία της πέψης, στο να μεταβολίσουμε, δηλαδή, με πιο αποδοτικό τρόπο τα συστατικά της τροφής, επιταχύνοντας έτσι το μεταβολισμό μας. Έχει παρατηρηθεί, μάλιστα, ότι λίγες γουλιές σκέτου καφέ (π.χ. ελληνικού, εσπρέσο ή φίλτρου) μετά το φαγητό μειώνουν τις θερμίδες του γεύματος που προηγήθηκε. Η διαιτητική του δράση, ωστόσο, αναιρείται στην περίπτωση που προσθέσουμε πολλή ζάχαρη και πίνουμε πολλούς καφέδες την ημέρα.


Το «ρολόι» της διατροφής
«Το πρωί να τρως σαν βασιλιάς, το μεσημέρι σαν πρίγκιπας και το βράδυ σαν φτωχός», λέει μια γνωστή ρήση. Αν την ακολουθήσουμε κατά γράμμα, γνωρίζοντας ταυτόχρονα και τι είδους τροφές είναι προτιμότερο να καταναλώνουμε σε κάθε γεύμα, η επιτυχία της δίαιτάς μας είναι σίγουρη.
Το πρωινό μας πρέπει να είναι πλούσιο σε απλούς υδατάνθρακες (όπως δημητριακά, ψωμί, παξιμάδια), που αποτελούν την κατεξοχήν πηγή ενέργειας του οργανισμού και βοηθούν τον εγκέφαλο και το σώμα να «πάρει μπρος». Ταυτόχρονα, όμως, συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα της δίαιτάς μας, επειδή οι υδατάνθρακες που καταναλώνονται το πρωί μπορούν να μεταβολιστούν μέσα στην υπόλοιπη ημέρα λόγω των δραστηριοτήτων μας και να μη μετατραπούν σε λίπος.
Το μεσημεριανό ακολουθεί την ίδια λογική, δίνοντας έμφαση στους υδατάνθρακες (π.χ. ζυμαρικά, ψωμί, ρύζι, πατάτες, όσπρια, λαδερά), τους οποίους μεταβολίζει ο οργανισμός με τις διάφορες δραστηριότητές του το απόγευμα.
Το βραδινό καλό είναι να περιέχει πρωτεΐνες (όπως 2 φέτες γαλοπούλα, 1 κομμάτι κοτόπουλο ή 1 βραστό αυγό), σύνθετους υδατάνθρακες (π.χ. λαχανικά) και μικρή ποσότητα απλών υδατανθράκων (π.χ. 1 φέτα ψωμί). Αν καταναλώνουμε περισσότερους απλούς υδατάνθρακες, αυτοί θα καταλήγουν να συσσωρεύονται μέσα στα κύτταρά μας ως λίπος, εφόσον δεν θα υπάρχει δραστηριότητα για να «καούν» πριν από τον ύπνο.
Tip Φυσικά, αν καταναλώνουμε μεγαλύτερη ποσότητα τροφών από αυτήν που χρειάζεται ο οργανισμός μας (είτε πρόκειται για υδατάνθρακες είτε για πρωτεΐνες), η περισσευούμενη ποσότητα θα μετατραπεί σε λίπος. Γι’ αυτό, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι:
> Το πρωινό πρέπει να περιλαμβάνει το 35% των θερμίδων που μας έχει ορίσει ο διαιτολόγος.
> Το μεσημεριανό το 40-50% των ημερήσιων θερμίδων.
> Το βραδινό το 20-25% των ημερήσιων θερμίδων.


Tip
Ακούστε τις ανάγκες του οργανισμού σας. Αν μετά το φαγητό, έχετε όρεξη για γλυκό, φάτε το χωρίς ενοχές -αρκεί, βέβαια, να μην το παρακάνετε με την ποσότητα. Πείτε, όμως, όχι στους γλυκούς πειρασμούς αν είστε νηστικοί, συστήνουν οι ειδικοί.

(του ΧΑΡΗ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΠΟΥΛΟΥ, MSc., κλινικός διαιτολόγος-βιολόγος)

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Αθλητισμός και παιδιά...




