ΤΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ...

Η εφηβεία χαρακτηρίζεται συνήθως ως μια περίοδος «κρίσης».
Προβληματισμός ακόμα και τρόμος αναδύεται στους γονείς με την σκέψη και
μόνο ότι το παιδί τους θα μπει στη εφηβεία…..Οι δε γονείς που έχουν ήδη
παιδιά στην εφηβεία, κάνουν «συγκριτικό τεστ» με τις περίεργες
συμπεριφορές των παιδιών τους...
Και οι έφηβοι; Οι έφηβοι βιώνουν μια κατάσταση εσωτερικής αλλαγής
την οποία δεν μπορούν να διατυπώσουν με λέξεις, δυσκολεύονται να
την εκφράσουν με τους τρόπους που μέχρι πρότινως, ως παιδιά
χρησιμοποιούσαν. Ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν και τα περίεργα
βλέμματα των γύρω τους ενηλίκων που προσδοκούν «δύσκολες»
συμπεριφορές από μέρους τους.
Οι έφηβοι απορούν: "Γιατί τα ρίχνεται όλα στην εφηβεία; σιγά τι
νομίζεται ότι είναι;" Ενώ στη πραγματικότητα αναζητούν και οι ίδιοι μια
εξήγηση…
Η αλήθεια είναι ότι η εξήγηση δύσκολα μπορεί να δοθεί ακόμα και από
τους γονείς για τους οποίους η κρίση της εφηβείας συμπίπτει, τις
περισσότερες φορές, με την κρίση της μέσης ηλικίας (και αν δεν συμπίπτει,
σίγουρα την ενεργοποιεί.) Κατ΄ αυτή την έννοια υπάρχει μια
αλληλοδιαπλοκή μεταξύ εξελικτικών προβλημάτων της εφηβείας και
εξελικτικών προβλημάτων της ηλικίας των γονέων.
Ο χαρακτηρισμός «κρίση» δεν είναι αυτός που ταιριάζει τόσο στην
περίοδο της εφηβείας…Θα προτιμήσουμε τον χαρακτηρισμό της Ντολτό
«μεταλλαγή» καθώς συμβαίνει το παιδί να μεταλλάσσεται σε ενήλικα…και
όπως κάθε αλλαγή έτσι και αυτή εμπεριέχει δυσκολίες…ακόμα και
πόνο. Από την άλλη συμπαρασύρει και μια σειρά από ανατροπές στις
μέχρι τώρα ισορροπίες των σχέσεων μεταξύ γονέων -παιδιού.

                                                                       ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ.

                                                                       1. Κίνηση μεταξύ εξάρτησης και ανεξαρτησίας η 

                                                                            οποία συνδέεται με πένθος απώλειας της παιδικής 

                                                                            ηλικίας και αποιδανικοποίηση γονιών.

                                                                       2. Ανάγκη εφήβου να προσδιορίσει την 

                                                                           ταυτότητα του- δημιουργία σταθερής αίσθησης 

                                                                           εαυτού. 

Αυτονομία -Ανεξαρτησία


Από την κατάσταση εξάρτησης που χαρακτηρίζει την σχέση γονιού–
παιδιού, ο μελλοντικός ενήλικας αρχίζει τώρα να ανεξαρτητοποιείται…
Έκφραση της προσπάθειας επίτευξης αυτού του σταδίου αποτελούν οι
απορριπτικές τάσεις στις προτιμήσεις, συνήθειες και αξίες των γονιών, η
προκλητικά διαφορετική γλώσσα, ενδυμασία, απασχόληση…Ο έφηβος
δοκιμάσει την παντοδυναμία του «όχι» γίνεται ευερέθιστος,
αντιδραστικός, αμφισβητίας, πεισματάρης!
Αντίθετα με αυτό που πολλοί ενήλικοι ίσως πιστεύουν, αυτή η
συμπεριφορά δεν αναπτύσσεται στους εφήβους χωρίς κόστος:
Ανασφάλεια, αμφιβολία, αμφιθυμία..Η αποστασιοποίηση και
αμφισβήτηση των γονιών δεν φέρνει μονάχα ανεξαρτησία. Ξαφνικά
διακυβεύονται η στήριξη και η αποδοχή των γονιών που ως τώρα
διατείθονται αφειδώς.
Αντίθετα με αυτό που επίσης πολλοί έφηβοι πιστεύουν, η ίδια αυτή
συμπεριφορά έχει κόστο και για τους ενήλικες: Φόβος ότι χάνουν τον
έλεγχο, κατάρρευση της αξίας τους, εγκατάλειψη των προσδοκιών τους,
ναρκισσιστικό τραύμα για την αμφισβήτηση του ρόλου τους...
Η ανάγκη του εφήβου να προσδιορίσει την ταυτότητα του
έρχεται σε σύγκρουση με την ανάγκη του γονέα να συνεχίσει την
καθοδήγηση.


Απώλεια


Κατά την διαδικασία ανεξαρτητοποίησης του εφήβου βιώνεται ένα
αίσθημα Απώλειας από γονείς και εφήβους για κοινούς αλλά και για
διαφορετικούς λόγους.
Ο έφηβος θρηνεί την χαμένη παιδική του ηλικία… την ξενοιασιά,
την φροντίδα και ασφάλεια από τους γονείς, την ανευθυνότητα, το παιχνίδι,
την εξάρτηση. Ταυτόχρονα βιώνει και την απώλεια της απο-
ιδανικοποίησης των γονιών…οι γονείς μπαίνουν στην αμφισβήτηση αλλά
αυτό δεν είναι κάτι που βιώνεται μόνο από την θετική του άποψη.
Ο γονιός την απώλεια την βιώνει από την άποψη ότι χάνει τον
γονεϊκό του ρόλο, παύει να είναι ο παντοδύναμος στα μάτια του παιδιού,
ο ισχυρός, που έχει τον έλεγχο…και ταυτόχρονα χάνει και όλες τις
ικανοποιήσεις που αυτός ο ρόλος του προσφέρει. Από την άλλη αρχίζει να
χάνει και την επαφή με το παιδί του ….κάτι που επίσης έχει ψυχικό
κόστος.
Οι γονείς μέσα από την ενηλικίωση και το μεγάλωμα τον παιδιών τους
έρχονται σε επαφή περισσότερο και με το δικό τους μεγάλωμα και αυτό
αναδύει προσωπικά άγχη και μοναξιά.

                                                                      ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ.

                                                                      2. Σωματικές μεταβολές –ανάπτυξη 

                                                                          σεξουαλικής ωριμότητας.

                                                                      3. Μπαίνουν οι βάσεις για την ανάπτυξη 

                                                                          ετεροφυλικών σχέσεων.

Σεξουαλική ωρίμανση


Κατά την εφηβική ηλικία ολοκληρώνεται η ανάπτυξη των
πρωτογενών και δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου.
Ταυτόχρονα με τη σωματική ωρίμανση, αναδύονται η επιθετικότητα και η
σεξουαλικότητα. Το σώμα του εφήβου αλλάζει, σχηματίζει την ενήλικη
μορφή του και γίνεται ερωτικό.
Η νέα εικόνα στο σώμα του εφήβου δεν είναι ακόμα ενσωματωμένη και
σε ψυχικό επίπεδο. Οι έφηβοι δεν αναγνωρίζουν το σώματος τους και
κατά συνάπεια και τον εαυτό τους, κάτι που τους δημιουργεί διαφόρων
ειδών ανασφάλειες: "Είμαι όμορφος/η –άσχημος/η; Αρέσω; Ποιος είμαι;"
Και βέβαια υπάρχει έντονη ντροπή για όλο αυτό που τους συμβαίνει
καθώς, δεν αισθάνονται ακόμα άνετα με τον νέο τους εαυτό, μέσα στο νέο
τους σώμα.
Από την άλλη, η ραγδαία ωρίμανση των σωματικών στοιχείων, με την
ένταση των επιθετικών και σεξουαλικών ενορμήσεων, οδηγεί τον έφηβο
στην αναζήτηση εκτόνωση και ικανοποίησης εκτός οικογένειας. Αυτή η
απομάκρυνση δεν είναι καθόλου εύκολη για τον έφηβο, καθώς συνοδεύεται
από ενοχές, ανασφάλειες, αίσθηση κενού και ανεπάρκειας.
Από την πλευρά του γονιού τώρα, αυτή η ξαφνική αλλαγή και
μεταμόρφωση του παιδιού, φέρνει κατ΄αρχήν αμηχανία…ξαφνικά, το
ανήλικο χωρίς σεξουαλική ταυτότητα πλάσμα που είχε δίπλα του,
μεταμορφώνεται σε έναν ενήλικo που είναι σεξουαλικός. Συνήθως οι γονείς
έχουν την τάση να θέλουν να καταστείλουν αυτή την σεξουαλικότητα των
εφήβων, υιοθετόντας ενοχοποιητική και ενίοτε αυταρχική στάση.
Η στάση του γονέα θα εξαρτηθεί από το πώς ο ίδιος είχε διαχειριστεί και
επιλύσει τα αντίστοιχα δικά του θέματα στην εφηβεία.

