Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ...(Ζητώ συγνώμη, από όποιους πιθανόν βρίσκουν αυτή την ανάρτηση αδιάφορη...Σίγουρα είναι επιλογή τους, να μην την διαβάσουν...Αν φυσικά την διαβάσουν, δεν τους επιβάλλεται να την αποδεχτούν ... Υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι που την βρίσκουν ενδιαφέρουσα... και σήμερα η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σ' αυτούς. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.)





Όταν κάποιος ξεκινάει για ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει. Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ' όλα η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, «η Εορτή Εορτών». Είναι η προετοιμασία για την «πλήρωση του Πάσχα, που είναι η πραγματική Αποκάλυψη».Για το λόγο αυτό θα πρέπει να αρχίσουμε με την προσπάθεια να καταλάβουμε αυτή τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη Σαρακοστή και το Πάσχα, γιατί αυτή αποκαλύπτει κάτι πολύ ουσιαστικό και πολύ σημαντικό για τη Χριστιανική πίστη και ζωή μας.
Άραγε είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε ότι το Πάσχα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια γιορτή, πολύ πέρα από μια ετήσια ανάμνηση ενός γεγονότος που πέρασε;Ο καθένας που, έστω και μια μόνο φορά, έζησε αυτή τη νύχτα «τη σωτήριο, τη φωταυγή και λαμπροφόρο», που γεύτηκε εκείνη τη μοναδική χαρά, το ξέρει αυτό.
Αλλά τι είναι αυτή η χαρά; Γιατί ψέλνουμε στην αναστάσιμη λειτουργία: «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια»; Με ποια έννοια «εορτάζομεν» - καθώς ισχυριζόμαστε ότι το κάνουμε «θανάτου την νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν...»;
Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις η απάντηση είναι: η νέα ζωή η οποία πριν από δυο χιλιάδες περίπου χρόνια «ανέτειλεν εκ του τάφου», προσφέρθηκε σε μας, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό. Μάς δόθηκε τη μέρα που βαπτιστήκαμε, τη μέρα δηλαδή που όπως λέει ο Απ. Παύλος: «...συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4).[...]
Μήπως όμως δε χάνουμε πολύ συχνά και δεν προδίνουμε αυτή τη «νέα ζωή» που λάβαμε σαν δώρο, και στην πραγματικότητα ζούμε σαν να μην αναστήθηκε ο Χριστός και σαν να μην έχει νόημα για μάς αυτό το μοναδικό γεγονός; Και όλα αυτά εξαιτίας της αδυναμίας μας, της ανικανότητάς μας, και ζούμε σταθερά με «πίστη ελπίδα και αγάπη» στο επίπεδο εκείνο που μάς ανέβασε ο Χριστός όταν είπε: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού». Απλούστατα εμείς ξεχνάμε όλα αυτά γιατί είμαστε τόσο απασχολημένοι, τόσο βυθισμένοι στις καθημερινές έγνοιες μας και ακριβώς επειδή ξεχνάμε, αποτυχαίνουμε. Μέσα σ' αυτή τη λησμοσύνη, την αποτυχία και την αμαρτία η ζωή μας γίνεται ξανά «παλαιά», ευτελής, σκοτεινή και τελικά χωρίς σημασία, γίνεται ένα χωρίς νόημα ταξίδι για ένα χωρίς νόημα τέρμα.Καταφέρνουμε να ξεχνάμε ακόμα και το θάνατο και τελικά, εντελώς αιφνιδιαστικά, μέσα στις «απολαύσεις της ζωής» μάς έρχεται τρομακτικός, αναπόφευκτος, παράλογος. Μπορεί κατά καιρούς να παραδεχόμαστε τις ποικίλες «αμαρτίες» μας και να τις εξομολογούμαστε, όμως εξακολουθούμε να μην αναφέρουμε τη ζωή μας σ' εκείνη τη νέα ζωή που ο Χριστός αποκάλυψε και μάς έδωσε. Πραγματικά ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ Εκείνος. Αυτή είναι η μόνη πραγματική αμαρτία, η αμαρτία όλων των αμαρτιών, η απύθμενη θλίψη και τραγωδία όλων των κατ' όνομα χριστιανών.
Αν το αναγνωρίζουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι το Πάσχα και γιατί χρειάζεται και προϋποθέτει τη Μεγάλη Σαρακοστή. Γιατί τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι η λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας και όλος ο κύκλος των ακολουθιών της υπάρχουν, πρώτα απ' όλα, για να μάς βοηθήσουν να ξαναβρούμε το όραμα και την γεύση αυτής της νέας ζωής, που τόσο εύκολα χάνουμε και προδίνουμε, και ύστερα να μπορέσουμε να μετανοήσουμε και να ξαναγυρίσουμε στην Εκκλησία. Πώς είναι δυνατόν να αγαπάμε και να επιθυμούμε κάτι που δεν το ξέρουμε; Πώς μπορούμε να βάλουμε πάνω από καθετί άλλο στη ζωή μας κάτι που ποτέ δεν έχουμε δει και δεν έχουμε χαρεί; Με άλλα λόγια: πώς μπορούμε, πώς είναι δυνατόν να αναζητήσουμε μια Βασιλεία για την οποία δεν έχουμε ιδέα; Η λατρεία της Εκκλησίας ήταν από την αρχή και είναι ακόμα και τώρα η είσοδος και η επικοινωνία μας με τη νέα ζωή της Βασιλείας. Και στο κέντρο της λειτουργικής ζωής, σαν καρδιά της και μεσουράνημά της σαν ήλιος που οι ακτίνες του διαπερνούν καθετί - είναι το Πάσχα. Το Πάσχα είναι η πόρτα, ανοιχτή κάθε χρόνο, που οδηγεί στην υπέρλαμπρη Βασιλεία του Χριστού, είναι η πρόγευση της αιώνιας χαράς που μάς περιμένει, είναι η δόξα της νίκης η οποία από τώρα, αν και αόρατη, πλημμυρίζει όλη την κτίση: «νικήθηκε ο θάνατος».
Ολόκληρη η λατρεία της Εκκλησίας είναι οργανωμένη γύρω από το Πάσχα, γι' αυτό και ο λειτουργικός χρόνος, δηλαδή η διαδοχή των εποχών και των εορτών, γίνεται ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα στο Πάσχα, που είναι το Τέλος και που ταυτόχρονα είναι η Αρχή. Είναι το τέλος όλων αυτών που αποτελούν τα «παλαιά» και η αρχή της «νέας ζωής», μια συνεχής «διάβαση» από τον «κόσμο τούτο» στην Βασιλεία που έχει αποκαλυφτεί «εν Χριστώ».
Παρ' όλα αυτά η «παλαιά» ζωή, η ζωή της αμαρτίας και της μικρότητας, δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί και ν' αλλάξει. Το Ευαγγέλιο περιμένει και ζητάει από τον άνθρωπο να κάνει μια προσπάθεια η οποία, στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα ο άνθρωπος, είναι ουσιαστικά απραγματοποίητη. Αντιμετωπίζουμε μια πρόκληση. Το όραμα, ο στόχος, ο τρόπος της νέας ζωής είναι για μάς μια πρόκληση που βρίσκεται τόσο πολύ πάνω από τις δυνατότητές μας!
Γι' αυτό, ακόμα και οι Απόστολοι, όταν άκουσαν τη διδασκαλία του Κυρίου Τον ρώτησαν απελπισμένα: «τις άρα δύναται σωθήναι;» (Ματθ. 19,26). Στ' αλήθεια δεν είναι καθόλου εύκολο ν' απαρνηθείς ένα ασήμαντο ιδανικό ζωής καμωμένο με τις καθημερινές φροντίδες, με την αναζήτηση των υλικών αγαθών, με την ασφάλεια και την απόλαυση και να δεχτείς ένα άλλο ιδανικό ζωής το οποίο βέβαια δεν στερείται καθόλου τελειότητας στο σκοπό του: «Γίνεσθε τέλειοι ως ο Πατήρ ημών εν ουρανοίς τέλειος εστίν». Αυτός ο κόσμος με όλα του τα «μέσα» μάς λέει: να είσαι χαρούμενος, μην ανησυχείς, ακολούθα τον «ευρύ» δρόμο. Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο λέει: διάλεξε το στενό δρόμο, αγωνίσου και υπόφερε, γιατί αυτός είναι ο δρόμος για τη μόνη (genuine) αληθινή ευτυχία. Και αν η Εκκλησία δεν βοηθήσει πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτή τη φοβερή εκλογή; Πώς μπορούμε να μετανοήσουμε και να ξαναγυρίσουμε στην υπέροχη υπόσχεση που μας δίνεται κάθε χρόνο το Πάσχα;Ακριβώς αυτή είναι η στιγμή που εμφανίζεται η Μεγάλη Σαρακοστή. Αυτή είναι η «χείρα βοηθείας» που απλώνει σε μάς η Εκκλησία. Είναι το σχολείο της μετάνοιας που θα μάς δώσει δύναμη να δεχτούμε το Πάσχα όχι σαν μια απλή ευκαιρία να φάμε, να πιούμε, ν' αναπαυτούμε, αλλά, βασικά, σαν το τέλος των «παλαιών» που είναι μέσα μας και σαν είσοδό μας στο «νέο».
Στην αρχαία Εκκλησία ο βασικός σκοπός της Σαρακοστής ήταν να προετοιμαστούν οι «Κατηχούμενοι», δηλαδή οι νέοι υποψήφιοι χριστιανοί, για το βάπτισμα που, εκείνο τον καιρό, γίνονταν στη διάρκεια της αναστάσιμης θείας Λειτουργίας. Αλλά ακόμα και τώρα που η Εκκλησία δεν βαφτίζει πια τους χριστιανούς σε μεγάλη ηλικία και ο θεσμός της κατήχησης δεν υπάρχει πια, το βασικό νόημα της Σαρακοστής παραμένει το ίδιο. Γιατί, αν και είμαστε βαφτισμένοι, εκείνο που συνεχώς χάνουμε και προδίνουμε είναι ακριβώς αυτό που λάβαμε στο Βάπτισμα. Έτσι το Πάσχα για μάς είναι η επιστροφή, που κάθε χρόνο κάνουμε, στο βάπτισμά μας και επομένως η Σαρακοστή είναι η προετοιμασία μας γι' αυτή την επιστροφή η αργή αλλά επίμονη προσπάθεια να πραγματοποιήσουμε τελικά τη δική μας «διάβαση», το «Πάσχα» μας στη νέα εν Χριστώ ζωή. Το ότι, καθώς θα δούμε, οι ακολουθίες στη σαρακοστιανή λατρεία διατηρούν ακόμα και σήμερα τον κατηχητικό και βαπτιστικό χαρακτήρα, δεν είναι γιατί διατηρούνται «αρχαιολογικά» απομεινάρια, αλλά είναι κάτι ζωντανό και ουσιαστικό για μας. Γι' αυτό κάθε χρόνο η Μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα είναι, μια ακόμη φορά, η ανακάλυψη και η συνειδητοποίηση του τι γίναμε με τον «δια βαπτίσματος» μας θάνατο και την ανάσταση.
Ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα! Καθώς το αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη «χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε μακριά, πολύ μακριά - τον προορισμό. Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα, που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, Φως, και τη δική μας προσπάθεια μια «πνευματική άνοιξη». Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στο ορίζοντα. «Μη καταισχύνης ημάς από της προσδοκίας ημών, Φιλάνθρωπε!»


Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

ALZHEIMER Η ΝΟΣΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ...




Τι είναι η νόσος Alzheimer;

Η νόσος Alzheimer είναι μια προοδευτική, εκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου που προκαλεί σοβαρές διαταραχές στη σκέψη και τη μνήμη. Είναι ο συχνότερος τύπος άνοιας και πήρε το όνομά της από το Γερμανό ιατρό Alois Alzheimer που ταυτοποίησε πρώτος την πάθηση το 1906. Ο Alois Alzheimer περιέγραψε την εμφάνιση «συσσωματώσεων» και «πλακών» που αργότερα διαπιστώθηκε ότι προκαλούν συσσώρευση πρωτεϊνών στον εγκέφαλο και σχετίζονται με την επιδείνωσή του.

Η νόσος Alzheimer επηρεάζει σταδιακά την κανονική λειτουργία του εγκεφάλου προκαλώντας απώλεια των νοητικών και κοινωνικών ικανοτήτων σε βαθμό που παρεμβαίνει στην καθημερινή λειτουργικότητα του ατόμου. Αυτό συμβαίνει επειδή τα νευρικά κύτταρα που βρίσκονται σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες ελέγχουν τις νοητικές ικανότητες ενός ατόμου, αρχίζουν να εκφυλίζονται και πεθαίνουν. Η αιτία δεν είναι ακόμα πλήρως γνωστή, αλλά μπορεί να οφείλεται στο σχηματισμό πλακών και συσσωματώσεων στον εγκέφαλο.

Η νόσος Alzheimer εξελίσσεται σταδιακά για διάστημα μηνών ή ετών και βαθμιαία καταστρέφει τη μνήμη, τη λογική, την κρίση, την ομιλία και τελικά την ικανότητα διεκπεραίωσης ακόμα και των πιο απλών δραστηριοτήτων. Οι ασθενείς με νόσο Alzheimer αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη σκέψη και τη συμπεριφορά σε τέτοιο βαθμό που επηρεάζουν την εργασία, τα χόμπι ή την κοινωνική ζωή τους. Αν και η νόσος Alzheimer είναι ανίατη, υπάρχουν θεραπείες που επιβραδύνουν προσωρινά την εξέλιξη των συμπτωμάτων.

Τι προκαλεί τη νόσο Alzheimer;
Οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει ακόμα πλήρως τι προκαλεί τη νόσο Alzheimer, ωστόσο είναι σαφές ότι εμφανίζεται εξαιτίας μιας περίπλοκης ακολουθίας συμβαμάτων που λαμβάνουν χώρα στον εγκέφαλο για μεγάλη χρονική περίοδο. Στις πιθανές αιτίες συγκαταλέγονται γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες, καθώς και παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής. Επειδή η γενετική δομή και ο τρόπος ζωής κάθε ατόμου διαφέρουν, η σπουδαιότητα του ρόλου αυτών των παραγόντων στην πρόληψη ή την επιβράδυνση της νόσου Alzheimer διαφέρει από άτομο σε άτομο.

Η γενετική διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε ορισμένα άτομα με νόσο Alzheimer. Ένας σπάνιος τύπος της νόσου Alzheimer, η νόσος Alzheimer πρώιμης έναρξης, επηρεάζει άτομα ηλικίας 30 έως 60 ετών. Ορισμένα περιστατικά της νόσου Alzheimer πρώιμης έναρξης, που εμπίπτουν στην επονομαζόμενη οικογενή νόσο Alzheimer, είναι κληρονομικά. Η οικογενής νόσος Alzheimer προκαλείται από μεταλλάξεις (μόνιμες αλλαγές) σε τρία γονίδια. Οι απόγονοι στην ίδια γενιά έχουν πιθανότητες 50-50 να εμφανίσουν οικογενή νόσο Alzheimer αν έπασχε ένας από τους γονείς τους.

Τα περισσότερα περιστατικά νόσου Alzheimer αφορούν τον τύπο όψιμης έναρξης που εμφανίζεται μετά την ηλικία των 60 ετών. Αν και δεν έχει ταυτοποιηθεί συγκεκριμένο γονίδιο υπαίτιο για το συγκεκριμένο τύπο της νόσου, φαίνεται ότι γενετικοί παράγοντες αυξάνουν τον εξατομικευμένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Ο αυξημένος κίνδυνος σχετίζεται με το γονίδιο της απολιποπρωτεϊνης E (ApoE). Το γονίδιο ApoE παρουσιάζεται σε διάφορες μορφές. Μία από αυτές, η ApoE ε4, εμφανίζεται περίπου στο 40% των ατόμων που αναπτύσσουν νόσο Alzheimer όψιμης έναρξης. Ωστόσο, τουλάχιστον το ένα τρίτο των ατόμων με νόσο Alzheimer δεν διαθέτει αυτή τη μορφή του γονιδίου.

Μπορεί να υπάρχουν επίσης τέσσερα έως επτά άλλα γονίδια που συνιστούν παράγοντα κινδύνου για νόσο Alzheimer. Ένα από αυτά, το SORL1, ανακαλύφθηκε το 2007. Μελέτες γενετικής έρευνας μεγάλης κλίμακας αναζητούν άλλα γονίδια που συνιστούν παράγοντα κινδύνου.

Από την έρευνα προκύπτει ότι ορισμένοι παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, όπως η διατροφή, η σωματική άσκηση, οι κοινωνικές υποχρεώσεις και οι δραστηριότητες πνευματικής διέγερσης, μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου για γνωστική έκπτωση και ανάπτυξη της νόσου Alzheimer. Οι επιστήμονες διερευνούν το ενδεχόμενο ύπαρξης συσχετισμού μεταξύ της γνωστικής έκπτωσης και της καρδιακής νόσου, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, του διαβήτη και της παχυσαρκίας. Η κατανόηση αυτών των σχέσεων και η δοκιμή τους σε κλινικές μελέτες θα μας βοηθήσει να διαπιστώσουμε αν η μείωση των παραγόντων κινδύνου για αυτές τις νόσους μπορεί επίσης να βοηθήσει στη νόσο Alzheimer.



Ποια είναι η επιδημιολογία της νόσου Alzheimer;
Στην Ευρώπη εκτιμάται ότι ένα στα 20 άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών πάσχει από τη νόσο Alzheimer, αριθμός που προβλέπεται να διπλασιαστεί στη Δυτική Ευρώπη και να τριπλασιαστεί στην Ανατολική Ευρώπη έως το 2040. Ωστόσο, πρόσφατη έκθεση εκτιμά ότι από τους ασθενείς με άνοια, μόνο το ένα τρίτο έως και το ένα δεύτερο διαγιγνώσκεται επίσημα.


Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου Alzheimer;
Αν και τα συμπτώματα της νόσου Alzheimer μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά, το πρώτο πρόβλημα που παρατηρείται σε πολλούς ασθενείς είναι παροδική απώλεια μνήμης, αρκετά σοβαρή ώστε να επηρεάζει τη λειτουργική ικανότητα στο σπίτι ή στην εργασία, ή την ενασχόληση με διάφορα χόμπι. Άλλα συμπτώματα είναι η σύγχυση, ο αποπροσανατολισμός σε γνώριμα μέρη, η τοποθέτηση αντικειμένων σε λάθος μέρος και τα προβλήματα με την ομιλία. Η ακόλουθη λίστα περιγράφει ορισμένα από τα συνηθέστερα σημεία και συμπτώματα της νόσου Alzheimer:

Το κείμενο βασίζεται σε πληροφορίες από το Ιατρικό Κέντρο Σαν Φρανσίσκο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια
  • Αφαιρετική σκέψη – Η συμπλήρωση του καρνέ επιταγών μπορεί να είναι δύσκολη όταν πρέπει να συμπληρωθεί κάτι πιο περίπλοκο απ' ό,τι συνήθως. Ωστόσο, ένα άτομο με νόσο Alzheimer μπορεί να ξεχάσει τι είναι οι αριθμοί και τι χρειάζεται να κάνει με αυτούς. 
  • Αποπροσανατολισμός – Είναι φυσιολογικό να ξεχνάμε την τρέχουσα ημέρα της εβδομάδας ή το πού πηγαίνουμε, αλλά τα άτομα με νόσο Alzheimer μπορεί να χαθούν στο δρόμο του σπιτιού τους, να ξεχάσουν πού βρίσκονται και πώς βρέθηκαν εκεί όπου βρίσκονται και να μην ξέρουν πώς να επιστρέψουν στο σπίτι. 
  • Πρωτοβουλία – Συχνά μας κουράζουν οι οικιακές εργασίες, οι επαγγελματικές δραστηριότητες ή οι κοινωνικές υποχρεώσεις. Ωστόσο, ένα άτομο με νόσο Alzheimer μπορεί να γίνει υπερβολικά παθητικό, να κάθεται μπροστά στην τηλεόραση για ώρες, να κοιμάται περισσότερο από το συνηθισμένο ή να μην εκτελεί τις συνήθεις δραστηριότητες. 
  • Κρίση – Κανένας δεν είναι πάντα τέλειος στην κρίση του, αλλά τα άτομα με νόσο Αlzheimer μπορεί να ντύνονται χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τον καιρό, όπως, για παράδειγμα, να φοράνε πολλά ρούχα σε μια ζεστή ημέρα. Τα άτομα με άνοια δεν καταφέρνουν να διαχειριστούν λογικά τα χρήματά τους, δαπανώντας μεγάλα ποσά σε τηλεπωλήσεις, επισκευές ή αγορά προϊόντων που δεν χρειάζονται. 
  • Ομιλία – Όλοι μας δυσκολευόμαστε μερικές φορές να βρούμε την κατάλληλη λέξη, αλλά τα άτομα με νόσο Alzheimer συχνά ξεχνούν απλές λέξεις ή τις υποκαθιστούν με ασυνήθιστες διατυπώσεις κάνοντας το γραπτό ή προφορικό λόγο δυσνόητο. Για παράδειγμα, αν κάποιο άτομο με νόσο Alzheimer δεν μπορεί να βρει την οδοντόβουρτσά του, μπορεί να ζητήσει «εκείνο το πράγμα για το στόμα». 
  • Τοποθέτηση αντικειμένων σε λάθος μέρος – Σε όλους μας έχει τύχει να βάλουμε το πορτοφόλι ή το κλειδί μας σε λάθος μέρος. Ένα άτομο με νόσο Alzheimer βάζει τα πράγματα σε ασυνήθιστα μέρη: το σίδερο στο ψυγείο ή το ρολόι στη ζαχαριέρα. 
  • Αλλαγές στη διάθεση – Όλοι μας έχουμε υπάρξει λυπημένοι ή κακοδιάθετοι κατά καιρούς. Ωστόσο, ένα άτομο με νόσο Alzheimer παρουσιάζει απότομες εναλλαγές στη διάθεση (μπορεί να είναι ήρεμος και απότομα να ξεσπάσει σε κλάματα ή να θυμώσει) άνευ λόγου και αιτίας. 
  • Προσωπικότητα – Η προσωπικότητα συνήθως μεταβάλλεται σε κάποιο βαθμό με την ηλικία, αλλά η προσωπικότητα ενός ατόμου με νόσο Alzheimer μπορεί να μεταβληθεί σημαντικά και το άτομο να γίνει εξαιρετικά συγχυσμένο, καχύποπτο, φοβισμένο ή να εξαρτάται υπερβολικά από κάποιο συγγενικό πρόσωπο. 


Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου Alzheimer;
Η διάγνωση της νόσου Alzheimer είναι συχνά δύσκολη, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα στάδια, ωστόσο είναι σημαντική για τη διάκριση της νόσου Alzheimer από άλλες μορφές άνοιας και τον αποκλεισμό διαφόρων αιτιών των συμπτωμάτων που απαιτούν ειδική θεραπεία. Δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη εξέταση που να καθορίζει αν κάποιος όντως πάσχει από τη νόσο. Ωστόσο, οι ιατροί μπορούν να προσδιορίσουν με αρκετή ακρίβεια αν κάποιος πάσχει από τη νόσο Alzheimer διενεργώντας μια σειρά ανιχνευτικών εξετάσεων για να αποκλείσουν άλλες παθήσεις. Επίσης, εξετάζουν προσεκτικά την ψυχική και νοητική κατάσταση του ατόμου. Οι κύριες εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της νόσου Alzheimer εξετάζουν τη μνήμη, την ομιλία, τις αντιληπτικές δεξιότητες, την προσοχή, τον προσανατολισμό, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και τις λειτουργικές ικανότητες. Ένας επαγγελματίας υγείας μπορεί να διαγνώσει την αιτία αυτών των προβλημάτων και οι ειδικοί εκτιμούν ότι ένας ειδικευμένος ιατρός μπορεί να διαγνώσει τη νόσο Alzheimer με ακρίβεια μεγαλύτερη από 90%.

Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι καθοριστικά, οι ιατροί μπορεί να ζητήσουν περαιτέρω εξετάσεις, όπως αξονικές τομογραφίες εγκεφάλου, προκειμένου να εντοπίσουν περιοχές του εγκεφάλου που έχουν υποστεί βλάβη. Τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων μπορούν να παράσχουν περαιτέρω στοιχεία που υποστηρίζουν τη διάγνωση.


Πώς θεραπεύεται η νόσος Alzheimer;
Προς το παρόν δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία ή πρόληψη για τη νόσο Alzheimer, ωστόσο διατίθενται διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Ο ιατρός πρέπει να εκτιμά ποια είναι η καταλληλότερη θεραπεία για κάθε άτομο και να παρακολουθεί τον ασθενή προσεκτικά, ώστε να αξιολογεί αν η θεραπεία πρέπει να τροποποιηθεί καθώς τα συμπτώματα της νόσου εξελίσσονται. Ο ιατρός προτείνει επίσης αλλαγές στον τρόπο ζωής με σκοπό τη διαχείριση της νόσου.

Είναι σημαντικό, η διάγνωση να γίνεται όσο το δυνατόν νωρίτερα. Η έγκαιρη διάγνωση, η έναρξη της θεραπείας και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής από τα πρώιμα στάδια της νόσου θα βοηθήσουν τους ασθενείς να προετοιμαστούν για το μέλλον αναλαμβάνοντας τη διαχείριση της νόσου από νωρίς.

    Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

    Είμαι Έλληνας και νιώθω περήφανος γι αυτό


    Είμαι Έλληνας και νιώθω περήφανος γι αυτό



    Οι προδότες ας φύγουν. Υπάρχουν άξιοι και ηθικοί για να πάρουν τη θέση τουςΑκούω πάρα πολλά το τελευταίο διάστημα και άσχετα αν διαφωνώ ή συμφωνώ με όλους όσους λένε ή γράφουν, πρέπει να δηλώσω πως είμαι συνοδοιπόρος τους στον δρόμο της δημοκρατίας και της ελεύθερης σκέψης και διατύπωσής της.

    Όμως, δεν μπορώ να μείνω απαθής σε όλα και σε όλους αυτούς που με κάνουν να αγανακτώ, σε όλα σε ετούτο τον περήφανο και μαρτυρικό τόπο διαδραματίζονται.

    Είμαι Έλληνας και νιώθω περήφανος γι αυτό και θα παραμείνω Έλληνας ό,τι και αν γίνει ό,τι και αν κάνουν.
    • Δεν σκοπεύω να ανταλλάξω τις αξίες και τα ιδανικά που οι πρόγονοί μου μετέφεραν στις πλάτες μου, όσα χρήματα και όσες πιέσεις κι αν δεχθώ.
    • Δεν σκοπεύω να ξεχάσω την ιστορία μου και να γίνω δούλος αυτών που τόσο υπεροπτικά νομίζουν πως μπορούν να εξαφανίσουν έναν λαό, παραχαράσσοντας την ιστορία του και διαβρώνοντας καθημερινά τις ηθικές του αξίες.
    • Δεν έχω καμία διάθεση να παρακολουθήσω τις «υποχωρήσεις» (για να μην γίνω σκληρότερος στον χαρακτηρισμό) κάποιων, σε βάρος της πατρίδας μου.
    • Δεν μπορώ να διανοηθώ καν πως θα υποχωρήσω σε όλα όσα με κάνουν να νιώθω περήφανος, να νιώθω πως είμαι Έλληνας.
    • Δεν αντέχω στο να έχω γύρω μου «μάγκες» που απειλούν να πάρουν το σπίτι μου, την ελευθερία μου, τα ιδανικά μου, την ψυχή μου ολόκληρη.
    • Δεν μπορώ να δεχθώ πως με ξεπουλάνε. Και το κάνουν απλά για να συνεχίσουν να με «διαφεντεύουν».
    • Δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου ανθρώπους να σκύβουν το κεφάλι
    • Δεν μπορώ να είμαι όμηρος υπανθρώπων, που καθημερινά αλλάζουν θέσεις και απόψεις επειδή, απλά, έτσι τους βολεύει

    Γι αυτούς τους λόγους θα με έχουν απέναντί τους οι σύγχρονοι «εφιάλτες».
    Επειδή δεν είναι Έλληνες παρά μόνο στα χαρτιά και όχι στην ψυχή.
    Επειδή δεν τιμούν όσα τους προσφέρθηκαν. Και τους προσφέρθηκαν πολλά και «βαριά». Αν δεν μπορούν, αν δεν αντέχουν, ας φύγουν, ας αλλάξουν πατρίδα, ας αλλάξουν την δική τους ιστορία, ας παραδώσουν όλα όσα επιθυμούν σε αυτούς που τα διεκδικούν. Όχι όμως την δική μου πατρίδα, όχι τις δικές μου αξίες, όχι τα δικά μου όνειρα. Η χώρα της δημοκρατίας και της ελευθερίας δεν δίδεται σε κανέναν, επειδή απλά κανείς δεν είναι κάτοχός της.
    Επειδή δεν έχουμε τα ίδια όνειρα για το αύριοΑυτοί οι «παλιάτσοι» ας φύγουν από την σκηνή. Δεν μας διασκεδάζουν. Και μιλάω για όλους τους. Η ανικανότητά τους και η ανευθυνότητά τους είναι πια σε επικίνδυνο βαθμό για όλους μας. Ας φύγουν… δεν θα λείψουν σε κανέναν Έλληνα



    Είναι ένα κείμενο που βρήκα στο Greece Blognews... από έναν "ΕΛΛΗΝΑ" και πιστεύω πως πρέπει να το διαβάσει, όποιος νοιώθει πραγματικά Έλληνας...

    Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

    10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΓΙΑ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ







    Τροφές για αποτοξίνωση: οι 10 καλύτερες

    Να είστε σίγουρες ότι δεν θα πεινάσετε καθόλου με αυτόν τον οδηγό για τις τροφές που θα σας κάνουν να μοιάζετε αναζωογονημένες και λαμπερές.

    Το να απαλλάξετε το σώμα σας από τις τοξίνες δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιβιώσετε μόνο με φρούτα και να μην μπορείτε να ξεκολλήσετε από την τουαλέτα.


    Υπάρχουν πολλές τροφές εκεί έξω που όχι μόνο είναι νόστιμες, αλλά βοηθούν και τον οργανισμό σας να αποβάλλει τις τοξίνες.



    Κάρδαμο


    Γεμάτο από βιταμίνη C, γνωστή για την αποτοξινωτική της δράση, το κάρδαμο είναι το όνειρο της αποτοξίνωσης.
    Το κάρδαμο μοιάζει με γροθιά κατά των τοξινών καθώς ενεργοποιεί ένζυμα στο συκώτι που καθαρίζουν μέσω της ουροδόχου κύστεως τον οργανισμό.
    Χρησιμοποιήστε το: η σούπα από κάρδαμο είναι ένα πεντανόστιμο κολατσιό - απλά προσθέστε κρεμμύδι, σκόρδο. Ακόμα πιο απλά, μπορείτε να βάλετε λίγο στο σάντουιτς σας και είναι αρκετό για να κάνει τα μαγικά του.

    Λεμόνι


    Τα λεμόνια πρωταγωνιστούν στις λίστες αποτοξίνωσης για έναν πολύ καλό λόγο. Λειτουργούν εξουδετερώνοντας τις τοξίνες που υπάρχουν στο συκώτι και τη χοληδόχο κύστη και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό ο ρόλος τους: η βιταμίνη C που περιέχουν στηρίζει το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά στην εκκαθάριση των συσσωρευμένων τοξινών.
    Χρημοποιήστε τα: μια φέτα λεμονιού μέσα σε ζεστό νερό βοηθά στην απαλλαγή των τοξινών ειδικά όταν το σώμα μας το χρειάζεται. Το λεμόνι επίσης είναι ένα πολύ καλό υποκατάστατο για το αλάτι όταν το στίψουμε σε φαγητά με κάρυ και στις σαλάτες.

    Σκόρδο


    Το σκόρδο διώχνει τις τοξίνες ακριβώς όπως και τους βρυκόλακες. Αυτός ο μικρός αλλά παντοδύναμος βολβός, ενισχύει τη φαγοκυττάρωση, μια διαδικασία του οργανισμού που καταστρέφει τα ξένα κύτταρα.
    Οι ενώσεις του θείου, που δίνουν στο σκόρδο τη χαρακτηριστική του μυρωδιά, διεγείρουν την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων τα οποία απομακρύνουν οποιαδήποτε ανεπιθύμητα ξένα σώματα στην κυκλοφορία του αίματος.
    Χρησιμοποιήστε το: το σκόρδο προσθέτει γεύση και ένταση σε οποιοδήποτε πιάτο. Σας προτείνουμε να το ψήσετε ολόκληρο μαζί με τα λαχανικά σας και να το προσθέσετε στη σάλτσα ντομάτας που θα φτιάξετε για τα ζυμαρικά σας.