Ο αθλητισμός, τα σπορ και το παιγνίδι είναι για τα παιδιά ένας τρόπος όχι μόνο για να εξασκηθούν και να αναπτύξουν νέες...σωματικές ικανότητες αλλά και για να κάνουν νέους φίλους, να μάθουν να είναι μέλη μιας ομάδας, να ψυχαγωγούνται και να βελτιώσουν το αίσθημα αυτοπεποίθησής τους. Οι γονείς θα πρέπει να μεριμνούν για να μπορούν τα παιδιά τους να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες ή σε κάποιο σπορ. Οι συνήθειες που θα αποκτήσουν τα παιδιά δια μέσου μιας υγιούς απασχόλησης σε ένα άθλημα ή σε ένα σπορ, θα τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.
Παράλληλα η σωματική εξάσκηση που θα κάνουν τα παιδιά με την ευκαιρία αυτής τους της απασχόλησης, θα έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα για τη σωματική τους υγεία. Στη σημερινή εποχή, τα παιδιά μας ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους, μπροστά στην τηλεόραση, στα παιγνίδια βίντεο και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η διατροφή τους κάθε άλλο παρά υγιεινή είναι και χαρακτηρίζεται από μεγάλη περιεκτικότητα σε λιπαρά και σε υδατάνθρακες.
Η παχυσαρκία στα παιδιά έχει γίνει μάστιγα που εξαπλώνεται και θέτει τις προϋποθέσεις για σημαντικά προβλήματα υγείας που θα προκύψουν αναπόφευκτα όταν τα παχύσαρκα παιδιά θα ενηλικιωθούν.
Τα πιο πάνω δεδομένα καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικές δραστηριότητες, σε σπορ, σε διάφορα παιγνίδια έξω στον ανοικτό αέρα.
Οι γονείς θα πρέπει να κοιτάξουν το θέμα της συμμετοχής των παιδιών τους σε αθλήματα ή σε σπορ με προσοχή. Θα πρέπει να τα ενθαρρύνουν και να τα βοηθούν για να λαμβάνουν μέρος σε τέτοιες δραστηριότητες. Είναι επίσης καλό να πηγαίνουν και οι ίδιοι να παρακολουθούν αυτό που κάνουν τα παιδιά τους, να σχολιάζουν τη συγκεκριμένη αθλητική δραστηριότητα τους και να τους δίνουν κάθε μορφή υποστήριξης. Σε περίπτωση που τα παιδιά λαμβάνουν μέρος σε αγώνες, είτε μόνα τους είτε μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας, θα πρέπει να τα βοηθούν να έχουν λογικές προσδοκίες για τα αποτελέσματα και σε περίπτωση αποτυχιών να τα βοηθούν να αντεπεξέρχονται.
Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς για την εξέλιξη και τις επιτυχίες του παιδιού θα πρέπει να διατηρούνται σε ρεαλιστικά επίπεδα. Το άθλημα και το σπορ θα πρέπει να διατηρήσουν και το ψυχαγωγικό χαρακτήρα για το παιδί και όχι να καταστούν μια επιπρόσθετη πηγή ψυχικής εξουθένωσης.
Παράλληλα οι συμβουλές των γονιών θα πρέπει να καλύπτουν και τον τομέα της σωστής συμπεριφοράς του παιδιού μέσα στη δική του ομάδα αλλά και σαν θεατής ή σαν οπαδός της ομάδας του. Ο σεβασμός προς τους συμπαίκτες του παιδιού, η διατήρηση της ψυχραιμίας του τόσο σε καλές αλλά και σε κακές στιγμές συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των βασικών αξιών που οι γονείς θα πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους.
Η σημασία για τη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού του χρόνου που αφιερώνει αυτό και εσείς στις εν λόγω δραστηριότητες είναι μεγάλη. Οι επιδράσεις που προκύπτουν θα διαρκούν για ολόκληρη τη ζωή του παιδιού. Σίγουρα για τους γονείς οι ώρες που απαιτούνται για την οργάνωση των αθλητικών δραστηριοτήτων του παιδιού είναι ακόμη ένα φορτίο για το βεβαρημένο πρόγραμμά τους. Σίγουρα πιθανόν να επηρεάζει τον τρόπο εργασίας τους. Όμως η επένδυση αυτή σε χρόνο πρέπει να γίνει λόγω των ευεργετημάτων που προκύπτουν για όλη τη ζωή του παιδιού.
Οι γονείς θα πρέπει επιπρόσθετα να μιλούν με τους προπονητές του παιδιού τους, να βλέπουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο αθλείται το παιδί τους και να βλέπουν και τα άλλα παιδιά που είναι με το δικό τους παιδί. Οι συνομιλίες και η ανταλλαγή απόψεων με τον προπονητή του παιδιού και με τους άλλους γονείς αποβαίνουν πολύ χρήσιμες και εποικοδομητικές για τη συνέχιση και οργάνωση των δραστηριοτήτων των παιδιών.
Η συμμετοχή των παιδιών σε αθλήματα, η τακτική προπόνησή τους, η ομάδα μέσα στην οποία θα μάθουν να λειτουργούν κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποτελούν όλα μαζί, μια σημαντική ασπίδα προστασίας εναντίον της μάστιγας των ναρκωτικών, του καπνίσματος και άλλων κακών συνηθειών που μπορούν να επικρατήσουν σε παιδιά που είναι αδρανή.
Αναμφίβολα η ενεργός συμμετοχή των γονιών σε όλες τις πτυχές της ζωής των παιδιών τους έχει πρωταρχική σημασία.
Τα μαθήματα που μπορούν οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους με την ευκαιρία των καταστάσεων που προκύπτουν από τη συμμετοχή τους σε αθλήματα και σε σπορ αποβαίνουν πολύτιμα για τα παιδιά όταν θα ενηλικιωθούν.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Η φιλία.... μας δίνει ζωή....






Τους φίλους τους διαλέγουμε ενώ τους συγγενείς μας όχι. Ίσως και να είναι αυτός ο λόγος που οι φίλοι, όχι μόνο μας συνοδεύουν στη ζωή μας, αλλά και μας βοηθούν στην πραγματικότητα να ζήσουμε περισσότερο!Οι καλοί μας φίλοι υπόσχονται να είναι πάντα δίπλα μας και η παρουσία τους μπορεί πράγματι να μας βοηθήσει να ζήσουμε περισσότερο.

Σύμφωνα με Αυστραλούς επιστήμονες, η παρουσία φίλων σε μεγάλη ηλικία μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής περισσότερο από την παρουσία των μελών της οικογένειας.

Η ομάδα των επιστημόνων μελέτησε το πως η υγεία, ο τρόπος ζωής αλλά και κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν τη διάρκεια ζωής περισσοτέρων από 1.500 ατόμων πάνω από την ηλικία των 70 ετών.

Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό για την Επιδημιολογία και Κοινωνική Υγεία.

Οι ερευνητές μελέτησαν τα στοιχεία από την Αυστραλιανή έρευνα σχετικά με τη γήρανση (ALSA).

Ως μέρος της έρευνας, οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν σχετικά με το βαθμό της προσωπικής και τηλεφωνικής επαφής που είχαν με τα παιδιά τους, τους συγγενείς τους αλλά και τους φίλους και τους έμπιστούς τους.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που ακολούθησε,  οι επιστήμονες μελέτησαν τους ρυθμούς επιβίωσης των συμμετεχόντων, ελέγχοντάς τους τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη επαφή και έκτοτε κάθε τρία χρόνια.



Από την έρευνα βρέθηκε ότι όσοι διατηρούσαν στενή επαφή με τα παιδιά και τους συγγενείς τους δεν είχαν σημαντική βελτίωση του προσδόκιμου ζωής τους κατά τη διάρκεια των 10 χρόνων.

Ωστόσο, αυτοί που είχαν ένα μεγάλο κύκλο φίλων και γνωριμιών ήταν στατιστικά πιο πιθανό να ζουν ακόμα μετά το πέρας της έρευνας σε σχέση με αυτούς που είχαν λιγότερους φίλους.

Το στοιχείο αυτό ήταν εμφανές ακόμα και στις περιπτώσεις που κάποιος πέρασε σημαντικές αλλαγές στη ζωή του σε αυτό το χρονικό διάστημα, όπως ο θάνατος του συντρόφου ή ενός μέλους της οικογένειας και η μετακόμιση των φίλων του σε κάποια μακρινή τοποθεσία.

