Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΝΕΟΙ






Συνέδριο για τον εθισμό των εφήβων στο Διαδίκτυο

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου 2011, 10:14
Ένας στους δέκα εφήβους είναι εθισμένος στο διαδίκτυο. Το σοβαρό αυτό πρόβλημα είναι το  θέμα που θα απασχολήσεις τους επιστήμονες που θα παρακολουθήσουν τις εργασίες του 2ου Πανελληνίου Διεπιστημονικού Συνεδρίου «e-LIFE2011» που θα πραγματοποιηθεί 1-3 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη.
Το Συνέδριο διοργανώνεται από την Ελληνική Εταιρία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο και τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας και του Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών. 
Το συνέδριο έχει στόχο να παρουσιαστούν οι έρευνες ειδικών επιστημόνων σε μία προσπάθεια να καταγραφούν τα οφέλη αλλά και οι πιθανοί κίνδυνοι από τη χρήση των νέων τεχνολογιών, με απώτερο στόχο την ολοκληρωμένη γνώση των επιδράσεων των νέων τεχνολογιών στον άνθρωπο, για την περαιτέρω θωράκιση και ενδυνάμωση του ψηφιακού Πολίτη.
Το επιστημονικό πρόγραμμα περιλαμβάνει α)Δορυφορικά Συμπόσια, β) Στρογγυλές Τράπεζες, γ) Εκπαιδευτικά Σεμινάρια, και δ) Προφορικές και Αναρτημένες ανακοινώσεις
Για περισσότερες πληροφορίες για τις βασικές θεματικές ενότητες αλλά και τα εκπαιδευτικά σεμινάρια που θα πραγματοποιούνται παράλληλα, επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του συνεδρίου  www.e-life2011.gr

Η Ελληνική Εταιρεία Ενημέρωσης Γονέων (Ε.Ε.Ε.Γ.) είναι Επίσημος Χορηγός Επικοινωνίας Ίντερνετ του 2ου Πανελληνίου Διεπιστημονικού Συνεδρίου «e-LIFE2011».


Εθισμός των νέων στο Διαδίκτυο;   Μα πως είναι δυνατόν;
Μην με κάνετε να γελάσω, γιατί δυστυχώς το θέμα είναι για κλάματα....  Τι πιο φυσιολογικό;  Και γιατί να μην συμβεί αυτό;  Δεν ήταν αναμενόμενο;
Και φυσικά ήταν.  Πως θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, αφού εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για ότι γίνεται. Μπορεί να μην φταίμε άμεσα για αυτό που γίνεται, όμως το βλέπουμε να γίνεται και δεν αντιδρούμε...
Ναι αγαπητοί γονείς... Τα παιδιά μας  μεγαλώνουν χωρίς εμάς... Όχι στην πράξη, αλλά στην ουσία... Βρισκόμαστε ελάχιστο χρόνο μαζί τους στο σπίτι, και αφιερώνουμε ακόμα λιγότερο χρόνο για να ασχοληθούμε μαζί τους, ουσιαστικά...  Δεν αρκεί να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο μαζί τους... Πρέπει να επικοινωνούμε και να ασχολούμαστε μαζί τους...
Να παίξουμε μαζί τους, να μιλήσουμε μαζί τους, να ακούσουμε τους προβληματισμούς τους, να τα καθησυχάσουμε για τις ανησυχίες τους, να τους προβληματίσουμε αλλά να περιμένουμε να δούμε και το αποτέλεσμα αυτού του προβληματισμού...
Ετσι γινόταν και μ' εμάς... όταν τα παιδικά χρόνια αφιερώναμε αρκετό  χρόνο στην τηλεόραση... Έρευνες γινόταν και γίνονται, για να αποδείξουν τον εθισμό των νέων στην τηλεόραση... Τώρα στο διαδύκτιο... Αργότερα σε κάτι άλλο....
Πάντα θα υπάρχει κάτι, στο οποίο θα εθίζονται οι νέοι... Γιατί; Γιατί, νοιώθουν πως δεν έχουν την απόλυτη προσοχή μας ... δεν μας  έχουν στις ζωές τους, έτσι όπως θα επιθυμούσαν να μας έχουν...
Μάλλον πρέπει να γίνουν συνέδρια, για να μάθουν στους γονείς, να είναι πραγματικοί γονείς...

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ




Οικογένεια: Τι είναι αυτό που φέρνει την ευτυχία;

Η οικογένεια συχνά δεν αποτελείται μόνο από τους δύο γονείς με τα παιδιά τους. Ένα σημαντικό ποσοστό αποτελείται από μονογονικές οικογένειες, από οικογένειες που έχουν προκύψει μετά από διαζύγια ή χωρισμό των γονιών και άλλες μικτές καταστάσεις όπου διάφορα άτομα επιλέγουν ή καλούνται να ζήσουν μαζί. Η οικογενειακή ευτυχία δεν εξαρτάται από τη δομή της. Η δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ των μελών που την αποτελούν, ανεξάρτητα από τους βιολογικούς ή άλλους συσχετισμούς, είναι αυτή που καθορίζει την ευτυχία μιας οικογένειας.
Η επικοινωνία που χαρακτηρίζεται από κατανόηση, αγάπη και υπομονή είναι ευεργετική για τα παιδιά και για τους γονείς. Η θετική αυτή επικοινωνία πρέπει να είναι αμφίδρομη και να υπάρχει μεταξύ όλων των ατόμων που απαρτίζουν μια οικογένεια. Μιλώντας με ειλικρίνεια, ακούγοντας προσεκτικά και υπομονετικά, είναι η αρχή μιας εποικοδομητικής επικοινωνίας. Η έκφραση αγάπης με λόγια και δίνοντας χρόνο, επιτρέπουν τη δημιουργία θετικού κλίματος. Η ανταλλαγή απόψεων και σκέψεων, χωρίς κριτική διάθεση, η ελεύθερη έκφραση αρνητικών ή θετικών συναισθημάτων, συμβάλλουν στην αποφυγή δημιουργίας έντασης. Επίσης ο έπαινος για καλή συμπεριφορά ή επιτεύγματα όπως επίσης η συνεργασία για την επίλυση προβλημάτων δημιουργούν προϋποθέσεις για μια οικογένεια της οποίας τα μέλη επικοινωνούν καλύτερα μεταξύ τους.
Δυστυχώς οι πιέσεις της σύγχρονης ζωής, επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή της οικογένειας σαν σύνολο. Σε μερικές περιπτώσεις, ορισμένες οικογένειες είναι ένα σύνολο από άτομα που ζουν ο καθένας τη δική του ξεχωριστή ζωή χωρίς να υπάρχουν πολλές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Οι ευτυχισμένες οικογένειες έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι τα μέλη τους, ξοδεύουν σημαντικό χρόνο μαζί. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να δίνεται ο πολύτιμος αυτός χρόνος. Στις ώρες του φαγητού είναι ευκαιρία γύρω από το τραπέζι να γίνονται οικογενειακές συζητήσεις. Οι συνομιλίες των μελών της οικογένειας μεταξύ τους, οι τακτικές οικογενειακές έξοδοι, οι αποφάσεις όλων μαζί για σημαντικά ζητήματα, οι διακοπές για όλη την οικογένεια μαζί, είναι παράγοντες που ενδυναμώνουν τις σχέσεις μεταξύ αυτών που απαρτίζουν την οικογένεια, μικρούς ή μεγάλους και θέτουν τα θεμέλια μιας ευτυχισμένης οικογένειας.
            Όλοι μέσα στην οικογένεια πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Τα παιδιά είναι απαραίτητο να εμπλέκονται με κάποιο τρόπο στις αποφάσεις για να νιώθουν ότι είναι μέλη της οικογένειας που αξίζουν και για να ενισχύεται η αυτοπεποίθηση τους. Οι ευτυχισμένες οικογένειες ενεργούν σαν ομάδα. Κάνουν τις δουλειές του σπιτιού όλοι μαζί. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες του καθενός λαμβάνονται υπ' όψη. Οι κανόνες του σπιτιού που διέπουν την οικογενειακή ζωή ισχύουν για όλους. Τα παιδιά έχουν την ελευθερία τους μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται από τους γονείς. Η πειθαρχία επιτυγχάνεται με την αγάπη, την υπομονή και την κατανόηση.
Στη ζωή τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Η εκτίμηση και η αγάπη χρειάζονται συνεχή φροντίδα και προσοχή για να επιτυγχάνονται οι αρμονικές σχέσεις μεταξύ των μελών μιας οικογένειας. Οι βιολογικοί δεσμοί από μόνοι τους δεν είναι αρκετοί για τη δημιουργία και διατήρηση καλών σχέσεων. Οι οικογένειες αποτελούνται από άτομα που έχουν διαφορετικά γούστα, αντιπάθειες, γνώμες και πεποιθήσεις. Στις ευτυχισμένες οικογένειες οι διαφορές αυτές δεν καταστέλλονται αλλά ενθαρρύνονται και εκτιμώνται. Επίσης είναι σημαντικό τα άτομα που απαρτίζουν μια οικογένεια να δείχνουν  ενδιαφέρον για τις καθημερινές δραστηριότητες των άλλων και να συνομιλούν για αυτά μεταξύ τους.