                                                                  ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ

                                                                  4. Αναπτύσσεται η ικανότητα για αφαιρετική 

                                                                      σκέψη, συσχετισμούς, θεωρητικές αναζητήσεις.

                                                                  5. Αναζήτηση επαγγελματικής ενασχόλησης.

Δημιουργική Ορμή


Σε νοητικό επίπεδο, κατά την εφηβεία, αναπτύσσεται η εξελιγμένη
αφαιρετική σκέψη και η ζωηρή φαντασία, ικανότητες που καλύπτουν την
προσωπική ανάγκη των εφήβων για δημιουργία. Oι φαντασιώσεις των
εφήβων παίζουν ένα διπλό ρόλο:από την μία προσφέρουν ικανοποίηση,
ηδονή. Από την άλλη, λειτουργούν και ως ωριμοποιός παράγοντας,
μειώνοντας τον φόβο και την ανασφάλεια που γεννά η ανεξαρτητοποίηση
από τους γονείς, το άγνωστο, η αποτυχία κ.α.
Μέσα από την άνθηση νέων επιθυμιών και την προσπάθεια για ατομικά
επιτεύγματα αρχίζει ο έφηβος να εδραιώνει την αυτοπεποίθηση του.
Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η αυξημένη διερευνητική τάση, η διάθεση
για πειραματισμούς, ορμητικότητα και οράματα που στα πρώτα στάδια της
εφηβείας μπορεί να είναι ασύμβατα με την πραγματικότητα και περισσότερο
εξιδανικευμένα, αλλά σταδιακά θα γίνουν πιο συμβατά.
Σε αυτή τη δημιουργική ορμή των εφήβων, οι γονείς μπορεί να
αντιδράσουν εξιδανικεύοντας τον έφηβο και τις ικανότητες του
προβάλλοντας πάνω του τις προσωπικές τους προσδοκίες, με την
απαίτηση συνήθως, να τις πραγματοποιήσει. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις
πάλι, αυτή η δημιουργικότητα, φέρνει συναισθήματα ανασφάλειας και
φθόνου στους γονείς που βρίσκονται σε προσωπικά ευάλωτη κατάσταση
και αδυναμία, αναλογιζόμενοι ίσως τα δικά τους επιτεύγματα. Συνέπεια
αυτού, μπορεί να είναι η εκδήλωση μιας αυταρχικής ή ενοχοποιητικής
στάσης απέναντι στην διάθεση του εφήβου για έκφραση και δημιουργία.

                                                                        ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ

                                                                        6. Η ψυχική διάθεση του εφήβου 

                                                                            χαρακτηρίζεται από οξείες, σημαντικές 

                                                                            μεταβολές που συχνά προκαλούν δυσφορία.

Επιθετικότητα

Η επιθετικότητα που εκδηλώνεται στους εφήβους αποσκοπεί στην
αναζήτηση μιας ισορροπίας των αλληλοσυγκρουόμενων ενδοψυχικών
τάσεων, χρήσιμη σ΄ αυτή τη φάση για την εξέλιξης τους.
Βασικοί –γενικοί- στόχοι που επιδιώκονται διαμέσου της εκδηλούμενης
επιθετικότητας είναι:
1. Δοκιμασία δύναμης: Σχετίζεται με την τάση ανεξαρτητοποίησης από
τους γονείς και από-ιδανικοποίησης των ενηλίκων γενικότερα.
2. Αναζήτηση πειθαρχίας, ποινής, ισχυρής υποστηριχτικής φιγούρα:
Αν ο ενήλικας φανεί δυνατός στην «επίθεση», τότε ο έφηβος αισθάνεται
ασφάλεια για το κύρος και την στήριξη που μπορεί να λαμβάνει. Αν φανεί
αδύναμος, ο έφηβος βιώνει θλίψη και αποδιοργάνωση.
3. Απενοχοποίηση και άμβλυνση των αυστηρών απαγορεύσεων.
Προκαλεί με την επιθετικότητα τους ενηλίκους, ώστε να δοκιμάσει την ανοχή
τους, επιδιώκοντας την συγχώρεση (αγάπη, αποδοχή) ή την ποινή
(απενοχοποίηση).





Καταθλιπτική διάθεση

Η καταθλιπτική διάθεση αποτελεί από τα πιο χαρακτηριστικά
φαινόμενα της συχνά εναλλασσόμενης διάθεσης των εφήβων.
Η απώλεια των ως τώρα δεδομένων:σωματική κατάσταση και αίσθηση
εαυτού, σχέσεις (με γονείς και φίλους), αξίες και ιδεολογίες, συνήθειες κ.α.
Η εγκαθίδρυση των νέων «δεδομένων» περνάει μέσα από την λύπη για
την απώλεια των παλιών.
Η απομάκρυνση, η από–ιδανικοποίηση, και η ανεξαρτητοποίηση από
τους γονείς, προκύπτουν μέσα από πολύ επώδυνες συγκρούσεις στο
ψυχισμό του παιδιού, συνυπάρχουν δε και με μεγάλη αβεβαιότητα για
το κατά πόσο θα υπάρξουν άλλες πηγές συναισθηματικών παροχών.