    Κουρκούμη

    Μέλος της οικογένειας των τζίντζερ, αυτό το μπαχαρικό χρησιμοποιείται κατεξοχήν σε ασιατικά πιάτα, όπου οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι γνωστές από πολύ παλιά.
    Αυτό το απαλό και πολύ δυνατό καρύκευμα παρέχει ισχυρή δράση κατά των τοξινών καθώς αυξάνει τα αντιφλεγμονώδη ένζυμα στο συκώτι - εξαιρετικό ειδικά αν το προηγούμενο βράδυ έχετε πιεί λιγάκι παραπάνω.
    Χρησιμοποιήστε το: προσθέστε μια κουταλιά του γλυκού στα κάρυ πιάτα σας ή το ρύζι για να προσθέσετε γεύση, χρώμα και να απαλλαγείτε από τις τοξίνες.

    Τζίντζερ


    Το τζίντζερ όχι μόνο μπορεί να γιατρέψει το σώμα από ένα γερό μεθύσι, μπορεί να σας προστατεύσει και για μελλοντικές αντίστοιχες καταστάσεις που θα έχετε "ξεφύγει" από το πρόγραμμά σας.
    Το τζίντζερ σας βοηθά να χτίσετε ισχυρά αντιοξειδωτικά στο αίμα και το συκώτι και να βοηθήσουν τον οργανισμό να καταπολεμήσει μελλοντικές εισβολές ξένων σωμάτων, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τις ελεύθερες ρίζες που ελοχεύουν στον οργανισμό μας.
    Χρησιμοποιήστε το: μερικές φετόύλες σε ζεστό νερό κάνουν ένα πεντανόστιμο, θεραπευτικό τσάι. Προσθέτοντας τριμμένο ή ψιλοκομμένο τζίντζερ στο φαγητό, δίνετε μια πιο καυτερή αλλά πολύ αρωματική νότα ειδικά όταν το φαγητό σας έχει ινδικές ή τάι επιρροές.

    Μαϊντανός


    Αυτό το "μετριόφρον" χορταρικό είναι ένα πανίσχυρο διουρητικό και βοηθά πολύ τη λειτουργία των νεφρών, ένα από τα πιο ενεργά όργανα του σώματός μας ως προς την αποβολή τοξινών.
    Χρησιμοποιήστε το: ο μαϊντανός λειτουργεί πολύ καλά σε σάλτσες ντομάτας και σούπες, καθώς και στις σαλάτες. Συνδυάζεται πολύ καλά με άλλα λαχανικά και αν το αναμείξετε με σκόρδο και λεμόνι, μπορείτε να το προσθέσετε στο κοτόπουλο, το αρνί ή το μοσχάρι.

    Αγκινάρες


    Η ιδιότητα της αγκινάρας να θεραπεύει ένα συκώτι που υπερλειτουργεί είναι κάτι πολύ γνωστό στις Μεσογειακές χώρες, όπου χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό ως καθαρτικό για το αίμα. Οι αγκινάρες λειτουργούν με δύο τρόπους: ως ακόμη ένα διουρητικό, αλλά περιέχουν και κάποια συστατικά που διεγείρουν το λίπος στο συκώτι, το οποίο λειτουργεί σαν το "λάδι" στη "μηχανή" του.
    Χρησιμοποιήστε τις: οι αγκινάρες κάνουν πεντανόστιμες σαλάτες με λίγο στιμμένο λεμόνι (διπλή αντιοξειδωτική δράση!) ή μπορείτε να τις προσθέσετε σε μακαρονάδες με λίγη κρέμα γάλατος με χαμηλά λιπαρά.

    Λάχανο

    Μπορεί να στραβομουτσουνιάζετε με αυτό το συγκεκριμένο λαχανικό, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι το λάχανο ενεργοποιεί δύο αντιοξειδωτικά ένζυμα στο συκώτι μας. Τα καλά νέα είναι ότι δε χρειάζεται να βασανίζεστε με τη δίαιτα της σούπας από λάχανο για να ωφεληθείτε από το τις ευεργετικές του ιδιότητες.
    Χρησιμοποιείστε το: σωτάρετε με λίγο βούτυρο και σκόρδο και σερβίρετε σαν συνοδευτικό. Το κόκκινο λάχανο μπορεί να σωταριστεί υπέροχα με μήλο, κρεμμύδι, λίγο ξύδι μπαλσάμικο και χυμό πορτοκάλι.

    Ανανάς

    Η αποτοξίνωση είναι απλή υπόθεση αν τρώτε τακτικά φρέσκο ανανά. Δεν έχει απλά θεϊκή γεύση, αυτό το τροπικό φρούτο περιέχει βρομελίνη, ένα ένζυμο που σκοτώνει τις τοξίνες στο οργανισμό.
    Χρησιμοποιήστε τον: μπορείτε να φτιάξετε ένα επιδόρπιο που θα ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό γλυκατζή αλλά μπορεί να συνδυαστεί με μεγάλη επιτυχία σε σαλάτες μαζί με καρότα, παπάγια και μαρούλι.

    Σουσάμι


    Αυτά τα μικρά μαγικά αντιοξειδωτικά χρυσαφένια σποράκια προστατεύουν το συκώτι σας από τις αρνητικές επιδράσεις του αλκοόλ και άλλων τοξινών.
    Το μυστικό τους βρίσκεται στα αμινοξέα που ονομάζονται μεθειονίνη και τρυπτοφάνη που ενθαρρύνουν το συκώτι και τα νεφρά να λειτουργούν σε πολύ καλά επίπεδα εξασφαλίζοντας έτσι την γρήγορη και άμεση απομάκρυνση των τοξινών από τον οργανισμό μας.
    Χρησιμοποιήστε το: το σουσάμι μπορείτε να το προσθέτετε στις σαλάτες για να τις κάνετε πιο τραγανές και γευστικές. Επίσης το ταχίνι, που είναι το βασικό συστατικό του χούμους μαζί με το σκόρδο και το λεμόνι, αν συνδυαστεί με ρεβύθια, είναι το πιο αντιοξειδωτικό φαγητό που υπάρχει!


    Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

    ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ DNA......



    10 κεράκια για το ανθρώπινο γονιδίωμα
    Με τυμπανοκρουσίες πριν από δέκα χρόνια ανακοινώθηκε η αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου DΝΑ. Τι μας προσέφερε; Οι καρποί της είναι πολλοί, αλλά σιωπηλοί.
    Η αξιοποίησή της για την αντιμετώπιση ασθενειών μόλις τώρα αρχίζεi.


    Νομίζαμε ότι ο αριθμός των γονιδίων μας ήταν της τάξεως των 100.000 (γινόταν λόγος και για 120.000). Μάθαμε ότι δεν ξεπερνούν τις 21.000. Νομίζαμε ότι η μερίδα του λέοντος του DΝΑ κωδικοποιούσε τη σύνθεση πρωτεϊνών και αποκαλούσαμε το υπόλοιπο «σκουπίδι» (junk DΝΑ). Μάθαμε ότι μόνο ένα μικρό μέρος του DΝΑ χρησιμοποιείται για τη σύνθεση των πρωτεϊνών και πως το υπόλοιπο δεν είναι καθόλου μα καθόλου σκουπίδι. Νομίζαμε ότι το RΝΑ είχε περιορισμένο βοηθητικό ρόλο. Μάθαμε όμως ότι πρωταγωνιστεί σε πολλές κυτταρικές διαδικασίες. Πότε έγιναν όλα αυτά και τι σημαίνουν οι νέες γνώσεις; Εγιναν στη διάρκεια των δέκα χρόνων που πέρασαν από την αποκωδικοποίηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος και αλλάζουν τη βιολογία και την ιατρική εκ βάθρων.

    Ναι, πέρασαν κιόλας 10 χρόνια! Ηταν 15 Φεβρουαρίου του 2001 όταν η επιστημονική επιθεώρηση «Νature»φιλοξένησε το σχετικό άρθρο με τίτλο «Ιnitial sequencing and analysis of the human genome» (Πρωταρχική αποκωδικοποίηση και ανάλυση του ανθρωπίνου γονιδιώματος) και οι προσδοκίες ήταν εξαιρετικά υψηλές. Είχε βέβαια προηγηθεί, τον Ιούνιο του 2000, και εκείνη η διθυραμβική εμφάνιση του τότε αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον που ανακοίνωσε την ολοκλήρωση του τιτάνιου αυτού έργου και όλοι έμοιαζαν να βρίσκονται σε μια κατάσταση ευφορίας σχετικά με τις διαφαινόμενες προοπτικές. Και όταν λέμε «όλοι» το εννοούμε: από τους επιστήμονες ως τους χρηματιστές και από τους πολιτικούς ως το ευρύ κοινό, και φυσικά τον Τύπο που αναμετέδιδε τα γεγονότα λεπτομερώς και πυροδοτούσε τις προσδοκίες.

    Σήμερα, νηφαλιότεροι, μπορούμε να κάνουμε τον απολογισμό μας. Πώς έχει επιδράσει λοιπόν η αποκωδικοποίηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος στη σύγχρονη βιολογία και πόσο έχει ωφεληθεί από αυτή η ιατρική; Στα ερωτήματα αυτά κλήθηκε να απαντήσει ο Εric S. Lander, διευθυντής σήμερα του ερευνητικού Ινστιτούτου Βroad (κοινό δημιούργημα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης, ΜΙΤ). Με σταδιοδρομία που άρχισε από τα θεωρητικά μαθηματικά, ο Lander ευθύνεται προσωπικά για την ανάπτυξη μιας σειράς εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν τόσο για να διαβαστεί η αλληλουχία του DΝΑ μας όσο και για να αξιοποιηθεί η πληροφορία που προέκυψε από την ανάγνωση. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το όνομά του φιγουράριζε πρώτο στη λίστα των επιστημόνων που υπέγραφαν το άρθρο του «Νature» τον Φεβρουάριο του 2001. Στο επετειακό τεύχος της ίδιας επιθεώρησης (10 Φεβρ. 2011), o Lander υπογράφει ένα άρθρο ανασκόπησης (σελ. 187-197) που αξίζει να διαβαστεί από όλους όσοι έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τη βιολογία. Σας μεταφέρουμε τα βασικά μηνύματα.

    Γονίδια ασθενειών

    Δεν είναι λίγες οι φωνές που επιμένουν ότι η αποκωδικοποίηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος δεν έδωσε τους αναμενόμενους καρπούς. Ωστόσο, ο Lander διαφωνεί εκτιμώντας ότι η επιτυχής ολοκλήρωση ενός τόσο ογκώδους προγράμματος πυροδότησε μια σειρά άλλων εξίσου φιλόδοξων προγραμμάτων από τα οποία συσσωρεύτηκε και συνεχίζει να συσσωρεύεται τεράστια πληροφορία. Στην πράξη οι τεχνολογικές πρόοδοι που κατέστησαν δυνατή την εφαρμογή μεγάλων προγραμμάτων άλλαξαν τη μορφή της βιολογικής έρευνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναζήτηση γονιδίων ασθενειών η οποία στο παρελθόν έμοιαζε στην κυριολεξία με αναζήτηση ψύλλων στ΄ άχυρα. Οι επιστήμονες καλούνταν αρχικά να εντοπίσουν το χρωμόσωμα πάνω στο οποίο θεωρούσαν ότι έπρεπε να εντοπίζεται το γονίδιο που αναζητούσαν και στη συνέχεια να εντοπίσουν το τμήμα του χρωμοσώματος που μάλλον το φιλοξενούσε. Για την ανακάλυψη δε του γονιδίου απαιτούνταν κοπιώδης, συχνά πολυετής, εργασία.