Οπως και αν ορίζει ο καθένας την οικογένεια... είναι σίγουρο πως στις ημέρες μας, η οικογένεια περνάει κρίση...
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιες είναι οι αιτίες, όμως νοιώθω πως ο τρόπος που ζούμε σήμερα (ή καλύτερα ο τρόπος που μας επιβάλλουν να ζούμε σήμερα) δεν αφήνει τα περιθώρια να λειτουργεί ο Θεσμός της οικογένειας έτσι όπως θα έπρεπε να λειτουργήσει... Δεν υπάρχει χρόνος... όχι γιατί οι γονείς δεν το θέλουν και δεν το επιθυμούν, αλλά γιατί ο τρόπος εργασίας και οι απαιτήσεις είναι τέτοιες, που δεν τους επιτρέπουν  ν' αφιερώσουν όσο χρόνο θα ήθελαν... Στις περισσότερες οικογένειες οι γονείς πρέπει να εργάζονται και οι δύο, για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν  στα καθημερινά έξοδα... Τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία έχουν γίνει ολοήμερα για να μπορούν να τα απασχολούν... Πως είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά να γνωρίσουν τι σημαίνει οικογένεια ;   Όταν καθημερινά δεν υπάρχει η επικοινωνία γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι; Όταν το απόγευμα επιστρέφουν όλοι στο σπίτι και όλοι έχουν να τρέξουν για κάτι....Τα παιδιά για διάβασμα και δραστηριότητες, η μητέρα για το σπίτι και τις δουλειές μέσα σ' αυτό και ο πατέρας για τις εξωτερικές εργασίες;  Και το πρωί πάλι όλοι μαζί στο τρέξιμο  για να προλάβουν να πάνε στα σχολεία και στις εργασίες τους; 
Απλά προσέξτε ..... ο Θεσμός Οικογένεια... μας εκπέμπει το S.O.S.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ.........





