Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Υπνος και Διατροφή....



Κοιμηθείτε καλύτερα έχοντας φάει σωστά...( Μαίρη Μπιμπή)
Δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε το βράδυ; Στριφογυρίζετε όλη νύχτα στο κρεβάτι ενώ είστε πολύ κουρασμένοι και νυστάζετε; Η αϋπνία ίσως έχει σχέση με το φαγητό και όχι με το υπνοδωμάτιο ή το κρεβάτι. Το φαγητά που περιέχουν σάλτσες, τα αλκοολούχα ποτά ή ορισμένα αφεψήματα σας δημιουργούν φούσκωμα ή βαραίνουν το στομάχι σας με αποτέλεσμα να δυσκολεύεστε να αποκοιμηθείτε. Το είδος και η ποσότητα των τροφών που αποτελούν το βραδινό γεύμα πρέπει να επιλλέγονται με γνώμονα την επιβάρυνση που προκαλούν στο σώμα, ώστε να μη σας δημιουργούν προβλήματα αϋπνίας ή να σας προξενούν υπερδιέγερση. Σάς επισημαίνουμε τα σημεία-κλειδιά που συμβάλλουν σε έναν καλό και ήρεμο ύπνο που θα σας γεμίσει ενέργεια για την επόμενη μέρα. Ο καφές, το τσάι και τα αναψυκτικά περιέχουν αρκετή ποσότητα καφεΐνης ώστε να σας κρατούν σε εγρήγορση. Ακόμα και μια μικρή ποσότητα καφεΐνης, που περιλαμβάνεται σε ένα σοκολατούχο ρόφημα ή γλυκό, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη διαδικασία του ύπνου, ειδικά αν είστε ευαίσθητοι στη συγκεκριμένη ουσία. Προσπαθήστε λοιπόν να περιορίσετε τα ροφήματα ή τα τρόφιμα που έχουν καφεΐνη τις βραδινές ώρες. Αν είστε με φίλους και πρέπει να πιείτε κάτι, προτιμήστε ένα χυμό ή μεταλλικό νερό. Αν δύο εβδομάδες μετά την αποχή από την καφεΐνη κοιμάστε καλύτερα και ευκολότερα, μην ξαναπιείτε καφέ. Αν πάλι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, σας συμβουλεύουμε να τον πίνετε το πρωί ή νωρίς το απόγευμα. Τα αλκοολούχα ποτά σε αρκετούς ανθρώπους προκαλούν υπνηλία. Αυτό είναι σωστό μόνο εν μέρει. Πάντα ένα ποτηράκι κρασί με το φαγητό ή ένα ποτό σάς βοηθά να χαλαρώσετε και ίσως σας παραδίδει γρηγορότερα στην αγκαλιά του Μορφέα, ειδικά όταν έχετε περάσει μια κουραστική μέρα. Η τακτική αυτή όμως δεν πρέπει να γίνει συνήθεια, διότι μπορεί στην αρχή να σας βοηθά να κοιμηθείτε, αλλά στο τέλος θα καταλήξετε να κοιμάστε λιγότερο και να ξυπνάτε κουρασμένοι το πρωί. Το αλκοόλ και άλλα ροφήματα ενδέχεται να εμποδίσουν τη διαδικασία του ύπνου που ονομάζεται REM, κατά την οποία συνήθως ονειρεύεστε. Η διαταραχή της συγκεκριμένης διαδικασίας έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με απότομο ξύπνημα κατά τη διάρκεια της νύχτας και γενικά με αίσθημα ανησυχίας. Φυσικά, δεν σας προτείνουμε πλήρη αποχή από το αλκοόλ αλλά να αποφεύγετε να πίνετε ποτά τουλάχιστον δύο ώρες πριν κοιμηθείτε. Έχετε παρατηρήσει ότι αφού φάτε το βραδινό σας νιώθετε νύστα. Ωστόσο, η κατανάλωση φαγητού και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες το βράδυ συμβάλλει στην επιβράδυνση της πέψης, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερείτε να κοιμηθείτε. Αν λόγω δουλειάς τρώτε το κύριο γεύμα της ημέρας το βράδυ, ρυθμίστε διαφορετικά το πρόγραμμά σας. Φροντίστε είτε να τρώτε αργά το απόγευμα ό,τι σας αρέσει και σε όση ποσότητα θέλετε είτε το βραδινό σας να είναι κάτι πολύ ελαφρύ. Ψητό κοτόπουλο, για παράδειγμα, χωρίς πέτσα, άπαχο κρέας ή ψάρι ή μερικές φρυγανιές με λίγο τυρί θα περιορίσουν τη βραδινή λιγούρα και θα σας εξασφαλίσουν ατάραχο ύπνο.

Επιβαρυντικά για τον ύπνο θεωρούνται τα φαγητά που περιέχουν πολλά μπαχαρικά. Φαγητά με βασικό συστατικό το σκόρδο, τις κόκκινες πιπεριές κ.λπ. σε αρκετούς προκαλούν καούρες στο στομάχι ενώ δυσχεραίνεται και η διαδικασία της πέψης. Αν πάλι λατρεύετε τις πικάντικες γεύσεις, τουλάχιστον προσπαθήστε να μην τις καταναλώνετε βράδυ και σε περίπτωση που σας παρασύρει η παρέα σας, τότε μασήστε καλά κάθε μπουκιά ώστε να αποφύγετε τη δυσπεψία. Τα σνακ που περιέχουν υδατάνθρακες, όπως οι φρυγανιές, οι φρουτοσαλάτες και οι μαρμελάδες, διεγείρουν την απελευθέρωση της σεροτονίνης, μιας χημικής ουσίας που σας βοηθά να αποκοιμηθείτε. Μην πίνετε επομένως ζεστό γάλα και προτιμήστε κάτι από τα προαναφερόμενα, που θα σας δημιουργήσουν αίσθημα πληρότητας και θα σας βοηθήσουν να αποκοιμηθείτε γρηγορότερα.

Καταφέρατε επιτέλους να αποκοιμηθείτε εύκολα και γρήγορα, αλλά στη μέση της νύχτας ξυπνάτε και αδυνατείτε να ξανακοιμηθείτε πριν φάτε κάτι; Οι μεταμεσονύκτιες λιγούρες είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε μια μεγάλη ομάδα ατόμων και μπορεί να προέρχονται είτε από πείνα διότι κοιμηθήκατε με άδειο στομάχι είτε γιατί πολύ απλά είναι συνήθεια χρόνων και δεν μπορείτε να την αποβάλλετε. Είναι καιρός να σταματήσετε αυτή την κακή συνήθεια· φροντίστε να τρώτε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να μην πεινάτε τη νύχτα. Αν πάλι εξακολουθείτε να ξυπνάτε πεινασμένοι, μην ανοίγετε το ψυγείο, αλλά πιείτε ένα ποτήρι νερό ή αγνοήστε τελείως το στομάχι σας. Στην αρχή θα δυσκολευτείτε, αλλά αν επιμείνετε, σε δύο εβδομάδες θα έχετε ξεχάσει την κακή συνήθεια των μεταμεσονύκτιων σνακ. Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι εκτός από το φαγητό η ψυχολογική κατάσταση ενδέχεται να επιδεινώσει το πρόβλημα αϋπνίας που αντιμετωπίζετε. Όταν είστε αγχωμένοι πάντα δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε. Ένας καλό τρόπος για να διώξετε το άγχος είναι λίγη γυμναστική. Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ, οι υγιείς ενήλικες με πρόβλημα αϋπνίας που έκαναν γυμναστική δύο φορές την εβδομάδα επί 40 λεπτά κοιμόνταν ευκολότερα και 45 λεπτά περισσότερο σε σχέση με τα άτομα που δεν αθλούνταν. Η σωματική δραστηριότητα σας βοηθά να εκτονωθείτε και επιπλέον προκαλεί και ελαφριά σωματική κούραση, ετοιμάζοντας τον οργανισμό για τον ύπνο. Θυμηθείτε όμως ότι όποιο πρόγραμμα γυμναστικής και αν επιλέξετε θα πρέπει να το εκτελείτε τουλάχιστον τέσσερις ώρες πριν κοιμηθείτε. Αν διαβάσατε τις μικρές συμβουλές μας, έχετε σίγουρα καταλάβει ότι τα υπνωτικά χάπια είναι μια προσωρινή και ανώφελη λύση. Ένα σωστό και ισορροπημένο διαιτολόγιο θα δώσει λύση στο πρόβλημά σας, αφού σωστή διατροφή σημαίνει καλύτερος ύπνος.

Σωστή διατροφή για ήσυχο ύπνο Ευάγγελος Ζουμπανέας Διατροφολόγος

Άγχος, υπερένταση και πάνω απ’ όλα αϋπνία μπορεί να οφείλονται σε διαφορετικές αιτίες. Υπάρχουν προσωπικοί ρυθμοί στον ύπνο, όπως επίσης και αιτίες περιβαντολλογικές, ψυχολογικές και ορμονικές που μπορούν να παρενοχλήσουν την ισορροπία του. Πολύ συχνά, όμως, ξεχνάμε την καθημερινή μας διατροφή, η οποία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, γιατί ο μεταβολισμός των τροφών, η ποσότητα και η ποιότητα των βιταμινών, πρωτεϊνών και των ιχνοστοιχείων που απορροφούνται από τον οργανισμό είναι στενά συνδεδεμένος με την χαλάρωση των μυών, την σεροτονίνη και την αδρεναλίνη που είναι οι πρωταγωνιστές για την ηρεμία μας ή το άγχος μας. Ας δούμε λοιπόν ποιοι είναι οι βασικοί κανόνες διατροφικής συμπεριφοράς για έναν καλό ύπνο και για να περιορίσουμε το άγχος και την υπερένταση.

Τροφές που πρέπει να αποφεύγουμε

Το αλάτι Πρωταρχικός εχθρός του καλού ύπνου, το αλάτι το οποίο προκαλεί κατακράτηση υγρών και παρενοχλεί στην καλή χαλάρωση των μυών. Προσοχή στο αλάτι που περιέχεται στα αλλαντικά, στις κονσέρβες, στα καπνιστά, στο τουρσί, στα έτοιμα φαγητά

Φουντούκια και καρύδια Η υψηλή περιεκτικότητα φυτικών πρωτεϊνών που απαιτούν ειδικά πεπτικά ένζυμα με μεγάλες ποσότητες λιποδιαλυτών βιταμινών και λιπαρών οξέων και ιδιαίτερα το λινολεικό οξύ έρχονται σε αντίθεση με την χημική διαδικασία της χαλάρωσης που οδηγεί στον ύπνο. Η πρόσληψη ξηρών καρπών αυτού του τύπου οδηγεί σε σωματική και διανοητική διέγερση. Επίσης αυτός ο συνδυασμός φυτικών πρωτεΐνών και η μεγάλη ποσότητα λιπαρών οξέων θέτει σε υπερλειτουργία τη χολή, που τη νύχτα θα πρέπει να χαλαρώσει

Σκληρά τυριά Πρωτεΐνες και λίπη, λιποδιαλυτές βιταμίνες και πολύ ασβέστιο προκαλούν μια χαμηλότερη απορρόφηση μαγνησίου και ψευδαργύρου. Πρόκειται για ιχνοστοιχεία που απορροφούνται σε πολύ μικρές ποσότητες, αλλά που έχουν μια σημαντική λειτουργία στις χημικές και ορμονικές αντιδράσεις του νευρικού συστήματος. Αρκεί μια χαμηλότερη πρόσληψη μαγνησίου που μπορεί να οφείλεται στα σκληρά τυριά για να μας κάνει να νιώσουμε υπερένταση. Στην ιδιαίτερη σύσταση των σκληρών τυριών οφείλεται και η μικρότερη απορρόφηση του μαγγανίου και κοβαλτίου, ιχνοστοιχεία πολύτιμα για τον ύπνο και τη χαλάρωση των μυών

Οι κύβοι To γλουταμινικό νάτριο, όπως και το αλάτι, προκαλεί κατακράτηση υγρών και επιπλέον δυσκολεύει σε κυτταρικό επίπεδο τη μεταφορά (ανταλλαγή) των ιχνοστοιχείων, που ρυθμίζουν τον ύπνο

Το κρασί Το αλκοόλ αρχικά προκαλεί υπνηλία, αλλά στη συνέχεια αϋπνία. Να περιορίζεστε σε ένα ποτηράκι κρασί και κατά προτίμηση κόκκινο

Άλλες διεγερτικές τροφές Μουστάρδα, κάρυ και γενικά πικάντικα φαγητά, σοκολάτα, ποτά που περιέχουν καφεΐνη και γενικότερα οτιδήποτε διεγείρει το έντερο και το νευρικό σύστημα

Τροφές που ευνοούν την ηρεμία και τον ύπνο

Βερίκοκο Χάρη στην καλή περιεκτικότητα καλίου, βρωμίου και βιταμινών της συμπλέγματος Β, αυτό το φρούτο παρουσιάζει σημαντική διατροφική και διαιτητική αξία και είναι το κατεξοχήν ηρεμιστικό φρούτο. Το βερίκοκο ενδείκνυται για καταστάσεις έντασης, αϋπνίας και ψυχοσωματικών ασθενειών, στις αναρρώσεις, στις περιπτώσεις όπου χρειάζεται αύξηση των αλκαλικών και κατά την περίοδο της ανάπτυξης. Βοηθάει και σαν ξηρό φρούτο.

Βρώμη Πρόκειται για ένα δημητριακό που δυναμώνει το νευρικό σύστημα, χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα μεταλλικών αλάτων και βιταμινών, καθώς και πολύτιμων ιχνοστοιχείων όπως το κοβάλτιο και ο ψευδάργυρος. Η βρώμη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ηρεμιστική, γιατί τονώνει το νευρικό σύστημα, αλλά είναι η ιδανική τροφή για το άτομο το όποιου δεν μπορεί να κοιμηθεί η βρίσκεται σε υπερένταση εξαιτίας έντονης πνευματικής δραστηριότητας. Η βρώμη ενδείκνυται για τους αθλητές, τους μαθητές και για όλους εκείνους που έχουν ανάγκη συγκέντρωσης τέτοιας ώστε να αισθάνονται εξάντληση η στρες.

Λάχανο Σημαντικό για την περιεκτικότητα του σε μεταλλικά άλατα (κάλιο, ιδιαίτερα) και βιταμίνες. Το λάχανο είναι πλούσιο σε φολικό οξύ, μια σημαντική ουσία κατά των αιμορραγιών και χρήσιμη για τη χαλάρωση του νευρικού συστήματος και για την καλή του λειτουργία. Έχει ιδιότητες καθαρτικές, διουρητικές και αντιοξειδωτικές και ενδείκνυται για τη θεραπεία γαστροεντερικών ενοχλήσεων και ερεθισμών της αναπνευστικής οδού. Ενδείκνυται ιδιαίτερα για άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αϋπνίας. Το λάχανο μπορεί να θεωρηθεί ως καθαρτικό-ηρεμιστικό.