ΤΡΙΩΔΙΟ - ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Όταν κάποιος ξεκινάει ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει. Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ΄ όλα η Μ.Σαρακοστή, είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, <<η Εορτή των Εορτών>>. Η νέα ζωή η οποία πρίν δύο χιλιάδες περίπου χρόνια <<ανέτειλε εκ του τάφου>>, προσφέρθηκε σε μας, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό. Μας δόθηκε τη μέρα που βαφτιστήκαμε.
Έτσι το Πάσχα πανηγυρίζουμε την Ανάσταση του Χριστού σαν γεγονός που έγινε και ακόμη γίνεται σε μας. Γιατί ο καθένας μας έλαβε το δώρο αυτής της νέας ζωής. Είναι ένα δώρο που ριζικά αλλάζει τη διάθεσή μας απέναντι σε κάθε κατάσταση αυτού του κόσμου, ακόμη και απέναντι στο θάνατο. Επιβεβαιώνουμε θριαμβευτικά το: <<νικήθηκε ο θάνατος>>. Φυσικά υπάρχει ακόμα ο θάνατος, είναι σίγουρος, τον αντιμετωπίζουμε, και κάποια μέρα θα έρθει και για μας. Αλλά όλη η πίστη μας είναι ότι με το δικό Του θάνατο ο Χριστός άλλαξε τη φύση ακριβώς του θανάτου. Τόν έκανε πέρασμα - <<διάβαση>>, <<Πάσχα>> - στη βασιλεία του Θεού μεταμορφώνοντας τη δραματικότερη τραγωδία σε αιώνιο θρίαμβο, σε νίκη. Με το <<Θανάτω θάνατον πατήσας>>, μας έκανε μετόχους της Ανάστασής Του.
Τέτοια είναι η πίστη της Εκκλησίας μας. Εμείς ξεχνάμε όλα αυτά γιατί είμαστε απασχολημένοι, τόσο βυθισμένοι στις καθημερινές έγνοιες μας, που ξεχνάμε ακόμα και το θάνατο και τελικά, εντελώς αιφνιδιαστικά, μέσα στις <<απολαύσεις της ζωής μας>> μας έρχεται τρομακτικός, αναπόφευκτος, παράλογος.
Πραγματικά ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ Εκείνος. Αυτή είναι η μόνη πραγματική αμαρτία, όλων των κατ' όνομα χριστιανών. Αν το αναγνωρίσουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι το Πάσχα και γατί χρειάζεται και προϋποθέτει τη Μεγάλη Σαρακοστή.
Ολόκληρη η λατρεία της Εκκλησίας μας είναι οργανωμένη γύρω από το Πάσχα, που είναι το Τέλος και που ταυτόχρονα είναι και ηΑρχή.
Γιά πολλούς από τους χριστιανούς, η Μεγάλη Σαρακοστή αποτελείται από τυπικούς κανόνες που επικρατεί το αρνητικό στοιχείο, όπως η αποχή απο ορισμένα φαγητά. Όμως σκοπός της είναι να <<μαλακώσει>> τη καρδιά μας τόσο, ώστε να μπορεί να αποκτήσει την εμπειρία της κρυμμένης <<δίψας και πείνας>> για επικοινωνία με το Θεό. Αυτή η <<ατμόσφαιρα>> της Μ.Σαρακοστής δημιουργείται βασικά με τη λατρεία, με τους ύμνους του Τριωδίου που οι ιεροί υμνογράφοι, σύνθεσαν και οργάνωσαν όλες τις ακολουθίες, με θαυμαστή κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής.
Τό ΤΡΙΩΔΙΟ είναι ένα λειτουργικό βιβλίο που περιλαμβάνει ύμνους και βιβλικά αναγνώσματα γιά την κάθε μέρα της περιόδου της Μ. Σαρακοστής, η οποία αρχίζει με την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και τελειώνει με τον Εσπερινό του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου.
Η άγνοια των ύμνων του Τριωδίου είναι η βασική αιτία που μας κάνει σιγά σιγά να παραμορφώνουμε τη κατανόηση, το σκοπό και το νόημα της Μεγάλης Σαρακοστής.
Πολύ πριν αρχίσει η Μ.Σαρακοστή, η Εκκλησία μας αναγγέλει ότι πλησιάζει και μας καλεί να μπούμε στην περίοδο της προετοιμασίας γι΄αυτήν. Γιατί; Γιατί η Εκκλησία έχει μιά βαθειά ψυχολογική γνώση της ανθρώπινης φύσης. Ξέροντας την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και την τρομακτική <<κοσμικότητα>> της ζωής μας, αναγνωρίζει την αδυναμία μας να αλλάξουμε αυτόματα, να πάμε ξαφνικά από μιά πνευματική ή διανοητική κατάσταση σε μιά άλλη. Έτσι, αρκετά πρίν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια , η Εκκλησία προκαλεί τη προσοχή μας στη σοβαρότητα της Μ.Σαρακοστής και μας καλεί να σκεφθούμε τη σημασία της.
Αυτή η προπαρασκευαστική περίοδος περιλαμβάνει τις Κυριακές: α) Του Τελώνη και του Φαρισαίου, που αναφέρεται στην Ταπείνωση. β) Του Ασώτου, που αναφέρεται στην μετάνοια. γ) ΤηςΑπόκρεω, που αναφέρεται στην Τελευταία Κρίση και στη χριστιανική αγάπη και δ) Της Τυροφάγου, ή της Συγγνώμης που θυμόμαστε της εξορία από τον Παράδεισο των Πρωτοπλάστων.

WHITNEY HOUSTON...η φωνή που μ' έκανε ν' αγαπήσω, να ονειρευτώ και να λυπηθώ...

Όπως η Amy Winehouse, όπως ο Michael Jackson, η Whitney Houston "επέλεξε" τον πλέον σοκαριστικό τρόπο να φύγει ξαφνικά από τη ζωή, αφήνοντας πραγματικά φτωχότερο τον χώρο της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως μέχρι τη στιγμή του θανάτου της, χθες το μεσημέρι, υπήρξε η πιο πολυβραβευμένη γυναίκα τραγουδίστρια όλων των εποχών, σύμφωνα με το βιβλίο του Ρεκόρ Guinness, μιας και είχε κατακτήσει 415 βραβεία μέχρι το 2010. Η Houston επίσης υπήρξε μία από τους καλλιτέχνες με τις καλύτερες πωλήσεις δίσκων, έχοντας πουλήσει πάνω από 170 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως. Επηρεασμένη από τις τραγουδίστριες της σόουλ μουσικής που είχε στην οικογένειά της, ανάμεσά τους η μητέρα της Cissy Houston, οι ξαδέλφες της Dionne Warwick και Dee Dee Warwick αλλά και η νονά της Aretha Franklin, η Whitney Houston άρχισε να τραγουδάει gospel μουσική όταν ήταν μόλις 11 χρονών. Αργότερα άρχισε να τραγουδάει μαζί με τη μητέρα της σε νυχτερινά κλαμπ στη Νέα Υόρκη και τότε ήταν που την ανακάλυψε μεγάλη δισκογραφική εταιρία. Από εκεί και πέρα, η συνέχεια με την τεράστια επιτυχία που σημείωσε, είναι λίγο ως πολύ γνωστή.

Η προσωπική της ζωή, πάντως, δεν υπήρξε το ίδιο επιτυχής. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, έγινε γνωστή η σχέση της με τον σταρ του αμερικανικού ποδοσφαίρου Randall Cunningham με τον οποίο όμως χώρισε όταν ερωτεύτηκε τον Eddie Murphy. Το 1989, ο έρωτας ξαναχτύπησε την πόρτα της όταν έδωσε το παρών στη βραδιά απονομής βραβείων Soul Train Music Awards. Ο έρωτάς της με τον Bobby Brown ήταν κεραυνοβόλος και οι δυο τους παντρεύτηκαν στις 18 Ιουλίου του 1992. Ένα χρόνο αργότερα, ήρθε στον κόσμο η κόρη τους Bobbi Kristina Houston Brown. Μέχρι τότε, η σταρ, διατηρούσε το προφίλ του 'καλού κοριτσιού' με την τέλεια εικόνα προς τα έξω. Όλα όμως αυτά ίσχυσαν μέχρι τα μέσα του '90 καθώς προς τα τέλη της συγκεκριμένης δεκαετίας η εικόνα αυτή άρχισε να ανατρέπεται πλήρως. Αργούσε επί ώρες να βρεθεί σε συνεντεύξεις που επρόκειτο να δώσει, σε διαφημιστικά ή σε φωτογραφήσεις, ενώ συχνά ακύρωνε εμφανίσεις της για συναυλίες ή σε τηλεοπτικά δίκτυα. Με όλα αυτά αλλά και με τη μεγάλη απώλεια βάρους που άρχισε να έχει, άρχισαν και οι φήμες πως η Houston είχε ριχθεί βαθιά στον μάταιο κόσμο των ναρκωτικών. Στις 11 Ιανουαρίου του 2000, οι φήμες επιβεβαιώθηκαν όταν οι άντρες ασφαλείας του αεροδρομίου της Χαβάης ανακάλυψαν ποσότητες μαριχουάνας τόσο στις αποσκευές της όσο και σε εκείνες του Bobby Brown. Οι δυο τους όμως επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο και έφυγαν πριν καν φτάσουν στο αεροδρόμιο οι Αρχές. Δεν υπήρξαν κατηγορίες, όμως οι φήμες συνέχισαν να υπάρχουν περί ναρκωτικών. Η κατρακύλα της όμως, ήταν γεγονός. Ακόμα και πολύ στενοί της συνεργάτες, της γύρισαν την πλάτη καθώς εκείνη επανειλημμένα δεν κατάφερνε να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της. Τον Αύγουστο του 2001 υπέγραψε το πιο ακριβό συμβόλαιο στην ιστορία της μουσικής βιομηχανίας με τη δισκογραφική Arista/BMG ύψους 100 εκατομμυρίων δολαρίων για έξι άλμπουμ. Λίγο καιρό μετά, έκανε εμφάνιση –μετά από πολύ καιρό- στο Michael Jackson: 30th Anniversary Special, μία εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στον αξέχαστο, πλέον Michael Jackson. Η πολύ λεπτή φιγούρα της ενίσχυσαν τις φήμες περί ναρκωτικών ουσιών και τότε εκπρόσωπός της, προκειμένου να ηρεμήσει τα πνεύματα είχε πει δημόσια: «Η Whitney διανύει μία περίοδο μεγάλου στρες με οικογενειακά προβλήματα και όταν είναι αγχωμένη δεν τρώει». Η αλήθεια είναι ότι είχαν ξεκινήσει πλέον τα προβλήματα στον γάμο της αλλά και τα προβλήματα υγείας λόγω της ακατάπαυστης χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Η Houston επιβεβαίωσε στους θαυμαστές της την τραγική εικόνα της το 2004 όταν συμμετείχε στο reality show του συζύγου της Bobby Brown. Το συγκεκριμένο reality κατέγραφε στιγμές της οικογένειας στο σπίτι και όπως ήταν φυσικό, υπήρχαν σκηνές όπου η Whitney εμφανιζόταν υπό κατάρρευση και σε πολύ άθλια κατάσταση. Τον Σεπτέμβριο του 2006 το ζευγάρι κατέθεσε αίτηση διαζυγίου το οποίο πήρε στα χέρια του τον Απρίλιο του 2007 με την τραγουδίστρια να παίρνει την επιμέλεια της κόρης τους. Απόφαση που όμως δεν άρεσε στον Brown ο οποίος ένα μήνα μετά ζήτησε μέσω της δικαστικής οδού την επιμέλεια τη μικρής, κάτι που δεν κατάφερε όμως καθώς το δικαστήριο αποφάσισε να παραχωρήσει πλήρως την επιμέλεια του παιδιού στη Houston.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σταθμός στην καριέρα της υπήρξε ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε πάρει στην ταινία "Ο Σωματοφύλακας" στο πλευρό του Kevin Costner για τον οποίο είχε ακούσει πολύ κακά σχόλια και είχε λάβει πολύ κακές κριτικές. Όμως, η ταινία έγινε τεράστια επιτυχία ενώ θεωρήθηκε το καλύτερο soundtrack όλων των εποχών όπως βέβαια και το άλμπουμ που συνόδευε την ταινία, μιας και τα τραγούδια του έγιναν παγκοσμίως γνωστά και ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να αποτελούν τις καλύτερες ερωτικές μπαλάντες.