Μτφρ. Β. Μοσκόβης. 1993. Αριστοτέλους Ηθικά Νικομάχεια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Επειδή τα είδη της φιλίας είναι διαφορετικά κατά το είδος, κι οι συμπάθειες κι οι φιλίες μας επίσης είναι διαφορετικές. Υπάρχουν τρία είδη φιλίας ισάριθμα με τις ιδιότητες των πραγμάτων που είναι αξιαγάπητα. Στο καθένα απ' αυτά υπάρχει αμοιβαιότητα, που δεν διαφεύγει την προσοχή μας. Όσοι, λοιπόν, αγαπούν ο ένας τον άλλο ποθούν το αγαθό ο ένας για τον άλλο και σύμφωνα με την φύση των συναισθημάτων τους. (10) Έτσι αυτοί που αλληλοαγαπιούνται για ωφέλεια, που μπορούν να κερδίσουν από τη φιλία τους, δεν αγαπιούνται για τον εαυτό τους, αλλά επειδή ελπίζουν ν' απολαύσουν κάποιο αγαθό ο ένας από τον άλλο. Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που αγαπούν αυτούς που τους προκαλούν ευχαρίστηση. Γιατί αυτοί δεν αγαπούν τους πνευματώδεις σαν τέτοιους αλλά επειδή βρίσκουν ευχαρίστηση κοντά τους. Όσοι αγαπούν από συμφέρον, αγαπούν για χάρη του δικού τους εαυτού. (15) Αυτοί που αγαπούν για ευχαρίστησή τους, αγαπούν για εκείνο που είναι γι' αυτούς ευχάριστο. Για να μιλήσουμε σύντομα δεν αγαπούν τον φίλο τους, επειδή είναι φίλος τους, αλλά σύμφωνα με το μέτρο, που ανάλογα τους είναι χρήσιμος σ' αυτούς. Τέτοιες φιλίες είναι τυχαίες, γιατί σύμφωνα μ' αυτές, εκείνοι που αγαπιούνται δεν αγαπιούνται για εκείνο που είναι αυτοί οι ίδιοι, αλλά εφόσον άλλοι προσφέρουν κάποιο αγαθό, κι οι άλλοι κάποια ευχαρίστηση. Οι τέτοιας λογής φιλίες διαλύονται εύκολα, (20) αφού τα πρόσωπα που αγαπιούνται δεν είναι πια τα ίδια. Γιατί, όταν δεν είναι πια χρήσιμα ή ευχάριστα παύουν ν' αγαπιούνται. Εκτός απ' αυτό, και το ίδιο το χρήσιμο μεταβάλλεται, είναι δηλαδή κάθε φορά άλλο. Ώστε, όταν εξαφανίζεται ο λόγος που συγκρατεί τον φιλικό δεσμό, εξαφανίζεται μαζί του κι η φιλία, γιατί καθορίζεται η φιλία από αυτόν το λόγο μονάχα. Τέτοιας λογής φιλία συναντούμε περισσότερο στους γέρους (25) (επειδή σ' αυτήν την ηλικία επιζητείται το ευχάριστο λιγότερο από το ωφέλιμο). Ακόμη την συναντούμε στους ώριμους ανθρώπους και στους νέους εκείνους που επιδιώκουν το συμφέρον τους. Οι τέτοιοι δεν επιδιώκουν να ζουν μαζί, και κάποιοι μάλιστα δεν είναι ευχάριστοι ο ένας στον άλλο, ούτε χρειάζονται φιλικές σχέσεις, αφού δεν προσπορίζονται απ' αυτούς ωφέλεια και είναι τόσο ευχάριστοι μεταξύ τους, (30) όσο τους κάμνουν να ελπίζουν ότι μπορούν ν' απαιτήσουν κάποιο αγαθό οι πρώτοι από τους δεύτερους. Στο είδος αυτό της φιλίας ανήκει κι η φιλοξενία. Η φιλία των νέων φαίνεται να βασίζεται στην ηδονή, αφού η ζωή τους εξουσιάζεται από το πάθος που ζουν για την απόλαυση και το παρόν. Αλλά όταν περνά η ηλικία, κι αυτές οι απολαύσεις μεταβάλλονται. (35) Γι' αυτό και οι φιλίες των νέων πραγματοποιούνται και διαλύονται γρήγορα, γιατί, όταν μεταβάλλονται οι ορέξεις, μεταβάλλεται μαζί κι η φιλία τους. [1156b] Γρήγορα οι νεανικές τέρψεις μεταβάλλονται. Άλλωστε οι νέοι είναι πολύ επιρρεπείς στον έρωτα, αφού αυτό το συναίσθημα το εξουσιάζει το πάθος κι η ηδονή. Γι' αυτό ερωτεύονται και παύουν να ερωτεύονται γρήγορα και κατά το διάστημα μιας μονάχα ημέρας πολλές φορές ερωτεύονται και ξαναερωτεύονται. Και εφόσον ο έρωτας συνεχίζεται, ποθούν να βρίσκονται με το πρόσωπο που αγαπούν και να ζουν μαζί του, (5) γιατί η διάθεση αυτή ανταποκρίνεται με το είδος της φιλίας που συναισθάνονται.
Τέλεια είναι η φιλία των αγαθών και ως προς την αρετή όμοιων ανθρώπων, γιατί αυτοί επιθυμούν τα αγαθά οι μεν για τους δε, εφόσον είναι αγαθοί και αυτοί καθ' εαυτούς τέτοιοι. Φίλοι στην κυριολεκτική σημασία της λέξεως είναι όσοι επιθυμούν το αγαθό για τους φίλους των (10) (γιατί τους διαπνέει το συναίσθημα της φιλίας αυτό καθ' εαυτό και όχι ανάλογα με τα γεγονότα). Γι' αυτό διατηρείται ανάμεσά τους η φιλία, εφ' όσον είναι αγαθοί και η αρετή τους είναι μόνιμη.
Στις τέτοιες φιλικές σχέσεις ο καθένας από τους δυο φίλους είναι αγαθός και αυτός καθ' εαυτόν και για το φίλο του. Γιατί οι ενάρετοι είναι απόλυτα αγαθοί και χρήσιμοι ο ένας για τον άλλο, και ομοίως και ευχάριστοι, (15) αφού οι ηθικοί άνθρωποι αξίζουν να αρέσουν απολύτως και να είναι και μεταξύ τους ευχάριστοι. Γιατί ο καθένας απ' αυτούς βρίσκει απόλαυση στις πράξεις του ή σε συγγενικές πράξεις, και οι πράξεις των ενάρετων ανθρώπων είναι οι ίδιες ή όμοιες μεταξύ τους. Η τέτοια φιλία είναι δικαιολογημένη και σταθερή, επειδή συγκεντρώνει όσα πρέπει να υπάρχουν ανάμεσα στους φίλους. Γιατί κάθε φιλία στηρίζεται σε κάποιο αγαθό ή σε κάποιαν απόλαυση, (20) είτε απόλυτα είτε σχετικά με το αγαπημένο πρόσωπο και προϋποθέτει και κάποιαν ομοιότητα. Λοιπόν, σ' αυτήν την φιλία υπεισέρχονται όλα τα στοιχεία, για τα οποία μιλήσαμε, αυτά καθ' εαυτά (οι τέτοιοι φίλοι είναι όμοιοι σ' αυτό το σημείο, καθώς ακριβώς και στα υπόλοιπα) ―κι ας προσθέσουμε και το ότι το απόλυτα αγαθό είναι και το απόλυτα ευχάριστο.
Αυτά είναι αξιαγάπητα παραπάνω από κάθε άλλο. Έτσι και η φιλία και η αγάπη πρέπει να βασίζονται σ' αυτά. (25) Φυσικά οι τέτοιες φιλίες είναι σπάνιες, γιατί οι τέτοιας λογής άνθρωποι είναι λίγοι. Εξ άλλου για την σύναψη τέτοιων φιλικών δεσμών χρειάζεται πολύς καιρός και συνήθεια συμβίωσης, γιατί, σύμφωνα με την παροιμία, είναι αδύνατο να γνωρισθούν μεταξύ των οι άνθρωποι, πριν να φάνε μαζί, όπως λένε, πολύ αλάτι, ούτε είναι δυνατό να γλεντάνε και να συνάπτουν φιλικές σχέσεις, πριν να φανεί ο ένας ευχάριστος στον άλλο και κερδίσει τη συμπάθειά του. (30) Όσοι προθυμοποιούνται να συνάπτουν γρήγορα φιλικές σχέσεις, θέλουν να είναι φίλοι, αλλά δεν είναι τέτοιοι πραγματικά παρά μονάχα αν είναι συγχρόνως ο ένας για τον άλλο αξιαγάπητοι και το ξεύρουν. Γιατί μονάχα η θέληση για την φιλία γεννιέται γρήγορα, αλλά όχι η φιλία.
Τέτοια είναι η αληθινή φιλία και σχετικά με τη διάρκεια και σχετικά με τα άλλα, και σύμφωνα μ' αυτήν τη φιλία ο ένας δίνει στον άλλο, (35) ως προς όλα τα αυτά και τα όμοια, όπως πρέπει να γίνεται μεταξύ φίλων. [1157a] Η φιλία η βασιζόμενη πάνω στην ευχαρίστηση είναι όμοια μ' εκείνην που αναφέραμε (γιατί και οι ενάρετοι είναι ευχάριστοι μεταξύ τους). Το ίδιο ισχύει και για τη φιλία που αποβλέπει στο χρήσιμο (αφού και οι ενάρετοι είναι χρήσιμοι ο ένας στον άλλο). Αλλά η φιλία είναι σταθερή κι ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνους, που οι φιλικοί δεσμοί τους στηρίζονται στην ευχαρίστηση ή το συμφέρον, κι αυτό εφόσον ο ένας δίνει στον άλλο το ίδιο πράγμα, λ.χ. απόλαυση. (5) Η απόλαυση όμως αυτή πρέπει να είναι της ίδιας φύσης, καθώς συμβαίνει ανάμεσα στους πνευματικούς κι ευφυολόγους ανθρώπους και όχι μεταξύ ερωμένου και εραστή. Γιατί αυτοί δεν βρίσκουν στα ίδια πράγματα απόλαυση, αλλά ο ένας όταν βλέπει τον ερωμένο του, κι ο άλλος για τις περιποιήσεις του εραστή. Αλλά όταν περάσει η γοητεία της νιότης περνά και η φιλία (γιατί το πρόσωπο του ερωμένου δεν θέλει πια τον εραστή, κι αυτός παύει να περιποιείται τον ερωμένο). (10) Πολλές φορές πάλι διατηρείται η φιλία τους σε περίπτωση που η μακροχρόνια αναστροφή επιφέρει εναρμόνιση των χαρακτήρων τους γιατί μοιάζουν σιγά–σιγά οι συνήθειές τους. Εκείνοι που δεν ανταλλάσσουν στις ερωτικές τους σχέσεις ηδονή αντί ηδονής, αλλά ωφέλεια αντί ωφέλειας, είναι λιγότερο φίλοι και διατηρούν λιγότερο καιρό τη φιλία τους. Εκείνοι που για τη χρησιμότητα είναι φίλοι παύουν να είναι, μόλις πάψει να υφίσταται η αμοιβαιότητα του συμφέροντος (15) επειδή δεν είναι φίλοι ο ένας του άλλου, αλλά φίλοι εκείνου που τους παρέχει ωφέλεια.
Επομένως, για χάρη της ηδονής και του συμφέροντος είναι ενδεχόμενο να είναι φίλοι κακοί με ενάρετους ή ενάρετοι με ανήθικους ή με ανθρώπους που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο και είναι φανερό, ότι μονάχα οι ενάρετοι άνθρωποι αγαπιούνται για τη δική τους ηθική υπόσταση, γιατί οι κακοί δεν βρίσκουν απόλαυση να συναναστρέφονται ο ένας τον άλλο, εκτός αν σπρώχνονται σ' αυτό από το συμφέρον. (20) Και μονάχα η φιλία των εναρέτων είναι αδιάβλητη. Γιατί δεν πιστεύει εύκολα κανείς (τις συκοφαντίες) εναντίον ενός ανθρώπου, που δοκιμάστηκε πολύν καιρό απ' αυτούς. Στην τέτοια φιλία κυριαρχεί κι η πίστη κι η βεβαιότητα ότι ο φίλος δεν θ' αδικήσει τον φίλο του και κάθε τι που απαιτεί η αληθινή φιλία. Αντίθετα, στ' άλλα της φιλίας τίποτε δεν εμποδίζει να γίνονται τέτοια.
(25) Επειδή οι άνθρωποι ονομάζουν φίλους κι αυτούς με τους οποίους συνδέονται με αμοιβαία ωφέλεια, όπως ακριβώς οι πόλεις (γιατί οι συμμαχίες συνάπτονται φανερά από συμφέρον) όπως κι εκείνους που αγαπιούνται για την απόλαυση, όπως κάμνουν τα παιδιά, ίσως θα πρέπει να ονομάσουμε κι εμείς φίλους τους τέτοιους ανθρώπους. (30) Αντίθετα θα παρουσιάσουμε πολλά είδη φιλίας, και πρώτα και κυρίως την φιλία που υπάρχει ανάμεσα σ' ενάρετους ανθρώπους, εφόσον είναι ενάρετοι, και τα υπόλοιπα είδη της φιλίας, εφόσον είναι όμοια μ' αυτή, γιατί είναι κανείς φίλος, εφόσον πρόκειται για απόκτηση κάποιου αγαθού ή όμοιου μ' αυτό, αφού και το ηδονικό είναι κι αυτό αγαθό για όσους αγαπούν τα ηδονικά πράγματα. Όμως αυτές οι δυο φιλίες δεν συνδυάζονται, ούτε συνάπτουν τα ίδια πρόσωπα φιλικούς δεσμούς για χάρη συμφέροντος κι απολαύσεως συγχρόνως, (35) αφού κάθε τι που συνδέεται γρήγορα, δεν παρουσιάζεται συχνά συνδυασμένο.
[1157b] Επειδή η φιλία χωρίζεται σ' αυτά τα είδη, οι χυδαίοι θα είναι φίλοι για χάρη της απόλαυσης και του συμφέροντος, επειδή είναι, σχετικά με την επιδίωξη αυτών των πραγμάτων όμοιοι, κι οι ενάρετοι για χάρη αυτής της ίδιας της φιλίας, αφού αγαπιούνται σαν άνθρωποι αγαθοί. Ώστε οι αγαθοί είναι φίλοι με την κυριολεκτική σημασία της λέξεως, ενώ οι άλλοι είναι μόνο κατά τύχη και ανάλογα με τους πρώτους.
(5) Κι όπως, σχετικά με την αρετή, οι πρώτοι ονομάζονται ενάρετοι καθ' έξιν, και οι άλλοι κατά ενέργεια, έτσι συμβαίνει όσον αφορά τη φιλία. Γιατί όσοι συζούν απολαμβάνει ο ένας τον άλλον και δίνουν αγαθά μεταξύ τους, ενώ εκείνοι που κοιμούνται ή ζουν χωρισμένοι σε διαφορετικά μέρη ο καθένας δεν δείχνουν με πράξεις την φιλία τους, όμως είναι διατεθειμένοι να ενεργούν φιλικά. (10) Γιατί ο τοπικός χωρισμός δεν διαλύει ολοκληρωτικά τη φιλία, αλλά μονάχα τις εκδηλώσεις της. Αν είναι όμως μακροχρόνιος, ξεχνιέται, όπως φαίνεται, και η φιλία. Απ' εδώ προήλθε κι η παροιμία:
«Πολλές φιλίες χάλασε ο χωρισμός των φίλων».
Ακόμη φαίνεται, ότι ούτε οι γέροι ούτε οι στριφνοί άνθρωποι είναι προσιτοί στη φιλία, (15) γιατί η απόλαυση που προσφέρουν είναι περιορισμένη, και κανείς δεν μπορεί να συναναστρέφεται πολύν καιρό θλιβερούς ή όχι ευχάριστους ανθρώπους. Γιατί η φύση φαίνεται ότι αποφεύγει πάρα πολύ το θλιβερό και κυνηγά το ευχάριστο, κι όσοι διάκεινται φιλικά μεταξύ τους, αλλά δεν συζούν, μοιάζουν περισσότερο με ανθρώπους που παρέχουν την εύνοιά τους παρά με φίλους. Γιατί τίποτε δεν χαρακτηρίζει τη φιλία περισσότερο παρά το να συζεί κάποιος με τους φίλους του. (20) Επειδή αν οι φτωχοί έχουν ανάγκη από βοήθεια, κι οι ίδιοι ακόμη οι ευνοούμενοι από την τύχη επιθυμούν τη συμβίωση, γιατί πολύ λίγο τους συμφέρει να ζουν σε απομόνωση. Όμως η συμβίωση είναι δυνατή μονάχα ανάμεσα σε πρόσωπα, που είναι μεταξύ τους ευχάριστα και βρίσκουν στα ίδια πράγματα ψυχαγωγία, όπως αποδείχνει αυτό η ανάμεσα «εταίρων» φιλία.
(25) Η πιο τέλεια φιλία είναι η φιλία ανάμεσα σε ηθικούς ανθρώπους όπως ήδη είπαμε πολλές φορές, γιατί φαίνεται ότι το αξιαγάπητο και περιπόθητο θεωρείται σαν απόλυτα αγαθό ή ευχάριστο, αλλά το άτομο νομίζει σαν τέτοιο ό,τι είναι ευχάριστο σ' αυτό, κι ο ενάρετος είναι τέτοιος για τον ενάρετο και για τους δυο λόγους.
Η αγάπη (φίλησις) μοιάζει μ' ένα αισθησιακό συναίσθημα, η φιλία με μια έξη. Γιατί η αγάπη απευθύνεται και σε άψυχα αντικείμενα, (30) ενώ η αμοιβαία αγάπη (αντιφίλησις) που προϋποθέτει ελεύθερη εκλογή προέρχεται από μια έξη. Εκτός απ' αυτά, επιθυμεί κάποιος τα αγαθά για τον αγαπημένο για χάρη του ίδιου, παρακινημένος σ' αυτό όχι από αισθησιακό συναίσθημα, αλλά από έξη. Εκείνος που αγαπά τον φίλο του μ' αυτό τον τρόπο, αγαπά επίσης οτιδήποτε είναι γι' αυτόν αγαθό, (35) σε τρόπο ώστε αγαπούν κι οι δυο το δικό τους αγαθό και ανταποδίδουν τα ίσα με καλή θέληση και χαρά. Γιατί η φιλία, όπως λένε, είναι ισότητα, [1158a] κι αυτό ισχύει πάρα πολύ για τους φιλικούς δεσμούς ανάμεσα στους ενάρετους ανθρώπους.