Μήλο Πρόκειται για ένα θρεπτικό και διαιτητικό φρούτο, κατάλληλο για κάθε ηλικία. Περιέχει μια καλή ποσότητα απλών σακχάρων, πηκτίνη, μεταλλικά άλατα, μηλικό και κιτρικό οξύ. Έχει αντιοξειδωτική δράση, διουρητική, αντιδιαρροϊκη και ηρεμιστική, αυτή η τελευταία ιδιότητα του το καθιστά εξαιρετικό φρούτο για το βράδυ. Το πιο «ηρεμιστικό» μήλο είναι της ποικιλίας Stayman. Αυτά τα μήλα διακρίνονται από το σφαιρικό σχήμα τους, την τραγανότητα τους και την ελαφρώς ξινή γεύση τους είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ταρταρικό οξύ, μαγνήσιο και ψευδάργυρο. Είναι, λοιπόν, ένα μήλο κατάλληλο για άτομα αγχώδη που δυσκολεύονται να κοιμηθούν και για άτομα με προβλήματα δυσπεψίας.

Ροδάκινο Χάρη στην περιεκτικότητα του σε φώσφορο και νιασίνη, το ροδάκινο είναι κατάλληλο για όσους βρίσκονται σε υπερένταση και αν τρώγεται το βράδυ ευνοεί τον ύπνο ιδιαίτερα εκείνων που νιώθουν εξάντληση.

Επίσης 3 βασικές συμβουλές για καλό ύπνο είναι :

Περιορίστε την ποσότητα τροφής και θερμίδων κατά το βραδινό γεύμα

Μην προσλαμβάνετε ποτέ λιγότερο από 250 θερμίδες στο βραδινό γεύμα

Προσπαθήστε να μην τρώτε μετά τις 21.00

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Η συντροφικότητα σε μία σχέση...



Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα πολύ άνθρωποι δοκιμάζουν εντάσεις, συγκρούσεις και δυσκολίες στις βασικές σχέσεις της προσωπικής τους ζωής. Ιδιαίτερα οι ερωτικές και οι συζυγικές σχέσεις διαταράσσονται σοβαρά από εξωπραγματικές προσδοκίες, σύγχυση των ρόλων, προβλήματα επικοινωνίας, παρεμβάσεις τρίτων, δυσκολίες στη σεξουαλική ζωή και τη διαχείριση των οικονομικών πόρων. Τραυματικές εμπειρίες από την παιδική ηλικία και από προηγούμενες σχέσεις, ανασφάλειες, φόβοι και εσωτερικές συγκρούσεις δεν μας επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε με διαύγεια, καθαρότητα και δημιουργική υπομονή το σύντροφό μας.

Με το πέρασμα του χρόνου η αγάπη και ο αμοιβαίος σεβασμός δίνουν τη θέση τους στην απογοήτευση, την οργή, τις αρνητικές κριτικές, τα αισθήματα παραμέλησης και εγκατάλειψης. Η σχέση αντί να είναι πηγή χαράς και δημιουργίας γίνεται πηγή οδύνης. Αισθανόμαστε ότι ο σύντροφός μας δεν μας καταλαβαίνει, ότι είναι αδιάφορος ή επιθετικός ή ότι έχει υπερβολικές απαιτήσεις. Όσο περισσότερο προσπαθούμε να τον πείσουμε να βελτιώσει τη συμπεριφορά του για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μας τόσο περισσότερο απογοητευόμαστε. Ο άλλος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αλλάξει και οι δικές μας παρατηρήσεις, απαιτήσεις, συμβουλές και προκλήσεις όχι μόνο δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε τη σχέση είναι προτιμότερο να στραφούμε προς τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε το σύντροφό μας. Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την αυτογνωσία, να συνειδητοποιήσουμε τα δικά μας λάθη και τις δικές μας αδυναμίες και να πειραματιστούμε με νέους τρόπους δημιουργικής επικοινωνίας. Να αναζητήσουμε νέους τρόπους κατανόησης και ερμηνείας της συμπεριφοράς του συντρόφου αλλά και νέους, γόνιμους τρόπους για να του μεταφέρουμε τα δικά μας μηνύματα.

Τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε τον άλλο χρησιμοποιώντας στοιχεία που υπάρχουν στον δικό μας ψυχισμό. Προβάλλουμε πάνω του δικά μας ψυχολογικά δεδομένα. Ερμηνεύουμε τον άλλο μέσα από το πρίσμα των προσωπικών μας πεποιθήσεων, εμπειριών και συναισθημάτων. Τον χαρακτηρίζουμε μέσα από τις δικές μας αρχές και αξίες.
Η αυθεντική επικοινωνία προϋποθέτει βαθιά γνώση του εαυτού μας, αυτοέλεγχο και εσωτερική ισορροπία. Αν έχουμε συνειδητοποιήσει τα ιδιαίτερα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά, τότε μπορούμε να ελέγξουμε τις καθοδηγητικές και ερμηνευτικές μας παρορμήσεις και να σεβασθούμε την προσωπικότητα του άλλου γι αυτό που είναι χωρίς να επιδιώκουμε να τον προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα.

Έχω τη δυνατότητα να καταλάβω τον άλλο καλύτερα όταν μπορώ να καταπαύσω τις δικές μου ψυχοδυναμικές συγκρούσεις. Όταν κραυγάζουν μέσα μου δυνατές φωνές δεν μπορώ ν’ ακούσω τον άλλο. Όταν δεν έχω απελευθερωθεί από τα δεσμά των έντονων αναγκών μου δεν μπορώ να καταλάβω τον άλλο. Όταν δεν έχω συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου δεν μπορώ να συγχωρέσω τον άλλο. Όταν δεν έχω γαληνέψει μέσα μου δεν μπορώ να καθησυχάσω τον άλλο. Όταν δεν έχω αγαπήσει τον εαυτό μου, δεν μπορώ να αγαπήσω τον άλλο.

Αληθινή κατανόηση του συντρόφου δεν σημαίνει θεωρητική ερμηνεία των σκέψεων και των αισθημάτων του αλλά ταύτιση μαζί του, βιωματική συμμετοχή στα αισθήματά του, σημαίνει να δούμε και να αισθανθούμε την πραγματικότητα με τον τρόπο που εκείνος την βλέπει και την αισθάνεται.
Επικοινωνώ δημιουργικά με τον σύντροφό μου όταν εκτιμώ και αποδέχομαι με σεβασμό τα αισθήματα του χωρίς να εξετάζω αν είναι σωστά ή λάθος, όταν εκφράζω αυτό που πιστεύω με στοργή, ζεστασιά, κατανόηση και σεβασμό. Η άνευ όρων αποδοχή των αισθημάτων και των βιωμάτων του άλλου δημιουργεί το κατάλληλο, υποστηρικτικό περιβάλλον που θα τον βοηθήσει να εξερευνήσει τον εαυτό του, να αναπτύξει και να αξιοποιήσει τις εσωτερικές δυνατότητες αλλαγής που κρύβονται μέσα του. Ενώ αντίθετα οι δυναμικές, παρορμητικές προσπάθειες που καταβάλλουμε για να τον αλλάξουμε τον κάνουν να νοιώθει αμαθής, ανώριμος, ανίκανος και ανίσχυρος, να επιλέξει από μόνος του το σωστό και τον οδηγούν ακόμα και χωρίς να το θέλει να γίνεται αμυντικός, να απορρίψει αυτό που του λέμε ή και να ορθώσει ένα συναισθηματικό αμυντικό τείχος απέναντί μας ώστε να προφυλάξει την αυτονομία και την αξιοπρέπειά του.

Όταν ο σύντροφός μας αισθάνεται ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν, ότι τον αγαπάμε και τον αποδεχόμαστε με σεβασμό, είναι περισσότερο πρόθυμος να προσέξει και ίσως να αποδεχθεί το μήνυμα που θα θέλαμε να του μεταφέρουμε. Το κλειδί στην επικοινωνία δεν είναι αυτό που λέμε αλλά ο τρόπος που το λέμε. Το πιο σημαντικό είναι το πλαίσιο, το κλίμα, ο ορίζοντας μέσα στον οποίο διαδραματίζεται η επικοινωνία. Όταν ο άλλος αισθάνεται ότι τον σέβομαι και τον αγαπώ είναι διατεθειμένος να με ακούσει, να πάρει σοβαρά υπόψη του αυτό που του λέω ενώ όταν αισθάνεται ότι παραβιάζω τα όριά του και επιτίθεμαι στην προσωπικότητά του γίνεται αρνητικός σε ότι και να του πω, θυμώνει μαζί μου και αντιδρά με βία, απαντά με σκληρά και απερίσκεπτα λόγια ή αποσύρεται συναισθηματικά για να μην πληγώνεται.

Για να καταλάβω αληθινά τον άλλο πρέπει να μπορώ να αδειάσω από τον εαυτό μου, και να γεμίσω από αυτόν, να τον προσλάβω αναλλοίωτο, να τον αποδεχθώ χωρίς όρους μέσα στην αγάπη. Η ασφάλεια που θα νιώσει κοντά μου στα πλαίσια της αγάπης θα τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος.

Τα μυστικά της καλής επικοινωνίας
ή όλα όσα δυσκολευόμαστε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τις σημαντικές, προσωπικές μας σχέσεις.



Ενώ η ερωτική εμπειρία προκύπτει αυθόρμητα, η ποιότητα στην μόνιμη συντροφική σχέση απαιτεί γνώση, ικανότητες, χρόνο και ενέργεια. Χρειάζεται εγρήγορση και επίμονη προσπάθεια για να υποστηρίζουμε συνεχώς την αγάπη στη σχέση και να υπερνικάμε τις αντιξοότητες.

Θα αναφέρουμε παρακάτω ορισμένες προτάσεις – παραινέσεις τις οποίες όσο περισσότερο μπορούμε να εφαρμόζουμε στην πράξη της καθημερινής μας ζωής τόσο περισσότερο δίνουμε στις σχέσεις μας την ευκαιρία να βελτιωθούν:

- Στη συντροφική σχέση τον κυρίαρχο λόγο δεν τον έχει η λογική ή αυτό που εσύ θεωρείς σωστό αλλά η κάλυψη των βασικών αναγκών των συντρόφων. Αυτό που είναι ή φαίνεται να είναι σωστό και δίκαιο μπορεί να λειτουργεί καταστρεπτικά στις συντροφικές σχέσεις. Οι κανόνες που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις δεν θεμελιώνονται στη λογική αλλά στη ψυχολογία. Αντί να αναζητάς το ποιος έχει δίκιο συμφέρει πολύ περισσότερο να προσπαθήσεις να προσφέρεις αγάπη και γαλήνη στο σύντροφό σου. Όταν στη σχέση αποκατασταθεί η εμπειρία της αγάπης τα προβλήματα χάνουν τη δύναμή τους. Πολλές φορές επιβάλλοντας με το λόγο ή με τις πράξεις αυτό που θεωρείς σωστό ή αυτό που πιστεύεις ότι αντικειμενικά είναι σωστό εξουθενώνεις και ταπεινώνεις τον σύντροφό σου. Κάθε νίκη που κατορθώνεις μέσα στη σχέση τραυματίζει την αγάπη.

- Μην περιμένεις να σου προσφέρει τα πάντα ο σύντροφός σου. Μην αναζητάς να καλύψει όλες τις υπαρξιακές, ψυχολογικές, πνευματικές και οικονομικές σου ανάγκες. Απόφυγε μια αυτοκόλλητη σχέση εξάρτησης. Να έχεις τους δικούς σου φίλους, τις δικές σου δραστηριότητες και τους δικούς σου στόχους. Αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου για να κάνεις πράγματα που προσωπικά σε ενδιαφέρουν και εμπλουτίζουν και δίνουν νόημα στη ζωή σου. Διατήρησε την δική σου ταυτότητα ως ξεχωριστό άτομο.

- Φρόντισε να έχεις μια κοινή δραστηριότητα με τον σύντροφό σου. Οι ευχάριστες και δημιουργικές δραστηριότητες που κάνετε μαζί, σας ενώνουν.

- Μη απαιτείς ο σύντροφός σου να καλύψει όλες τις προσδοκίες σου. Προσπάθησε να αποδεχτείς ειρηνικά τις διαφορές που προκύπτουν ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελες και την πραγματικότητα. Προσπάθησε να αποδεχθείς όσο σου είναι δυνατόν την πραγματικότητα. Να συμφιλιώνεσαι με αυτό που κάθε φορά γίνεται στη ζωή σου. Είναι φυσικό να αντιμετωπίζεις συνεχώς προκλήσεις και αντιξοότητες. Χρειάζεται να προσπαθείς με επιμέλεια και επιμονή ώστε να πετυχαίνεις την καλύτερη δυνατή διαχείριση των καθημερινών δυσκολιών.


- Συνειδητοποίησε ότι στη ρίζα της αρνητικής συμπεριφοράς του συντρόφου σου δεν βρίσκεται η κακή πρόθεση αλλά οι ανάγκες και οι αδυναμίες του. Κάτω από μια επιφανειακή σύγκρουση υπάρχει πάντοτε μια βαθύτερη κρυμμένη ιστορία για τον κάθε σύντροφο η οποία συχνά είναι δύσκολο να αντιμετωπισθεί. Από αυτές τις υποσυνείδητες ιστορίες αναδύονται ισχυρές συγκινήσεις τις οποίες οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε με κατανόηση. Οι ενοχλητικές συμπεριφορές του άλλου τις περισσότερες φορές δεν είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Ο σύντροφός μας δεν ενεργεί αλλά παθαίνει το θυμό, την οργή, την έκρηξη, τη θλίψη ή την αδιαφορία.

- Προστάτεψε όσο μπορείς τη συναισθηματική σου ισορροπία και την προσωπική σου ελευθερία χωρίς να συντρίβεις όμως την ισορροπία και την ελευθερία του άλλου.

- Προστάτεψε όσο μπορείς την ιδιωτικότητα (privacy) της σχέσης από τις παρεμβάσεις συγγενών και φίλων.

- Προσπάθησε να αποχωρισθείς συναισθηματικά από την οικογένεια της παιδικής σου ηλικίας και να αναδιαμορφώσεις τις σχέσεις σου με τα πρόσωπα που την αποτελούν ώστε να επενδύσεις ανεμπόδιστα στο γάμο.