Το Σεπτέμβριο του 2009 η Whitney Houston έδωσε την συνέντευξη της δεκαετίας, καθώς μίλησε στην Oprah Winfrey για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με τα ναρκωτικά αλλά και το τέλος του γάμου της. Σ' αυτήν, η τραγουδίστρια παραδέχτηκε την εξάρτησή της από ναρκωτικές ουσίες, κατηγορώντας τον πρώην σύζυγό της ότι την προμήθευε με κοκτέιλ μαριχουάνας και κοκαΐνης. Όπως είχε πει στη διάσημη παρουσιάστρια, μέχρι το 1996, η καθημερινότητά της είχε να κάνει μόνο με χρήση ναρκωτικών ουσιών. «Δεν ήμουν ευτυχισμένη πλέον. Έχανα τον εαυτό μου» είχε παραδεχτεί. Τελικά, τον έχασε ολοκληρωτικά ένα μεσημέρι του Φεβρουαρίου όταν βρέθηκε νεκρή στη σουίτα του ξενοδοχείου όπου έμενε. Λίγες μέρες πριν, σε δημόσια εμφάνισή της, η Whitney Houston σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση αλλά και σχεδόν καταρρέοντας μπροστά στους φωτογραφικούς φακούς, είχε επιτεθεί σε κάμερες και φωτογράφους, όπως έκανε συχνά τα τελευταία χρόνια, λόγω των ναρκωτικών ουσιών που κατανάλωνε.

Πριν από περίπου ένα μήνα επίσης, φήμες την ήθελαν να βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο και να ζητά οικονομική στήριξη από φίλους και άλλοτε στενούς συνεργάτες καθώς κινδύνευε να χάσει όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία που είχε δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν υπήρξε καμία επίσημη ανακοίνωση ή παραδοχή των παραπάνω φημών, όμως λέγεται πως είχε φτάσει σε απόγνωση το τελευταίο διάστημα. Ένα άλλο μεγάλο αγκάθι στη ζωή της τα τελευταία χρόνια, ήταν η πολύ κακή σχέση που είχε αναπτύξει με την κόρη της η οποία σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα, η μικρή ήθελε να φύγει από το σπίτι όπου ζούσε με τη μητέρα της και να ζήσει με τον πατέρα της, παρόλο που το δικαστήριο είχε δώσει την πλήρη επιμέλειά της στην Whitney.

Δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει, πως ήταν μία μοναδική φωνή, που με τα τραγούδια της μας βοήθησε να ερωτευθούμε, να ονειρευτούμε  το μέλλον μας,  και να αποβάλουμε πολλές φορές τις κακές σκέψεις από το μυαλό μας....

Δυστυχώς ήταν και η τραγουδίστρια, που μας λύπησε, αφού αυτή πρώτη εγκατέλειψε τον εαυτό της και τα όνειρά της.....

Τα χρώματα και ο ψυχικός κόσμος των παιδιών μας....

Τι δείχνουν τα χρώματα για την ψυχή του παιδιού σας;

Έτσι αν μια μανούλα θέλει να ανακαλύψει τι κρύβουν οι καρδιά και το μυαλό του παιδιού της δεν έχει παρά να παρατηρήσει τις ζωγραφιές του. Η επιλογή των χρωμάτων, το μέγεθος και η θέση των σχημάτων μέσα στο πλαίσιο, η διαχείριση του χώρου και του κενού πλαισίου και φυσικά τα πρόσωπα και τα θέματα των εικόνων είναι ίσως το πιο ασφαλές όχημα που οδηγεί στο βάθος του «είναι» κάθε παιδιού.Δε χρειάζεται το αγγελούδι σας να είναι μεγάλη καλλιτεχνική φυσιογνωμία για να μπορεί να εκφράζεται μέσα από τις ζωγραφιές του. Κάθε παιδί από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του επικοινωνεί τον εσωτερικό του κόσμου μέσα από χρώματα και σχήματα.

Σίγουρα μια ζωγραφιά από μόνη της δεν είναι ποτέ αρκετή να μας περιγράψει την ψυχοσύνθεση του παιδιού, η συστηματική ωστόσο παρατήρηση ενός συνόλου από ζωγραφιές μπορεί να προσφέρει εξαιρετικά μηνύματα τα οποία αν ενωθούν σαν πάζλ καθρεφτίζουν τον εσωτερικό του κόσμο.

Πόσο εύκολο είναι να διαβάσει κανείς μια ζωγραφιά;

Σε κάθε περίπτωση τα χρώματα που επιλέγει κάθε μικρός δημιουργός δεν είναι τυχαία. Αποτυπώνουν ξεκάθαρα την προσωπικότητα του, τη διάθεση του και την συναισθηματική του κατάσταση. Τα έντονα, φωτεινά και καθαρά χρώματα είναι δείκτες χαρούμενης διάθεσης και έντονης προσωπικότητας με τάσης εξωστρέφειας. Αντίθετα τα σκούρα και μουντά είναι δείκτες εσωστρέφειας, αρνητικών συναισθημάτων και προβληματικών καταστάσεων ειδικά όταν επιλέγονται συχνά. Πολύ βασικό είναι το αίσθημα που βγάζει η ζωγραφιά με την πρώτη ματιά, αφού δεν αποκλείεται ένα παιδί να έχει φτιάξει μια χαρούμενη ζωγραφιά με σκούρα χρώματα ή το αντίθετο.