Εύχομαι να το απολαύσατε όσο κι εγώ.... Δεν υπάρχει και κάτι που θα μπορούσα να συμπληρώσω... Άλλωστε λέει αλήθειες ο πατριώτης Αριστοτέλης.... Ενημερώνω απλά πως υπάρχουν τέτοιες φιλίες... Αν δεν το έχετε γνωρίσει.... σας εύχομαι ολόψυχα να το γνωρίσετε είναι από τους ελάχιστους θησαυρούς, που αξίζει να αποκτήσεις στην εδώ ζωή....

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ




Η αιωνιότητα είναι ο προορισμός μας

|  15/11/2010 | Με τον Σωκράτη Αριστοτέλους

Αν πιστεύεις πραγματικά στην αιωνιότητα, θα βρίσκεις παρηγοριά για οποιαδήποτε θλίψη και δοκιμασία, γιατί θα σκέφτεσαι πως δεν πρόκειται για μια θλίψη χωρίς τέλος. Και οι ευτυχισμένες μέρες της ζωής σου θα έχουν μια γλυκιά σοβαρότητα, γιατί θα ξέρεις πως γρήγορα περνούν και ότι η ευτυχία δεν έφτασε ακόμη. Κι αν η ζωή είναι Γολγοθάς, κι ένα αδιάκοπο μαρτύριο, κι αν είσαι αναγκασμένος να στενάζεις κάτω από μιαν αγιάτρευτη αρρώστια, κι αν είσαι αδικημένος και βρίσκεσαι στο περιθώριο της ζωής κ.τ.λ., θα μπορείς να σταθείς όρθιος και ν' αντιμετωπίσεις ανδρικά κάθε εναντιότητα, φτάνει μόνο να πιστεύεις στην αιωνιότητα.
Υποφέρεις; Πόσο, όμως, θα κρατήσει η δοκιμασία; Τι σημασία έχουν μπροστά στην αιωνιότητα μερικές δεκάδες χρόνια, έστω κι αν αυτά είναι γεμάτα δοκιμασίες. Όλα περνούν και χάνονται σ' αυτήν τη ζωή - ομορφιά, δύναμη, πλούτη, νιάτα. «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα». μας θυμίζει η εκκλησία στις νεκρώσιμες ακολουθίες. Να ασχοληθούμε με κάτι που βρίσκεται μέσα μας και που δεν περνά. Κι αυτό είναι η ψυχή μας. Ένας πατέρας έχασε τη μοναχοκόρη του στα είκοσι τέσσερά της χρόνια, στην άνοιξη της ζωής της. Συγκλονισμένος ο πατέρας, χάραξε τους εξής στίχους στο σταυρό του τάφου:
Τώρα πια νικήτρια η ψυχή σου
φτερουγίζει ανάλαφρη, ευτυχισμένη,
πέρα από τη φθαρτή ουσία,
τολμηρή, χωρίς να την αγκυλώνει
ο φόβος του θανάτου
γεμάτη πίστη κι ελπίδα,
τώρα, γεμάτος κι εγώ από πίστη,
σε χαιρετώ: Η ψυχή δεν πεθαίνει,
καλήν αντάμωση, παιδί μου!

Το γνωρίζουμε όλοι πως από αυτή την ζωή είμαστε περαστικοί... Είναι ένα στάδιο που περνάει ο καθένας μας και το βιώνει διαφορετικά... Και όμως ενώ γνωρίζουμε πως  κάποια μέρα δεν θα βρισκόμαστε εδώ, γιατί απλά έτσι γίνεται, δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε....ούτε καν να το πούμε...
Γιατί όμως;  Τι είναι αυτό που μας κάνει να το προσπερνούμε και να μην το βλέπουμε;
Ο φόβος μας.... Αυτό είναι.... Ο φόβος του τι θα γίνει μετά..... Ή μάλλον  ο φόβος  αυτού που αφήνουμε πίσω μας.... Των δικών μας ανθρώπων, των αγαθών που έχουμε αποκτήσει,, του τρόπου ζωής που έχουμε συνηθίσει.....
Γιατί;  Απλά γιατί έχουμε εξάρτηση από αυτά... Γιατί η υλική ύπαρξή μας συνδέεται με όλα αυτά και εξαρτάται από όλα αυτά... όμως η  πνευματική ύπαρξή μας (κοινώς η ψυχή μας) δεν έχει καμία ανάγκη από όλα τα προηγούμενα...ειδικά όταν αποδεσμευτεί από το σώμα μας και ελευθερωθεί....
Όμως τότε που θα ελευθερωθεί θα έχει  τις δικές της ανάγκες... τις οποίες θα πρέπει να καλλιεργήσουμε  από τώρα..... Θα πρέπει να υπάρχει αγάπη, ταπείνωση και  σεβασμός....
Αγάπη που δεν σκλαβώνει, αλλά που μοιράζεται απλόχερα χωρίς ανταλλάγματα....
Ταπείνωση  του  εγώ μας... δεν είμαστε μόνοι εμείς εδώ αλλά και άλλες υπάρξεις τόσο  όμοιες αλλά και τόσο διαφορετικές παράλληλα....
Σεβασμός  των άλλων αλλά και της ίδιας μας της ύπαρξης.... Ακούμε και δεχόμαστε τις απόψεις των άλλων  δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι τις αποδεχόμαστε.....
Όλα αυτά πρέπει να τα δουλέψουμε από τώρα, για να μπορέσουμε εκείνη την στιγμή που θα γίνει ο διαχωρισμός της ύλης από το πνεύμα, να έχουμε τα εφόδια να απολαύσουμε μία θέση στην αιωνιότητα.... Σε ένα κόσμο χωρίς  πριν και μετά..... χωρίς πόνο και χαρά..... σε ένα κόσμο απόλυτης ηρεμίας και αγαλλίασης.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ΛΑΘΗ ΔΙΚΑ ΜΑΣ Η' ΑΛΛΩΝ?????