- Μην τσακώνεσαι ποτέ μπροστά σε τρίτους. Η παρουσία των άλλων αλλοιώνει και παραμορφώνει την ιδιαιτερότητα της συντροφικής συγκρουσιακής διαδικασίας. Προσπαθώντας να κερδίσεις τον αγώνα στα μάτια των άλλων υποβιβάζεις τον σύντροφό σου και δεν του αποδίδεις τον οφειλόμενο σεβασμό. Αν προκύψει πρόβλημα μπροστά σε τρίτους είναι προτιμότερο να συμφωνήσεις με το σύντροφό σου να το συζητήσετε αργότερα.

- Άκουσε προσεκτικά τις απόψεις και τα παράπονα του συντρόφου σου χωρίς να τον διακόπτεις, μπες στη θέση του, δείξε απεριόριστη αποδοχή και συγχωρητικότητα.

- Μάθε να αγγίζεις τρυφερά και στοργικά το σύντροφό σου. Η σωματική επαφή είναι η σημαντικότερη και η πιο απαραίτητη μορφή επικοινωνίας για το ζευγάρι. Αγγίζοντας τον σύντροφό σου εκφράζεις και δυναμοποιείς την αγάπη. Η σωματική επαφή καλλιεργεί και θεραπεύει τη σχέση.

- Άφησε κατά μέρους τις στερεότυπες, αμυντικές συμπεριφορές και εξωτερίκευσε τα αυθεντικά σου αισθήματα. Εξωτερικεύοντας τις σημαντικές για σένα αλήθειες, βοηθάς να διατηρηθεί η σχέση ζωντανή.

- Χρησιμοποίησε μια γλώσσα περιγραφική-αντικειμενική και όχι αξιολογική-ηθική.
Αντί να εξετάζεις το σωστό και το λάθος ρώτησε το σύντροφό σου αν έχεις καταλάβει σωστά αυτό που σκέπτεται ή αισθάνεται. Προσπάθησε να περιγράψεις με δικά σου λόγια αυτό που νομίζεις ότι είπε. Λέγοντάς του «αν έχω καταλάβει σωστά θέλεις να πεις ότι … » ή «αισθάνεσαι ότι … ;» ή «θα ήθελα να μου μιλήσεις περισσότερο γι’ αυτό που αισθάνεσαι…» διευκρινίζουμε τις παρανοήσεις, η επικοινωνία μας γίνεται περισσότερο ακριβής, βοηθάμε τον άλλο να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του και του δείχνουμε ότι ενδιαφερόμαστε πραγματικά γι’ αυτό που συμβαίνει μέσα του.

- Μην θίγεις ποτέ αγαπημένα πρόσωπα του άλλου. Ακόμη και αν τα πρόσωπα που αγαπά ή εκτιμά ο σύντροφός σου κάνουν λάθη ή επηρεάζουν αρνητικά τη σχέση σας θα πρέπει να μιλάς γι’ αυτά τα πρόσωπα με πολύ προσοχή και σεβασμό. Κανείς δεν ανέχεται να υποτιμούν μπροστά του ανθρώπους που αγαπά. Όταν θίγουν αυτούς που αγαπάμε μας δίνουν κτύπημα κάτω από τη μέση. Ακόμη και αν εμείς οι ίδιοι συμβεί να κατηγορήσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα δεν ανεχόμαστε να κάνουν το ίδιο οι άλλοι.

- Απόφυγε τη συχνή επαφή με άτομα που διεγείρουν μέσα σου ερωτικά συναισθήματα. Προστάτεψε τον εαυτό σου από το να εμπλακεί σε άλλη σχέση. Ενώ είναι φυσικό να σε έλκουν ερωτικά κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ πιθανόν οποιαδήποτε ερωτική εμπλοκή μαζί τους να έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τη μόνιμη σχέση σου. Αναγνώρισε την ύπαρξη των ερωτικών συναισθημάτων απέναντι σε τρίτους αλλά να είσαι πολύ προσεκτικός. Άσκησε άμεσα αυτοέλεγχο και ξεκαθάρισε μέσα σου ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσεις. Εστίασε την προσοχή και το ενδιαφέρον σου στην ενδυνάμωση και την βελτίωση της μόνιμης σχέσης. Συνειδητοποίησε ότι καμιά έντονη, εκστατική ερωτική εμπειρία δεν διατηρείται κάτω από το βάρος της καθημερινότητας στη συμβίωση. Μια νέα ερωτική περιπέτεια δεν θα λύσει τα προβλήματα

- Σε κάθε περίσταση αναζήτησε και υπογράμμισε τα θετικά και ελπιδοφόρα στοιχεία.

- Ανάλαβε την προσωπική σου ευθύνη, αναζήτησε και παραδέξου τη δική σου συμμετοχή-συμβολή στις ρίζες των συγκρούσεων.

- Παραδέξου ότι και οι δύο είστε κατά κάποιο τρόπο αδύνατοι, φοβισμένοι και πληγωμένοι.

- Συνειδητοποίησε ότι συχνά δεν είναι ο άλλος που σου προκαλεί την οδύνη. Ο άλλος είναι απλά ο καθρέπτης πάνω στον οποίο προβάλλονται τα δικά σου προβλήματα και οι δικές σου εσωτερικές συγκρούσεις και αδυναμίες.

- Προσπάθησε να εστιάσεις στο παρόν χωρίς να παρεμβάλλεις προβλήματα και απογοητεύσεις του παρελθόντος. Να καταλάβεις αυτό θέλει να εκφράσει ο σύντροφός σου στο συγκεκριμένο παρόν.

- Αντί να κατηγορείς, να κρίνεις ή να βάζεις ετικέτες στον άλλο χρησιμοποίησε προσωπικές δηλώσεις σε πρώτο πρόσωπο.
Αντί να πεις "έτσι που το πας θα με τρελάνεις" είναι καλύτερα να πεις "αισθάνομαι πολύ θυμωμένος όταν ...". Αντί να πεις "είσαι εγωίστρια, σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου" είναι καλύτερα να πεις "είμαι φορτωμένος με πάρα πολλές ευθύνες και αισθάνομαι την ανάγκη να με βοηθήσεις".

- Εγκατέλειψε τις προκαταλήψεις, τις θεωρίες και τις ερμηνείες και προσπάθησε να νιώσεις όσο σου είναι δυνατόν τη χαρά και τη θλίψη, την ελπίδα και την απογοήτευση, το φόβο και την ανησυχία, τη μοναξιά και το θυμό του συντρόφου σου.

- Συνειδητοποίησε ότι η αδιαφορία, η αποφυγή και η συναισθηματική απόσυρση μπορούν να προκαλέσουν αρνητικές και βίαιες συμπεριφορές του συντρόφου.

- Μάθε να χάνεις κάποιες μάχες για να κερδίσεις τον πόλεμο. Μάθε να ξεφεύγεις ειρηνικά από τις στείρες, βίαιες και προκλητικές συμπεριφορές του άλλου.

- Απέφυγε την αναμέτρηση. Δεν υπάρχει αντίπαλος για να τον νικήσεις ούτε χρειάζεται να φανείς καλύτερος από τον άλλο.

- Μην απομονώνεσαι συναισθηματικά κτίζοντας μέρα με τη μέρα ένα αόρατο τοίχο.

- Ξεκαθάρισε τι είναι αυτό που μπορείς και είσαι διατεθειμένος να προσφέρεις στο σύντροφό σου και τι είναι αυτό που ζητάς να πάρεις από αυτόν. Μίλησέ του ανοιχτά για τις ανάγκες σου.

- Προσπάθησε να μην καταλήγεις εύκολα σε συμπεράσματα από τα λόγια του άλλου.

- Είναι προτιμότερο να συγκεντρώνεσαι στα λόγια του άλλου την ώρα που μιλάει για να καταλάβεις τις σκέψεις και τα αισθήματα του παρά να ετοιμάζεις τα επιχειρήματα με τα οποία θα αναιρέσεις αργότερα όσα λέει.

- Παράβλεψε τις προσβολές και εστίασε την προσοχή σου στο παράπονο που κρύβεται πίσω από την επιθετική συμπεριφορά του άλλου. Όταν ο άλλος σου επιτίθεται σημαίνει ότι αισθάνεται πληγωμένος από σένα. Πίσω από τη βίαιη συμπεριφορά του κρύβεται πόνος και απογοήτευση. Άκουσέ τον με ενσυναίσθηση. Εστίασε στην κατανόηση αυτού που αισθάνεται ο σύντροφός σου πέρα από τα λόγια του. Πίσω από την επιθετικότητα που τυχόν εκφράζει προσπάθησε να κατανοήσεις τη δική του οδύνη, την πίκρα, την απογοήτευση και τα τραύματά του.

- Μη συμφωνείς πρόχειρα με όλα όσα λέει ο σύντροφός σου μόνο και μόνο για να τελειώσει γρήγορα η συζήτηση.

- Όταν ο σύντροφός σου αισθάνεται την ανάγκη επέτρεψέ του να εκφράσει με έντονο τρόπο τα αρνητικά του συναισθήματα ώστε να εκφορτιστεί η ένταση που νιώθει μέσα του. Προσπάθησε όσο μπορείς να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου περιμένοντας να του περάσει.

- Απόφυγε να μιλάς συνεχώς και δώσε χρόνο στον άλλο για να σκεφτεί και να εκφράσει τις δικές του απόψεις και συναισθήματα. Η σιωπή είναι ίσως το πιο εποικοδομητικό στοιχείο του διαλόγου, επιτρέπει στο σύντροφό σου να συνειδητοποιήσει αυτό που γίνεται μέσα του. Το να βρίσκεσαι καλοπροαίρετα και σιωπηλά δίπλα του είναι αρκετά υποστηρικτικό. Το να ακούσεις προσεκτικά αυτό που έχει να σου πει είναι πιο σημαντικό από το να δώσεις συμβουλές.

- Κοίταζε τον άλλο στα μάτια με προσοχή και δείχνε με τις μιμικές εκφράσεις του προσώπου σου και με τη στάση και την κίνηση του σώματός σου ότι σε ενδιαφέρουν τα όσα λέει.

- Προσπάθησε να μην διατυπώνεις με απόλυτο τρόπο και βίαιο ύφος τις απόψεις σου. Είναι καλύτερα οι απόψεις σου να διατυπώνονται με υποθετικό τρόπο και να είσαι πάντοτε διατεθειμένος να τις αναθεωρήσεις.

- Να θυμάσαι ότι Αγαπώ σημαίνει έχω τη δυνατότητα να μπαίνω κάτω από τον άλλο χωρίς να συνθλίβομαι.

του Νικήτα Καυκιού

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Αισιόδοξα παιδιά... να πως....



ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ

Τα νέα που ακούγονται τον τελευταίο καιρό στις ειδήσεις, στο δρόμο ή μεταξύ φίλων, δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Φανταστείτε πώς ηχούν όλα αυτά στα αυτιά ενός μικρού παιδιού, που αναγκάζεται να βιώνει και να εισπράττει τα «ενήλικα» προβλήματα των γονιών του σε μία αγνή ηλικία που δεν γνωρίζει από κρίσεις, διαφθορές και απολύσεις. Διαβάστε τις συμβουλές που ακολουθούν και προστατεύστε το παιδί σας από τις αρνητικές σκέψεις, κάνοντάς το να βλέπει το ποτήρι (μισο) γεμάτο.


ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Το χαμόγελο και η αισιοδοξία είναι αποδεδειγμένα τα καλύτερα εφόδια για να ξεφύγουμε από τις μαύρες σκέψεις σε δύσκολους καιρούς και όχι μόνο: Η αισιοδοξία είναι μία «αρετή» που όλα τα παιδιά μπορούν να διδαχθούν. Όταν ένα παιδί βλέπει με πιο χαρούμενη διάθεση τον κόσμο, μπορεί να λύσει πιο εύκολα προβλήματα, να θέσει στόχους και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.


Συγκεκριμένα, ένα αισιόδοξο παιδί έχει περισσότερα κίνητρα, διάθεση και αίσθηση ελέγχου για να αντιμετωπίζει την καθημερινότητα. Παράλληλα, έχει διαπιστωθεί πως τα αισιόδοξα παιδιά αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο και έχουν καλή φυσική κατάσταση. Αντίθετα, όταν ένα παιδί μαθαίνει να βλέπει το ποτήρι… μισοάδειο, είναι πιθανότερο να νιώθει άγχος, να φοβάται ότι δεν θα πετύχει και να βιώσει κατάθλιψη κάποια στιγμή στην ζωή του.



ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΙΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ;

Ακολουθήστε τα παρακάτω απλά tips και κάντε την ημέρα του παιδιού σας… λίγο πιο φωτεινή.



ΣΗΜΕΙΩΣΗ: η αισιοδοξία και η θετική στάση στην ζωή δεν «διδάσκεται» σε μία νύχτα, γι’ αυτό χρειάζεται οι παρακάτω πρακτικές να σας γίνουν ευχάριστη συνήθεια.



-Μάθετέ τα παιδιά σας να εστιάζουν στις επιτυχίες τους. Μπορείτε να τους αναθέσετε απλές «αποστολές» και επιβραβεύστε τα με θετικά σχόλια όταν το πετύχουν.



-Όταν επιτυγχάνουν σε κάτι, επαινέστε όχι την επιτυχία, αλλά την πράξη τους που την προκάλεσε, π.χ. το σωστό διάβασμα για έναν καλό βαθμό. Ο έπαινος οδηγεί σε αυτοπεποίθηση και η αυτοπεποίθηση σε αυξημένη αισιοδοξία του παιδιού σας. Δεν πρέπει όμως να επικροτείτε κάθε πράξη τους, ακόμη κι αυτές που δεν κρίνετε σωστές. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πότε τα θετικά σχόλια έχουν αντίκρισμα.



-Δείτε την φωτεινή πλευρά της ζωής. Αυτό σημαίνει πως, ως το κυριότερο πρότυπο του παιδιού σας, πρέπει εσείς να δώσετε το καλό παράδειγμα και να είστε αισιόδοξοι. Εφαρμόστε το και στην δική τους καθημερινότητα, ακόμη και στις απλούστερες καταστάσεις. Όταν βρέχει και δεν μπορούν να παίξουν έξω, αντί να τα αφήσετε να κατσουφιάσουν, προτείνετέ τους να εκμεταλλευτούν τις δραστηριότητες εντός σπιτιού, όπως επιτραπέζια παιχνίδια, μπισκότα και ένα καλό παιδικό βιβλίο ή παιδικές ταινίες.



-Χρησιμοποιήστε θετικά φορτισμένες λέξεις. Ο αισιόδοξος λόγος μεταφέρει αισιόδοξη διάθεση και το χαμόγελο γίνεται πιο εύκολη συνήθεια.