Τι σημαίνουν τα χρώματα;

Όσο περισσότερα είναι τα χρώματα που χρησιμοποιεί ένα παιδί τόσο πιο σταθερό συναισθηματικά είναι. Το πρώτο αγαπημένο χρώμα των παιδιών είναι συνήθως το κόκκινο. Γενικά τα έντονα χρώματα δείχνουν πάθος και ένταση, ενώ η πολυχρωμία καθρεφτίζει τη χαρά και τη δημιουργικότητα.
Το αγαπημένο κόκκινο χρώμα εκφράζει δυναμισμό, έντονες συγκινήσεις και παρορμήσεις. Χωρίς να αποκλείεται η σύνδεση της επίμονης χρήσης του με κάποια νευρωτική συμπεριφορά.
Το κίτρινο εκφράζει και αυτό δυναμισμό, έντονη δράση και φιλοδοξία. Το πράσινο αν και εκφράζει μια εσωστρέφεια από μέρους του παιδιού, ταυτόχρονα δηλώνει πείσμα, επιμονή και μια τάση για διάκριση. Το πορτοκαλί συνδέεται με μια υγιή ήρεμη, ζεστή συμπεριφορά γεμάτη αρμονικά συναισθήματα. Το μπλε υποδεικνύει κατευθυνόμενη συναισθηματική συμπεριφορά και παράλληλα πολύ ανεπτυγμένο το λογικό στοιχείο. Το ροζ ως καθαρά γυναικείο χρώμα είναι το αγαπημένο των κοριτσιών. Υποδηλώνει τη γυναικεία φύση και δείχνει μια αίσθηση αρμονίας και ηρεμίας.
Το καφέ χρώμα όταν χρησιμοποιείται δείχνει ενοχή, ενώ το μαύρο συμβολίζει το φόβο, την ανησυχία, την εσωστρέφεια και την τάση του παιδιού για περιθωριοποίηση. Το γκρι είναι επίσης ένα «δύσκολο» χρώμα που χρησιμοποιείται συστηματικά από εσωστρεφή και σχετικά «δύσκολα» παιδάκια που τους αρέσει να αντιδρούν. Τέλος όταν σε μια ζωγραφιά υπερισχύει το λευκό πλαίσιο αυτό δείχνει ανασφάλεια, έλλειψη σιγουριάς και δυναμισμού. Συνήθως τα παιδάκια που για κάποιο λόγω είναι δειλά ζωγραφίζουν μικρά σχεδιάκια αφήνοντας το υπόλοιπο χαρτί λευκό, ενώ αντίστροφα τα παιδάκια με υπερβολική αυτοπεποίθηση φτιάχνουν πολύ μεγάλα σχέδια

Πότε ζητάμε τη γνώμη ενός ειδικού;

Μια ζωγραφιά δίνει μια ασφαλή εικόνα για την προσωπικότητα του παιδιού, τον ψυχικό του κόσμο αλλά και την ανάπτυξη της νοημοσύνης του. Έτσι όταν μια μαμά ανακαλύψει ότι το παιδί της ζωγραφίζει συνέχεια και για μεγάλο χρονικό διάστημα τα ίδια θέματα ή επιλέγει τα ίδια χρώματα, ειδικά σκούρα ή ζωγραφίζει «περίεργα» θέματα θα ήταν καλό να ζητήσει τη γνώμη ενός ειδικού.
Επιπλέον αν μια μανούλα δει μουτζουρωμένες ζωγραφιές, αυτό ίσως δείχνει πως ο μικρός δημιουργός της κάτι θέλει να κρύψει, ενώ αν παρατηρήσει μια έντονη τάση να σβήνει συνέχεια το σχέδιό του και να επιμένει στις λεπτομέρειες αναζητώντας την τελειότητα τότε αυτό θα μπορούσε να είναι στοιχείο ψυχαναγκαστικής προσωπικότητας.
Τέλος αν ένα παιδάκι ζωγραφίζει φτωχά σχέδια που δεν αντιστοιχούν στην ηλικίας του, ίσως είναι δείκτης για υποκείμενα προβλήματα νοημοσύνης, νοητικής ή συναισθηματικής ωριμότητας.

Επικοινωνήστε μαζί του

Πάρτε μπογές, χαρτιά και μαρκαδόρους και ζωγραφίστε μαζί με το παιδί σας. Ανταλλάξτε εικόνες, σχολιάστε και συζητείστε μαζί για αυτές τις ζωγραφιές. Ακόμα και αν σας βάψει τους τοίχους μη του βάζετε τις φωνές, θέλει απλώς να σας δείξει αυτά που δεν μπορεί λόγω ηλικίας να σας πει!

ΠΩΣ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΚΙΝΗΤΡΑ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ...

Οι τρόποι εργασίας, μάθησης, καλλιέργειας κι έκφρασης της δημιουργικότητας μαθαίνονται από την πρώτη σχολική ηλικία.
Ο μύθος της ‘τεμπελιάς’: Δεν υπάρχουν ‘τεμπέλικα’ παιδιά. Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη να εκφράσουν το δημιουργικό τους δυναμικό και να νιώσουν παραγωγικά και άξια. Η δημιουργικότητα είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου.
Όταν το αποτέλεσμα που παράγει το παιδί είναι μικρότερο των δυνατοτήτων του, τότε έχουμε υπο-επίδοση, η οποία μπορεί να συνεχιστεί και στην ενήλικη επαγγελματική του ζωή.
Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε το παιδί να ξεκινήσει τον θετικό κύκλο ‘επιτυχία-αυτοπεποίθηση-περισσότερη επιτυχία’, και να απομακρυνθεί από τον φαύλο κύκλο ‘αποτυχία-χαμηλή αυτοπεποίθηση-αποφυγή-περισσότερη αποτυχία’.
Γιατί κάποια παιδιά αρνούνται να προσπαθήσουν;

1) Θέλουν, αλλά φοβούνται μια ακόμη ματαίωση, μια ακόμη αποτυχία. Τότε είναι σημαντικό να τα ενθαρρύνουμε με έπαινο, ακόμη και στην παραμικρή προσπάθεια και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να κάνουν μικρά μικρά βήματα (babysteps), στα οποία μπορούν να πετύχουν.

2) Έχουν αρνητικούς συνειρμούς, λόγω δυσάρεστων εμπειριών με κάποιο συγκεκριμένο μάθημα ή δάσκαλο. Φροντίζουμε να δώσουμε μια νέα ευχάριστη προσέγγιση στο μάθημα, κάνοντάς το ενδιαφέρον με παραδείγματα από την καθημερινή ζωή, από εγκυκλοπαίδειες, Διαδίκτυο κλπ.

3) Έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, με ενδόμυχες πεποιθήσεις, όπως ‘Είμαι άχρηστος, δεν μου αξίζει τίποτα καλό, δεν μου αξίζει η επιτυχία’. Επαινούμε κι ενθαρρύνουμε το παιδί, όσο μπορούμε, αλλάζοντας τις πεποιθήσεις σε θετικές: ‘Μπορώ. Αξίζω. Είμαι ικανός. Έχω τον δικό μου μοναδικό συνδυασμό από ταλέντα κι ικανότητες’.

4) Ενθαρρύνουμε στα παιδιά την περιέργεια και τον αυθορμητισμό. Η αγάπη μας για το παιδί είναι άνευ όρων, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις του.
Εμείς οι ενήλικες, είμαστε το ζωντανό παράδειγμα. Όταν έχουμε αυτοπεποίθηση, όταν δεν βαριόμαστε, αλλά αγαπούμε την εργασία μας, τα παιδιά παραδειγματίζονται και μαθαίνουν να αγαπούν την εργασία επίσης.
Διδάσκουμε στο παιδί να ενισχύει τον εαυτό του πάντα, να επαινεί και να ενθαρρύνει τον εαυτό του κι όχι να συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους. Η αυτουποστήριξη είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο ζωής, που θα χρησιμεύσει στο παιδί σε όλη του τη ζωή, ακόμη κι όταν δεν είμαστε εμείς κοντά του.

Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή

Ενθαρρύνουμε το παιδί να επιλέξει το επαγγελματικό πεδίο που του αρέσει (πρώτο κριτήριο επιλογής) κι έπεται η επιλογή της ειδικότητας, ανάλογα με τη ζήτηση. Η αγορά εργασίας αλλάζει διαρκώς. Αν το παιδί επιλέξει ένα επάγγελμα που του αρέσει, που το ενδιαφέρει, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες σε αυτό το επάγγελμα, να το ‘ψάξει’, να είναι δημιουργικός, να πρωτοτυπήσει, να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό και κατά συνέπεια να αποδώσει. Όλοι οι επιτυχημένοι επαγγελματίες, όταν μιλούν για την επιλογή επαγγέλματος, συμβουλεύουν: ‘Κάντε αυτό που πραγματικά σας αρέσει’. Οι εργοδότες επίσης προτιμούν υποψηφίους που δείχνουν ενδιαφέρον και είναι ενθουσιώδεις, περισσότερο από εκείνους που έχουν προσόντα, αλλά είναι προφανές ότι βαριούνται και δυσαρεστούνται με τη συγκεκριμένη εργασία. Στην εργασία αφιερώνουμε τη μισή μας μέρα, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ας δούμε τι ενδιαφέρει ειλικρινά το παιδί, χωρίς να προβάλλουμε σε αυτό τις δικές μας προσδοκίες και χωρίς να υποτιμούμε κανένα αξιοπρεπές επάγγελμα.