Η ομάδα των ερευνητών, με επικεφαλής την Lynne Giles από το πανεπιστήμιο Flinders, επισημαίνει ότι τα οφέλη σχετικά με τη διάρκεια ζωής μπορεί να οφείλονται στο ότι οι φιλίες δημιουργούνται κατ’ επιλογή αντίθετα με τις συγγένειες.

Γράφοντας στο περιοδικό για την Επιδημιολογία και την Κοινωνική Υγεία, αναφέρουν: "Οι επιλεγμένες σχέσεις, με τους φίλους και τους έμπιστούς μας, σε σύγκριση με τις σχέσεις μας τις οποίες δεν τις διαλέγουμε εμείς, όπως μα τα παιδιά και τους άλλους συγγενείς μας, έχουν σημαντική θετική επίδραση στην επιβίωσή μας."

Υποστηρίζουν επίσης ότι οι φίλοι μπορούν να μας προτρέπουν να φροντίζουμε την υγεία μας βοηθώντας μας να ξεπεράσουμε το άγχος μας και τη στενοχώρια μας σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

Η Dr Lorna Layward, ερευνήτρια του προγράμματος «Βοήθεια για τους Ηλικιωμένους», υπογραμμίζει: "Καθώς μεγαλώνουμε μπορεί να χάσουμε κάποιους από τους φίλους μας, επομένως είναι πολύ σημαντικό να δημιουργούμε διαρκώς και να διατηρούμε νέες φιλικές σχέσεις.

"Έχει πολύ μεγάλη σημασία να εντάσσουμε περισσότερο τους ηλικιωμένους ανθρώπους στην κοινωνία και να ενθαρρύνουμε τις διάφορες κοινότητες να δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον μέσα στο οποίο οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούν να δημιουργήσουν κοινωνικές επαφές και φιλίες.

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Νευρική Ανορεξία.... δεν σημαίνει.... ομορφιά...