    Σήμερα πληθώρα γονιδίων που σχετίζονται με ασθένειες έχουν εντοπιστεί με την εκτενή αναζήτηση μικρών διαφορών σε όλο το εύ ρος του γονιδιώματος. Πρόκειται τόσο για κληρονομικές μονογονιδιακές ασθένειες όσο και για πολυπαραγοντικές ασθένειες οι οποίες φαίνονται να έχουν γενετική συνιστώσα. Σε αντίθεση με το παρελθόν, η αναζήτηση των γονιδίων γίνεται πολύ πιο γρήγορα. Σε αυτό έχουν βοηθήσει οι χάρτες που έχουν προκύψει από τη μελέτη των γονιδιωμάτων, χάρτες όπου σημειώνονται οι μικρές διαφορές στην αλληλουχία του DΝΑ μεταξύ διαφορετικών ατόμων ή διαφορετικών πληθυσμών ατόμων. Καθοδηγούμενοι από αυτούς τους χάρτες οι ερευνητές όχι μόνο έχουν εντοπίσει γονίδια τα οποία σχετίζονται με ασθένειες, αλλά έχουν ανακαλύψει και παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που ούτε φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο στην εμφάνισή τους.

    Το προφίλ του καρκίνου
    Με δεδομένη τη συχνότητα της νόσου (δεύτερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά) δεν είναι να απορεί κανείς που ένα μεγάλο μέρος των ερευνητικών προσπαθειών έχουν στραφεί στον καρκίνο. Οι προσπάθειες αυτές απέδωσαν καρπούς: σήμερα έχει τριπλασιαστεί ο αριθμός των γονιδίων που γνωρίζουμε ότι εμπλέκονται στην εμφάνιση των συμπαγών όγκων σε σχέση με το 2000. Ομως η πρόοδος που έχει επιτελεστεί δεν είναι μόνο ποσοτική αλλά και ποιοτική: ολοένα και περισσότερο οι επιστήμονες πείθονται ότι ο καρκίνος δεν είναι μια νόσος που πρέπει να κατηγοριοποιείται με βάση την ανατομία, καθώς δύο διαφορετικοί καρκινικοί όγκοι του μαστού ή του προστάτη μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Αντίθετα, αυτό που είναι σημαντικό είναι να γνωρίζει κανείς το γονιδιακό προφίλ των όγκων, να γνωρίζει δηλαδή ποια είναι τα γονίδια τα οποία εκφράζονται σε αυτούς, προκειμένου να εξάγει συμπεράσματα σχετικά τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

    Τα παραπάνω δεν είναι μόνο θεωρία, αλλά έχουν μεταφερθεί στην κλινική πρακτική: το γονιδιακό προφίλ των όγκων αξιοποιείται ήδη προκειμένου να εντοπιστούν οι ασθενείς που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από κάποια μορφή θεραπείας.

    Είμαστε ακόμη στην αρχή
    Οι παραπάνω πρόοδοι είναι μόνο η αρχή: μια πρόσφατη συγκριτική μελέτη περίπου 3.000 όγκων από 26 διαφορετικούς τύπους καρκίνου κατέδειξε την ύπαρξη 150 γενετικών θέσεων που εμπλέκονται σε αυτούς. Με δεδομένο ότι μόνο το ένα τέταρτο αυτών των θέσεων περιέχει γνωστά γονίδια που σχετίζονται με την εμφάνιση της νόσου, είναι φανερό ότι οι επιστήμονες έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Εric Lander στο άρθρο του «ο τελικός στόχος είναι η σημαντική μείωση της θνησιμότητας από τον καρκίνο. Προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για νέες θεραπείες θα πρέπει στην επόμενη δεκαετία να υπάρξει ένας πλήρηςκατάλογος των γονιδίων που αποτελούν στόχους φαρμάκων σε όλες τις μορφές καρκίνου, σε όλα τα ζώαμοντέλα και σε όλες τις καρκινικές κυτταρικές σειρές». Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν προγράμματα όπως ο Ατλας του καρκινικού γονιδιώματος (Τhe Cancer Genome Αtlas) και Η διεθνής Σύμπραξη για το Γονιδίωμα του καρκίνου (Ιnternational Cancer Genome Consortium) που συγκρίνουν τα γονιδιώματα 500 όγκων από κάθε τύπο καρκίνου προκειμένου να μην ξεφύγει ούτε ένα γονίδιο.

    Ο χρόνος θα δείξει αν η επόμενη δεκαετία θα επιβεβαιώσει τις προσδοκίες που γεννήθηκαν με την αποκωδικοποίηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος. Ο Lander είναι αισιόδοξος. Εν αναμονή των μεγαλυτέρων προόδων όμως έχει και μια συμβουλή για εμάς: στη σελίδα 193 και υπό τον τίτλο «Βιολογικοί μηχανισμοί εναντίον πρόβλεψης κινδύνου» ο διακεκριμένος επιστήμονας μας θυμίζει ότι ο πρωταρχικός στόχος της γενετικής ανθρώπων είναι να μεταμορφώσει τη θεραπεία ασθενειών μέσω της κατανόησης των μοριακών μηχανισμών που τις διέπουν. Σημειώνει όμως ότι « κάποιοι έχουν έναν άλλο στόχο:να παράσχουν στους ασθενείς μια εξατομικευμένη πρόβλεψη του κινδύνου που διαθέτουν να εμφανίσουν κάποια ασθένεια ». Ο Lander εκτιμά ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό δεδομένης της « περίπλοκης αρχιτεκτονικής των ασθενειών και των μη γενετικών συνιστωσών που ενέχουν ».

    ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
    EΚΦΥΛΙΣΗ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ: Η αιτιολογία αυτής της ασθένειας,η οποία αποτελεί την πρωταρχική αιτία τύφλωσης ηλικιωμένων στον δυτικό κόσμο,αποκαλύφθηκε χάρη στον εντοπισμό 5 γενετικών θέσεων καθώς και μιας σειράς γονιδίων με καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξή της.Το εύρημα ότι η νόσος προκύπτει από την αδυναμία του οργανισμού να αναστείλει συγκεκριμένες φλεγμονώδεις αντιδράσεις έχει πυροδοτήσει μια σειρά ερευνητικά προγράμματα για την ανάπτυξη θεραπειών.
    ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CHRON: Ως σήμερα έχουν προκύψει 71 γενετικές θέσεις οι οποίες αυξάνουν την πιθανότητα ανάπτυξης αυτής της δριμείας φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.Η μελέτη των γονιδίων υπέδειξε διαδικασίες οι οποίες στο παρελθόν δεν είχαν συνδεθεί με τη νόσο όπως η μη ειδική ανοσία. Ο εντοπισμός συγκεκριμένων μεταλλάξεων σε ασθενείς και η επιβεβαίωση ότι όντως αυτές είναι παθογονικές σε κυτταρικές σειρές και ζώα-μοντέλα έχουν ανοίξει νέους δρόμους στην ανίχνευση θεραπειών.
    ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ 2: Στις 39 ανέρχονται οι γενετικές θέσεις οι οποίες έχουν βρεθεί να σχετίζονται με τη νόσο που αφορά 300 εκατ.ανθρώπους παγκοσμίως.Τα ευρήματα ήδη ανατρέπουν τις απόψεις των επιστημόνων για τον διαβήτη τύπου 2.Παραδείγματος χάριν διαπιστώθηκε ότι τα γονίδια τα οποία εμπλέκονται στη ρύθμιση της γλυκόζης δεν σχετίζονται με τη νόσο,πράγμα που υποδηλώνει μια διαφορετική παθοφυσιολογία. Επίσης πολλά από τα εμπλεκόμενα γονίδια φαίνεται πως σχετίζονται με την έκκριση της ινσουλίνης και όχι με την αντίσταση στην ινσουλίνη.Οι έρευνες συνεχίζονται πυρετωδώς...
    ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ: Περισσότερες από 100 γενετικές θέσεις που εμπλέκονται στην εμφάνιση αυτοάνοσων ασθενειών (όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα,η κοιλιοκάκη και ο διαβήτης τύπου 1) έχουν εντοπιστεί.Μεταξύ των γονιδίων υπάρχουν πολλά που σχετίζονται με συγκεκριμένες ασθένειες,αλλά και άλλα που φαίνεται να εμπλέκονται σε περισσότερες και ως εκ τούτου αφορούν κοινούς μοριακούς μηχανισμούς στην εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
    ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΕΣ: Δύο πολυμορφισμοί ενός γονιδίου (του ΑΡΟL1)
    που είναι συνηθισμένοι σε άτομα με αφρικανική καταγωγή εξήγησαν στους ερευνητές τη μεγάλη συχνότητα εμφάνισης νεφροπαθειών στα άτομα αυτά.Το εύρημα έχει και μια εξελικτική συνιστώσα: οι συγκεκριμένοι πολυμορφισμοί προστατεύουν από τη θανατηφόρο ασθένεια του ύπνου.
    ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΣΟΙ: Η πρόοδος που σημειώθηκε από τις μελέτες των ψυχιατρικών ασθενειών είναι σχετικά περιορισμένη.Εχουν εντοπιστεί συχνά εμφανιζόμενοι πολυμορφισμοί που σχετίζονται με τη διπολική διαταραχή και τη σχιζοφρένεια καθώς και σπάνια παρατηρούμενες ελλείψεις κομματιών DΝΑ οι οποίες συνδέθηκαν με τον αυτισμό και τη σχιζοφρένεια.Κάθε μία από αυτές τις γενετικές θέσεις φαίνεται να έχει μικρή συμμετοχή στην εμφάνιση των συγκεκριμένων ασθενειών πολυπαραγοντικής αιτιολογίας.

    Οι ερευνητές εκτιμούν ότι μελέτες με μεγαλύτερους πληθυσμούς είναι αναγκαίες για την περαιτέρω διερεύνηση των ψυχιατρικών νόσων.

    Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=385677&dt=20/02/2011#ixzz1Ep4dYUDj

    Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

    ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ...


    Είναι γεγονός ότι αυτήν την εποχή η ανεργία στους νέους πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ καλπάζει αλλά κάποια θέματα έχουν διαχρονική σημασία και φρονώ ότι ένα από αυτά είναι και το θέμα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού.

    Βρισκόμαστε στις αρχές του 2011 και το Υπουργείο Παιδείας έχει ξεκινήσει σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης ρηξικέλευθες αλλαγές έτσι ώστε τα ελληνόπουλα να προσαρμοστούν με επιτυχία στις απαιτήσεις ενός κόσμου χωρίς σύνορα! Ευχή μου είναι η Ηγεσία του Υπουργείου να δώσει ιδιαίτερη προσοχή και στο θέμα της ορθής στελέχωσης των γραφείων Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού!