Δεν γελοιοποιούμε τα όνειρα του παιδιού, ούτε το υποβιβάζουμε, λέγοντάς του ‘αυτό εσύ δεν θα μπορέσεις ποτέ να το κάνεις’. Το βοηθούμε να ερευνήσει ρεαλιστικά τις επιλογές που έχει, στον επαγγελματικό χώρο που το ενδιαφέρει.

Διδάσκουμε στο παιδί να μάθει να παίρνει ρίσκα και να κυνηγά με τρόπο μεθοδικό και δίκαιο την πραγματοποίηση των ονείρων του. Να μην αγκυλώνεται σε μία εργασία από φόβο και να μην ακινητοποιείται σε κάτι που δεν το ευχαριστεί, πιστεύοντας ότι δεν θα καταφέρει τίποτα καλύτερο.

Διδάσκουμε στο παιδί να πιστεύει ότι αξίζει. Πολύ συχνά, ο φόβος της επιτυχίας είναι μεγαλύτερος από το φόβο της αποτυχίας. Αν το παιδί νιώθει ανάξιο, θα σαμποτάρει, ως ενήλικας, τις ευκαιρίες και δυνατότητες, που του δίνονται για επιτυχία, δεν θα τις βλέπει, θα τις παρακάμπτει. Διδάσκουμε στο παιδί να μην δίνει σημασία στη φωνή του εσωτερικού κριτή, η οποία πάντα υπονομεύει τις προσπάθειές μας, με τη γνωστή κατάκριση: ‘Ποιος νομίζεις ότι είσαι;’

Διδάσκουμε στο παιδί να μη συμβιβάζει την ηθική του ακεραιότητα στην εργασία του. Οποιαδήποτε παράτυπη ή μη ηθική επαγγελματική συμπεριφορά, όσο συνήθης κι αν είναι στις μέρες μας, μειώνει την αυτοεκτίμηση του ατόμου και το αίσθημα αναξιότητας θα σαμποτάρει τις επόμενες κινήσεις του. Επίσης, η φήμη του θα ζημιωθεί και θα ζημιωθούν, άμεσα ή έμμεσα, συμπολίτες του. Κανένα βραχυπρόθεσμο όφελος δεν αξίζει τις απώλειες αυτές.

Διδάσκουμε στο παιδί να διαχειρίζεται με σταθερότητα το συναίσθημά του, να μπορεί να χτίζει μια καθημερινή ρουτίνα, με δημιουργικότητα σε ποικίλους τομείς, ώστε να νιώθει ψυχική ικανοποίηση, ανεξάρτητα από τα σκαμπανεβάσματα στην εισροή χρημάτων ή στην απασχόληση. Το παιδί μαθαίνει να βρίσκει κι άλλες δημιουργικές διεξόδους εκτός από τη δουλειά του. Μαθαίνει να χτίζει από μόνο του τα συναισθήματα ικανοποίησης, αυταξίας, ενθουσιασμού, που ελπίζει να του προσφέρει η τέλεια εργασία. Έτσι δεν θα είναι ψυχικά ευάλωτο στις περιόδους ανεργίας ή αναζήτησης εργασίας, όπου πολλοί άνθρωποι υποφέρουν, γιατί δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον εαυτό τους στον κενό χρόνο.

Διδάσκουμε στο παιδί ότι η επιτυχία είναι τρόπος ζωής και τρόπος σκέψης. Δεν συνδέεται με συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στην τράπεζα ή συγκεκριμένη καριέρα.

Διδάσκουμε στο παιδί να χρησιμοποιεί τη θετική σκέψη και την αισιοδοξία, για να δημιουργήσει τη ζωή του. Να μην χάνει την πίστη του λόγω αρνητικών γεγονότων, να βλέπει τη θετική πλευρά: ‘Όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη’. Να μην παίρνει την απόρριψη προσωπικά και να μην επιτρέπει στις δυσκολίες να το ακινητοποιούν.

Διδάσκουμε στο παιδί να δίνει τον καλύτερό του εαυτό στην εργασία του. Αυτό φαίνεται αμέσως, όπως και το αντίθετο…

Διδάσκουμε στο παιδί να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στην εσωτερική του πυξίδα, ώστε να μην το χειρίζονται άλλοι. Εκείνο, στην ενήλικη ζωή του, θα γνωρίζει τι είναι καλύτερο για τον ίδιο και δεν χρειάζεται να ειδωλοποιεί κανέναν άλλον, ούτε να δίνει τη δύναμή του σε άλλους.

Σε περιόδους ανεργίας, το άτομο μπορεί να αξιοποιήσει το χρόνο του με άλλους τρόπους, όπως εθελοντισμός, χόμπι, μάθηση δεξιοτήτων υπολογιστών, ξένων γλωσσών κλπ, ώστε να κινείται, να έρχεται σε επαφή με κόσμο, να δικτυώνεται, να μαθαίνει. Τίποτα από όσα μαθαίνει ο άνθρωπος δεν πάει χαμένο! Η διάθεσή του να απασχολείται θα το βοηθήσει να αποφύγει την κατάθλιψη. Μπορεί να δείχνει την πρόθεσή του να εργαστεί, με ενθουσιασμό, χωρίς όμως να ζητά απευθείας δουλειά από τους συνομιλητές του. Όταν προβάλλει καλή διάθεση και θετική ενέργεια, όχι μιζέρια ή φόβο, γίνεται πολύ πιο ελκυστικός για να τον συστήσουν για δουλειά.

Πρεκατέ Βικτωρία, Ψυχολόγος - εκπαιδευτικός

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ...ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ...

Αυξάνονται τα χρόνια ζωής ασθενών με καρκίνο

 Η επανάσταση για τη θεραπεία του καρκίνου συντελείται αργά αλλά σταθερά. 

Νέες μελέτες και συνδυασμοί νεότερων με παλαιότερα αντικαρκινικά φάρμακα αυξάνουν τα χρόνια ζωής σε ασθενείς με μεταστατικό κυρίως καρκίνο. Αυτή ήταν η κύρια διαπίστωση των επιστημόνων στο Ευρωπαϊκό Ογκολογικό Συνέδριο.

Η επανάσταση για τη θεραπεία του καρκίνου συντελείται αργά αλλά σταθερά, τόνισαν οι επιστήμονες στη Στοκχόλμη, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι η καλύτερη θεραπεία- προς το παρόν- για τον καρκίνο είναι οι προληπτικές εξετάσεις που φαίνεται ότι σώζουν ζωές όταν οι όγκοι εντοπιστούν σε αρχικό στάδιο.

Στόχος των ειδικών είναι να μετατρέψουν αρκετές μορφές καρκίνου σε χρόνιες, αρχίζοντας από τον καρκίνο του μαστού και του προστάτη. Η πρόοδος που έχει επιτευχθεί, κρίνεται σημαντική, αλλά όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες, αναμένουν τα επόμενα 5 χρόνια τα αποτελέσματα από τις δοκιμές δεκάδων νέων πολλά υποσχόμενων φαρμάκων. Πρόκειται για νέα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, αλλά και άλλα που βρίσκονται σε στάδιο κλινικής ανάπτυξης, και αφορούν μικρομοριακούς και βιολογικούς παράγοντες.

Αυτό που θέλουν να πετύχουν οι ογκολόγοι είναι να αυξήσουν την επιβίωση κυρίως σε ασθενείς στους οποίους ο καρκίνος κάνει μετάσταση σε άλλα όργανα του σώματος. Παρότι αυτό πριν από μια δεκαετία έμοιαζε εξαιρετικά δύσκολο, σήμερα δείχνει να είναι πραγματικότητα, καθώς οι περισσότερες νέες μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, αποδεικνύουν ότι οι συνδυασμοί φαρμάκων, αλλά και νέες ουσίες βοηθούν σημαντικά στην αύξηση της επιβίωσης ασθενών με καρκίνο.