Υπάρχουν πολλές πηγές πληροφόρησης για θέματα Διατροφικών Διαταραχών. Πολλές φορές όμως συναντώνται αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις με αποτέλεσμα περισσότερο να προκαλούν σύγχυση ή και απογοήτευση παρά να επιφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Ωστόσο το ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.
Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία συγκεκριμένα, είναι η μοναδική ψυχιατρική διαταραχή που οδηγεί σε θάνατο, με ποσοστό θνησιμότητας 10%, η απλή αλλά ταυτόχρονα έγκυρη παρουσίασης της διαταραχής κρίνεται αναγκαία.
Η λέξη «ανορεξία» είναι παραπλανητική. Η Ψυχογενής Νευρική Ανορεξία δεν είναι διαταραχή της όρεξης αφού η όρεξη δεν προσβάλλεται παρά μόνο στην πορεία της νόσου. Πρόκειται, μάλλον, για διαταραχή στην αίσθηση της ταυτότητας και του εαυτού.
Γνωρίζοντας την Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία Άτομα που πάσχουν από Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία αισθάνονται έντονο, μη δικαιολογημένο φόβο για το βάρος τους. Αρνούνται να διατηρήσουν το φυσιολογικό, για το ύψος και την ηλικία τους, βάρος το οποίο συχνά είναι κατά 15% κάτω από το φυσιολογικό. Αυτό οφείλεται στον διαταραγμένο  τρόπο με τον οποίο τα ανορεκτικά άτομα αντιλαμβάνονται το βάρος και το σχήμα του σώματός τους. Η διαταραγμένη εικόνα που έχουν για το σώμα τους – βλέπουν τον εαυτό τους παχύ αν και είναι λιποβαρής -  τους οδηγεί σε ένα αυστηρό και περιορισμένο πρόγραμμα διατροφής, παρόλο που εξακολουθούν να έχουν την ίδια όρεξη για φαγητό όπως ένα άτομο χωρίς Διατροφικές Διαταραχές.
Η Ψυχογενής Νευρική Ανορεξία έχει δύο τύπους:
I. Περιοριστικός τύπος (restricting type), ο οποίος χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη αυστηρή αποχή από το φαγητό
II. Τύπος Υπερφαγίας/Κάθαρσης (binge eating/purging type), ο οποίος εκδηλώνεται με επεισόδια υπερφαγίας, δηλαδή τα άτομα καταναλώνουν σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο (<2 ώρες) ποσότητα τροφής μεγαλύτερη από αυτή που οι περισσότεροι μπορούν να καταναλώσουν σε αντίστοιχη χρονική περίοδο και σε ανάλογες συνθήκες. Τα επεισόδια ακολουθούνται από τεχνητή πρόκληση εμετού, λήψη καθαρτικών, κτλ., ώστε να διατηρηθεί το σωματικό βάρος πολύ χαμηλό.
Μέση ηλικία έναρξης της διαταραχής είναι τα 17 χρόνια ενώ σπάνια εκδηλώνεται μετά τα 40. Η αιτιογένεση των Διατροφικών Διαταραχών είναι πολυπαραγοντική - Βιολογικοί, κοινωνικοί, οικογενειακοί και ψυχολογικοί παράγοντες φαίνεται να αλληλεπιδρούν και να συμβάλλουν στην εμφάνιση της Νευρικής Ανορεξίας.
Υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά σε άτομα με Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία;Άτομα με Νευρική Ανορεξία συχνά εμφανίζουν κοινά χαρακτηριστικά όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση και έλλειψη πίστης προς τις δυνατότητές τους οπότε η αυτοαξία και τα επιτεύγματα τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την εξωτερική τους εμφάνιση, συνεχής τάση συμμόρφωσης και ικανοποίησης των επιθυμιών/αναγκών των άλλων, έντονη δυσαρέσκεια με την εικόνα και το βάρος του σώματός τους.
Ωστόσο είναι άτομα τελειομανή, με υψηλούς στόχους και προσδοκίες από τον εαυτό τους, παρόλο που η διάθεσή τους είναι καταθλιπτική, με έντονα συναισθήματα θυμού και ενοχής. Αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, ενώ έχουν διαρκή ανάγκη για έλεγχο των καταστάσεων και του εαυτού τους και η σκέψη τους είναι συνήθως Διχοτομική («άσπρο ή μαύρο» π.χ. κάποιος θα είναι αδύνατος, όμορφος και με προοπτικές επιτυχίας ή χοντρός, άσχημος και αποτυχημένος).
Μπορούν τα κοντινά άτομα εκείνων που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές να αναγνωρίσουν το πρόβλημα;
Αρχικά το περιβάλλον του ανορεκτικού ατόμου δεν μπορεί να αντιληφθεί κάτι περισσότερο από την μείωση των κιλών με την βοήθεια κάποιας δίαιτας. Καθώς, όμως, η απώλεια βάρους προχωρά και η πρόσληψη τροφής συνεχώς ελαττώνεται ενώ το άτομο επιμένει ότι πρέπει να χάσει κι άλλα κιλά επειδή είναι παχύ, συγγενικά πρόσωπα και φίλοι αρχίζουν να ανησυχούν.
Ωστόσο σπάνια μπορούν να διακρίνουν την διαταραχή διότι η συμπεριφορά του ανορεκτικού ατόμου χαρακτηρίζεται από μυστικότητα, προσπαθεί, δηλαδή, να κρύψει τα βουλιμικά και εμετικά επεισόδια, εφόσον αυτά υπάρχουν.
Επίσης επιλέγει να μην καταναλώνει τροφές παρουσία άλλων.
Άτομα με Νευρική Ανορεξία υιοθετούν ιδιαίτερες συμπεριφορές, όπως να έχουν μία τελετουργική στάση προς το φαγητό – κόβοντάς το σε πολύ μικρά κομμάτια – να διαιρούν και να καταναλώνουν τροφές ανάλογα με το πόσο «καλές/ ασφαλείς» ή «κακές/ επικίνδυνες» είναι και να φορούν πολύ μεγάλο μέγεθος στα ρούχα ώστε να κρύψουν το σώμα τους.
Κοντινά άτομα όμως θα μπορούσαν σίγουρα να αντιληφθούν τον έντονο φόβο του ανορεκτικού ατόμου να μην πάρει βάρος, ακόμα και αν κυμανθεί μέσα στο  κανονικό, τις Δυσλειτουργικές αντιλήψεις για το σχήμα του σώματος και το βάρους του, την Άρνησή για την ύπαρξη προβλήματος ή και τις Αλλαγές στην προσωπικότητά του καθώς και τις μεταπτώσεις στην διάθεσή του.
Τι προκαλούν οι Διατροφικές Διαταραχές;Η μεγάλη ελάττωση του βάρους των ανορεκτικών ατόμων συχνά συνοδεύεται από καταθλιπτική διάθεση, κοινωνική απόσυρση, ευερεθιστικότητα, προβλήματα ύπνου, απώλεια ενέργειας, χρόνια κόπωση/εξάντληση, πονοκεφάλους, κοιλιακά άλγη, υποθερμία, οιδήματα, βραδυκαρδία, υπόταση, Καρδιαγγειακά προβλήματα, μείωση οστικής μάζας και τελικά οστεοπόρωση, αμηνόρροια στις γυναίκες, γαστρεντερικές διαταραχές.
Στα ανορεκτικά άτομα του Τύπου Υπερφαγίας/Κάθαρσης συχνή είναι επίσης και η διάβρωση της αδαμαντίνης των δοντιών εξαιτίας της όξινης φύσης των γαστρικών υγρών που έρχονται σε επαφή με τα δόντια λόγω των συχνών εμετών.
Αντιμετώπιση / ΘεραπείαΠαρά την πολυπλοκότητα των διατροφικών διαταραχών η έγκαιρη διάγνωση είναι ουσιώδης καθώς αναγνωρίζοντας την ύπαρξη  μιας τέτοιας διαταραχής σε ένα αρχικό στάδιο οι πάσχοντες έχουν μεγάλη πιθανότητα πλήρους αποκατάστασης.
Η θεραπεία περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο πλάνο ιατρικής φροντίδας, ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων, παροχής διατροφικών συμβουλών και μερικές φορές χορήγησης φαρμάκων.
Συνήθως η θεραπεία γίνεται σε εξωνοσοκομειακό περιβάλλον με την βοήθεια διαφόρων ιατρικών ειδικοτήτων, Ψυχολόγων και διατροφολόγων. Πολλοί ασθενείς όμως μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία. Πρώτος στόχος της θεραπείας είναι να αποκατασταθεί η κατάσταση θρέψης του ατόμου και το βάρος να επανέλθει σε φυσιολογικά όρια. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει η ανάγκη για ψυχολογική στήριξη τόσο του ατόμου όσο και του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Η Ψυχολογική θεραπευτική προσέγγιση συνδυάζει θεραπεία συμπεριφοράς και υποστηρικτικής θεραπείας με άμεσο στόχο την τροποποίηση της παθολογικής συμπεριφοράς πρόσληψης τροφής του ατόμου. Ταυτόχρονα βοηθάει τον ασθενή:
  • Να ενισχύσει (μέσω εκπαίδευσης) την σωστή συμπεριφορά γύρω από το φαγητό
  • Να εκπαιδευτεί τόσο σε θέματα γύρω από την διατροφή όσο και στις (βιολογικές) συνέπειες των βουλιμικών επεισοδίων, του εμετού, κτλ.
  • Να εντοπίσει και να αντικαταστήσει τις λανθασμένες αντιλήψεις, συμπεριφορές, συναισθήματα και ανάγκες του
  • Να αντιμετωπίσει τα αίτια του προβλήματος
  • Να αποκτήσει μεγαλύτερο αυτοέλεγχο και να εκπαιδευτεί σε στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων καθώς και σε στρατηγικές πρόληψης της υποτροπής
  • Να διερευνήσει τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια
  • Στην διαχείριση των αρνητικών του συναισθημάτων
  • Στη λύση διαπροσωπικών προβλημάτων και συγκρούσεων
  • Στην διόρθωση των στοιχείων της προσωπικότητας του που ευθύνονται για την διαταραχή
  • Στην ενθάρρυνση και την υποστήριξη
Η Οικογενειακή θεραπεία μπορεί να αποβεί πολύ σημαντική απευθυνόμενη στις οικογενειακές αντιδράσεις και τις εντάσεις οι οποίες μπορεί να συμβάλλουν στην προβληματική συμπεριφορά του ασθενή ή να εντείνονται από την συμπεριφορά αυτή.
Η ενθάρρυνση ενός ατόμου με Νευρική Ανορεξία να δεχτεί μία θεραπεία είναι η πιο ασφαλής και υποστηρικτική κίνηση που θα μπορούσε να κάνει κάποιο κοντινό του πρόσωπο. Ωστόσο, λόγω των αμυνών και της άρνησης που χαρακτηρίζουν τα ανορεκτικά άτομα η παρακίνηση θα πρέπει να γίνει διακριτικά.
Η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι η ήπια έκφραση ανησυχίας προκαλώντας στο ανορεκτικό άτομο την αίσθηση της ασφάλειας, την ελευθερία έκφρασης των συναισθημάτων του, χωρίς αυτή να συνοδεύεται από κριτική ανεξάρτητα από το πόσο παράδοξα μπορεί να ακουστούν κάποια πράγματα. Κερδίζοντας, έτσι, την εμπιστοσύνη του ασθενή η παρότρυνση να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό θα είναι πιο επιτυχημένη κυρίως αν αυτή επικεντρώνεται στα προσωπικά ή καθημερινά του προβλήματα παρά σε θέματα των διατροφικών του συνηθειών.
(Κέλλυ Ψυλλάκη, Ψυχολόγος)