 Μπορούμε να φανούμε χρησιμότεροι στην κοινωνία διορθώνοντας τα δικά μας λάθη, παρά προσπαθώντας να διορθώσουμε τα λάθη των άλλων.

Σε καθημερινή βάση παραπονιόμαστε για το κάθε τι ΄΄στραβό’’ που γίνεται γύρω μας… Οτιδήποτε δεν μας αρέσει ή δε  ανταποκρίνεται στα δικά μας πιστεύω είναι λάθος …
Ότι κακό και ανάποδο γίνεται  οφείλεται στους άλλους και ποτέ σε μας…
Πιστεύω πως έχει έρθει ο καιρός  να δούμε και να παρατηρήσουμε πρώτα τον εαυτό μας.  Από εκεί θα πάρουμε τις απαντήσεις μας… Εμείς πως είμαστε ως προς τα πιστεύω των άλλων;  Οι δικές μας απόψεις είναι σύμφωνες με τις δικές τους αντιλήψεις;  Και ποιος  μας λέει πως εμείς είμαστε οι σωστοί;
Καλό θα ήταν να αρχίζαμε να κοιτούμε τον εσωτερικό μας κόσμο… να γνωρίζαμε τον δικό μας εαυτό, πριν φτάσουμε στο σημείο να κρίνουμε τους άλλους γύρω μας…
Να δούμε αν και εμείς οι ίδιοι τηρούμε αυτά που πιστεύουμε πως είναι σωστά… Αν και εμείς δεν καταπατούμε τις ελευθερίες των άλλων….
Όταν φτάσουμε στο σημείο να μην κάνουμε στους άλλους αυτά, που δεν μας αρέσει να μας κάνουν, τότε θα καταλάβουμε, πως όλα γύρω μας μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.  Γιατί αν αυτό γίνει από όλους μας, τότε δεν θα υπάρχει λόγος να κοιτάμε τον άλλον, αλλά θα προσέχουμε το ίδιο μας το είναι, μην τυχόν και βλάψει τον άλλο.

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Θέλω να γίνω Μητέρα....

Το γέλιο βοηθάει στην εξωσωματική;

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου 2011, 02:33
Είναι πράγματι το γέλιο το καλύτερο «φάρμακο;» Μπορεί όχι πάντα, αλλά σύμφωνα με ισραηλινή μελέτη, μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν με τη βοήθεια τεχνητής γονιμοποίησης.

Σε έρευνα που έγινε και στην οποία συμμετείχαν 219 γυναίκες, που υποβάλλονται σε τεχνητή γονιμοποίηση, και που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Fertility and Sterility», ισραηλινή επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Σλέβαχ Φρίντλερ, διαπίστωσε ότι οι πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής ήταν πολύ μεγαλύτερες για τις γυναίκες εκείνες που είχαν ψυχαγωγηθεί από επαγγελματία κλόουν που εργάζεται σε νοσοκομείο λίγο αφότου τα έμβρυα εμφυτεύθηκαν στη μήτρα τους.

Συνολικά το 36% εξ αυτών έμειναν έγκυοι σε σχέση με το 20% των γυναικών εκείνων στις οποίες έγινε η εμφύτευση του εμβρύου χωρίς να ψυχαγωγηθούν.

Ο κ. Φίντλερ εξηγεί ότι η ιδέα για τη διεξαγωγή της έρευνας του προέκυψε όταν διάβασε για την πιθανή επίδραση στον οργανισμό που έχει το γέλιο ως φυσικός μηχανισμός κατά του στρες.

Για να δοκιμάσει την ιδέα του, η ερευνητική ομάδα ζήτησε από έναν κλόουν να επισκέπτεται κατά περιόδους, σε διάστημα ενός χρόνου, την κλινική γονιμότητας.

Από τις 219 γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα, οι μισές υποβλήθηκαν σε εμβρυομεταφορά την ημέρα που ο κλόουν βρισκόταν στην κλινική. Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας μετά την διαδικασία, η κάθε γυναίκα δέχτηκε 15λεπτη επίσκεψη από τον κλόουν.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τις γυναίκες που επισκέφτηκαν την κλινική μία ημέρα που δεν βρισκόταν εκεί ο κλόουν, εκείνες που γέλασαν με τον κλόουν είχαν διπλάσιες και πλέον πιθανότητες να μείνουν έγκυοι όταν ελήφθησαν υπ' όψιν και άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία, ο τύπος της υπογονιμότητας και ο αριθμός των εμβρύων που εμφυτεύθηκαν.

Ο Φίντλερ είπε ότι απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν άλλες τεχνικές κατά του στρες μπορούν να αποδειχτούν ευεργετικές, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ξεκάθαρο αν η επέμβαση του κλόουν συνέβαλε ουσιαστικά στο να απαλλαγούν οι γυναίκες από το στρες.
Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου 2011, 02:35

Είναι γεγονός πως στις ημέρες μας όλο και περισσότερες γυναίκες καταλήγουν στην εξωσωματική, για την απόκτηση των παιδιών τους...
Και ο ψυχολογικός παράγοντας είναι το νούμερο 1 αίτιο αυτής της κατάληξης....
Ο ρόλος της γυναίκας και η ολοκλήρωσή της είναι σίγουρα η απόκτηση παιδιών... Όσο και αν οι καριερίστες δεν το παραδέχονται, ακόμα και αυτές στο πέρασμα του χρόνου νιώθουν αυτή την ανάγκη...
Όμως δυστυχώς το βιολογικό μας ρολόι δεν μπορεί να μας περιμένει, πότε εμείς θα αποφασίσουμε  να αποκτήσουμε παιδί...
Και μετά έρχεται το άγχος... Πέρασε ο χρόνος,  πρέπει μέσα σε συγκεκριμένο διάστημα να γίνω μητέρα γιατί διαφορετικά μπορούν να υπάρχουν προβλήματα με το μωρό, θα είμαι μεγάλη σε ηλικία και δεν θα μπορώ να επικοινωνήσω με τα παιδιά μου ...και να το άγχος και να η αγωνία...
Και έτσι αρχίζουν οι θεραπείες και οι αγωγές και η ταλαιπωρία, για κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με αγάπη και να έρθει σαν αποτέλεσμα του έρωτά μας.  (φυσικά δεν αποκλείουμε τις περιπτώσεις, που υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και καταλήγουμε σε αυτή την λύση)
Φυσικά, δεν γνωρίζω  τα αποτελέσματα όλων αυτών το εξωσωματικών... Σίγουρα έχω δει παιδιά να μεγαλώνουν και να μην παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα υγείας... Όμως μπορούν στο πέρασμα των χρόνων να είμαστε τόσο σίγουροι, πως όλη αυτή η παρέμβαση στην φύση μας δεν θα μας επιφέρει κάποια άλλα προβλήματα... (φυσικά δεν είμαι γιατρός και εκφράζω μόνο μία δική μου σκέψη εδώ και δεν θέλω να φέρω τον πανικό...)
Ο Θεός με αξίωσε να φέρω στην ζωή δύο παιδάκια... όμως μπορώ να πω, πως και εγώ πολύ συνειδητοποιημένη, σε μικρή ηλικία αποφάσισα να γίνω μητέρα...
Θέλω να παρακαλέσω τις νεότερες γυναίκες, να απολαύσουν την διαδικασία του έρωτα, και  μην έχουν το μυαλό τους σε αρνητικές σκέψεις... και τα παιδάκια θα έρθουν... Η εξωσωματική  ας είναι απόφαση απελπισίας και όχι άγχους και πίεσης χρόνου... Με όλη μου την αγάπη στις μελλοντικές μανούλες....



Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΟΡΟΪΔΟ…



Θα έχετε νοιώσει πολλές φορές…πως κάποιος  σας δουλεύει… και  σας έρχεται να αρχίζετε να τραβάτε τα μαλλιά σας…
Και τι να κάνεις όταν βλέπεις τον άλλο ή την άλλη απαθέστατο να σου λέει πράγματα που δεν γίνονται ;;;
Όταν προσπαθείς να φέρεις μία ισορροπία στην όλη κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί και στο τέλος στην βγαίνει και από πάνω;;;;
Τίποτα, αγαπητοί φίλοι … κάνεις το σταυρό σου… και συνεχίζεις κάνοντας το κοροΐδο… Καλύτερα εσύ χαζός παρά πολλοί πληγωμένοι…. 