Η πρόληψη σώζει ζωές στον καρκίνο του παχέος εντέρου

Την εκτίμηση ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι πλέον ο 2ος ή ο 3ος πιο συχνός καρκίνος στις ανεπτυγμένες χώρες, λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής, έκαναν οι επιστήμονες στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Ογκολογίας στη Στοκχόλμη.

Εκτός από την προχωρημένη ηλικία που θεωρείται ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη αυτής της μορφής καρκίνου, οι ειδικοί τόνισαν ότι το αυξημένο σωματικό βάρος, η απουσία άσκησης, οι λιπαρές τροφές και οι ελάχιστες φυτικές ίνες στο διαιτολόγιο του σύγχρονου ανθρώπου συμβάλλουν σημαντικά στην εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου.

Όσον αφορά τη δευτερογενή πρόληψη, οι επιστήμονες αναθεωρούν την άποψη για συχνές κολονοσκοπήσεις ακόμη και πριν από την ηλικία των 50 ετών. Μάλιστα, συστήνουν τώρα έναν πιο μαζικό τρόπο έλεγχου, τα τεστ κοπράνων που μπορούν να γίνονται μια φορά το χρόνο από τον ίδιο τον εξεταζόμενο στο σπίτι του. Αν αυτά είναι θετικά, μόνο τότε θα πρέπει να γίνεται κολονοσκόπηση, υποστήριξαν κάποιοι ογκολόγοι. Εξαίρεσαν, πάντως, τις περιπτώσεις ισχυρής κληρονομικής προδιάθεσης. Σ’ αυτές συστήνεται η κολονοσκόπηση πριν από τα 50 και για την ακρίβεια, όπως εξήγησε ο Έρικ βαν Κούτσεν από το αντικαρκινικό ινστιτούτο της πόλης Λουβέν στο Βέλγιο, «εάν ο πατέρας κάποιου, για παράδειγμα, εμφάνισε καρκίνο του παχέος εντέρου στα 54, ο ίδιος θα πρέπει να κάνει την πρώτη του κολονοσκόπηση 10 χρόνια νωρίτερα, δηλαδή στα 44.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική, τόνισαν οι επιστήμονες, καθώς σήμερα ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ιάσιμος σε ποσοστό 60% εάν εντοπιστεί έγκαιρα.

Για τη θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου του παχέος εντέρου, τα νέα είναι πολύ ενθαρρυντικά, καθώς μια νέα ερευνητική ουσία (παράγοντας VEGF Trap), που δοκιμάστηκε σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία, πέτυχε βελτίωση της συνολικής επιβίωσης, αλλά και της επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου στους ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου που έπαιρναν θεραπεία 2ης γραμμής.

Η μελέτη Φάσης III VELOUR που παρουσιάσθηκε στο συνέδριο, έδειξε ότι ο νέος συνδυασμός φαρμάκων βελτίωσε τη συνολική επιβίωση κατά 18,3% και το διάστημα χωρίς εξέλιξη της νόσου κατά 24,2%, συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο στους ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου.

Βάσει των αποτελεσμάτων, η παρασκευάστρια εταιρεία σχεδιάζει να υποβάλει αιτήσεις για την έγκριση άδειας κυκλοφορίας του φαρμάκου στον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) μέχρι το τέλος του 2011

Οι γυναίκες με διάγνωση καρκίνου στο μαστό μετά τα 75 κινδυνεύουν περισσότερο από τις νεότερες

Οι γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού σε προχωρημένη ηλικία διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από τη νόσο, συγκριτικά με γυναίκες που διαγνώσθηκαν σε νεώτερη ηλικία, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που ανακοινώθηκε στη Στοκχόλμη. Η μελέτη έχει ελληνική σφραγίδα και έγινε υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Χρήστου Μαρκόπουλου. Στόχος ήταν οι ερευνητές να εξετάσουν και να συγκρίνουν τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού σε γυναίκες μετά την ηλικία των 75 ετών, με αντίστοιχες γυναίκες νεαρής ηλικίας.

Οι 9.766 ασθενείς απ’ όλο τον κόσμο και την Ελλάδα κατηγοριοποιήθηκαν με βάση την ηλικία διάγνωσης σε τρείς ομάδες. Η κλινική μελέτη διήρκεσε 5 χρόνια και έδειξε ότι παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος θανάτου από άλλες αιτίες, εκτός του καρκίνου του μαστού ήταν πολύ υψηλότερος για τις ηλικιωμένες ασθενείς, με το πέρασμα των χρόνων αυξανόταν, επίσης, και ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του μαστού.

Σύμφωνα με τον κ. Μαρκόπουλο, το υψηλότερο, σε απόλυτες τιμές, ποσοστό θνησιμότητας ανάμεσα στις ηλικιωμένες γυναίκες με καρκίνο του μαστού υποδηλώνει λήψη ανεπαρκούς θεραπείας. «Tα ευρήματα δείχνουν ότι οι ηλικιωμένες ασθενείς με καρκίνο του μαστού είναι πιο πιθανό να χάσουν τη ζωή τους από αιτία διαφορετική του καρκίνου του μαστού, όπως για παράδειγμα καρδιακή προσβολή. Παρόλα αυτά, στις ασθενείς που δεν πάσχουν από άλλες καταστάσεις ή σε αυτές που έχουν επιβιώσει από άλλες καταστάσεις, οι θάνατοι από καρκίνο του μαστού είναι υψηλότεροι σε σύγκριση με νεαρότερες ασθενείς με τα ίδια χαρακτηριστικά όγκου» εξηγεί ο Έλληνας καθηγητής, σημειώνοντας: «Το γεγονός αυτό πιθανά σημαίνει ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες με καρκίνο του μαστού δεν λαμβάνουν σε επαρκή βαθμό την απαιτούμενη θεραπεία, καθώς οι γιατροί θεωρούν ότι θα χάσουν τη ζωή τους από κάποια άλλα αιτία."

Αυτή η κατάσταση αναδεικνύει μια ψευδή αντίληψη, ότι δηλαδή, το αποτέλεσμα για τις μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες με καρκίνο του μαστού είναι σχετικά καλύτερο, λέει ο Χ. Μαρκόπουλος και πιθανόν- επισημαίνει- «η εσφαλμένη αυτή εντύπωση οφείλεται στους πολύ περισσότερους θανάτους από άλλες σχετιζόμενες με την ηλικία παθήσεις».

Αύξηση της επιβίωσης ακόμα και στα δύσκολα περιστατικά καρκίνου στο μαστό

Σημαντική αύξηση στην επιβίωση και «φρένο» στην εξέλιξη του καρκίνου του μαστού σε γυναίκες προχωρημένου σταδίου, έδειξαν τα αποτελέσματα μεγάλης κλινικής μελέτης Φάσης ΙΙΙ, η οποία παρουσιάσθηκε στη Στοκχόλμη. Πρόκειται για τη μελέτη (BOLERO-2),η οποία διεξήχθη σε 189 κέντρα παγκοσμίως, όπου συμμετείχαν 724 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του μαστού σταδίου 3 και 4. Τα αποτελέσματα της δείχνουν ότι μια νέα ουσία, η «εβερολίμους» (που εγκρίθηκε πέρυσι για τον καρκίνο του νεφρού), σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία υπερδιπλασιάζει το χρόνο που δεν εξελίσσεται η νόσος, ενώ μειώνει τον κίνδυνο επιδείνωσης κατά 57% έναντι της ορμονοθεραπείας μόνο.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον κύριο ερευνητή της μελέτης, καθηγητή Χ. Μπαζέλγα, από την ιατρική σχολή του Χάρβαρντ, τόνισαν ότι είναι η πρώτη θεραπεία που δείχνει σημαντική αποτελεσματικότητα σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία, σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο του μαστού.

Η μελέτη BOLERO-2 διερεύνησε την αποτελεσματικότητα της νέας φαρμακευτικής ουσίας σε γυναίκες με ER+HER2- καρκίνο του μαστού, οι οποίες παρουσίασαν υποτροπή ή εξέλιξη της νόσου κατόπιν προηγούμενης θεραπείας με ορμονοθεραπεία.