Μην ξεγελιέσαι... πάντα, αυτό που βλέπεις δεν είναι αληθινό.... Η τεχνολογία  έχεις εξελιχθεί τόσο.... που μπορεί το "άσπρο" να σου το δείχνει "μαύρο".... Μην ξεχνάς ότι οργανισμός σου είναι μία μηχανή....που χρειάζεται καύσιμο για να λειτουργήσει.... Φρόντισε να διατρέφεσαι σωστά... και να παίρνεις όλα τα απαραίτητα συστατικά.... Η ομορφιά βγαίνει από μέσα μας και όχι απαραίτητα, από αυτό που φαίνεται εξωτερικά....  Τα χρόνια περνούν και ποτέ η ομορφιά δεν παραμένει το ίδιο, στο πέρασμά τους....Αγάπησε τον εαυτό σου έτσι ακριβώς, όπως είναι.... και τότε θα σε αγαπήσουν και οι άλλοι.... Μην τον εγκαταλείπεις....


Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Γονείς μάθαιτε,πως να επικοινωνείτε με τα παιδιά σας....




Η επικοινωνία στο πλαίσιο της οικογένειας αναφέρεται στην ανταλλαγή λεκτικών και μη λεκτικών μηνυμάτων, μέσα από την οποία γονείς και παιδιά εκφράζουν τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις ανησυχίες, την απογοήτευση, το θυμό, αλλά και την αγάπη τους ο ένας για τον άλλο. Πέρα όμως από την μετάδοση πληροφοριών, η επικοινωνία χρειάζεται να περιλαμβάνει και την κατανόηση των συναισθημάτων του άλλου, ώστε να θεωρείται αποτελεσματική και να συμβάλει στη διαμόρφωση αρμονικών οικογενειακών σχέσεων.

Ωστόσο, η επικοινωνία στην οικογένεια συχνά δυσχεραίνεται, γιατί οι γονείς δυσκολεύονται να αποδεχτούν τα δυσάρεστα συναισθήματα των παιδιών τους (π.χ. θυμός, φόβος), καθώς θεωρούν ότι αυτά είναι λανθασμένα και δεν πρέπει να εκφράζονται. Άλλες φορές αναστατώνονται και βιάζονται να τα καθησυχάσουν, επιθυμώντας να τα προστατεύσουν από αρνητικά συναισθήματα (π.χ. στενοχώρια, απογοήτευση). Σε άλλες περιπτώσεις, προσδοκούν ότι τα παιδιά τους θα ακολουθήσουν τις οδηγίες τους και θα συνεργάζονται, χωρίς διαμαρτυρίες. Έτσι, συνηθισμένες αντιδράσεις είναι οι ακόλουθες:
διαταγές π.χ. «πλύνε τα χέρια σου», «κάνε ησυχία»
απειλές π.χ. «θα σε χτυπήσω», «θα δεις τι θα πάθεις»
παραινέσεις και ηθικολογίες π.χ. «οφείλεις να…», «πρέπει να…»
συμβουλές π.χ. «δεν είναι καλό να στενοχωριέσαι»
κριτική και χαρακτηρισμοί π.χ. «είσαι ανεύθυνος», «είσαι αχάριστη»
ειρωνεία π.χ. «εσύ όλα τα ξέρεις»
ερμηνείες π.χ. «το λες, γιατί ζηλεύεις»
ανάκριση π.χ. «τι…», «γιατί…»
Αυτές οι αντιδράσεις, αν και διακρίνονται από καλές προθέσεις, διαταράσσουν τις οικογενειακές σχέσεις, καθώς μπορεί να οδηγήσουν τα παιδιά στην υιοθέτηση αντιδραστικών και επιθετικών συμπεριφορών, επειδή αισθάνονται ότι οι γονείς τους δεν τα καταλαβαίνουν.
Βασική αρχή της αποτελεσματικής επικοινωνίας με τα παιδιά είναι ο σεβασμός. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς, ακόμη και όταν δεν συμφωνούν με τα παιδιά τους χρειάζεται να επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων τους, δείχνοντας ότι δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» συναισθήματα. Επιπλέον, προτείνουμε στους γονείς να ακολουθήσουν τα παρακάτω βήματα για να βελτιώσουν την επικοινωνία με τα παιδιά τους:
ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ: Δείχνουμε με τη στάση του σώματος μας ότι ακούμε, σταματώντας για λίγο άλλες δραστηριότητες. Διατηρούμε βλεμματική επαφή με το παιδί και παρατηρούμε τα μη λεκτικά μηνύματα που μεταφέρει, δίνοντας του χρόνο να ολοκληρώσει, χωρίς να το διακόπτουμε. Η διαδικασία αυτή επιτρέπει να ακούσουμε προσεκτικά το παιδί και να κατανοήσουμε τα συναισθήματα του.
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΉ ΑΚΡΟΑΣΗ (αντανακλαστική ακοή): Δείχνουμε με τα λόγια μας στο παιδί ότι το ακούμε. Για να το επιτύχουμε αυτό, χρειάζεται να δείξουμε «ενσυναίσθηση», δηλαδή να μεταφερθούμε στη θέση του παιδιού και να δούμε τον κόσμο με τα δικά του μάτια, χωρίς ωστόσο να χάσουμε την επαφή με τη δική μας πραγματικότητα. Προσπαθούμε, δηλαδή, να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα που βρίσκονται πίσω από τα λόγια του παιδιού. Πρακτικά, μπορούμε να αναρωτηθούμε «τι αισθάνεται το παιδί μου, όταν μιλάει/ αντιδράει έτσι;». Στη συνέχεια,  λειτουργούμε σαν καθρέφτης που αντανακλά τα συναισθήματα του παιδιού, λέγοντας «Νομίζω ότι αισθάνεσαι… (π.χ. θυμωμένος, αγχωμένος)». Με αυτό τον τρόπο, αποδεικνύουμε έμπρακτα στο παιδί ότι το ακούμε, το αποδεχόμαστε και το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη, ενώ παράλληλα το ενθαρρύνουμε να μιλήσει περισσότερο. Η στάση μας αυτή αυξάνει και την αυτοεκτίμηση του, εφόσον νιώθει ότι το σεβόμαστε και το καταλαβαίνουμε.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΛΥΣΕΩΝ: Βοηθάμε το παιδί να ξεκαθαρίσει και να σκεφτεί τις επιλογές που υπάρχουν για τη λύση του προβλήματος, να τις αξιολογήσει και να αρχίσει να δρα.
1. Χρησιμοποιούμε την αντανακλαστική ακοή για να κατανοήσουμε τα συναισθήματα του παιδιού (π.χ. «Νομίζω ότι αισθάνεσαι…»)
2. Αναζητούμε εναλλακτικές λύσεις, δραστηριοποιώντας την επινοητικότητα (π.χ. «Θέλεις να δούμε τι θα μπορούσες να κάνεις; Τι σκέφτεσαι να κάνεις;»)
3. Βοηθάμε το παιδί να διαλέξει μια λύση (π.χ. «Ποια ιδέα νομίζεις ότι είναι η καλύτερη;»)
4. Συζητάμε τα πιθανά αποτελέσματα που θα έχει η απόφαση του (π.χ. «Τι νομίζεις ότι θα συμβεί αν το κάνεις αυτό;»)
5. Ζητάμε από το παιδί να δεσμευτεί (π.χ. «Τι αποφάσισες να κάνεις; Πότε θα το κάνεις;»)
6. Προγραμματίζουμε μια ώρα για αξιολόγηση (π.χ. «Πόσο καιρό θα το κάνεις αυτό; Πότε θα το ξανασυζητήσουμε;»)