ΜΟΝΑΞΙΑ





Ποιοι ζουν περισσότερο οι παντρεμένοι ή οι ανύπαντροι;
Στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι οι παντρεμένοι ζουν σχεδόν πέντε χρόνια κατά μέσο όρο παραπάνω από τους ανύπαντρους. Βέβαια, το σύνηθες σχόλιο των έγγαμων είναι: ”δεν είναι ότι ζούμε παραπάνω, απλά φαίνεται παραπάνω ... επειδή είμαστε παντρεμένοι”.
Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι οι άντρες οι οποίοι φεύγοντας για τη δουλειά το πρωί λαβαίνουν από τη σύζυγο ένα φιλί στο στόμα (προσοχή – στα μαγούλα δε μετράει), κερδίζουν 30% περισσότερο εισόδημα. Εφαρμογή: Κυρίες μου, αν έχετε βάλει στο μάτι ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, μια γούνα, ένα αμαξάκι, αρχίστε να φιλάτε παθιασμένα τον άνδρα σας το πρωί. Προσοχή όμως. Δεν είναι σίγουρο ότι το έξτρα εισόδημα οφείλεται στην ανταλλαγή σάλιου μεταξύ του ζευγαριού, είναι όμως σίγουρο ότι, μια υγιής σχέση και ένα συναισθηματικά σταθερό οικογενειακό περιβάλλον
συμβάλλουν στην ψυχοσωματική ισορροπία του ατόμου και κατ’ επέκταση στην βελτίωση της απόδοσης και των σχέσεων στον εργασιακό
τομέα. Πράγματι, ένας σημαντικός αριθμός μελετών καταδεικνύουν ότι τα απομονωμένα και μοναχικά άτομα τα οποία δε διαθέτουν άμεση κοινωνική
υποστήριξη, σε συνδυασμό με στρες, υπόκεινται σε μείωση της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος, έχουν περισσότερες πιθανότητες για καρδιαγγειακά προβλήματα, ασθένειες και πρόωρη ηλικία θνησιμότητας. Πέρα όμως από τα προβλήματα σωματικής υγείας υπάρχει ο ανάλογος αντίκτυπος στην ψυχολογική υγεία του ατόμου, καθώς η αίσθηση μοναξιάς συσχετίζεται ισχυρά με την κατάθλιψη και την χαμηλή αυτοεκτιμηση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται πάνω στον κόσμο όχι μέσα σ’ αυτόν. Σαν σβώλοι από όμορφες πέτρες ακουμπάν αλλά είναι χωριστοί. (J. Muir)
Τι εννοούμε με τον όρο μοναξιά;
Υπάρχει μεγάλη διάφορα μεταξύ του να περνάς κάποιο χρόνο μόνος σου και του να είσαι μονάχος / η. Στην πρώτη περίπτωση το άτομο επιλέγει να περάσει λίγο χρόνο μακριά από τους άλλους – όλοι μας χρειαζόμαστε περιόδους ηρεμίας και περισυλλογής. Το δικαίωμα να μπορείς να μείνεις μόνος είναι η αρχή κάθε ελευθερίας. Στη δεύτερη περίπτωση το άτομο αισθάνεται ένα αόριστο αίσθημα έλλειψης ικανοποίησης, ότι κάτι δεν παει καλά, ότι υπάρχει ένα μικρό κενό στη ζωή του / της. Η αίσθηση αυτή μπορεί να αφορά κοινωνική ή συναισθηματική μοναξιά. Η τελευταία αναφέρεται στην απουσία μιας στενής συναισθηματικής
σχέσης. Οι επιφανειακές γνωριμίες που θεραπεύουν την κοινωνική μοναξιά, δεν αγγίζουν τη μοναξιά του συναισθηματικού τύπου. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι σε έναν κόσμο γεμάτο κόσμο αισθανόμαστε μόνοι. Μπορεί να γυρνάμε από πάρτι σε πάρτι και να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε μόνοι / ες. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο αισθάνεται μοναξιά όταν έχει λιγότερες διαπροσωπικές
σχέσεις από όσες θα επιθυμούσε ή όταν αυτές οι σχέσεις δεν είναι τόσο ικανοποιητικές όσο θα ήθελε. Υπάρχει δηλαδή ένα κενό μεταξύ των προσδοκιών του ατόμου και της πραγματικότητας.
”Μοναξιά είναι να έχεις πολλά να δώσεις αλλά κανέναν για να τα δώσεις.”
Η αντίληψη ότι ένας έρωτας λύνει πολλά προβλήματα είναι ρομαντική αλλά
υπέρ-απλοποιημένη.
Είναι σημαντικό να εκτιμάμε όλες μας τις σχέσεις με τις ιδιαιτερότητες τους και να μη χάνουμε ευκαιρία για μια νέα φιλία. Μπορεί οι εννέα επιφανειακές
γνωριμίες να μην μας προσφέρουν αυτό που αναζητάμε αλλά η δέκατη να μας αποζημιώσει.
Κάποιος μπορεί να αισθάνεται έλλειψη σε έναν ή περισσότερους από τους
παρακάτω τομείς: α) ρομαντικές / σεξουαλικές σχέσεις, β) φιλικές σχέσεις, γ) οικογενειακές σχέσεις, και δ) κοινωνικές σχέσεις.
Είμαι ο μόνος που αισθάνεται μοναξιά;
Αν αυτό σας χαροποιεί, δεν είστε ο μόνος ή η μόνη που δεν έχετε παρέα γιατί ... έχετε πολλή παρέα. Κάποιες έρευνες αναφέρουν ότι ένα ποσοστό 10% του πληθυσμού ”αισθάνεται συχνά μόνο” ενώ το 67% ”αισθάνεται μερικές φορές μόνο”. Αν δεν πιστεύετε, κοιτάξτε να δείτε πόσα 0190 νούμερα γνωριμιών κυκλοφορούν και θησαυρίζουν!
Οι πιο επιρρεπείς πληθυσμοί είναι οι νέοι ενώ η αίσθηση μοναξιάς ελαττώνεται καθώς ωριμάζουμε (τουλάχιστον έως τα γεράματα όποτε αρχίζουν να την κάνουν φίλοι και γνωστοί). Καθένας λοιπόν, αισθάνεται μόνος πότε πότε.
Τι σκέπτεστε όταν αισθάνεστε μόνοι;
Η μοναξιά μπορεί να γίνει πιο έντονη εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο την αντιμετωπίζει κανείς. Οι παρακάτω σκέψεις χειροτερεύουν την κατάσταση:
”Κάτι δεν παει καλά με μένα. Είμαι άσχημη, χοντρή και βαρετή. ”
”Δεν αρέσω σε κανέναν. ”
”Είμαι ο μόνος που είναι μόνος. ”
”Η μοναξιά είναι σημάδι αδυναμίας. ”
”Πάντα τα κάνω θάλασσα. ”
”Δεν είμαι καλός στον έρωτα. ”

”Αυτοί οι οποίοι συνοδεύονται από υγιείς σκέψεις δεν είναι ποτέ μόνοι” (P. Sidney)
Τι κάνετε όταν αισθάνεστε μόνοι;
Το 50% των ερωτηθέντων απαντούν: διαβάζω, ακούω μουσική, ή τηλεφωνώ σε ένα φίλο ή μια φίλη. Το σύνολο των αντιδράσεων μπορούν να καταταχθούν σε
τέσσερις κατηγορίες:
α) ενεργητική μοναξιά (δουλειά, χόμπι, διάβασμα, μουσική),
β) κοινωνικές δραστηριότητες (ένα τηλέφωνο, μια επίσκεψη, κλπ.),
γ) συγκέντρωση σε άλλες ουδέτερες δραστηριότητες (ψώνια, οδήγηση), και
δ) θλίψη και παθητική στάση (TV, ύπνος, φαγητό, ποτό, ναρκωτικά, κάνοντας
τίποτα).
Η επίγνωση αυτών των αντιδράσεων και η αντίληψη ότι, όπως τα κανάλια της τηλεόρασης, έτσι και αυτές μπορεί να αλλάξουν εάν εσείς το επιλέξετε είναι το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της μοναξιάς.
Είμαι μόνος /η. Τι να κάνω;
Η ελπίδα ότι η μοναξιά θα φύγει μόνη της είναι μια παθητική στάση. Μια πιο ενεργητική στάση περιλαμβάνει αλλαγή του περιβάλλοντος ή αλλαγή του ατόμου. Για παράδειγμα, μπορούμε να ασχοληθούμε με νέες δραστηριότητες (κλαμπ, χορός, σύλλογοι), να βελτιώσουμε τις κοινωνικές μας ικανότητες, να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας μαθαίνοντας να αισθανόμαστε όμορφα ή πιο
ικανοποιημένοι γενικά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως να αντιμετωπίζουμε την αυτού εξοχότητα μας ως συνολικό άτομο με έναν αριθμό αναγκών πέρα από την συντροφικότητα τις
οποίες μπορούμε να ικανοποιήσουμε. Είναι ευκαιρία να προσέξουμε τη
διατροφή, την άσκηση, την ανάπαυση, τη δουλειά και τα χόμπι μας.