-Αντίθετα, ποτέ μην χρησιμοποιείτε αρνητικές «ταμπέλες», ιδιαίτερα όταν αφορούν το ίδιο το παιδί. Όταν χαρακτηρίζετε το παιδί σας «πολύ ντροπαλό», «άτακτο» κ.λπ., το πιο πιθανό είναι να εκπληρώσει την «ετικέτα» που του βάλατε. Αρκεστείτε στο να διορθώνετε την κακή συμπεριφορά χωρίς χαρακτηρισμούς.



-Ακόμη και στις δυσκολίες, όπως μια άσχημη οικογενειακή κατάσταση, μία απόλυση, μία συνθήκη πένθους, προσπαθήστε να δείξετε την ψυχραιμία σας και να δείξετε στο παιδί σας ότι όλα αντιμετωπίζονται. Πολλά δυσάρεστα πράγματα μπορούν να συμβούν, αλλά με μια θετική στάση απέναντί τους, όλα ξεπερνιούνται πιο εύκολα.


-Όταν το παιδί σας νιώθει εκνευρισμό ή απογοήτευση, για παράδειγμα για μια πιθανή αποτυχία στο σχολείο, κάντε του ερωτήσεις που δεν περιέχουν επικριτική διάθεση, αλλά θα το βοηθήσει να βρει την πηγή του προβλήματος μόνο του, απαντώντας απλώς στην ερώτησή σας. Επίσης, βοηθήστε τα παιδιά σας να αφήσουν το λάθος πίσω με φράσεις όπως «Την επόμενη φορά θα τα πας πολύ καλύτερα» ή «Ίσως ήταν απλώς μια κακή μέρα».



-Μην πιέζετε τα παιδιά σας να ακολουθήσουν δραστηριότητες που αρέσουν σε εσάς αλλά δεν εκφράζουν τα ίδια. Αν για παράδειγμα ονειρεύεστε να δείτε το παιδί σας να παίζει τέλεια ένα μουσικό όργανο, ενώ εκείνο αγαπά τον αθλητισμό, τα μαθήματα πιάνου το πιθανότερο είναι να αποτύχουν και το παιδί να απογοητευτεί και να νιώθει αδιαφορία. Σεβαστείτε την προσωπικότητα του παιδιού σας.



Γελάστε άφοβα!


Και φυσικά, αφήστε το παιδί σας να κάνει το ίδιο!

(από Πύλη Γνώσης)

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Αλλεργίες..... μια ανελέητη επίθεση....



Αλλεργία είναι η «υπερβολική» αντίδραση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού απέναντι σε έναν εξωτερικό, κυρίως, παράγοντα που δεν είναι στην πραγματικότητα ιδιαίτερα βλαβερός ο ίδιος.


Τι είναι η αλλεργία και πώς προκαλείται;
Αλλεργία είναι η «υπερβολική» αντίδραση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού απέναντι σε έναν εξωτερικό, κυρίως, παράγοντα που δεν είναι στην πραγματικότητα ιδιαίτερα βλαβερός ο ίδιος. Αλλεργίες υπάρχουν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους, ανάλογα με το όργανο που προσβάλλουν (π.χ. ρινίτιδα, άσθμα) ή το είδος του αλλεργιογόνου (π.χ. τροφή, όπως αβγό ή γύρεις). Οι αλλεργίες έχουν αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούν περισσότερο από το 20% του πληθυσμού, ενώ η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Αλλεργιολογίας (EAACI, www.eaaci.net) προειδοποιεί ότι σε λιγότερες από δύο δεκαετίες, ο μισός ευρωπαϊκός πληθυσμός είναι πιθανό να πάσχει.
Οι αιτίες για τη δραματική αυτή αύξηση, αν και δεν είναι τελείως ξεκάθαρες, σχετίζονται με αλλαγές στον τρόπο ζωής μας και ιδιαίτερο τον «δυτικό» τρόπο ζωής, που περιλαμβάνει υπερβολικά «αποστειρωμένο» περιβάλλον, απομάκρυνση από τη φύση, στρες, κακή διατροφή, ρύπανση.
Γιατί οι αλλεργίες μας απασχολούν περισσότερο την άνοιξη;
Αλλεργίες συμβαίνουν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά είναι περισσότερες ή επιτείνονται την άνοιξη που η ατμόσφαιρα γεμίζει με κόκκους γύρης, στις περισσότερες περιπτώσεις αόρατους. Είναι η εποχή που ανθίζουν τα περισσότερα λουλούδια και φυτά. Οι γύρεις αποτελούν τα συχνότερα αλλεργιογόνα, καθώς ο οργανισμός των αλλεργικών ατόμων τις αντιμετωπίζει ως επικίνδυνες και, προσπαθώντας να τις αποβάλει, παρουσιάζει συμπτώματα εποχικής αλλεργίας, σαν τη ρινίτιδα, την επιπεφυκίτιδα ή το άσθμα.
Πιο συχνά είναι τα συμπτώματα της ρινίτιδας: καταρροή, φταρνίσματα, φαγούρα στη μύτη, ή και επίμονο μπούκωμα. Η επιπεφυκίτιδα εμφανίζεται με φαγούρα ή/και κοκκινίλα στα μάτια και δάκρυα που τρέχουν. Το άσθμα τέλος εμφανίζεται με επίμονο βήχα, βάρος στο στήθος, σφύριγμα στην αναπνοή ή ακόμη και δύσπνοια.
Ανάλογα με τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα και τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους (γύρεις, ακάρεα της οικιακής σκόνης, μύκητες, τρίχωμα ζώων), τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να εμφανίζονται κάθε χρόνο τους ίδιους μήνες (να παρουσιάζουν δηλαδή περιοδικότητα), οπότε ονομάζεται εποχική ρινίτιδα, ή να είναι παρόντα όλο τον χρόνο, οπότε μιλάμε για ολοετή ή συνεχή ρινίτιδα.
Πώς θα καταλάβουμε αν έχουμε αλλεργία;
Πολλές φορές βέβαια, τα συμπτώματα της αλλεργίας μοιάζουν αρκετά με εκείνα απλών ιώσεων ή απλώς εμφανίζονται με ήπιο τρόπο, οπότε αρχίζουν και προβληματίζουν μόνο μετά από αρκετό χρόνο επιμονής. Για να τεθεί η διάγνωση, χρειάζεται κάποιος βαθμός κλινικής υποψίας, η οποία θα επιβεβαιωθεί με ιατρική εξέταση και, αναλόγως της περίπτωσης, κάποιες ειδικές δοκιμασίες-τεστ. Αν κάποιος/α παρουσιάζει μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα, ειδικά αν αυτά επιμένουν για αρκετές ημέρες ή και εβδομάδες, πρέπει να το αναφέρει στον γιατρό - αυτός πρέπει να τον/την κατευθύνει σχετικά με τις δυνατότητες προφύλαξης. Σε επίμονες περιπτώσεις θα χρειαστεί και η κατεύθυνση από αλλεργιολόγο, ο οποίος μπορεί να εντοπίσει με ακρίβεια τους αιτιολογικούς παράγοντες (δηλαδή τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα). Λεπτομερές ιστορικό, φυσική εξέταση και ειδικές αιματολογικές εξετάσεις και δερματικά τεστ βοηθούν στον εντοπισμό των υπεύθυνων αλλεργιογόνων. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περισσότερες αλλεργίες ξεκινούν στην παιδική ηλικία, επομένως αν αντίστοιχα συμπτώματα εμφανιστούν στα παιδιά μας, πρέπει να το αναφέρουμε στον παιδίατρο, για να εξεταστεί η πιθανότητα, όπως και για τους ενηλίκους παραπάνω.
Ποια μέτρα προφύλαξης μπορούμε να λάβουμε;
Μπορεί όμως κανείς να προφυλαχτεί από τις αλλεργίες; Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά σίγουρα το πρώτο βήμα είναι το να αναγνωρίσει και να καταλάβει ποιος είναι ο υπεύθυνος παράγοντας, όπως αναφέραμε παραπάνω. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να πάρει κάποια μέτρα, που να μειώσουν το πρόβλημα. Ετσι, προσπαθούμε να αποφύγουμε περιοχές όπου βρίσκεται το υπεύθυνο αλλεργιογόνο σε μεγάλη συγκέντρωση (ο αλλεργικός στην ελιά ασθενής να μην κυκλοφορεί σε περιοχές με ελιές κυρίως τον Μάιο). Αποφεύγουμε να αερίζουμε τον χώρο μας σε ώρες που η συγκέντρωση γύρεων στην ατμόσφαιρα είναι υψηλή (δηλαδή νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Αποφεύγουμε εκδρομή σε εξοχή ή δραστηριότητες με τις οποίες έχουμε στενή επαφή με γύρεις (κούρεμα γκαζόν).
Οταν βρισκόμαστε στο αυτοκίνητο έχουμε κλειστά παράθυρα. Χρησιμοποιούμε γυαλιά ηλίου σε εξωτερικούς χώρους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης και τον περιορισμό μη ειδικών ερεθιστικών παραγόντων όπως ο καπνός του τσιγάρου, έντονες οσμές, χημικές ουσίες, που μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τα συμπτώματα
Υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες και ποιες είναι αυτές;
Αν τα γενικά μέτρα αποτύχουν, πρέπει να καταφύγουμε στη φαρμακευτική θεραπεία. Αυτή πρέπει να δίνεται πάντα και μόνο από γιατρό, ο οποίος θα μπορεί να παρακολουθεί και την πορεία της νόσου. Τα πιο κοινά φάρμακα είναι τα αντισταμινικά, τα αντιλευκοτριένια και τα τοπικά στεροειδή.
«Πολλές φορές τα συμπτώματα της αλλεργίας μοιάζουν αρκετά με εκείνα απλών ιώσεων ή απλώς εμφανίζονται με ήπιο τρόπο.
Για να γίνει η διάγνωση, χρειάζεται κάποιος βαθμός κλινικής υποψίας, η οποία θα επιβεβαιωθεί με ιατρική εξέταση και, αναλόγως της περίπτωσης, κάποιες ειδικές δοκιμασίες-τεστ», λέει ο καθηγητής Αλλεργιολογίας Νίκος Παπαδόπουλος.
(Του Νίκου Παπαδόπουλου Αναπληρωτή καθηγητή Αλλεργιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικού γραμματέα της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Αλλεργιολογίας)

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

ΠΑΝΑΓΙΟΣ ΤΑΦΟΣ... ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...



«Ὁ Πανάγιος Τάφος στὴ λαϊκὴ θρησκευτικὴ παράδοση τῆς Ρωμηοσύνης»



Ο Πανάγιος Τάφος υπήρξε ανέκαθεν το ιερότερο παλλάδιο της Ορθοδοξίας, αλλά και της χριστιανοσύνης γενικότερα. Όπως είναι γνωστό, ήδη από τον πρώτο χριστιανικό αιώνα ο τόπος όπου σταυρώθηκε, πέθανε, ετάφη και αναστήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς αποτέλεσε προσκύνημα για όλους τους χριστιανούς. Καθιερώθηκε έτσι η πρακτική της προσκυνηματικής θεωρίας, η οποία παρά τις ιστορικές και άλλες περιπέτειες της περιοχής, παρά τις κατακτήσεις και τις κάθε λογής καταστροφές, παρά την – επώδυνη συχνά – συνύπαρξη με τις άλλες μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες της ανθρωπότητος, συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και με αυξανόμενη ένταση ως και τις μέρες μας.

Το σπουδαιότερο μνημείο της χριστιανοσύνης, που αποτελεί πόλο έλξης και προσκυνήματος για εκατομμύρια πιστούς κάθε χρόνο, απαντά με διάφορα ονόματα, στις πηγές και τη βιβλιογραφία που διαθέτουμε. Οι παλαιότερες ελληνικές πηγές τον αναφέρουν ως «Μαρτύριον», «Ανάστασιν», «Ναό του Κυριακού Τάφου» και «Ναό του Αγίου Τάφου», ενώ στους ευρωπαίους, και ευρύτερα στη διεθνή κοινότητα, είναι γνωστός ως «Holy Sepulchre». Στους παλαιότερους μάλιστα προσκυνηματικούς οδηγούς και τα «Προσκυνητάρια» των Αγίων Τόπων γίνονται θαυμαστικές και εγκωμιαστικές αναφορές στο μέγεθος, την παλαιότητα και την θρησκευτική σπουδαιότητά του, αφού περικλείει τους βασικούς χώρους του μαρτυρίου και της Αναστάσεως του Κυρίου.

Έχοντας ακολουθήσει τις ιστορικές περιπέτειες και τις τύχες των Αγίων Τόπων, ο Ναός διαμορφώθηκε σταδιακά, στο πέρασμα των αιώνων, μέσα από μια διαδικασία καταστροφών, επισκευών και ανοικοδομήσεων, ώστε σήμερα να μην παρουσιάζει την κλασική εικόνα ενός χριστιανικού ναού. Με τις ιδιοτυπίες και την ασυμετρία που παρουσιάζει, και με τον εσωτερικό του χώρο να αποτελείται από πολλά και σχεδόν αυτόνομα προσκυνήματα, ο Ναός απεικονίζει τη δράση και το έργο των διαφόρων κατακτητών, των καταστροφέων, των επισκευαστών του, αλλά και των ποικίλων χριστιανικών ομολογιών, πλην της κυρίαρχης ελληνορθόδοξης Αγιοταφικής Αδελφότητας, που κατά καιρούς κατείχαν – ή συνεχίζουν να κατέχουν – τμήματά του.

Είναι μάλιστα απολύτως ενδεικτικό, για τη στενή λατρευτική και ψυχική σχέση της Ρωμιοσύνης ολόκληρης με τον Πανάγιο Τάφο το γεγονός ότι όταν το 1808, σφοδρή πυρκαγιά, που ξεκίνησε από το παρεκκλήσιο των Αρμενίων, κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Ναού, η καταστροφή προκάλεσε την άμεση παρέμβαση του Γένους, που με εράνους προχώρησε στην αποκατάσταση του κτίσματος, υπό την επίβλεψη του Έλληνα αρχιτέκτονα Κομνηνού από τη Μυτιλήνη, επί Πατριάρχου Πολυκάρπου. Έτσι, παρά τις αντιδράσεις των άλλων ομολογιών, το έργο αποπερατώθηκε ταχύτατα, και τότε κατασκευάσθηκε και το Ιερό Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου που βλέπει σήμερα ο προσκυνητής. Πρόκειται για έργο που εκτελέστηκε αποκλειστικά από ελληνικά χέρια, όπως φανερώνει το σχετικό πρακτικό με τις υπογραφές των μαστόρων, που σώζεται στο Πατριαρχικό Αρχείο, και με τις οικονομικές δυνάμεις του Γένους των Ρωμαίων και μόνον.