Η νέα συνδυασμένη θεραπεία, κατόπιν αξιολόγησης από τους ερευνητές, αύξησε το χρόνο που η νόσος παραμένει «ανενεργή» στους 6-9 μήνες συγκριτικά με τους 2-8 μήνες. Η ορμονοθεραπεία παραμένει η βασική θεραπεία για τις γυναίκες με καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου, τόνισαν οι ειδικοί, αλλά εξήγησαν όμως ότι οι περισσότερες γυναίκες με μεταστατική νόσο δεν ανταποκρίνονται στην αρχική ορμονοθεραπεία, ενώ αρκετές από αυτές που αρχικά ανταποκρίνονται, στη συνέχεια αναπτύσσουν αντίσταση στο θεραπευτικό σχήμα.

Όπως έγινε γνωστό στο συνέδριο, κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται διεθνώς περίπου 220.000 νέα περιστατικά ER+HER2- καρκίνου του μαστού προχωρημένου σταδίου 5,6. Η νέα ουσία είναι υπό έρευνα και για τη θεραπεία ασθενών με HER2+ καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου7,8. Η κατάθεση του φακέλου προς έγκριση στις αρμόδιες αρχές, βάσει των συγκεκριμένων δεδομένων, αναμένεται από την παρασκευάστρια εταιρεία μέχρι το τέλος του 2011.

Στόχος να γίνει χρόνια νόσος ο καρκίνος του προστάτη

Η εντυπωσιακή πρόοδος που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση του καρκίνου στον προστάτη κάνει τους ερευνητές να πιστεύουν ότι δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που αυτή η μορφή καρκίνου θα μετατραπεί σε χρόνια. Μόνο πέρυσι, οι ογκολόγοι έβαλαν στη θεραπευτική τους φαρέτρα 4 νέα πολλά υποσχόμενα όπλα κατά του καρκίνου του προστάτη. Ένα νέο χημειοθεραπευτικό φάρμακο, το οποίο χρησιμοποιείται ήδη όταν τα παλαιότερα αποτυγχάνουν, μια ορμονοθεραπεία που έχει ως στόχο να μειώνει την έκκριση τεστοστερόνης, το θεραπευτικό εμβόλιο, αλλά και η εξέλιξη των ραδιοϊσοτόπων.

Μια από τις νέες φαρμακευτικές ουσίες, η καμπαζιταξέλη, που έλαβε έγκριση φέτος από τους οργανισμούς φαρμάκων σε Ευρώπη και Αμερική, φάνηκε ότι όταν συνδυάζεται με άλλα φάρμακα παρατείνει στατιστικώς σημαντικά τη συνολική επιβίωση ασθενών με μεταστατικό ορμονοάντοχο καρκίνο του προστάτη, στους οποίους παρατηρήθηκε εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια ή μετά την ολοκλήρωση θεραπείας Η καμπαζιταξέλη σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη/πρεδνιζολόνη μείωσε τον κίνδυνο θανάτου σχεδόν κατά το ένα τρίτο και παρέτεινε την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε σύγκριση με τη μιτοξαντρόνη, έναν δραστικό παράγοντα χημειοθεραπείας.

Όπως εξήγησε ο καθηγητής Α. Μπαλ, από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Μπρίστολ της Βρετανίας, «σε πολλούς ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, η νόσος συνεχίζει να εξελίσσεται παρά το γεγονός ότι έχουν προηγηθεί θεραπευτικοί χειρισμοί και ακολούθως χορήγηση χημειοθεραπείας. Ως μεταστατικός καρκίνος του προστάτη χαρακτηρίζεται ο καρκίνος που έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες ή άλλα σημεία του σώματος, κυρίως στα οστά. Ορμονοάντοχος καρκίνος του προστάτη χαρακτηρίζεται ο καρκίνος που συνεχίζει να εξελίσσεται παρά την καταστολή των ανδρικών ορμονών, οι οποίες τροφοδοτούν την ανάπτυξη των προστατικών καρκινικών κυττάρων».

Εκτιμάται ότι περίπου 10%-20% των ασθενών με καρκίνο του προστάτη διαγιγνώσκονται όταν η νόσος τους έχει γίνει μεταστατική.

Νέα ουσία προλαμβάνει την πνευμονική εμβολή σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία

Ελπίδες για να περιοριστεί μια πολύ συχνή επιπλοκή, η φλεβική θρομβοεμβολή που προκαλεί η χημειοθεραπεία σε αρκετούς ασθενείς με καρκίνο, δίνει μια νέα ουσία που μελετήθηκε για πρώτη φορά. Στο πλαίσιο της μελέτης SAVE-ONCO, φάνηκε ότι μια νέα ηπαρίνη εξαιρετικά χαμηλού μοριακού βάρους, η σεμουλοπαρίνη, όταν χορηγήθηκε σε ασθενείς με καρκίνο που ξεκινούν χημειοθεραπεία, μείωσε στατιστικά σημαντικά, κατά 64%, τον κίνδυνο εμφάνισης συμπτωματικής εν τω βάθει φλεβικής θρομβοεμβολής, μη θανατηφόρου πνευμονικής εμβολής ή θανάτου από φλεβική θρομβοεμβολή. Η σεμουλοπαρίνη μείωσε τον κίνδυνο αυτού του τύπου θρόμβων του αίματος, χωρίς να αυξήσει την επίπτωση αιμορραγικού επεισοδίου.

Στη διεθνή, τυχαιοποιημένη μελέτη Φάσης ΙΙΙ SAVE-ONCO εντάχθηκαν 3.212 ασθενείς που ξεκίνησαν χημειοθεραπεία για τοπικά προχωρημένους ή μεταστατικού σταδίου συμπαγείς όγκους (καρκίνο πνεύμονα, παχέος εντέρου, στομάχου, ωοθηκών, παγκρέατος ή ουροδόχου κύστης). «Για τους ασθενείς με καρκίνο που ξεκινούν χημειοθεραπεία, δεν υπάρχει σήμερα εγκεκριμένη θεραπεία για την πρωτογενή πρόληψη του κινδύνου φλεβικής θρομβοεμβολής» δήλωσε ο Giancarlo Agnelli, καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Περούντζια, στην Ιταλία και κύριος ερευνητής της μελέτης SAVE-ONCO. Ο καθηγητής συμπλήρωσε: «Η μείωση κατά 64% του κινδύνου εμφάνισης των απειλητικών για τη ζωή φλεβικών θρόμβων του αίματος, που καταδείχθηκε σε αυτή την τυχαιοποιημένη μελέτη, είναι ενθαρρυντική».

Στη φλεβική θρομβοεμβολή, η οποία εμφανίζεται σε 1 στους 10 ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεια και είναι πιο συχνή (1 στους 5) σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, του παγκρεατος και του στομάχου, συνήθως σχηματίζονται θρόμβοι αίματος στις εν τω βάθει φλέβες (θρομβοφλεβίτιδα), οι οποίοι μπορούν να μετακινηθούν και ενδεχομένως να εμποδίσουν τη ροή αίματος στα αιμοφόρα αγγεία των πνευμόνων (πνευμονική εμβολή), γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδιο θάνατο. Η επιπλοκή αυτή είναι συχνά άγνωστη, ακόμη και ανάμεσα στους ογκολόγους, τόνισαν οι επιστήμονες, οι οποίοι εξήγησαν ότι συχνά δεν έχει συμπτώματα παρότι είναι απειλητική για τη ζωή των καρκινοπαθών.

Για βοήθεια και ενημέρωση μπορείτε να επικοινωνήσετε με την μην κερδοσκοπική οργάνωση  φίλων του καρκίνου ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ..... στο νούμερο 1069 ή στην ιστοσελίδα της, www.bestrong.org.gr.

Επίσης η ανάγνωση του βιβλίου "ΑΠΟ ΕΛΕΝΑ, ΕΛΕΝΗ" της Ελένης Καλαμάρη, θα σας δείξει την ανθρώπινη δύναμη και τον τρόπο αντιμετώπισης  της ασθένειας, από μία άλλη οπτική γωνία.