Το πιο δυνατό άτομο στον κόσμο είναι αυτό που στέκεται μόνο του (H. Ibsen)
Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να περνάμε καλά παρέα με τον εαυτό μας,
γιατί θα περάσουμε ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μας μαζί του. Μάθετε λοιπόν να απολαμβάνετε την μοναξιά, την ηρεμία και τη σιωπή.
Από την άλλη πλευρά, αν στη ζωή σας υπάρχει κάποιο άτομο που σας αρέσει, μην κάθεστε ελπίζοντας ότι θα το καταλάβει και θα έρθει σε σας. Μπορεί να
σκέφτεται όπως και εσείς. Κάντε εσείς την πρώτη κίνηση.
Αν φοβάστε την απόρριψη, σκεφτείτε ”Τι θα χάσω άλλωστε; Κάτι που δεν είχα ούτως ή άλλως”. Όταν περάσει ο χρόνος τους στη γη, οι άνθρωποι μετανιώνουν για τα πράγματα που είχαν την ευκαιρία και δεν έκαναν – σπάνια για αυτά που έκαναν! Άραγε πόσα πράγματα θα μπορούσατε να έχετε στη ζωή αν μόνον τα
είχατε ζητήσει
;

Πόσο  λυπηρό είναι το γεγονός ότι σε μια κοινωνία, που οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, εμείς, υπάρχουν στιγμές, που νοιώθουμε μόνοι... Μα γιατί.... που βρίσκεται ο γείτονας, που είναι ο φίλος, οι συνάδερφοι , οι συγγενείς; Μήπως φταίει η κοινωνία και οι απαιτήσεις που έχουν δημιουργηθεί;
Μάλλον φταίμε και εμείς που τόσο καιρό αποδεχόμασταν ότι μας σερβίριζαν  οι ξενόφερτοι  λαοί...
Πού είναι ο Έλληνας που ανά  πάσα στιγμή, είχε την πόρτα του ανοιχτή;  Που  μοιράζονταν  ένα κομμάτι ψωμί και τυρί σε ένα τραπέζι με μία σαλάτα;  Που δεχόταν κόσμο στο σπίτι του και ας μην ήταν συμμαζεμένο, γιατί είχε ξεσηκώσει γενική... Που είναι; 
Μας έφαγαν οι τρόποι και ο πολιτισμός.... Ας φάμε πολιτισμό λοιπόν και ας καθόμαστε μόνοι μας, να αναπολούμε τις παλιές όμορφες εποχές...


Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Μάθε να προσεύχεσαι





Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες τις ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό. 

Θα ήθελα να πω κάτι ακόμα για την «κραυγή» της προσευχής. Φώναζε δυνατά ο τυφλός Βαρτίμαιος. Τι λέει όμως το Ευαγγέλιο για τους ανθρώπους γύρω του; Προσπαθούσαν, λέει, να τον κάνουν να σιωπήσει. Μπορούμε να φανταστούμε όλους εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους με την καλή όραση, τα γερά πόδια, την καλή υγεία που περικύκλωναν το Χριστό και μιλούσαν για υψηλά θέματα, για τη Βασιλεία του Θεού που έρχεται, για τα μυστήρια των Γραφών, να γυρίζουν προς το Βαρτίμαιο και να του λένε: «επί τέλους, δεν μπορείς να ησυχάσεις; Τα μάτια σου, τα μάτια σου, και τι σημασία έχουν αυτά ενώ μιλούμε για το Θεό;» 

Ο Βαρτίμαιος φαινόταν σαν κάτι ξένο που ξαφνικά έμπαινε στη μέση και, αδιαφορώντας τελείως για τα συμβαίνοντα, ζητούσε από το Θεό κάτι που απελπιστικά το είχε ανάγκη. Και όλα αυτά τα έκανε παρά το γεγονός ότι με τις φωνές του κατέστρεψε την αρμονία των εθιμοτυπικών συζητήσεων γύρω του. Οι ενοχλημένοι θα μπορούσαν να τον απομακρύνουν και να τον κάνουν να σιωπήσει. Το Ευαγγέλιο όμως λέει πως, ενώ όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν να τον ησυχάσουν, αυτός επέμενε, γιατί αυτό που ζητούσε είχε πολύ μεγάλη σημασία για τον ίδιο. Όσο περισσότερο προσπαθούσαν να του κλείσουν το στόμα, τόσο πιο πολύ εκείνος φώναζε. 

Εδώ βρίσκεται το μήνυμά μου. Υπάρχει στην Ελλάδα ένας άγιος, ονομάζεται Μάξιμος. Ήταν νέος όταν μια μέρα πήγε στην Εκκλησία και άκουσε το ανάγνωσμα του Αποστόλου που λέει ότι πρέπει να προσευχόμαστε «αδιαλείπτως». Αυτό έκανε τόση εντύπωση στο Μάξιμο ώστε σκέφτηκε πως δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να προσπαθήσει να τηρήσει αυτή την εντολή. 

Όταν βγήκε από το ναό σκέφτηκε να πάει στο κοντινότερο βουνό και εκεί ήσυχος να αρχίσει να προσεύχεται όπως άκουσε στο Ευαγγέλιο. Σαν Έλληνας χωρικός του τετάρτου αιώνα, ήξερε το «Πάτερ ημών» και μερικές άλλες προσευχές. Έτσι, όπως μάς λέει ο ίδιος, άρχισε να τις λέει τη μία ύστερα από την άλλη, και πάλι από την αρχή, ασταμάτητα. Αισθάνθηκε, πραγματικά, πολύ όμορφα. Προσευχόταν, ήταν συντροφιά με το Θεό, ήταν χαρούμενος. Το καθετί του φαινόταν τόσο τέλειο! Μόνο που σιγά- σιγά ο ήλιος άρχισε να πέφτει, άρχισε να κάνει κρύο και να σκοτεινιάζει. 

Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά όταν άρχισε ν' ακούει γύρω του θορύβους, πολλούς και παράξενους θορύβους. Άκουγε το σπάσιμο των κλαδιών κάτω από τα πόδια των ζώων, έβλεπε τα λαμπερά μάτια των άγριων θηρίων, άκουγε τις κραυγές των μικρών ζώων που τα έτρωγαν τα μεγαλύτερα. Άκουγε όλων των ειδών τους γνωστούς νυχτερινούς θορύβους του δάσους. 

Τότε αισθάνθηκε πως ήταν μόνος. Πραγματικά μόνος, ένα μικρό απροστάτευτο πλάσμα μέσα στον κόσμο του κινδύνου, του θανάτου, του σπαραγμού. Ένιωσε ότι δεν είχε καμιά άλλη βοήθεια αν ο Θεός δεν του έδινε τη δική Του. Δεν συνέχισε πια να λέει το «Πάτερ ημών» και το «Πιστεύω». Έκανε ό,τι έκανε και ο Βαρτιμαίος. Άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Το φώναζε αυτό όλη τη νύχτα γιατί τα ζωντανά του δάσους και τα λαμπερά τους μάτια δεν του έδιναν ευκαιρία για ύπνο. 

Τέλος ξημέρωσε. Σκέφτηκε, λοιπόν, αφού όλα τα ζώα έχουν φύγει πια και πήγαν να κοιμηθούν «τώρα μπορώ και εγώ να προσευχηθώ». Αλλά τότε ένιωσε ότι πεινούσε. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να μαζέψει μερικά βατόμουρα, για να φάει. Πλησίασε ένα θάμνο, αλλά ξαφνικά του ήρθε η σκέψη ότι όλα τα αστραφτερά μάτια και άγρια νύχια θα πρέπει να είναι κρυμμένα κάπου εκεί στους θάμνους. Έτσι άρχισε να προχωρεί πολύ προσεκτικά και σε κάθε του βήμα έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε με, βοήθησέ με, βοήθησέ με, σώσε με. Ω Θεέ μου, βοήθησέ με, προστάτεψέ με». Για κάθε βατόμουρο που μάζεψε, σίγουρα, είχε προσευχηθεί πολλές φορές. 

Πέρασε ο καιρός και ύστερα από πολλά χρόνια συνάντησε ένα γέροντα και έμπειρο ασκητή, ο οποίος τον ρώτησε πώς είχε μάθει να προσεύχεται αδιάλειπτα. Ο Μάξιμος είπε: «Νομίζω πως ο διάβολος με δίδαξε να προσεύχομαι αδιάλειπτα». Ο γέροντας απάντησε: «Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Αλλά θα ήθελα να είμαι βέβαιος ότι σε καταλαβαίνω σωστά». Ο Μάξιμος τότε του εξήγησε πώς είχε σιγά- σιγά συνηθίσει όλους τους θορύβους και τους κινδύνους της μέρας και της νύχτας. Ύστερα όμως του ήρθαν πειρασμοί σαρκικοί, πειρασμοί του νου, των αισθημάτων και αργότερα πιο ισχυρές επιθέσεις του διαβόλου. Ύστερα απ' όλα αυτά δεν υπήρχε στιγμή της μέρας και της νύχτας που να μην κραυγάζει στο Θεό: «Ελέησον, ελέησον, βοήθησε, βοήθησε, βοήθησε». 