Όπως είναι γνωστό από την πλούσια σχετική βιβλιογραφία, η πυρκαγιά του 1808 κατέστρεψε την παλαιότερη κατασκευή που προστάτευε τον Τάφο, ώστε κατά την επισκευή του Ναού που ακολούθησε, με κοινή οικονομική συνεισφορά ολοκλήρου του Γένους, το μνημείο να δεχτεί επένδυση με πλάκες τοπικού ερυθρόλευκου λίθου, λαμβάνοντας την μορφή του Ιερού Κουβουκλίου, την οποία σήμερα βλέπει ο προσκυνητής, στο δυτικό μέρος της Ροτόντας. Έτσι, οι Έλληνες Ορθόδοξοι, δηλαδή η Αγιοταφική Αδελφότητα και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, αποτελούν ιστορικά τους μόνους και αποκλειστικούς ανακαινιστές, αλλά και τους ουσιαστικούς και δικαιωματικούς κατόχους και κυριάρχους του ιερού αυτού προσκυνήματος, γεγονός που επισημαίνεται και από την παρουσία Ελληνορθόδοξου φύλακα του Παναγίου Τάφου στην είσοδο του Ιερού Κουβουκλίου, που πάντοτε ρυθμίζει τα της εισόδου των προσκυνητών, και φροντίζει για την άσκηση των διακαιωμάτων της Αγιοταφικής Αδελφότητος και την απαρέγκλιτη τήρηση των όρων του ισχύοντος προσκυνηματικού καθεστώτος. Αυτές οι παράμετροι, ιστορικά κατοχυρωμένες και αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου φανερώνουν την διαχρονικότητα της λατρευτικής σχέσης του Γένους με τον Πανάγιο Τάφο, αλλά και αποτελούν την βάση πάνω στην οποία εδράζεται η απρόσκοπτη συνέχιση της σχέσης αυτής.

Πορευόμενος προς τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως, και προς την ολοκλήρωση του προσκυνήματός του, ο ευσεβής προσκυνητής, μέσω στενών οδών με καταστήματα, που κατά κανόνα πωλούν είδη θρησκευτικής λαϊκής τέχνης και σχετιζόμενα με την «προσκυνηματική θεωρία», εισέρχεται στην Αγία Αυλή, και βλέπει μπροστά του το επιβλητικό οικοδόμημα του Ναού. Στην Αγία Αυλή τελείται, την Μεγάλη Πέμπτη, η τελετή του Ιερού Νιπτήρα, με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων να υποδύεται τον Χριστό, και δώδεκα ιερείς να έχουν τον ρόλο των μαθητών του. Η περιγραφή που ακολουθεί είναι δομημένη με βάση την πορεία που συνήθως ακολουθείται μέσα στο Ναό, και η οποία υπακούει στην ιστορική αλληλουχία των γεγονότων του Πάθους και της Αναστάσεως του Κυρίου, στα οποία είναι αφιερωμένα τα επιμέρους προσκυνήματα που ο Ναός περικλείει.

Αισθάνεται δε ο προσκυνητής άμεση, κυριαρχική και δεσπόζουσα την παρουσία της Ρωμιοσύνης στον Πανάγιο Τάφο, αφού απολύτως κυριαρχική είναι η θέση του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων τόσο στο Ναό της Αναστάσεως, όσο και στα υπόλοιπα ιερά προσκυνήματα της Παλαιστίνης. Στην πνευματική, διοικητική και ποιμαντική διακαιοδοσία του Πατριαρχείου ανήκουν σήμερα ο Ναός της Αναστάσεως, και ειδικότερα το μεγάλο «καθολικό των Ορθοδόξων», ο Γολγοθάς, ο Πανάγιος Τάφος και τα παρεκκλήσια του Αδάμ, του Ακανθίνου Στεφάνου, του εκατόνταρχου Λογγίνου, των κλαπών και της φυλακής του Χριστού.

Η κυριαρχία του Γένους των Ρωμαίων στο βασικό αυτό προσκύνημα, έχει επιβεβαιωθεί και με θαυματουργικό τρόπο, που αντανακλάται στην λαϊκή θρησκευτική πίστη και παράδοση της Ρωμιοσύνης. Την συναντά ο προσκυνητής ήδη με την είσοδό του στο Ναό της Αναστάσεως, στο μνημειακό μαρμάρινο φάτνωμα της κεντρικής εισόδου. Ο μεσαίος κίονας στο αριστερό μέρος του εισερχομένου, φέρει στο κάτω μέρος του τη σχισμή του Αγίου Φωτός. Σύμφωνα με την παράδοση, το 1580 ο σουλτάνος Μουράτ Γ΄ παραχώρησε το δικαίωμα της αφής του Αγίου Φωτός στους Αρμενίους, μετά από σχετική χρηματική προσφορά προς την Υψηλή Πύλη. Έτσι, το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου εκείνης της χρονιάς οι ορθόδοξοι, έχοντας επικεφαλής τους κληρικούς και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων , συγκεντρώθηκαν στην αγία Αυλή, ενώ ο Αρμένιος Πατριάρχης εισήλθε στο Ιερό Κουβούκλιο. Ωστόσο, παρά τις προσευχές του το Άγιο Φως δεν εμφανίστηκε μέσα στο Ναό, παρά ξεπήδησε από την συγκεκριμένο κίονα, προξενώντας και την ρωγμή που σήμερα βλέπει ο προσκυνητής. Μάλιστα, ο παριστάμενος εμίρης Τούνομ, σύμφωνα πάντοτε με την ίδια παράδοση, βλέποντας το θαύμα ομολόγησε το μεγαλείο της «πίστεως των Ελλήνων», με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με θάνατο. Η αρμενική εκδοχή της ίδιας παράδοσης αναφέρεται σε θαυμαστή εκπήδηση του Αγίου Φωτός από τη σχισμή αυτή, ώστε να το λάβουν φτωχοί προσκυνητές που δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν για να μπουν στο Ναό, αν όμως συνδυάσουμε την παράδοση με την ως σήμερα εκφρασμένη – και διαχρονικώς ισχύουσα – αρμενική διεκδίκηση επί της τελετής του Αγίου Φωτός, φαίνεται ότι η ελληνική εκδοχή είναι πλησιέστερη προς την ιστορική αλήθεια.

Η θέση του Παναγίου Τάφου στην λαϊκή λατρευτική παράδοση της Ρωμιοσύνης υπογραμμίζεται και από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες το ιεροσολυμιτικό τυπικό επέδρασε άμεσα πάνω σε μορφές της ελληνικής λαϊκής λατρείας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της τελετής του Νιπτήρα, που από τα Ιεροσόλυμα διαδόθηκε και σε άλλες ελληνικές περιοχές. Σύμφωνα με το τυπικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων ιερουργεί στο παρεκκλήσιο του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, και μετά το πέρας της θείας λειτουργίας στον Ιερά Αυλή τελείται η ακολουθία του Νιπτήρος, εν μέσω πλήθους προσκυνητών : πάνω σε ειδική εξέδρα, ο Πατριάρχης πλένει συμβολικά τα πόδια δώδεκα αρχιμανδριτών και ιερέων, ενώ ταυτοχρόνως διαβάζονται τα αντίστοιχα ευαγγελικά αναγνώσματα, σε ανάμνηση των πράξεων του Κυρίου, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των μαθητών του στο υπερώον, πριν τον Μυστικό Δείπνο. Κατόπιν, ο Πατριάρχης και οι κληρικοί πορεύονται στο κτήριο του Πατριαρχείου, όπου ευλογούνται οι πιστοί. Με βάση την τέλεση του Νιπτήρα στα Ιεροσόλυμα, η τελετή αυτή διαδόθηκε κατόπιν στην Πάτμο, στη Σάμο και σήμερα εξαπλώνεται σε διάφορες ελληνικές περιοχές, οι επίσκοποι των οποίων υιοθετούν την τέλεσή του, με σκοπό πάντοτε την καλλιέργεια της ευλάβειας και της ευσέβειας στο ποίμνιό τους.

Κυριαρχική όμως είναι η μοναδική τελετή του Αγίου Φωτός, που συγκλονίζει ολόκληρη τη χριστιανοσύνη, το Μεγάλο Σάββατο, και σχετίζεται άμεσα με τον Πανάγιο Τάφο. Πρόκειται για αναστάσιμο φως, που εξέρχεται θαυματουργικά από τον Πανάγιο Τάφο, και διανέμεται στους πιστούς από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων προς ευλογία και αγιασμό, στερείται δε καυστικής δύναμης. Για το Άγιο Φως έχουν, κατά τη διαδρομή των αιώνων, γραφτεί πολλά, από τα οποία ξεχωρίζουν η σχετική διατριβή του Νεοφύτου του Καυσοκαλυβίτου «Περί επιταφίου φωτός» και η επιστολή του Νικηφόρου Θεοτόκη προς τον Μιχαήλο Λαρισαίο, του 1775, αλλά και το σχετικό κείμενο του Αδαμαντίου Κοραή «Διάλογος περί του εν Ιεροσολύμοις Αγίου Φωτός».

Το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων λιτανεύει, μαζί με τους αρχιερείς και τον κλήρο του Πατριαρχείου, στο Καθολικό του Ναού της Αναστάσεως και γύρω από τον Πανάγιο Τάφο. Προηγουμένως, ο Πατριάρχης και οι κληρικοί έχουν ενδυθεί τα άμφιά τους στο Καθολικό, όπου έχουν προσέλθει οι θρησκευτικοί και πνευματικοί λειτουργοί των υπολοίπων χριστιανικών ομολογιών για να «πάρουν καιρό» από τον Πατριάρχη, ώστε να λάβουν μέρος στην τελετή του Αγίου Φωτός. Στη συνέχεια βγαίνουν από εκεί με λαμπρή λιτανευτική πομπή, στην οποία προηγούνται λάβαρα και χοροί που ψάλουν «Την Ανάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ».Η θύρα του Κουβουκλίου έχει από πριν σφραγιστεί, αφού ο χώρος ερευνηθεί μήπως υπάρχουν εκεί υλικά από τα οποία θα μπορούσε να παραχθεί φως. Από την σφραγίδα της θύρας κρέμονται δύο ταινίες, από τις οποίες μία κρατά Ελληνορθόδοξος και μία Αρμένιος μοναχός Στη συνέχεια, και αφού σβηστούν όλα τα φώτα του Ναού, σπάζει η σφραγίδα της θύρας και ο Πατριάρχης μπαίνει στο Κουβούκλιο μόνο με ένα λευκό στιχάριο, αφού πριν ερευνηθεί μήπως φέρει μαζί του κάτι από το οποίο θα μπορούσε να ανάψει φως, κατόπιν δε η θύρα σφραγίζεται, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα αφής φωτός.. Μέσα στον Πανάγιο Τάφο, ο Πατριάρχης προσεύχεται γονυκλινής μέχρις ότου εμφανιστούν «Θεού ευδοκία» θαυματουργικά σταγόνες Αγίου Φωτός, από τις οποίες ανάβει δύο δέσμες από τριάντα τρία κεριά κάθε μία.

Από τους πυρσούς αυτούς, ο Πατριάρχης μεταδίδει το Άγιο Φως στους πιστούς, έξω από τον Πανάγιο Τάφο, οι οποίοι πανηγυρίζουν με εκδηλώσεις χαράς και ευφροσύνης για την ευλογία της ελεύσεως και πάλι του Αγίου Φωτός. Πριν την μετάδοση στους πιστούς, ο Πατριάρχης, μέσω δύο ειδικών οπών στα τοιχώματα του πρώτου θαλάμου του Κουβουκλίου, μεταδίδει το Άγιο Φως σε εκπρόσωπο μιας οικογένειας Ορθοδόξων, που το μεταφέρει στο άγιο Βήμα του Καθολικού και το παραδίδει στον Σκευοφύλακα, από την δεξιά οπή, και στους εκπροσώπους των Αρμενίων, των Κοπτών και των Σύρων, από την αριστερή οπή. Στην τελετή αυτή συγκεντρώνεται μέγα πλήθος πιστών, τόσο προσκυνητών όσο και αραβοφώνων Ορθοδόξων, με αποτέλεσμα και η πρόσβαση στο Ναό να είναι αδύνατη, αλλά και συνωστισμός να παρατηρείται. Μόλις ο Πατριάρχης βγει από το Ιερό Κουβούκλιο κρατώντας δύο αναμμένους πυρσούς κατευθύνεται στο άγιο Βήμα του Καθολικού, ενώ οι χοροί ψάλουν το «Ανάστα ο Θεός κρίνων την Γην», και αρχίζει η καθιερωμένη θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, ενώ οι Αρμένιοι εισέρχονται στον Πανάγιο Τάφο και πλένουν το μάρμαρο του Αγίου Τάφου με ροδόσταγμα. Η όλη τελετή είναι λαμπρή, η δε ευλογία του Αγίου Φωτός μεταδίδεται πλέον σε πολλά σημεία της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, καθώς μεταφέρεται με ειδικές πτήσεις, ώστε να διανεμηθεί το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, στους κατά τόπους ορθοδόξους ναούς, κατά την τελετή της Αναστάσεως.

Τέλος, ας σημειωθεί ότι η αφή του Αγίου Φωτός είναι προνόμιο του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, δύο δε τουλάχιστον φορές στην ιστορία του Ναού της Αναστάσεως μαρτυρείται ότι η απομάκρυνση του Πατριάρχη και η παραχώρηση του προνομίου σε ετεροδόξους, Λατίνους και Αρμενίους, επέφερε την μη επέλευση του Αγίου Φωτός, έως ότου ή θαυματουργικά εμφανίστηκε στο σημείο που στεκόταν ο Πατριάρχης ή κατέστη αναγκαία η πρόσκλησή του στον Πανάγιο Τάφο, ώστε με τις δικές του προσευχές να εμφανιστεί θαυματουργικά το Άγιον Φως. Με ειδική πτήση, το Άγιον Φως μεταφέρεται στην Ελλάδα, και από εκεί σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας, ώστε να διανεμηθεί στους πιστούς κατά την ακολουθία της Αναστάσεως, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Οι μαρτυρίες των πηγών μας υποδεικνύουν ότι το Άγιον Φως, μαζί με το «βάπτισμα» στον Ιορδάνη, αποτελούσαν τα δύο βασικά σημεία της τελετουργίας του προσκυνήματος των Ρωμιών στον Πανάγιο Τάφο, για την οποία θα γίνει εκτενέστερος λόγος στη συνέχεια.