    Το θέμα της ορθής και παραγωγικής...επαγγελματικής αποκατάστασής μας είναι μια γκρίζα περιοχή που δυστυχώς μένει στο περιθώριο της προσοχής όλων μας ίσως γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι διαιωνιζόμενες αδυναμίες κατανόησης της σημασίας της σωστής επιλογής επαγγέλματος και καριέρας. Και όμως η σωστή επιλογή της ενασχόλησής μας με ένα επάγγελμα, μια τέχνη ή μια επιστήμη για μια ολάκερη ζωή θα έπρεπε να αποτελεί σημείο επικέντρωσης της ύψιστης προσοχής και του προβληματισμού όχι μόνο κάθε νέου ανθρώπου και της οικογένειάς του αλλά και ειδικών φορέων του παιδαγωγικού συστήματος γενικότερα.

    Άτομα που έχουν κάνει σωστή επιλογή είναι άτομα ευτυχισμένα, αφοσιωμένα, δημιουργικά και παραγωγικά σε αντίθεση με άτομα που όταν στην μέση της καριέρας τους αντιλαμβάνονται ότι έχουν κάνει λάθος επιλογή μετατρέπονται σε δυστυχισμένες υπάρξεις που τους λείπει και η χαρά και η ικανοποίηση από την ολοκλήρωση του καθήκοντος, δεν γεύονται την αίσθηση της δημιουργίας και επιδείχνουν αρνητικές ανθρώπινες σχέσεις που έχουν ως υπόστρωμά τους την αίσθηση των χαμένων ευκαιριών και της πίκρας που προκύπτει από λαθεμένες επιλογές της νιότης.

    Ο εργάτης, ο τεχνίτης, ο υπάλληλος, ο επιστήμονας, ο επιχειρηματίας, ο καλλιτέχνης εφόσον αισθάνονται ότι η καθημερινή τους ενασχόληση τους γεμίζει έστω και εάν σε κάποιες στιγμές και κάποιες περιπτώσεις προκύπτουν και δυσκολίες και απογοητεύσεις και συγκρούσεις τότε έχουν την απαραίτητη υποκίνηση να δημιουργήσουν, να προκόψουν. Φυσικά σαν επακόλουθο της συλλογικής προσπάθειας προσαρμοσμένων ατόμων έρχεται και η πρόοδος του κοινωνικού συστήματος και η συσσώρευση οικονομικού πλούτου και η δημιουργία κοινωνικής και εργασιακής γαλήνης.

    Δυστυχώς η καθημερινή πραγματικότητα αποδεικνύει ότι τουλάχιστον ένας στους πέντε έχουν κάνει λαθεμένη επιλογή επαγγελματικής ενασχόλησης και καριέρας. Σε σχετικές έρευνες ανακαλύπτουμε ότι η επιλογή της επαγγελματικής μας δραστηριότητας υπαγορεύεται και από το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο αντικείμενο αλλά και από την υποκειμενική εντύπωση του ατόμου ότι θα μπορέσει να τα πάει καλά στο επάγγελμα που διαλέγει. Στα αγόρια προβάλλει έντονη η ανάγκη για "ασφάλεια" ενώ στα κορίτσια είναι εμφανής η επιθυμία να "υπηρετήσουν" και να προσφέρουν, και μαζί το ενδιαφέρον για τους άλλους.

    Η ανάγκη για ατομική επιτυχία δεν χρειάζεται να πηγαίνει ενάντια στις ανάγκες του κοινωνικού συστήματος για συλλογική επιτυχία. Σαφώς και θα υπάρξουν όπως πάντοτε υπήρξαν άτομα τα οποία τόσο για προσωπικούς ψυχοκοινωνικούς όσο και για άλλους λόγους που συγκαλύπτονται από την επίφαση οικονομικών και θεσμικών διεκδικήσεων, αδυνατούν να λειτουργήσουν σωστά και παραγωγικά στην καριέρα τους. Η προσωπική τους όμως αποτυχία γίνεται συχνά αιτία δημιουργίας και πολυπλοκότερων κοινωνικών προβληματισμών ιδιαίτερα εφόσον τέτοια " δυστυχισμένα" επαγγελματικά άτομα βρεθούν μέσα από τις κλασικές διαδικασίες ανέλιξης λόγω αρχαιότητας όπως συμβαίνει ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ στο δημόσιο τομέα σε θέσεις κλειδιά. Οι αποφάσεις αυτών των ανθρώπων τόσο για θεσμικά θέματα όσο και για πρόσωπα αποτελούν την εξωτερίκευση των προσωπικών βιωματικών καταστάσεών τους με αποτέλεσμα να επιβεβαιώνεται η ενδόμυχη άποψη πολλών υφισταμένων και συναδέλφων τους ότι τα άτομα αυτά και είναι, και δρουν και αποφασίζουν...κομπλεξικά!



    Δυστυχώς στον ελληνικό χώρο η έννοια του Επαγγελματικού Προσα-
    νατολισμού δεν έχει βρει ακόμη τις εφαρμογές που ήδη χρειαζόμαστε ως ένα σύγχρονο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό τείνει να διαιωνίζει τα θέματα της προσωπικής δυστυχίας που μορφοποιούνται από λαθεμένες επιλογές επαγγέλματος. Ας σκεφθούν οι γονείς πόσα παιδιά μας κάθε χρόνο εντάσσονται σε μια Πανεπιστημιακή σχολή ή σε κάποιο ΤΕΙ όχι γιατί αυτό ήταν το αντικείμενο της προτίμησής τους αλλά επειδή τα μόρια τους εκεί τους πήγαν, ενώ παράλληλα διαιωνίζεται και το βαρύ κόστος του κοινωνικού συστήματος από την έλλειψη εμπνευσμένων και δημιουργικών, αφοσιωμένων και παραγωγικών ανδρών και γυναικών που θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτεροι στη δουλειά τους εφόσον είχαν επιλέξει άλλον....πάγκο!

    Με αγάπη θέλω να προτρέψω τους γονείς, συγγενείς και τους συναδέλφους όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας που παίρνουμε στα χέρια μας κάθε χρόνο τα παιδιά της Ελλάδας και τα εμπλουτίζουμε με γνώσεις, ήθος και οράματα με απώτερο στόχο να μας διαδεχθούν, να μας αντικαταστήσουν και – την ευχή - να μας...ξεπεράσουν, να δώσουμε στα ελληνόπουλα ότι καλύτερο έχουμε για να μπούνε μεθαύριο στο στίβο της βιοπάλης και της κοινωνικό-οικονομικής παραγωγής έτοιμα και να αποδώσουν αλλά και να αισθανθούν την εργασιακή ικανοποίηση και την προσωπική αίσθηση ευτυχίας που τους αξίζει...

    Βασικά, λοιπόν, «κάθε κατεργάρης στον.... πάγκο του», για να έχουμε ευτυχισμένα άτομα και αρμονικά κοινωνικό-οικονομικά σύνολα...

    Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

    Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

    ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!





    Μήπως το παιδί σας έχει αρχίσει να ζητά επίμονα ένα ζωάκι; Μήπως ξέρει ήδη ακριβώς τη ράτσα του και του έχει βρει και όνομα; Πριν πείτε όχι σκεπτόμενοι τις ευθύνες, τις τρίχες ή τις λάσπες, αναλογιστείτε σε πόσα πράγματα θα βοηθούσε ένα κατοικίδιο το παιδί σας: θα το κρατούσε σε φόρμα, θα το βοηθούσε να κάνει φίλους και να μαθαίνει νέα πράγματα και θα τόνωνε την αυτοπεποίθησή του.

    Μήπως να πείτε το ναι τελικά;
    Το να είσαι υπεύθυνος για ένα άλλο πλάσμα σε κάνει να νιώθεις χρήσιμος, μεγάλος και σπουδαίος.

    Για να είναι πάντα σε φόρμα. Εκτός από το να κουλουριάζονται στην αγκαλιά του παιδιού σας και να δέχονται τα χάδια του, τα κατοικίδια, και ιδίως οι σκύλοι, θα το ξεσηκώσουν και θα το κουνήσουν από τη θέση του. Κι αυτό γιατί αποτελούν το τέλειο κίνητρο για σωματική άσκηση: τα παιδιά θα τα πάνε βόλτα, θα τους πετάξουν τη μπάλα και θα παίξουν μαζί τους κυνηγητό. Έτσι, θα ξεφύγουν για λίγο από την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά, κάνοντας ταυτόχρονα μια δραστηριότητα που θα τα ενθουσιάζει.

    Για να κάνει εύκολα φίλους «Πώς λένε το σκυλάκι σου;». «Πόσων χρονών είναι;». Πάντα όταν συνοδευόμαστε από ένα ζωάκι οι γνωριμίες γίνονται πιο εύκολα, αφού θέμα για συζήτηση υπάρχει. Πόσο μάλλον για τα παιδιά, που είναι αυθόρμητα και ομιλητικά από τη φύση τους.

    Αλλά και το ζωάκι από μόνο του μπορεί να διδάξει σε ένα παιδί την αξία της φιλίας. Η σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους είναι συνήθως πολύ στενή και μια από τις πρώτες πραγματικές φιλίες της ζωής του παιδιού. Μέσα από αυτή τη σχέση, θα μάθει να καταλαβαίνει και να φροντίζει τις ανάγκες του άλλου. Με ένα κατοικίδιο υπό την προστασία του το παιδί γυμνάζεται, κάνει φίλους, νοιώθει υπεύθυνο, αποκτά γνώσεις.

    Για να έχει αυτοπεποίθηση Το να είσαι υπεύθυνος για ένα άλλο πλάσμα σε κάνει να νιώθεις χρήσιμος, μεγάλος και σπουδαίος. Όσο μεγαλώνει το παιδί σας και φροντίζει περισσότερο το κατοικίδιό σας, τόσο θα τονώνεται και η αυτοπεποίθησή του.
    Προσοχή όμως: μη «φορτώνετε» το παιδί σας ευθύνες δυσανάλογες με την ηλικία του. Στα τρία μπορεί να βοηθά στο γέμισμα του πιάτου με το φαγητό, στα πέντε μπορεί να καθαρίζει το κατοικίδιο και το χώρο του, στα μέσα του δημοτικού μπορεί να το κάνει μικρές βόλτες, ενώ καθώς πλησιάζει στην εφηβεία μπορεί να αρχίσει να θεωρείται ο κύριος υπεύθυνος για το ζωάκι του σπιτιού.

    Για να ακονίσει το μυαλό του Πολλά παιδιά αποκτούν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα συγκεκριμένο ζώο ή μια συγκεκριμένη ράτσα ζώου. Το να έχουν, μάλιστα, το ζώο αυτό μέσα στο σπίτι τους, θα τα εμπνεύσει ακόμα περισσότερο: θα το παρατηρήσουν από κοντά και θα πλουτίσουν τις γνώσεις τους. Οι επισκέψεις στον κτηνίατρο και η καθημερινή επαφή με το κατοικίδιο θα τους μάθουν πράγματα που δεν βρίσκονται στις εγκυκλοπαίδειες και στο Internet.