Τα παραπάνω βήματα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα όταν το παιδί αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα και το παρουσιάζει στο γονέα του για να το βοηθήσει στην επίλυσή του. Στις περιπτώσεις που το παιδί δεν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία, αλλά η συμπεριφορά του ενοχλεί τους γονείς προτείνεται να ακολουθείται η τεχνική «μήνυμα σε πρώτο πρόσωπο», η οποία πληροφορεί για την αρνητική συμπεριφορά, τα συναισθήματα που προκαλεί και τις συνέπειες που έχει. Αντίθετα, το μήνυμα σε δεύτερο πρόσωπο (εσύ…), που συνήθως χρησιμοποιούν οι γονείς, κατηγορεί και κατακρίνει το παιδί, εκφράζει επιθετικότητα και υπονοεί ότι το παιδί φταίει. Πως συντάσσουμε το μήνυμα σε πρώτο πρόσωπο:
1. Περιγράφουμε τη συμπεριφορά που μας ενοχλεί
2. Εκφράζουμε πως νιώθουμε για τη συνέπεια που έχει σε εμάς αυτή η συμπεριφορά
3. Αναφέρουμε τη συνέπεια
«Όταν εσύ… (π.χ δεν σηκώνεις το κινητό), εγώ νιώθω… (π.χ. ανησυχώ), γιατί… (π.χ. δεν ξέρω που βρίσκεσαι)».
Η εφαρμογή των παραπάνω δεξιοτήτων στην επικοινωνία με τα παιδιά απαιτεί από τους γονείς εξάσκηση, χρόνο και υπομονή, καθώς όλα τα παιδιά δεν ανταποκρίνονται γρήγορα. Οι γονείς χρειάζεται να δεσμευτούν και να εφαρμόσουν με συνέπεια τις τεχνικές αυτές, περιμένοντας από το παιδί να ανταποκριθεί. Σταδιακά, η βελτίωση της επικοινωνίας μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ζεστής σχέσης ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους.

(Δέσποινα Ζηλιασκοπούλου, Κλινική ψυχολόγος Α.Π.Θ.)


Είναι βέβαιο, πως εμείς πρέπει να κάνουμε το πρώτο βήμα και να προσπαθήσουμε, να μάθουμε τα παιδιά μας, πως να επικοινωνούν μαζί μας... Πρώτα εμείς και μετά αυτά... Σίγουρα το κάθε παιδί έχει τον δικό του χαρακτήρα και αντιδρά διαφορετικά στην κάθε περίσταση, όμως εμείς, είμαστε αυτοί που θα πρέπει από τα πρώτα χρόνια της ζωή του, να του βάλουμε όρια και κανόνες... Άλλωστε πάντοτε αυτά υπάρχουν και θα υπάρχουν...μέσα σε μία κοινωνία ανθρώπων!!!

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Καλοκαιρινές διακοπές και παιδιά!!!!





Τα παιδιά δεν περιμένουν τον Αύγουστο για να ξεκινήσουν τις καλοκαιρινές διακοπές, αφού γι αυτά οι διακοπές ξεκινούν νωρίς, με το κλείσιμο των σχολείων. Ωστόσο, επειδή οι γονείς τους εργάζονται το μεγαλύτερο διάστημα του καλοκαιριού, έχουν προβλέψει πώς εκείνα θα απασχολούνται όσο η οικογένεια παραμένει εντός των τειχών. Έτσι, τα παιδιά πηγαίνουν κατασκήνωση, επισκέπτονται τους παππούδες στο χωριό ή μένουν στην πόλη και ασχολούνται με άλλες δραστηριότητες. Πολλά παιδιά περνούν αρκετό χρόνο στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση, ενώ κάποια άλλα αξιοποιούν το χρόνο τους κάνοντας μαθήματα ξένων γλωσσών ή φροντιστήρια. 