Το τελετουργικό προσκύνημα, το «χατζηλίκι», υπήρξε η κυριότερη τελετουργική δίοδος μέσω της οποίας σφυρηλατήθηκε η ουσιαστική στενή λατρευτική σχέση της Ρωμιοσύνης, ιδιαίτερα δε του Γένους στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας, με τον Πανάγιο Τάφο. Κατά την ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, «Πρόκειται για φαινόμενο επαναλαμβανόμενο σε ετήσια βάση. Για λόγους ασφαλείας και όχι μόνο οι προσκυνητές κινούνταν σε ομάδες, είτε ακολουθούσαν χερσαίους δρόμους είτε θαλάσσιους. Η διάρκεια του ταξιδιού μπορούσε να φθάσει συνολικά ως και τους 6 μήνες. Ξεκινούσε δηλαδή συχνά στα τέλη Οκτωβρίου, και συγκεκριμένα μετά τη γιορτή του αγίου Δημητρίου, και τελείωνε με την επιστροφή των χατζήδων στον οικισμό μετά το Πάσχα, ως και τα μέσα Μαΐου. Σε αυτή την περίπτωση το ταξίδι καθοριζόταν από ετήσιες κανονικότητες που καθόριζαν και άλλες πτυχές της ζωής στις παραδοσιακές κοινωνίες. Ενώ η επιστροφή γινόταν πάντα μετά το Πάσχα, με πιθανότερη ημερομηνία αναχώρησης από τα Ιεροσόλυμα την Κυριακή του Θωμά, η ημερομηνία έναρξης του ταξιδιού ποίκιλλε ανά περιοχή από τα τέλη Οκτωβρίου ως και την Καθαρά Δευτέρα». Επρόκειτο για ταξίδι επικίνδυνο και πολυέξοδο, που απαιτούσε μακροχρόνια προετοιμασία και αποτελούσε λατρευτική και προσκυνηματική εμπειρία ζωής για το Γένος, επί σειρά αιώνων. Σύμφωνα δε με την ίδια εγκυκλοπαίδεια «Στο χατζηλίκι συμμετείχαν και άνδρες και γυναίκες. Η συμμετοχή των δύο φύλων επιβεβαιώνεται και από τις προσφωνήσεις με τις οποίες δηλώνεται η πραγματοποίηση του προσκυνήματος. Τέτοιες προσφωνήσεις κατέληγαν συχνά να ενσωματωθούν στο όνομα ως πρώτο συνθετικό. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ενσωμάτωση του τίτλου του χατζή στα ανδρικά βαπτιστικά, από όπου προήλθαν αργότερα και πολλά επίθετα».

Από τη σχετική πλούσια βιβλιογραφία, γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες του μεγάλου αυτού προσκυνηματικού εγχειρήματος. Αναγράφεται χαρακτηριστικά στην ηλεκτρονικήΕγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού : «Κατά τη διάρκεια της παραμονής στους Αγίους Τόπους οι προσκυνητές επισκέπτονταν τα προσκυνήματα εντός και εκτός Ιεροσολύμων. Ανάλογα με τη χρονική στιγμή της άφιξής τους συμμετείχαν διαδοχικά στις εξής σημαντικές θρησκευτικές εορτές: Χριστούγεννα, Φώτα, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Πάσχα. Η συμμετοχή στην τελετή αφής του Αγίου Φωτός κατά τη διάρκεια της ακολουθίας της Αναστάσεως ήταν ένα από τα απαραίτητα συμβολικά στοιχεία της διαδικασίας του προσκυνήματος…. Προμηθεύονταν επίσης δώρα για συγγενείς, φίλους και κατ’ επέκταση για τα μέλη της κοινότητας. Συνήθως επρόκειτο για αναμνηστικά δώρα ή φυλαχτά. Αγόραζαν ακόμη σάβανα για ηλικιωμένα μέλη της κοινότητας κατόπιν παραγγελίας…. Η είσοδος των χατζήδων στο χωριό κατά την επιστροφή τους γινόταν επίσης με τελετουργικό τρόπο. Σχηματιζόταν πομπή που κατέληγε στην εκκλησία, όπου τελούνταν πανηγυρική δοξολογία. Ακολουθούσαν επισκέψεις στα σπίτια των χατζήδων, όπου μοιράζονταν τα δώρα που εκείνοι είχαν φέρει».

Με μια εκφραστική περιγραφή ο Βασ. Φαρασόπουλος (στην ιστοσελίδα www.athos.edo.gr) αποτυπώνει το λατρευτικό βίωμα των προσκυνητών σχετικά με τον Πανάγιο Τάφο και τις θρησκευτικές τελετές που τελούνται εκεί : «Στην ακολουθία της Ανάστασης πηγαίνουν όλοι ανεξαιρέτως οι προσκυνητές. θέλουν και είναι ηθική επιταγή να μη λείψει κανείς από τη μεγάλη ακολουθία της ανάστασης του Κυρίου. Περιμένουν με αγωνία να βγει το άγιο φως και να λαμπρυνθούν οι καρδιές, γιατί πιστεύουν πως, αν συμβεί και δεν βγει το άγιο φως, περιμένουν τους ανθρώπους μεγάλες δυσκολίες. Μόλις βγαίνει ο δεσπότης από την κρύπτη με τη λαμπάδα αναμμένη, ακούγεται από όλους τους προσκυνητές βαθύς και δυνατός στεναγμός ανακούφισης και τα πρόσωπα χαμογελούν πασχαλινά. Χιλιάδες πιστοί, που μιλάνε διαφορετικές γλώσσες, θα κάνουν απέραντη υπομονή, για να ανάψουν τη λαμπάδα τους από τη γνήσια πηγή φωτός. Όταν έρθει η ώρα και ακουστεί το “Χριστός Ανέστη”, οι καμπάνες θα ηχήσουν χαρμόσυνα και το ποδοβολητό των χριστιανών θα σείσει τον περίχωρα του ναού, Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχαν κροτίδες και βεγγαλικά. Τα όπλα που κρατούν δυνατά, ούτε υπάρχουν ούτε επιτρέπονται. Σε αντικατάσταση όλων αυτών έρχεται η χαρά και εκδηλώνεται με ισχυρό ποδοβολητό που έχει τον συμβολισμό του. Ο ολοκληρωμένος χρόνος παραμονής στους Αγίους Τόπους είναι μέχρι την Πεντηκοστή. Οι περισσότεροι όμως προσκυνητές αρχίζουν το ταξίδι του γυρισμού μετά την Κυριακή του Θωμά».

Αυτά τα ιδιαίτερα ιεροσολυμιτικά προσκυνηματικά ενθυμήματα, οι σταυροί και τα είδη από σεντέφι, ελεφαντόδοντο και μαργαριταρόριζα, αλλά και τα φυλακτά από τον Πανάγιο Τάφο, τα σάβανα και τα μικρά δοχεία με λάδι και αγιάσματα από το Ναό της Αναστάσεως και από τα πανάγια προσκυνήματα της Αγίας Γης έπαιζαν ανέκαθεν καθοριστικό ρόλο στην λαϊκή λατρευτική συμπεριφορά του Γένους. Ο Βασ. Φαρασόπουλος, επικεντρωνόμενος κυρίως στους Καππαδόκες προσκυνητές του Παναγίου Τάφου, περιγράφει με λεπτομέρεια τα αγιοταφίτικα αυτά λατρευτικά ενθυμήματα : «Ένα σπουδαίο και συνηθισμένο δώρο είναι το σάβανο με τους σταμπωτούς σταυρούς και την παράσταση της ανάστασης του Κυρίου. Αυτό προορίζεται για πολλούς ηλικιωμένους, που το περιμένουν ή το έχουν παραγγείλει. Μετά έρχεται το δώρο για τον παπά και την εκκλησία του χωριού. Εδώ πρέπει να είναι κάτι που χρησιμεύει και αρμόζει στο έργο του ιερέα. Για την εκκλησία μπορεί να είναι κάποιο εικόνισμα, κάποιο εκκλησιαστικό βιβλίο ή κάποιο καντήλι ασημένιο, να στέκει κα( να φωτίζει μπρος στο εικόνισμα του αγίου, Που έρχεται από τα άγια χώματα. Τα δώρα που έρχονται από τους Αγίους Τόπους είναι πολλά και διάφορα. Όλα όμως αυτά δεν πρέπει να έχουν μεγάλο όγκο και βάρος, γιατί θα είναι δύσκολη η μεταφορά. Ανάλογα με τον βαθμό συγγενείας και εκτίμησης είναι και τα δώρα που έρχονται. Σταυροί σε διάφορα μεγέθη και από διάφορα υλικά, εικόνες, κομπολόγια, διαφορετικών υλικών και χρωμάτων, κομποσκοίνια, θυμίαμα γιά την εκκλησία και για τα σπίτια, ιερά σκεύη για την εκκλησία και άλλα πράγματα που συνδέονται με τη θρησκευτική ζωή των ανθρώπων».

Είναι δε απολύτως χαρακτηριστικό το ότι τα τελετουργικά αυτά αντικείμενα συχνά αποτελούσαν κύρια όργανα πολλών μαγικοθρησκευτικών πράξεων και πρακτικών, στα πλαίσια πάντοτε της λαϊκής λατρείας, όπως την αντιλαμβάνεται και την εξασκεί το ευσεβές Γένος μας. Σήμερα βεβαίως, που το προσκύνημα έχει σημαντικά διευκολυνθεί, κάποτε δε παίρνει και την μορφή του λεγόμενου «προσκυνηματικού τουρισμού», πολλά από τα τελετουργικά αυτά στοιχεία έχουν απλοποιηθεί ή ξεχαστεί. Στην ψυχή όμως των Ορθοδόξων, το προσκύνημα στον Πανάγιο Τάφο πάντοτε συνδέεται με την αίσθηση μιας ξεχωριστής συγκίνησης και συνεπάγεται την πρόσκτιση μοναδικών πνευματικών εμπειριών. Γι’ αυτό και οι ομάδες προσκυνητών εξακολουθούν να μεταβαίνουν στην Αγία Πόλη των Ιεροσολύμων, με την πρωτοβουλία πια των ενοριών ή των ειδικευμένων στα προσκυνήματα ταξιδιωτικών γραφείων, αποζητώντας τον αγιασμό και την ευλογία δια του προσκυνήματος στα μέρη όπου έζησε και δίδαξε ο Ιησούς Χριστός, κυρίως δε στον Πανάγιο Τάφο Του.

Τη στενή λατρευτική σχέση της Ρωμιοσύνης με τον Πανάγιο Τάφο συντηρεί και δομεί η δράση της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος. Οι κληρικοί και οι μοναχοί που στελεχώνουν σήμερα τον Πανάγιο Τάφο και το Ναό της Αναστάσεως, και οι οποίοι φυλάγουν τα προσκυνήματα και επιβλέπουν την τάξη και την ευκοσμία του προσκυνήματος, ανήκουν στην γεραρά και ευφήμως γνωστή, στον χριστιανικό κόσμο αλλά και παγκοσμίως, Αγιοταφική Αδελφότητα, η ύπαρξη και η δράση της οποίας είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με την ιστορική πορεία και την διαχρονική παρουσία των προσκυνημάτων αυτών.

Ήδη από το 326, οπότε και αναδείχθηκαν ο Πανάγιος Τάφος και ο Γολγοθάς με την οικοδόμηση των πρώτων ναών, μία ομάδα μοναχών και κληρικών συσπειρώθηκε γύρω τους, με σκοπό την διαφύλαξή τους, τη συνεχή λατρεία του Κυρίου και την ανάπτυξη οργανωμένης πνευματικής ζωής. Οι κληρικοί και οι μοναχοί αυτοί είναι γνωστοί στις πηγές ως «Τάγμα των Σπουδαίων», ή «Σπουδαίοι της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως», και αποτελούν τους προδρόμους της σημερινής «Αγιοταφικής Αδελφότητος», που διακονεί τον Πανάγιο Τάφο και τα Ιερά Προσκυνήματα της Αγίας Γης, στελεχώνει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και κρατά άσβεστο το φως της Ορθοδοξίας στους Αγίους Τόπους. Είναι απολύτως χαρακτηριστικό το ότι ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ήδη τον 4ο αιώνα, γράφει για κληρικούς που τελούσαν την θεία λατρεία στον Γολγοθά αδιαλείπτως.

Από περιγραφές και πληροφορίες προσκυνητών και περιηγητών γνωρίζουμε ότι ακόμη και στους πρώτους αιώνες οι «Σπουδαίοι» τελούσαν καθημερινά μεταμεσονύκτιες ακολουθίες στον Πανάγιο Τάφο, ενώ με το πέρασμα του χρόνου διαμορφώθηκε ιδιαίτερο τυπικό για τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος και της Διακαινησίμου Εβδομάδος από τους Αγιοταφίτες, το οποίο εν πολλοίς ισχύει μέχρι και σήμερα. Ηγούμενος του Τάγματος υπήρξε ο εκάστοτε Επίσκοπος ή Πατριάρχης Ιεροσολύμων, όπως και σήμερα συμβαίνει. Σχηματίστηκε έτσι ένα μοναδικό στην ορθόδοξη παράδοση και ιστορία κοινό των Αγιοταφιτών, με την δική του ιεραρχική δομή, που με την παρουσία και το έργο του, τους αγώνες και τις θυσίες του, τις άοκνες προσπάθειες και τις ανύστακτες μέριμνες, συντέλεσε ώστε να διατηρηθεί ανάμεσα στις χιλιετίες τόσο η ελληνικότητα του Πατριαρχείου και η ελληνική κυριαρχία επί των σπουδαιοτέρων και των περισσοτέρων προσκυνημάτων, όσο και η δογματική και λειτουργική ορθοδοξία. Μέσα στους αιώνες, οι Αγιοταφίτες αντιμετώπισαν την αίρεση στο πρόσωπο ομάδων όπως οι μονοφυσίτες, οι μονοθελήτες, οι αντιχαλκηδόνιοι, οι νεοωριγενιστές και οι πελαγιανοί, που επιδίωξαν να πάρουν τον Θρόνο της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, και ανέπτυξαν υψηλής ποιότητος και θεόπνευστου περιεχομένου θεολογικό λόγο, για να τους αντικρούσουν.