    Αν το παιδί σας λατρεύει τα άλογα αλλά μένετε στο δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας, ενθαρρύνετέ το και πάλι να διαβάσει γι’ αυτά. Οι γνώσεις ποτέ δεν πάνε χαμένες. Αφήστε που μπορεί να αρχίσει μαθήματα ιππασίας σε λίγα χρόνια…

    Διαλέξτε το κατοικίδιο που σας ταιριάζει
    Η υιοθέτηση ενός κατοικίδιου δεν είναι απλή υπόθεση. Πρέπει να είσαστε σίγουροι ότι το θέλετε και ότι θα το αγαπήσετε όσο θα σας αγαπήσει κι αυτό. Για να ταιριάξετε αμέσως, μελετήστε τον ακόλουθο... οδηγό κατοικίδιων.
    Σκύλοι Οι ράτσες των σκύλων είναι αμέτρητες. Αν έχετε βάλει κάποια στο μάτι, δείτε εδώ αν σας ταιριάζει πραγματικά. Άλλα κατοικίδια Κατοικίδια δεν είναι μόνο οι σκύλοι. Υπάρχουν και άλλα ζωάκια που αποζητούν μια θέση στην οικογένειά σας.
    Γάτα Η γάτα έχει λιγότερες απαιτήσεις από το σκύλο, αφού είναι πιο ανεξάρτητη, αλλά μπορεί να γίνει εξίσου χαδιάρα και τρυφερή. Πιάνει λιγότερο χώρο, είναι πιο καθαρή, ιδανική για διαμέρισμα και αποτελεί μια πιο κομψή παρουσία. Παρόλα αυτά, δεν προσφέρεται για τρελά παιχνίδια με παιδιά: αυτά θα τη βρουν βαριεστημένη και αυτή θα τα βρει εκνευριστικά!
    Χάμστερ Το χάμστερ αποτελεί καλή «εξάσκηση» για τα μικρά παιδιά που δεν είχαν ποτέ ξανά κατοικίδιο. Είναι απαλό και μπορείς να το πιάσεις και να το χαϊδέψεις, ή απλά να το χαζεύεις να τρέχει στο κλουβί του. Παράλληλα είναι πολύ εύκολο να το φροντίσεις. Ο κύκλος ζωής του, όμως, διαρκεί μόνο λίγα χρόνια, και αυτό μπορεί να προκαλέσει στενοχώρια στο παιδί.
    Χρυσόψαρο Το χρυσόψαρο είναι οικονομικό και ιδανικό για πολυάσχολες οικογένειες, που λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι. Είναι καλό για να μάθει το παιδί σας να είναι υπεύθυνος «ιδιοκτήτης», αλλά δεν προσφέρει και πολλά σε αντάλλαγμα.
    Παπαγάλος Ο παπαγάλος, το καναρίνι και τα υπόλοιπα πουλιά γίνονται θαυμάσια κατοικίδια «κουζίνας»: κελαηδούν και φλυαρούν, φτιάχνοντάς σας τη διάθεση. Πολλοί παπαγάλοι ζουν ίσα με 50 χρόνια. Αυτό κι αν είναι σχέση ζωής!
    Κουνέλι Παρόλο που είναι τόσο χαριτωμένα, το κουνέλι μπορεί να δαγκώσει τα μικρά παιδιά. Για τα μεγαλύτερα, όμως, είναι πολύ καλή επιλογή. Δε χρειάζονται πολλή φροντίδα, αλλά τους αρέσει το καθημερινό παιχνίδι.


    ΑΝ ΒΡΗΚΑΤΕ έστω και έναν λόγο από τους παραπάνω σημαντικό, πριν κάνετε το χατίρι του παιδιού σας, σκεφτείτε δυο πράγματα: ότι πρέπει να του μάθετε πώς να φροντίζει το νέο του φίλο και ότι οι δρόμοι είναι γεμάτοι αδέσποτα που ανυπομονούν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.



    Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

    ΠΟΙΟΣ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ... Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ???


    Ως γονείς μπορεί να ήταν αυστηροί. Ωστόσο μόλις αποκτήσουν εγγονάκι δεν του χαλούν χατήρι! Ποια λάθη κάνουν ο παππούς και η γιαγιά και με ποιον τρόπο μπορείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση; Τι πρέπει να κάνετε για να μη γυρίσει το παιδί “αγνώριστο” από τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί τους;

    Η Ψυχολόγος, Σύμβουλος Μελέτης Ιφιγένεια Λαμπροπούλου, απαντά:
    Ποια λάθη κάνει συνήθως ο παππούς και η γιαγιά;

    -Δεν λένε όχι σε όσα τους ζητούν τα παιδιά.

    -Δεν ακολουθούν τους κανόνες που έχουν θέσει οι γονείς. Ακυρώνουν του γονείς αντιλέγοντας σε κάτι που ο γονιός θα πει στο παιδί ως «πρέπει» ή «είναι καλό..» με τη γνωστή φράση… «άστο, παιδί είναι!» .

    -Πολλές φορές, λόγω ηλικίας δεν έχουν την αντοχή να παίξουν μαζί τους, με αποτέλεσμα να τα αφήνουν με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση, αρκεί να μην τους ενοχλούν και να είναι ήσυχα.
    -Τους αγοράζουν ακατάλληλα σνακς (τσιπς, παγωτά, γλυκά κτλ) προκειμένου να πάψουν να διαμαρτύρονται.

    -Δεν θέτουν όρια οι ίδιοι, αποφεύγοντας να χαλάσουν την καλή εικόνα των αγαπημένων παππούδων προς τα παιδιά.

    Τι να κάνετε;

    -Πριν το παιδί φύγει για διακοπές μαζί τους:

    Αν αποφασίσετε να στείλετε το παιδί να παραθερίσει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς προσπαθήστε εφαρμόζοντας απλούς κανόνες να εξασφαλίσετε πως δεν θα επιστρέψει... “κακομαθημένο”

    - Ορίστε σαφή όρια, κανόνες και πρόγραμμα επιτρέποντας ωστόσο μια ελαστικότητα. Π.χ. επιτρέψτε στα παιδιά σας να δουν μέχρι αργά τηλεόραση στη γιαγιά και στον παππού, αλλά ξεκαθαρίστε ότι πρέπει να συμμορφώνονται με μια συγκεκριμένη ώρα για βραδινό ύπνο. Μπορεί να είναι αποδεκτό το να τρώνε καθημερινά παγωτό, αλλά συγκεκριμένη ποσότητα και πάντα ως επιδόρπιο μετά το μεσημεριανό ή βραδινό φαγητό.

    - Όσο εσείς είστε εκείνοι που θέτετε τους κανόνες με τρόπο σαφή και αφήνετε τα παιδιά σας να κατανοήσουν ότι είναι θεμιτό να υπάρχει ένα πιο χαλαρό σύνολο κανόνων στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς για το διάστημα των διακοπών μαζί τους, θα μπορέσετε να τα κάνετε να καταλάβουν εύκολα τη διαφορά μεταξύ της ζωής στο σπίτι και του διαστήματος που θα περάσουν με τους παππούδες. Βέβαια, αυτό εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού και την ικανότητά του να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ μιας καθημερινής ρουτίνας και μια σύντομης ανάπαυλας από τους κανόνες.

    - Κατευθύνετε την αδυναμία και την ελαστικότητα που δείχνουν οι παππούδες προς όφελός δικό σας αλλά και των παιδιών. Π.χ εάν γνωρίζετε ότι οι παππούδες πρόκειται να αγοράσουν στα παιδιά σας παιχνίδια ή σνακς, δώστε τους ιδέες για το τι να αγοράσουν, τι να προτιμήσουν και τι να αποφύγουν.

    Αν επιστρέψει... “αγνώριστο”:

    - Είναι καιρός να κάνετε τον «κακό» και να πατήσετε πόδι. Είναι απαραίτητο να μείνετε σταθεροί σε ό, τι πείτε στα παιδιά σας για μέρες ή και εβδομάδες αν χρειαστεί. Πρέπει με άλλα λόγια να ληφθεί μια σκληρή γραμμή.

    - Να επιμένετε ότι οι συνήθεις κανόνες μιας οικογένειας πρέπει να ακολουθούνται και εκτός σπιτιού, είτε είναι στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς, είτε είναι στο σπίτι κάποιου φίλου τους. Καμία φορά τα μικρά παιδιά μπερδεύουν το «περιοδικά» χαλαρό πρόγραμμα με το «γενικά» χαλαρό πρόγραμμα και μετατρέπουν την εξαίρεση σε κανόνα.

    - Αν η κατάσταση αυτή συνεχίζεται για εβδομάδες ή μήνες και παρά τους κανόνες και τα όρια η ατίθαση συμπεριφορά τους συνεχίζεται, τότε μπορείτε να υπογραμμίσετε με τον τρόπο σας και να θέσετε σε μια συζήτηση τους κανόνες ξεκάθαρα χωρίς διαλλακτικότητες.

    Είναι καλό να συζητάμε με τους γονείς μας και να τους δώσουμε να καταλάβουν, ότι όταν θέλουν να μας βοηθήσουν, αυτό δεν σημαίνει πως μπορούν να επεμβαίνουν και στον τρόπο, που θα διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας...
    Οι κανόνες που βάζει το ζευγάρι στα παιδιά του, πρέπει να γίνονται αποδεκτοί από τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
    Αφήνοντας τα παιδιά μας μαζί τους, δείχνουμε πως τους εμπιστευόμαστε και πιστεύουμε, πως είναι τα κατάλληλα άτομα, που θα σεβαστούν τις απόψεις μας και τον τρόπο που θέλουμε να μεγαλώσουν τα δικά μας παιδιά.
    Σε περίπτωση, που δούμε πως με την συζήτηση δεν αλλάζουν τα πράγματα... Καλό  είναι εφόσον δεν μπορούμε, οι ίδιοι να μείνουμε με τα παιδιά μας, να τα στείλουμε σε κάποιο παιδικό  ή σε κάποια κατασκήνωση (αν είναι για διακοπές) .... Τουλάχιστον εκεί θα  υπάρχουν και άλλα παιδιά και δεν θα γίνονται πάντα τα χατίρια τους... Χώρια που βοηθούν και περισσότερο στην κοινωνικοποίησή τους...

    Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

    ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ




    ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ... ΟΙ ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ



    του Γιώργου Μήλλα
    Οι εποχές που οι κοινωνίες απέρριπταν τα άτομα με αναπηρίες και υιοθετούσαν τις πιο απάνθρωπες συμπεριφορές απέναντί τους έχουν βέβαια παρέλθει.  Τώρα πλέον έχει γίνει ευρύτατα αποδεκτό από όλους (διεθνείς οργανισμούς, κυβερνήσεις, κοινωνικούς φορείς κ.α.) ότι τα άτομα αυτά έχουν ίσα δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις (όταν μπορούν να τις εκπληρώσουν) με όλους τους άλλους και ο βαθμός που διασφαλίζεται αυτή η θεμελιώδης αρχή δείχνει και το πολιτιστικό επίπεδο που βρίσκεται κάθε χώρα.  Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας.  Αυτά σαν διακηρυγμένες αρχές διότι η εφαρμογή τους προχώρησε με διαφορετικό βηματισμό σε κάθε χώρα και μπροστά στα τρέχοντα κοινωνικά προβλήματα η ευαισθησία απέναντι στα AMEA αποδείχθηκε εξαιρετικά μειωμένη.
    Στην Ελλάδα μέχρι τον 19ο αιώνα δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για τα άτομα με αναπηρίες και μόλις τον 20ο αιώνα ιδρύονται τα πρώτα ειδικά ιδρύματα και σχολεία (Οίκος Τυφλών, Εθνικό Ίδρυμα Κωφαλάλων κ.α.) και νομοθετείται η ειδική αγωγή      (Ν 4397/29).   Πιο σημαντικά βήματα σημειώνονται από τη δεκαετία του 1970 και μετά τα οποία όμως κυρίως περιορίζονται στην ψήφιση νόμων που συντάσσονται βιαστικά με προχειρότητα και μένουν κατά βάση ανεφάρμοστοι διότι δεν συνοδεύονται από τους αντίστοιχους οικονομικούς πόρους που θα βοηθήσουν να γίνουν πράξη όσα διακηρύσσονται νομοθετικά.  Με πολύ αργούς ρυθμούς δημιουργούνται ελάχιστα ιδρύματα που κατά κανόνα λειτουργούν με ελλιπή έως απαράδεκτο τρόπο και η καθυστέρηση στον τομέα αυτό με τις αναπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες γίνεται όλο και μεγαλύτερη.  Το κενό που δημιουργεί η έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος από την Πολιτεία καλούνται να καλύψουν αφ’ ενός σύλλογοι ή ομάδες γονέων με αξιέπαινες προσπάθειες περιορισμένης όμως αποτελεσματικότητας λόγω των τεράστιων αντικειμενικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν (οικονομικά προβλήματα, έλλειψη υποδομής, περιορισμένη κρατική συμπαράσταση κ.τ.λ.) και αφ’ ετέρου κερδοσκοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις  που με υψηλά δίδακτρα παρέχουν, σ’ όσους μπορούν ν’ ανταποκριθούν (συμμετέχουν και τα ασφαλιστικά ταμεία μετά από σχετική νομοθετική ρύθμιση), κατά πλειονότητα αμφισβητούμενης αξίας υπηρεσίες χωρίς να υπόκεινται σε ουσιαστικό έλεγχο από τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας.

    Στον τομέα της ειδικής εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν τα εκπαιδεύσιμα παιδιά  με ειδικές ανάγκες στα κανονικά σχολεία χωρίς ακόμα να υπάρχει η κατάλληλη υποδομή (παράλληλη στήριξη από ειδικούς δασκάλους, μεταφορά κ.τ.λ.) που να δίνει στην πραγματικότητα ίσες ευκαιρίες στα άτομα αυτά να ξεπερνούν τις μαθησιακές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.  Δυστυχώς και ο πρόσφατος νόμος του Υπουργείου Παιδείας (Ν 3699/08) παρά τις μεγαλόστομες αλλαγές που εισηγείται, κινείται στην ίδια λογική βιασύνης και προχειρότητας των προηγούμενων νόμων υπηρετώντας κυρίως το γνωστό από δεκαετίες εμπόριο ελπίδας στα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους.
    Μ’ αυτά τα δεδομένα, όπως είναι φυσικό, τα προβλήματα που βιώνουν καθημερινά τα ΑΜΕΑ, οι οικογένειές τους και όσοι εργάζονται στο χώρο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, γίνονται όλο και πιο πιεστικά και το χάσμα στον τομέα αυτό από τις αναπτυγμένες κοινωνίες μεγαλώνει αντί να μειώνεται.
    Είναι επιτακτική πλέον ανάγκη να επιλυθούν πάγια αιτήματα του αναπηρικού κινήματος όπως ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε:
    • Στατιστική έρευνα του μεγέθους τους προβλήματος  (αριθμός των ΑΜΕΑ και τόπος διαμονής τους, κατανομή τους κατά ηλικία, φύλο, πάθηση κ.τ.λ.) και αξιολόγηση της υπάρχουσας κατάστασης.
    • Εκσυγχρονισμός της σχετικής νομοθεσίας μετά από ουσιαστικό δημοκρατικό διάλογο με τους ενδιαφερόμενους κοινωνικούς και συλλογικούς φορείς.
    • Δημιουργία συντονιστικού οργάνου των αρμόδιων  φορέων της πολιτείας (Υπουργεία Παιδείας, Πρόνοιας, Οικονομικών, Εργασίας κ.τ.λ.) που να εξασφαλίζει συνέχεια και συνέπεια στην ασκούμενη πολιτική για τα ΑΜΕΑ.
    • Κτηριακή υποδομή και εκπαιδευμένο προσωπικό που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες όλων των ΑΜΕΑ.
    • Η παροχή των απαιτούμενων υπηρεσιών στα ΑΜΕΑ και τις οικογένειές τους να γίνεται χωρίς οικονομική επιβάρυνση (εκπαίδευση, νοσηλεία κ.τ.λ.) και να θεσπισθούν ενιαία κριτήρια για όλες τις κατηγορίες αναπηρίας στα παρεχόμενα επιδόματα.
    • Ενθάρρυνση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, με τη θέσπιση κινήτρων και την εξασφάλιση των απαραίτητων οικονομικών πόρων από την Πολιτεία, για ανάληψη πρωτοβουλιών που θα βοηθήσουν τα ΑΜΕΑ και τις οικογένειές τους (δημιουργία ειδικών προγραμμάτων στήριξης, κέντρα εκπαίδευσης και απασχόλησης κ.τ.λ.).
    • Δημιουργία μονάδων διαβίωσης για όσα ΑΜΕΑ δεν μπορούν να έχουν την στήριξη των οικογενειών τους (ασθένεια, θάνατος γονέων κ.τ.λ.)
    Η εποχή που ζούμε δεν χαρακτηρίζεται βέβαια από ιδιαίτερο ιδεαλισμό.  Οι περισσότεροι άνθρωποι μπροστά στα καθημερινά προβλήματα ζωής που αντιμετωπίζουν ή στο κυνηγητό του κέρδους και της επιτυχίας είναι εύκολο να χάσουν την ευαισθησία τους για τις κοινωνικές ομάδες που θέλουν στήριξη.
    Για όλους αυτούς θα κλείσω το εισαγωγικό αυτό σημείωμα για ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό θέμα με ένα χαρακτηριστικό κινέζικο μύθο που δείχνει μέσα στην απλότητά του ότι από τα άτομα που μειονεκτούν έχουμε ίσως να πάρουμε πολλά περισσότερα από αυτά που καλούμαστε να δώσουμε.  Μη ξεχνάμε ότι αξιοθαύμαστοι επιστήμονες όπως ο Α. Αϊνστάϊν και ο Τ. Εντισον  υπήρξαν «προβληματικά» παιδιά με μη φυσιολογική συμπεριφορά και ότι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους φυσικούς, ο Σ. Χώκιν, ερευνά και ερμηνεύει τα μυστήρια του σύμπαντος από την αναπηρική του καρέκλα.
    Μια γριά λοιπόν, κατά τον κινέζικο μύθο, κάθε πρωί κουβαλούσε νερό στο σπίτι της από το κοντινό πηγάδι με δύο δοχεία δεμένα στις δύο άκρες ενός ξύλινου ραβδιού.  Το δεξί δοχείο ήταν γερό γι’ αυτό έφτανε πάντα γεμάτο ενώ το αριστερό ήταν ραγισμένο και έχανε το μισό και παραπάνω νερό του στη διαδρομή.  «Δεν με πετάς να πάρεις ένα γερό να μη σπαταλάς το νερό σου για μένα το άχρηστο» της είπε μια μέρα το ραγισμένο δοχείο με παράπονο.  Εκείνη χαμογέλασε και έδειξε το δρόμο πίσω τους που στην αριστερή πλευρά  ήταν γεμάτος  λουλούδια.  «Δεν είσαι άχρηστο, του είπε, γιατί χάρη σ’ εσένα φύτρωσαν αυτά τα λουλούδια.  Το νερό που χάνεις δεν πάει καθόλου χαμένο».

    Πρέπει ν’ αφήσουμε αυτά τα λουλούδια να μαραθούν;


    Το ερέθισμα για αυτό το θέμα, το πήρα από μία συζήτηση που είχα εχθές με μία φίλη μου... Πιστεύω πως είναι άδικο, αυτά τα άτομα, ακόμα να μην μπορούν να έχουν την δυνατότητα, να λειτουργούν αυτόνομα, όχι γιατί δεν μπορούν ή δεν θέλουν,... αλλά γιατί εμείς δεν τους το επιτρέπουμε... ΚΑΤΕΡΙΝΑ Μ΄ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ..... 

    Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

    ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ/Η ..... ΤΡΕΞΕ.....




    Η άσκηση φάρμακο για την κόπωση

    Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011  [ 11:15 ]
    Η άσκηση θεραπεύει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης, υποστηρίζει νέα ιατρική μελέτη.




    Η άσκηση θεραπεύει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (ΣΧΚ). Μελέτη που δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet» εξέτασε ποια θεραπεία είναι καλύτερη για το ΣΧΚ, του οποίου η αιτία παραμένει άγνωστη, και κατέληξε ότι οι αλλαγές στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των πασχόντων καθώς η άσκηση που εντείνεται σταδιακά έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα.
    Ανάμεσα στα συμπτώματα του ΣΧΚ είναι το αίσθημα σοβαρής κόπωσης, η έλλειψη συγκέντρωσης, η αδύνατη μνήμη, οι πόνοι στους μύες και στις αρθρώσεις και οι διαταραχές στον ύπνο. Οι επιστήμονες που συνέταξαν την μελέτη θεωρούν ότι η σταδιακή άσκηση μειώνει το αίσθημα κόπωσης και αυξάνει την σωματική αντοχή.
    Όμως η φιλανθρωπική οργάνωση «Δράση για το ΣΧΚ» θεωρεί ότι τα συμπεράσματα της μελέτης είναι υπερβολικά και αμφισβητεί το πόσο ασφαλής είναι η σταδιακή άσκηση για τα άτομα που πάσχουν από χρόνια κόπωση. Ο πρόεδρό της, σερ Πίτερ Σπένσερ, δήλωσε ότι σύμφωνα με τις μελέτες της οργάνωσης, η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι ο προγραμματισμός των δραστηριοτήτων του πάσχοντα προκειμένου να αποφευχθεί η κούραση. «Το πιο ανησυχητικό είναι ότι σε έρευνα του 2008, ένα 34% ανθρώπων που πάσχουν από ΣΧΚ ανέφερε ότι η σταδιακή άσκηση τους έκανε να αισθάνονται χειρότερα», είπε.
    Οι επιστήμονες που συνέταξαν την μελέτη που δημοσιεύτηκε στο «Lancet» απαντούν ότι το πρόβλημα είναι πως μερικοί ασθενείς λαμβάνουν απλώς την συμβουλή να γραφτούν στο γυμναστήριο και μετά αφήνονται στην τύχη τους ενώ κανονικά θα έπρεπε να παίρνουν ένα προσωπικό πρόγραμμα άσκησης προσαρμοσμένο στις ανάγκες τους. Η Ενωση Νέων με ΣΧΚ χαιρέτισε τα συμπεράσματα της μελέτης, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα βάλουν ένα τέλος στον φόβο για την σταδιακή άσκηση.