Ελεύθερα ή όχι τα παιδιά στις καλοκαιρινές διακοπές; 

Όπως κι αν έχουν επιλέξει οι γονείς ή και τα ίδια τα παιδιά να περάσουν την περίοδο αυτή, τα πράγματα αλλάζουν όταν έρχεται η ώρα για τις οικογενειακές καλοκαιρινές διακοπές. Τότε πρέπει να συνδυαστούν οι ανάγκες και οι επιθυμίες των ενήλικων, όσο και των ανήλικων μελών της οικογένειας. Σαφώς και η γνώμη των γονέων για τις καλοκαιρινές διακοπές χρειάζεται να υπερισχύσει, καθώς εκείνοι παίρνουν τις αποφάσεις για την οικογένεια και είναι οι πιο ώριμοι, ώστε να επιλέξουν το καλύτερο για όλους. Επιπλέον, καθώς έχουν ανάγκη κι εκείνοι από ξεκούραση, είναι απαραίτητο να επιλέξουν εκείνες τις καλοκαιρινές διακοπές που να τους παρέχουν ακριβώς αυτό, χωρίς, ωστόσο, να είναι εις βάρος των παιδιών τους. Ανεξάρτητα όμως από το μέρος ή τον τρόπο διακοπών που θα διαλέξουν, το δίλημμα που προβληματίζει πολλούς γονείς είναι πόσο ελεύθερα να αφήσουν τα παιδιά τους στις καλοκαιρινές διακοπές. 

Καλοκαιρινές διακοπές χωρίς πρόγραμμα 

Είναι απαραίτητο για την ψυχική ισορροπία των παιδιών να αποφεύγονται οι καλοκαιρινές διακοπές με φορτωμένα προγράμματα και υποχρεώσεις αυστηρά οριοθετημένες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κι αυτό γιατί τέτοιου είδους υποχρεώσεις είναι αντίθετες με το αληθινό νόημα των καλοκαιρινών διακοπών αφού καταλήγουν στο να δημιουργούν αφόρητη ψυχοσωματική κούραση στα παιδιά. Ωστόσο, είναι απαραίτητο οι γονείς να χαράξουν ένα πλαίσιο στο οποίο θα κινηθούν τα παιδιά, κυρίως σε σχέση με τις βασικές τους ανάγκες όπως είναι το φαγητό και ο ύπνος. Το πόσο καθορισμένο θα είναι το πλαίσιο αυτό εξαρτάται από την ηλικία των παιδιών, τα ατομικά τους χαρακτηριστικά και τον τόπο που βρίσκεται η οικογένεια για καλοκαιρινές διακοπές. 

Καλοκαιρινές διακοπές με βρέφη και νήπια 

Τα βρέφη και τα νήπια έχουν ανάγκη από ένα σχετικά αυστηρό πρόγραμμα σχετικά με το φαγητό και τον ύπνο τους. Παρότι δεν χρειάζεται οι γονείς να αγχώνονται γι' αυτό, είναι απαραίτητο να τηρήσουν μια ρουτίνα για να διατηρήσουν την ηρεμία τους. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι τα βρέφη και τα νήπια γίνονται γκρινιάρικα όταν είναι κουρασμένα, έχει περάσει η ώρα του ύπνου τους ή δεν έχουν φάει. Μοιραία, βέβαια, κάποιες μικροαλλαγές ή παραχωρήσεις μπορούν να γίνουν ανάλογα με τις δραστηριότητες της ημέρας, αφού στις καλοκαιρινές διακοπές οι ρυθμοί της οικογένειας αλλάζουν. Τα μικρά παιδιά επίσης, χρειάζονται συνεχή απασχόληση με κάτι, κυρίως όταν βρίσκονται σε υπερένταση, επομένως καλό είναι να έχουν μαζί τους τα αγαπημένα τους παιχνίδια ή βιβλιαράκια. Πάντως, το παιχνίδι στην παραλία, με κουβαδάκια και φτυαράκια είναι αρκετό για να παραμείνουν απασχολημένα, όπως και το κολύμπι στη θάλασσα. 

Καλοκαιρινές διακοπές με παιδιά σχολικής ηλικίας 

Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά και φτάνουν στη σχολική ηλικία τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουν για παιχνίδι και περιπέτεια στις καλοκαιρινές διακοπές, καθώς όλο το χρόνο είναι ιδιαίτερα πιεσμένα. Όμως επειδή οι απαιτήσεις της σχολικής χρονιάς και το υπερφορτωμένο πρόγραμμα βρίσκουν τα παιδιά εξαντλημένα το καλοκαίρι, μια εξίσου «φορτωμένη» καθημερινότητα ή ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα στον ύπνο και το φαγητό περισσότερο θα τα αγχώσουν παρά θα τα αποσυμπιέσουν. Επίσης, σ' αυτές τις ηλικίες τα παιδιά αρχίζουν να έχουν απαιτήσεις όσον αφορά την παρέα. Συνεπώς, οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν ιδανική ευκαιρία για τα παιδιά ώστε να δημιουργήσουν έναν κύκλο από συνομηλίκους, κυρίως του ίδιου φύλου. 

Καλοκαιρινές διακοπές παρέα με φίλους 

Τα παιδιά δημιουργούν πιο εύκολα φιλικό κύκλο αν κάνουν διακοπές σε σταθερά μέρη, όπου μπορούν να ξαναβρούν φίλους από προηγούμενες χρονιές. Το ίδιο ισχύει όταν οι γονείς τους κανονίζουν να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί με οικογενειακούς φίλους που έχουν κι εκείνοι παιδιά σε παρόμοιες ηλικίες. Επίσης, για την δημιουργία φιλικού παιδικού κύκλου βοηθά να υπάρχουν αδέλφια στην οικογένεια. Τέλος, οι γονείς μπορούν να κανονίσουν να φιλοξενήσουν στις καλοκαιρινές διακοπές ένα φίλο (π.χ. συμμαθητή) του παιδιού τους, ειδικά αν είναι μοναχοπαίδι. 