Λόγω των επαλλήλων εχθρικών κατακτήσεων, των καταστροφών και των διωγμών, οι Αγιοταφίτες πατέρες ενωρίς συνειδητοποίησαν ότι χρειάζονταν καθημερινοί αγώνες για τη διαφύλαξη κτισμάτων, σκευών και κειμηλίων, έναντι πολλών και επίβουλων διεκδικητών και σφετεριστών. Με συνεχείς και συχνά άνισους αγώνες, οι Αγιοταφίτες κατάφεραν να προασπίσουν αποτελεσματικά το προνόμιο της παραχώρησης της φύλαξης των προσκυνημάτων σε Έλληνες μοναχούς, που είχε δοθεί ήδη από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, γι’ αυτό και Έλληνες υπήρξαν οι κατά καιρούς Πατριάρχες Ιεροσολύμων, και στην ελληνική γλώσσα γράφτηκαν όλα τα σχετικά κείμενα. Άλλωστε, και οι κατά καιρούς κατακτητές της Αγίας Πόλης, χαλίφες και σουλτάνοι, με επίσημα έγγραφά τους αναγνώρισαν την ρωμαίϊκη κυριότητα των προσκυνημάτων και την ζέουσα ρωμιοσύνη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Αλλά και το ποίμνιο του Πατριαρχείου ήταν ανέκαθεν ελληνικής καταγωγής, και παρά το γεγονός ότι πολλοί έγιναν αραβόφωνοι, συνέχισαν να παρακολουθούν τις τελετές στην ελληνική γλώσσα και να ομολογούν ότι ανήκουν πνευματικώς στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, η ελληνική καταγωγή των Αγιοταφιτών έγινε αιτία πολλών βασάνων και δεινών, όπως για παράδειγμα στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης (1821 κ.εξ.), οπότε και οι οθωμανικές αρχές θεώρησαν συλλήβδην ύποπτους όχι μόνον τους κληρικούς, αλλά και τους ελληνικής καταγωγής προσκυνητές του Παναγίου Τάφου, που συνέπεσε τότε να βρίσκονται στα Ιεροσόλυμα. Στο ιστορικό αυτό πλαίσιο, οι οθωμανικές άρχισαν να επιβάλλουν όλο και περισσότερους φόρους, απειλώντας ότι θα δημεύσουν τα προσκυνήματα και θα προβούν σε μαζικές σφαγές των ορθοδόξων, με αποτέλεσμα να εκποιηθούν πολλά πολύτιμα αφιερώματα αλλά και να συναφθούν πολλά και υπέρογκα δάνεια από διάφορους δανειστές, για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις αυτές.

Τότε ήταν που άρχισαν να προβάλλονται και συνεχείς συστηματικές διεκδικήσεις άλλων χριστιανικών ομολογιών, επί της κυριότητος των προσκυνημάτων, κυρίως δε των Αρμενίων και των Συρίων. Κατά περιόδους οι Αγιοταφίτες αντιμετώπισαν ανάλογες διεκδικήσεις και από τους Κόπτες και τους Λατίνους, οι οποίοι στα Ιεροσόλυμα εκπροσωπούνται κυρίως από το Τάγμα των Φραγγισκανών, τόσο για τα επιμέρους προσκυνήματα, όσο και για το ίδιο το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Παρά το ότι το ισλάμ κατοχύρωσε τα δικαιώματα των Αγιοταφιτών επισήμως, συχνά οι μουσουλμάνοι τους καταπίεσαν σε φρικτό βαθμό, ενώ κατά περιπτώσεις βίαιες υπήρξαν οι συγκρούσεις τους με τους Λατίνους, τους Αρμενίους και τους Κόπτες, για ζητήματα κυριότητος των ιερών προσκυνημάτων. Μάλιστα, οι διεκδικήσεις αυτές, παρά το ότι τα ζητήματα κυριότητος των προσκυνημάτων ρυθμίστηκαν και με διεθνείς συνθήκες, συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα οι Αγιοταφίτες να δίνουν καθημερινά αγώνα ώστε και τα πανάρχαια προνόμια του Γένους να διατηρηθούν, και τα δικαιώματα της Αγιοταφικής Αδελφότητος να ασκούνται συνεχώς και απαρεγκλήτως.

Τέλος, πρέπει ιδιαιτέρως να τονιστεί η συμβολή της Αγιοταφικής Αδελφότητος στην διαμόρφωση του ορθοδόξου λατρευτικού τυπικού. Το περίφημο Ιεροσολυμιτικό Τυπικό μορφοποίησε μια ολόκληρη πρακτική για την τέλεση της θείας λατρείας, και διαμόρφωσε την θεολογία της ορθόδοξης λατρείας, σε βαθμό που και σήμερα είναι ορατός και διαπιστώσιμος στην καθημερινή λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, οι Αγιοταφίτες πατέρες συνεχίζουν, γενιά τη γενιά, το επίμοχθο και μοναδικής σημασίας έργο τους. Με αυταπάρνηση, πίστη και υψηλή αίσθηση του καθήκοντος, φυλάσσουν όλα τα ιερά προσκυνήματα, σε όλη την έκταση των Αγίων Τόπων. Οι κληρικοί και οι μοναχοί της Αδελφότητος αντλούν δύναμη από την πίστη τους στον Αναστάντα Χριστό, και από την ευλογία του να βρίσκονται καθημερινά γύρω από τον Πανάγιο Τάφο, εκεί όπου άλλαξε άπαξ δια παντός η πορεία του γένους των ανθρώπων, και μεταδίδουν την μαρτυρία της πίστεως όχι μόνον στους ευλαβείς προσκυνητές, αλλά και στους οπαδούς των υπολοίπων μονοθεϊστικών θρησκειών, του ισλάμ και του ιουδαϊσμού, που επίσης δραστηριοποιούνται στα Ιεροσόλυμα και στην Παλαιστίνη.



Από τα παραπάνω, συνάγεται πιστεύω η στενή σχέση του Παναγίου Τάφου με την λαϊκή λατρευτική παράδοση της Ρωμιοσύνης. Σχέση ουσιαστική και θερμή, που δομήθηκε στο πέρασμα των αιώνων, και που αποτελεί την πεμπτουσία της λαϊκής μας θρησκευτικότητας, επειδή συνδέεται με το ιερότερο προσκύνημα της χριστιανοσύνης. Με το προσκύνημα στο άκουσμα του οποίου ρίγη ιερής συγκινήσεως καταλαμβάνουν τους χριστιανούς, ιδιαιτέρως δε τους Ορθοδόξους, οι οποίοι κατά την πραγμάτωση της ιερής αποδημίας τους διαπιστώνουν – συχνά έκπληκτοι – ότι η ελληνική σημαία που στην πατρίδα μας κάποτε διασύρεται και υβρίζεται καιόμενη, στα Ιεροσόλυμα και στον Πανάγιο Τάφο συνεχίζει να υψώνεται και να τιμάται, από τους σύγχρονούς μας ηρωϊκούς Φύλακες του Τάφου, τους σεμνούς, ταπεινούς, αλλά και δυναμικούς και ανυποχώρητους για τα δίκαια του Γένους και της Ορθοδοξίας Αγιοταφίτες Πατέρες.

(πηγή: Μ.Κ.O «Ρωμηοσύνη» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων)

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ...





Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα στη ζωή μιας οικογένειας αφορά την επικοινωνία, ανάμεσα στα μέλη της. Η ποιότητά της είναι καθοριστική σε κάθε μορφή σχέσης που έχουμε. Ο τρόπος, δηλαδή, που επικοινωνούμε είναι αυτός που μπορεί να λύσει ή/και να δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους.



Τι είναι επικοινωνία;
Επικοινωνία είναι μια διαδικασία επαφής, η οποία προϋποθέτει πομπό, δέκτη και μήνυμα. Υπάρχει και όταν δεν την επιδιώκουμε και δεν προϋποθέτει να έχει συνειδητοποιημένο σκοπό και στόχο. Καλύπτει ανθρώπινες ανάγκες και επηρεάζεται από παράγοντες που άλλοτε τη διευκολύνουν και άλλοτε την δυσκολεύουν.

Με ποιους τρόπους επικοινωνούμε;
Αντίθετα με ότι πιστεύουν αρκετοί άνθρωποι, τα λόγια (λεκτική επικοινωνία) είναι μονάχα ένα μέρος της επικοινωνίας. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο κομμάτι της αποτελούν τα μη λεκτικά μηνύματα (στάση σώματος, εκφράσεις προσώπου, χειρονομίες, οπτική επαφή, βλέμμα, τόνος φωνής). Η λεκτική επικοινωνίααναφέρεται στο περιεχόμενο αυτών που λέμε, ενώ η μη λεκτική στα συναισθήματα που έχουμε.

Η ικανότητα για επικοινωνία είναι «χάρισμα» ή κάτι που μαθαίνεται;
Η ανάγκη για επικοινωνία είναι έμφυτη σε όλους μας. Ο τρόπος όμως που επικοινωνούμε με τους άλλους, είναι κάτι που μαθαίνεται και μπορεί να αλλάζει, ανάλογα με το περιβάλλον (οικογενειακό, σχολικό, κοινωνικό) και τις εμπειρίες που αποκτούμε μέσα σε αυτό. Αυτό σημαίνει, ότι όλοι μπορούμε να επικοινωνούμε αποτελεσματικά, όταν καλλιεργήσουμε και αναπτύξουμε αυτή τη δεξιότητα.

Τι δυσκολεύει, όμως, την επικοινωνία μας με τους άλλους;
• Όταν δεν αφήνουμε τον άλλο να ολοκληρώσει τη φράση του
• Όταν δεν έχουμε οπτική επαφή με τον άλλο
• Όταν κατηγορούμε, κρίνουμε, πιέζουμε ή απειλούμε, υψώνουμε την φωνή ή φωνάζουμε, γελάμε με τον άλλο
• Όταν δίνουμε ταμπέλες ( τα παιδιά έχουν την τάση να επαληθεύουν τις ταμπέλες που τους δίνουμε και τους χαρακτηρισμούς που κάνουμε για αυτά)
• Όταν δίνουμε συμβουλές, ενώ δεν μας τις έχουν ζητήσει
• Όταν δεν εκφράζουμε αυτό που πραγματικά μας απασχολεί
• Όταν δεν ξέρουμε τι αισθανόμαστε ή /και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι αισθάνεται ο άλλος
• Όταν αποσπάται η προσοχή μας.
• Όταν πέφτουμε σε παγίδες... Υπάρχουν, δηλ., κάποιες πεποιθήσεις – μύθοι που δυσκολεύουν την ανθρώπινη επικοινωνία, όπως:

«Αυτό που λέω, είναι αυτό που καταλαβαίνει ο άλλος»
Τα μηνύματα που στέλνουμε δεν είναι κατ΄ ανάγκη αυτά που καταλαβαίνουν οι άλλοι. Οι άνθρωποι μπορεί να μην παίρνουν τις ίδιες εικόνες, να μην δίνουν το ίδιο νόημα σε αυτές και να μην τους δημιουργούνται τα ίδια συναισθήματα. Ο καθένας έχει τα δικά του βιώματα, το δικό του τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Κάθε λέξη, κάθε εικόνα σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τον κάθε άνθρωπο. Όσο πιο σαφές είναι ένα μήνυμα, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να καταλάβει ο άλλος αυτό που εννοούμε.

«Αν μ΄ αγαπάς πραγματικά, θα πρέπει πάντα να με καταλαβαίνεις» (ακόμα κι όταν δε μιλάω)
«Με ξέρει, άρα ξέρει και τι αισθάνομαι» ή «Αν με αγαπάς αληθινά θα πρέπει να με καταλαβαίνεις» ή «Πρέπει να θέλεις /νιώθεις αυτό που θέλω/νιώθω εγώ».
Δεν υπάρχουν αυτονόητα, ούτε δεδομένα στην επικοινωνία. Ακόμη κι αν ο άλλος μας αγαπά, δεν μπορεί πάντα να καταλαβαίνει τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας- ιδιαίτερα όταν δεν τα εκφράζουμε ξεκάθαρα.

«Μιλάμε μόνο με τις λέξεις»
Με τα λόγια σου λες ένα πράγμα και με τη στάση σου ή με το σώμα σου λες κάτι άλλο. Πολλές φορές στην επικοινωνία μας είναι άλλο αυτό που θέλουμε, άλλο αυτό που εκφράζουμε κι άλλο αυτό που χρησιμοποιούμε.
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στην λεκτική και τη μη λεκτική επικοινωνία, γιατί αλλιώς ο ακροατής αντιμετωπίζει διπλά μηνύματα με αποτέλεσμα να μπερδεύεται.

«Έχουμε καλή επικοινωνία όταν συμφωνούμε, μοιάζουμε και δε συγκρουόμαστε με τον άλλο»
Μερικές φορές θεωρούμε ότι έχουμε καλή επικοινωνία, όταν σκεφτόμαστε, θέλουμε και αισθανόμαστε τα ίδια πράγματα με τον άλλο. Εκτός από το ότι είναι δύσκολο να συμφωνούμε πάντα, η ουσιαστική επικοινωνία επιτυγχάνεται όταν μπορούμε να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα του άλλου και ταυτόχρονα να εκφράζουμε με ξεκάθαρο τρόπο τις δικές μας ανάγκες.

Τι μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε να έχουμε ουσιαστική επικοινωνία μέσα στην οικογένεια;
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πότε να μιλάμε και πότε να ακούμε. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι ακούμε όταν ο άλλος έχει να μας πει κάτι σημαντικό για τον εαυτό του και μιλάμε όταν έχουμε ένα σημαντικό για εμάς θέμα.
Η ουσιαστική επικοινωνία επιτυγχάνεται όταν:
• ακούμε πραγματικά τον άλλο και προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του για να τον καταλάβουμε
• εκφράζουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά μας χωρίς θυμό ή ενοχές και
• σεβόμαστε και αποδεχόμαστε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον άλλο

Ειδικότερα, σε σχέση με τα παιδιά, οι γονείς είναι εκείνοι που θα τα βοηθήσουν να μάθουν να επικοινωνούν αποτελεσματικά, καθώς είναι πρότυπα και έμπνευση ζωής για εκείνα.