Όχι μαθήματα στις καλοκαιρινές διακοπές 

Στις καλοκαιρινές διακοπές ο πολύτιμος χρόνος των παιδιών δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιείται για μάθηση μέσα από σχολικά βιβλία και για επαναλήψεις. Κάτι τέτοιο μόνο γκρίνια, πίεση και αρνητικό κλίμα στην οικογένεια μπορεί να δημιουργήσει. Επίσης, προκαλεί επιπρόσθετο άγχος στο παιδί και μπορεί να το οδηγήσει σε αρνητική απόδοση τον επόμενο χειμώνα. Η μάθηση, άλλωστε, μπορεί να γίνει μέσα από εξωσχολικά και κυρίως λογοτεχνικά βιβλία που αρμόζουν στην ηλικία του παιδιού. Καλό είναι η επιλογή τους να γίνει μαζί με το παιδί ώστε να διατυπώσει κι εκείνο την άποψή του. Επίσης, αν ο προορισμός των καλοκαιρινών διακοπών είναι κοντά σε ιστορικούς χώρους, τότε οι γονείς μπορούν να οργανώσουν μια επίσκεψη, ώστε τα παιδιά να συνδεθούν με χώρους για τους οποίους έχουν διαβάσει από σχολικά και άλλα βιβλία. Αν πάλι οι καλοκαιρινές διακοπές είναι στο εξωτερικό, η έκθεση των παιδιών σε μια ξένη γλώσσα (την οποία γνωρίζουν έστω και ελάχιστα) βοηθά τα παιδιά να την μάθουν καλύτερα μέσω της εξάσκησης. Πάνω απ' όλα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά ακονίζουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα τους μέσα από το παιχνίδι που είναι πολύ πιο χρήσιμο από τις στείρες γνώσεις. 

Καλοκαιρινές διακοπές παρέα με τους γονείς 

Στις καλοκαιρινές διακοπές τα παιδιά πρέπει να ξοδεύουν ποιοτικό χρόνο και με τους γονείς αλλά όσο μεγαλώνουν αντιδρούν στην ιδέα να κάνουν παρέα με τους «μεγάλους». Παράλληλα, οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν εξαιρετική ευκαιρία για τους γονείς να έρθουν πιο κοντά με τα παιδιά τους και να συζητήσουν διάφορα θέματα που ίσως να μην είχαν το χρόνο στην καθημερινότητα. Καλό είναι ωστόσο στις καλοκαιρινές διακοπές να μην αναμοχλεύονται ζητήματα που έχουν προκαλέσει ένταση κατά τη διάρκεια της χρονιάς ή που πειράζουν ιδιαίτερα τα παιδιά. 

Καλοκαιρινές διακοπές με παιδιά-εφήβους 

Οι έφηβοι έχουν κι εκείνοι ανάγκη από ξεκούραση μετά από ένα ακόμη πιο δύσκολο χειμερινό πρόγραμμα. Έτσι, είναι απαγορευτική η σχολική μελέτη στις καλοκαιρινές διακοπές, ακόμα κι αν πρόκειται για παιδιά που μπαίνουν στην τελευταία τάξη του λυκείου, ειδικά αν έχουν περάσει ένα μεγάλο μέρος του καλοκαιριού με διάβασμα ή φροντιστήρια. Σε κάθε περίπτωση, οι οικογενειακές ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές είναι μια καλή ευκαιρία για ανασυγκρότηση δυνάμεων πριν τη μεγάλη «μάχη» των πανελλαδικών εξετάσεων. 

Καλοκαιρινές διακοπές χωρίς τηλεόραση 

Ωστόσο οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι εύκολη υπόθεση για τους γονείς που έχουν παιδιά στην εφηβεία. Επειδή οι έφηβοι βαριούνται εύκολα, καλό είναι να συμμετέχουν στην επιλογή του προορισμού των διακοπών και η επιλογή αυτή να γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις των εφήβων. Όσο περισσότερα έχουν να κάνουν οι έφηβοι στον τόπο παραθερισμού και όσο πιο πολλές παρέες δημιουργήσουν, τόσο λιγότερο θα κλειστούν στη μουσική τους, στα κινητά και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όσο για την τηλεόραση, παρότι δεν χρειάζεται να είναι οι γονείς αυστηροί ως προς τις ώρες, είναι σημαντικό να περιορίζουν τους έφηβους στο περιεχόμενο των εκπομπών που θα δουν. Βέβαια, τέτοιου είδους έλεγχος δεν είναι πάντα εφικτός στις καλοκαιρινές διακοπές καθώς τα παιδιά μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικό δωμάτιο απ' ότι οι γονείς. 

Απαραίτητη η παρέα στις καλοκαιρινές διακοπές 
Την περίοδο της εφηβείας τα περισσότερα παιδιά όχι μόνο δεν επιθυμούν να συζητούν ή να κάνουν παρέα με τους γονείς τους, αλλά δείχνουν έντονα είτε με απόσυρση είτε με επιθετικότητα την αντίδρασή τους σε κάθε προσπάθεια των μεγαλυτέρων. Γι' αυτό και είναι απαραίτητη η διευκόλυνση των παιδιών να βρεθούν με συνομήλικούς τους και η ενθάρρυνση, χωρίς υπερβολές, για κοινωνικοποίηση. Ανάλογα με την ηλικία και το χώρο, οι έφηβοι μπορούν να έχουν μεγαλύτερες ελευθερίες απ' ότι το χειμώνα ως προς το τι θα επιλέξουν να κάνουν, πόσο θα απομακρυνθούν και τι ώρα θα κοιμηθούν. Οι γονείς πρέπει να θέσουν περιορισμό κυρίως για την ώρα που θα γυρίσουν οι έφηβοι μετά τις νυχτερινές εξόδους. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, καλό είναι να δίνεται η ελευθερία στους ίδιους τους εφήβους να τα χειριστούν. Είναι απαραίτητο οι γονείς να δείχνουν εμπιστοσύνη στους έφηβους, καθώς η ένδειξη εμπιστοσύνης ενισχύει την αυτοπεποίθησή τους και τους βοηθά να γίνουν πιο υπεύθυνοι. Βέβαια, η απόφαση που θα πάρουν οι γονείς σχετικά με τις καλοκαιρινές διακοπές πρέπει να σχετίζεται με την ηλικία και την ωριμότητα των εφήβων. Για παράδειγμα, μπορούν να ζητήσουν από τους έφηβους να συμμετέχουν σε κάποιες δραστηριότητες μαζί τους, ενώ σε μεγαλύτερες ηλικίες μπορούν οι έφηβοι να μην ακολουθήσουν την οικογένεια στις διακοπές και να κάνουν διακοπές για λίγες ημέρες σε διαφορετικό προορισμό με τους φίλους τους. 


(Χριστίνα Σαμαράκη, Ψυχολόγος)