Μερικές ιδέες που μπορεί να διευκολύνουν την επικοινωνία είναι:
- Τολμήστε να μιλήσετε με τα παιδιά για τα παράπονα τους ή τις δυσκολίες τους
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να παίρνετε στα σοβαρά αυτά που απασχολούν τα παιδιά και να προσπαθείτε να τα καταλάβετε
- Αν δυσκολεύεστε να καταλάβετε αυτό που σας λέει ο άλλος, κάντε ερωτήσεις για να το διευκρινίσετε
- Μάθετε να ζητάτε την γνώμη και τις συμβουλές των παιδιών σας για θέματα που αφορούν τη ζωή της οικογένειας
- Μην φοβάστε να μιλήσετε για το πώς αισθάνεστε. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνετε και τα παιδιά σας να κάνουν το ίδιο
- Αποφύγετε να μιλήσετε κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης ή ενός καυγά. Πιθανόν να πείτε πράγματα που δεν τα εννοείτε ή να πληγώσετε και να πληγωθείτε
- Αποφύγετε να εμπλέξετε τρίτους σε ζητήματα που αφορούν δύο
- Είναι σημαντικό να είστε ειλικρινής με τα παιδιά σας, όσον αφορά τις δικές σας γνώσεις αλλά και τα δικά σας συναισθήματα. Τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από αυτά που ζουν και όχι τόσο από αυτά που ακούνε
- Προσπαθήστε να είστε ευέλικτοι με τα προβλήματα που προκύπτουν, αλλά και με το τρόπο που τα αντιμετωπίζετε
- Δείξτε πίστη και εμπιστοσύνη στα παιδιά. Όταν πιστεύουμε ότι τα παιδιά είναι ικανά, ότι αξίζουν και ότι έχουν καλές προθέσεις τότε βελτιώνουμε τη σχέση μαζί τους, αλλά και την εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους
- Βρείτε την κατάλληλη ώρα και τον κατάλληλο τόπο για να συζητήσετε
- Σεβαστείτε το γεγονός ότι το παιδί δεν θέλει να μιλήσει. Δείξτε ότι θα είσαστε στην διάθεση του όταν το θελήσει
- Μιλήστε και για όλα αυτά που σας κάνουν περήφανη-ο ή σας ευχαριστούν στη σχέση σας με τα παιδιά
- Το να ακούτε τα παιδιά σας, τα κάνει να νιώθουν ότι αυτό που έχουν να πουν έχει σημασία και ότι, αν μη τι άλλο, προσπαθείτε να κατανοήσετε την άποψή τους και να εκτιμήσετε τις δυσκολίες τους.

Επικοινωνώ δημιουργικά όταν εκτιμώ και αποδέχομαι με σεβασμό τα συναισθήματα του άλλου, χωρίς να εξετάζω αν είναι σωστά ή λάθος, και όταν εκφράζω αυτό που πιστεύω με αγάπη, στοργή, ζεστασιά, κατανόηση και σεβασμό.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Πλησιάζοντας στην Μ. Εβδομάδα...



Μεγάλη Ἐβδομάδα καὶ πὰλι! Καὶ ἡ κοινή μας μητέρα, ἡ Ἐκκλησία, ἔρχεται νὰ ζωντανέψει μπροστά μας τὰ σεπτά πάθη καὶ τὴν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλα αὐτά μέσα στὴν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, μὲ τοὺς μοναδικούς ὕμνους καὶ τὰ βιβλικά ἀναγνώσματα.

Ὁ Ναός θὰ μεταμορφωθεῖ καὶ πάλι σὲ Ἰερουσαλήμ, σὲ Ὄρος Ἐλαιῶν, σὲ Πραιτώριο, σὲ Φρικτό Γολγοθά, σὲ Πανάγιο Τάφο, ὄπου οἱ πιστοί θὰ κληθοῦμε νὰ ζήσουμε μυστικά τὰ ἱερά γεγονότα τοῦ θείου Πάθους. νά συμπορευθοῦμε καὶ νὰ συσταυρωθοῦμε μὲ τὸν Χριστό, ὤστε νὰ συναντηθοῦμε μαζί Του καὶ στὴν Ἀνάσταση, ἑορτάζοντας τὴν νέκρωση τοῦ θανάτου, τὴν καθαίρεση τοῦ Ἄδη καὶ τὴν ἀπαρχή τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ὑπενθυμίζουμε ὁρισμένα πράγματα, ποὺ ἀφοροῦν στὸν ὀρθό ἐκκλησιασμό αὐτῆς τῆς περιόδου:

Ἡ παρουσία σας μέσα στὸν Ναὸ νὰ εἶναι ἀπόλυτα διακριτική. Δὲν δικαιολογούνται ἀταξίες, συνομιλίες καὶ τὰ παρόμοιά τους. Εἶναι πολὺ χρήσιμο νὰ προμηθευτοῦμε ὅλοι, ἐάν δὲν ἔχουμε, κάποιο λειτουργικό βιβλιαράκι γιὰ νὰ παρακολουθοῦμε ἀπερίσπαστα τὰ τελούμενα στὸ Ναό, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐτοιμαζόμαστε ἀπὸ πρὶν στὸ σπίτι.

Ἡ προσκύνηση τοῦ Νυμφίου, τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τοῦ Ἐπιταφίου θὰ γίνεται πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἀκολουθία. Ἐπίσης χρειάζεται ὑπομονή, χωρίς βια-σύνη καί ἀγανάκτηση, γιά νά μήν διαταράσσεται ἡ πνευματική ἀτμόσφαιρα καί ἡ ἐσωτερική μας γαλήνη.

Γιὰ τὴν συμμετοχή μας στὴν Θεὶα Κοινωνία ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι ἡ κατάλληλη προετοιμασία (ἐξομολόγηση, προσευχή, νηστεία). Ἠλικιωμενοι, ἀσθενεῖς, παιδιά, ἀλλά καὶ ὄσοι θέλουν νὰ ἀποφύγουν τὸν μεγάλο συνωστισμό, νὰ προτιμήσουν τὶς πρώτες ἡμέρες τῆς Μ. Ἐβδομάδας.

Σχετικά μὲ τὴν λιτανεία τοῦ Ἐπιταφίου, νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ εὐλάβεια καὶ κατάνυξη, χωρίς νὰ κουβεντιάζουμε καὶ νὰ ἀστειευόμαστε. Ὅσοι κατοικοῦν στοὺς δρόμους ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει ἡ λιτανεία, εἶναι καλό νὰ φωταγωγήσουν τὰ σπίτια, νὰ ἀνάψουν τὸ θυμιατό καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τὰ αὐτοκίνητά τους, γιὰ μεγαλύτερη ἄνεση κατὰ τὴν διαδρομή. Ἐπίσης, ὄλοι μαζί νὰ ἐπιστρέψουμε καὶ πὰλι στὸ Ναό γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὶς προφητείες, τὸ εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἀπόλυση καὶ ὄχι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διαδρομῆς νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἱερή πομπή κατευθυνόμενοι στὰ σπίτια μας.

Γιὰ νὰ γευθοῦμε πραγματικά Πάσχα Κυρίου, νὰ παρακολουθήσουμε μέχρι τὸ τέλος τὴν Ἀναστάσιμη Θ. Λειτουργία, μετὰ τὴν τελετή τῆς Ἀναστάσεως, καὶ νὰ λάβουμε ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ ἱερέα τό πρῶτο κόκκινο αὐγό. Ἐπίσης, νὰ παρακολουθήσουμε καὶ τὸν ἑσπερινό τῆς ἁγάπης, τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα, κατὰ τὸν ὁποῖο διαβάζεται ἡ εὐαγγελική περικοπή σὲ πολλές γλῶσσες.

Λίγα λόγια για την κάθε μέρα της Μ. Εβδομάδας


Μεγάλη Δευτέρα: Θυμόμαστε την ιστορία του Παγκάλου Ιωσήφ, ο οποίος πουλήθηκε ως δούλος από τα αδέρφια του στην Αίγυπτο, αντιμετώπισε τον πειρασμό της γυναίκας του Πετεφρή διατηρώντας την αγνότητά του και δοξάσθηκε από το Θεό, γενόμενος άρχοντας της Αιγύπτου. Παράλληλα, θυμόμαστε την συκιά, που ενώ ήταν γεμάτη φύλλωμα και ομορφιά δεν είχε καρπούς όταν ο Χριστός πείνασε, με αποτέλεσμα με τον λόγο του Κυρίου να ξεραθεί. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στην εξωτερική ομορφιά, αλλά να βλέπουμε την εσωτερική, να έχουμε καρπούς αγάπης, αγνότητας, αγώνα, καθώς αυτά ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο και τον κόσμο.

Μεγάλη Τρίτη: Θυμόμαστε την παραβολή των ταλάντων και των δέκα παρθένων. Τάλαντα είναι τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός. Η Εκκλησία μας λέει ότι τα χαρίσματά μας δεν πρέπει να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, αλλά να τα προσφέρουμε και στους άλλους. Ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας είναι όχι «εγώ», αλλά «εμείς». Δεν αρκεί ακόμη να τηρούμε εξωτερικά τις εντολές, αν δεν έχουμε το λάδι της πίστης και της αγάπης και την ετοιμότητα να ακολουθήσουμε τον Κύριο. Γιατί αλλιώς, όπως οι πέντε μωρές παρθένες, θα μείνουμε έξω από τον νυμφώνα του Χριστού, που είναι η αιώνια Βασιλεία Του.

Μεγάλη Τετάρτη: Θυμόμαστε την πόρνη γυναίκα που άλειψε με μύρο και δάκρυα μετάνοιας τα πόδια του Χριστού και έλαβε την άφεση για τις αμαρτίες της. Παράλληλα, γίνεται λόγος για τα άλλα δάκρυα, της υποκρισίας, του Ιούδα, που ήθελε το μύρο να πουληθεί για να δοθεί δήθεν στους φτωχούς, στην ουσία όμως για να καταχραστεί τα χρήματα. Η Εκκλησία μας προτρέπει να μετανοούμε ειλικρινά και να εμπιστευόμαστε τη ζωή και τα λάθη μας στον Κύριο και όχι να υποκρινόμαστε ότι είμαστε καλοί και άγιοι. Στον Όρθρο ψάλλεται το περίφημο τροπάριο της Κασσιανής (μεγάλης υμνογράφου και Αγίας του Βυζαντίου), που αναφέρεται στην «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», που μετάνιωσε και σώθηκε.

Μεγάλη Πέμπτη: Θυμόμαστε τέσσερα γεγονότα 1. Το Νιπτήρα, όπου ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του 2. Τον Μυστικό Δείπνο, όπου ο Κύριος μας παρέδωσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το Σώμα Του και το Αίμα Του. 3. Την Προσευχή του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή, όπου φάνηκε η τέλεια υπακοή Του στο θέλημα του Θεού. 4. Την προδοσία του Ιούδα, ο οποίος παρέδωσε τον εαυτό του στον διάβολο και στο πάθος της φιλαργυρίας. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι η γνήσια στάση ζωής βρίσκεται στην ταπείνωση και την αγάπη και όχι στην εξουσία, ενώ αν θέλουμε να ζήσουμε αιώνια, χρειάζεται να συμμετέχουμε στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας όχι όπως ο Ιούδας, παραδομένοι στα πάθη, αλλά με την τήρηση των εντολών του Θεού, με μετάνοια, εξομολόγηση, αγάπη. 


Μεγάλη Παρασκευή: Θυμόμαστε τα Άχραντα Πάθη του Κυρίου μας, αυτά που υπέστη για την σωτηρία μας. Την σύλληψη, την δίκη, την καταδίκη, τα βασανιστήρια, τον εμπαιγμό και τον εξευτελισμό, το μοίρασμα των υπαρχόντων Του, την εγκατάλειψή Του  από όλους, την Σταύρωση, τις βλασφημίες, τις προκλήσεις, τον θάνατο και την Ταφή Του. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί το αποκορύφωμα της Δόξας Του, γιατί επάνω σ’ αυτόν νίκησε τον θάνατο της ανυπακοής, συγχώρεσε τους ανθρώπους που τον θανάτωσαν, υπέμεινε τα πάντα και πέθανε από αγάπη προς εμάς. Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας προσωπικά για τον καθένα μας. Είναι Αυτός ο οποίος καλεί τον καθέναν μας να μην ταυτίσει τη ζωή του με τους σταυρωτές, μ’ αυτούς που συνεχίζουν να αμαρτάνουν, αλλά με τον ληστή, να μετανιώσει για τα λάθη του, να Τον αποδεχτεί ως Σωτήρα, να σταυρώσει με τη σειρά του τις αμαρτίες του να αναστηθεί για να ζήσει αιώνια μαζί Του. Ένας όμορφος λόγος λέει: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Αυτό θέλει ο Χριστός από μας, να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία για να ζήσουμε αιώνια κοντά Του.

 Μεγάλο Σάββατο: Θυμόμαστε την Ταφή του Χριστού και την κάθοδό Του στον Άδη. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο σε έξι ημέρες, μας λέει η Παλαιά Διαθήκη. Την έβδομη ξεκουράστηκε και άφησε τον άνθρωπο πλέον διαχειριστή και συν-δημιουργό στον κόσμο. Ο άνθρωπος αμάρτησε και έφερε στον κόσμο το θάνατο. Ο Θεός στέλνει στο τέλος της έβδομης ημέρας τον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος κηρύττει μετάνοια και αγάπη στον κόσμο των ζώντων, αλλά και με το θάνατό Του, και στο βασίλειο του Άδη, στον κόσμο των κεκοιμημένων. Και θα γίνει πρωτότοκος των νεκρών. Με την Ανάστασή Του θα ξεκινήσει την καινούρια ημέρα της Δημιουργίας, την όγδοη, στην οποία ζούμε όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Ο θάνατος υπάρχει σωματικά, αλλά πλέον δεν χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό. Όποιος ζει μέσα στην Εκκλησία, χαίρεται το Φως και τη Χαρά της Ανάστασης. Κι όλα τα οφείλουμε στην αγάπη του Κυρίου μας. Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου θυμόμαστε την ιστορία του Ιωνά, ο οποίος έμεινε στην κοιλιά του κήτους τρεις ημέρες και τους τρεις Παίδες, που μπήκαν στο καμίνι και δεν έπαθαν τίποτα. Έτσι και ο Χριστός, έμεινε τρεις ημέρες στον Άδη, χωρίς να πάθει τίποτα και ανασταίνεται, παίρνοντας μαζί Του στην αναστάσιμη αιωνιότητα κάθε άνθρωπο που πιστεύει σ’ Αυτόν και όλους εμάς.

Κυριακή του Πάσχα: Το κύριο μήνυμα της Ανάστασης είναι ότι η ζωή δεν σταματά στον τάφο. Ότι ο Χριστός νίκησε τον θάνατο και όποιος από εμάς πιστεύει σ’ Αυτόν θα συνεχίσει να ζει μαζί Του, ακόμη κι αν πεθάνει. Γιατί ο θάνατος είναι αιώνιος, όταν ο άνθρωπος δεν έχει σχέση με το Θεό. Η πίστη στο Χριστό και η ζωή της Εκκλησίας θα φέρει την δική μας Ανάσταση, όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Όποιος πεθαίνει, προγεύεται αυτή τη χαρά, όντας μαζί με το Χριστό και τους Αγίους και προσδοκά την ανάσταση των νεκρών για να χαρεί ολόκληρος, σώμα και ψυχή, την αιώνια ζωή.



Καλή δύναμη σ' όλους.... Με το καλό να υποδεχτούμε την Άγια μέρα της Ανάστασης...