Μια μέρα, ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια αδιάλειπτης προσευχής ο Κύριος του αποκαλύφτηκε. Από τη στιγμή εκείνη ησυχία, ειρήνη και γαλήνη τον πλημμύρισαν. Δεν υπήρχε πια φόβος - φόβος από το σκοτάδι, από τους θάμνους, ούτε από το διάβολο- ο Κύριος είχε επικρατήσει. «Τότε», είπε ο Μάξιμος, «έμαθα ότι αν δεν έλθει ο Κύριος, είμαι απελπιστικά αβοήθητος. Έτσι, και όταν ακόμα ήμουνα γαλήνιος, ειρηνικός και ευτυχισμένος, συνέχισα να προσεύχομαι λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, γιατί μόνο στο θείο έλεος υπάρχει η ειρήνη της καρδιάς και του νου, η γαλήνη του σώματος και η δύναμη της θέλησης». 

Έτσι δεν μπορούμε να πούμε πως ο Μάξιμος έμαθε να προσεύχεται παρά την ταραχή που τον κατείχε, αλλά ακριβώς εξ αιτίας της ταραχής. Γιατί η ταραχή του ήταν ένας πραγματικός κίνδυνος. Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε ότι και μεις βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλη ταράχη, σε κίνδυνο, ότι ο διάβολος παραφυλάει προσπαθώντας να μάς πιάσει και να μάς καταστρέψει, τότε θα προσευχόμαστε συνέχεια, ασταμάτητα.


Το ακόλουθο κείμενο είναι από το βιβλίο "Μάθε να προσεύχεσαι" του Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom (Εκδ. Η Έλαφος)







Είναι  απαραίτητο αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε Χριστιανοί (σωστοί και  αληθινοί)...Να μάθουμε να προσευχόμαστε....
Να προσευχόμαστε  αληθινά και η κάθε λέξη να βγαίνει μέσα από την ψυχή μας... Καμιά φορά ένας απλός αναστεναγμός... μπορεί να είναι μία πραγματική και δυνατή προσευχή ... Τα πολλά λόγια δεν είναι απαραίτητα και τα σωστά λόγια....
Το Βιβλίο  του Αρχιεπισκόπου Antony Bloom "Mαθε να προσεύχεσαι" το έχω διαβάσει...
Αυτό που κατάλαβα ... είναι ότι έχω πολύ δρόμο ακόμα... πάρα πολύ... όμως θα το ξαναδιαβάσω και θα το ξαναδιαβάσω ... μέχρι να καταλάβω πως πλέον κάνω το σωστό...


Το μόνο που θα ήθελα να  σας ζητήσω, είναι  το εξής... Οταν προσεύχεστε  μάθετε και να ευχαριστείτε τον Κύριο... δεν είναι εκεί μόνο για τα παρακάλια μας.... Είναι εκεί ακόμα και μετά την εκπλήρωση των επιθυμιών μας.... Μήπως πρέπει να του πούμε ευχαριστώ????

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ....






ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)


Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.






Ας κάνουμε λοιπόν όλοι μας το δικό μας ταξίδι και ας το απολαύσουμε.... Και ας προσπαθήσουμε μέσα από αυτό να μάθουμε...και να γνωρίσουμε τον κόσμο γύρω μας.... Όχι όμως μόνο αυτούς ... τους άλλους αλλά και εμάς.... τον εαυτό μας.... την καρδιά μας... την ίδια μας την ύπαρξη.... Μεγάλη υπόθεση η αυτογνωσία...!!!

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ




Τι είναι ο Εθελοντισμός;
Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη μέσα από την οποία οι άνθρωποι αποκτούν  νέες δεξιότητες και βοηθούνται να είναι ενεργοί πολίτες στην κοινότητα τους. Ο εθελοντισμός δεν έχει πλαίσια και όρια, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και διαστάσεις με βάσει τις αξίες, αρχές και την κοινωνικό -οικονομική και πολιτισμική πραγματικότητα της κοινωνίας.

Οι εθελοντές προέρχονται από οποιοδήποτε κοινωνικό-οικονομικό στρώμα της κοινωνίας. Αν λάβουμε υπόψη ότι ένας εθελοντής μπορεί να είναι οποιασδήποτε ηλικίας, οικονομικής κατάστασης, ακαδημαϊκού υπόβαθρου, τότε μπορούμε εύκολα να ισχυριστούμε ότι σχεδόν όλοι οι πολίτες μπορούν να είναι υποψήφιοι εθελοντές. 

Εθελοντής είναι ο πολίτης εκείνος που προσφέρει ανιδιοτελώς τον ελεύθερο του χρόνο ή τη γνώση του για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Με αυτή την έννοια ο εθελοντισμός ταυτίζεται με τη φιλανθρωπία, όπως χρησιμοποιήθηκε κατά την κλασική εποχή κυρίως για να αποδώσει μια καινούργια αρετή, την αγάπη για το συνάνθρωπο. Η διαφορά ανάμεσα στον εκπαιδευμένο εθελοντή και στην παλιά έννοια της φιλανθρωπίας είναι ότι ο εθελοντής αντιμετωπίζει τα άτομα στα οποία προσφέρει εθελοντική εργασία, όχι με οίκτο αλλά σαν άτομα ισότιμα τα οποία περνούν δυσκολίες και στα οποία μπορεί να προσφέρει.

Εθελοντισμός είναι η μη αμειβόμενη και δίχως επαγγελματική εξέλιξη δραστηριοποίηση των πολιτών που αποβλέπει στην ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα. Δεν περιορίζεται μόνο στην παροχή ανιδιοτελούς κοινωνικού έργου, αλλά περισσότερο αφορά μια στάση ζωής με ιδιαίτερες αξίες, όπως η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η κοινωνική συμμετοχή.

Oι εθελοντές προσεγγίζονται και θεωρούνται περισσότερο συνεργάτες παρά φιλάνθρωποι. Εντάσσονται στη λειτουργία των υπηρεσιών και των προγραμμάτων κάποιου οργανισμού, αναλαμβάνουν εξειδικευμένους ρόλους, συναλλάσσονται με τα μέλη του προσωπικού και τα άτομα.

Η προσφορά εθελοντικής υπηρεσίας, έχει πολλές μορφές δράσης: συνοδεία, βοήθεια στο σπίτι, εμψύχωση, πρόληψη, δωρεά αίματος, μεταφορά ασθενών, επανένταξη, τηλεφωνική ακρόαση, εξειδικευμένες και επαγγελματικές παροχές, υγειονομικές φροντίδες, ψυχαγωγία, κοινωνική γραμματεία, νομική βοήθεια κ.λ.π.

Υπάρχει, επίσης, ο διεθνής εθελοντισμός: ως προσφορά αλληλεγγύης και γνώσης στις χώρες του Τρίτου κόσμου ή ανθρωπιστικών υπηρεσιών στις ζώνες πολεμικών συγκρούσεων. Σε ανάπτυξη βρίσκεται επίσης, ο περιβαλλοντικός εθελοντισμός, μέσω της ανάπτυξης πρωτοβουλιών για την καθαριότητα των δασών και των παραθαλάσσιων περιοχών, της οργάνωσης προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης των παιδιών και των νέων κ.λπ. Τέλος, υπάρχει ο πολιτιστικός εθελοντισμός, η οργάνωση από νεανικές ιδίως εθελοντικές οργανώσεις πολιτιστικών θεατρικών, μουσικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που εκφράζουν τη νεανική φαντασία και δημιουργικότητα , πέρα από τη λογική της αγοράς και του κέρδους.

H εθελοντική δράση αποτελεί μαθησιακή-μορφωτική λειτουργία. Eνισχύει την απόκτηση κοινωνικών, επικοινωνιακών και επαγγελματικών δεξιοτήτων και αναπτύσσει νέες ικανότητες. Eνδυναμώνει και δίνει νέο περιεχόμενο στη ζωή των ατόμων. Aυξάνει τη δυνατότητα ενεργού συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία. Aποτελεί εν δυνάμει χώρο ανάπτυξης νέων κοινωνικών υπηρεσιών αυξάνοντας την απασχόληση. Η εθελοντική δράση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μάχη της ανεργίας και αποτελεί πηγή θέσεων εργασίας.


Πόσο σημαντική είναι η εθελοντική εργασία και ο εθελοντισμός;
Εκατομμύρια πολίτες σε ολόκληρη την Ευρώπη ασχολούνται ενεργά με διάφορες μορφές εθελοντισμού. Οι πιο πρόσφατοι αριθμοί παρουσιάζουν, τα ακόλουθα:

Στο Ηνωμένο Βασίλειο 23 εκατομμύρια άνθρωποι προσφέρουν εθελοντική εργασία  κάθε χρόνο, αποτελώντας ένα εργατικό δυναμικό ισοδύναμο με 180.000 εργαζομένους πλήρους απασχόλησης - για κάθε ΕΥΡΩ της δημόσιας χρηματοδότησης που δαπανάται για να υποστηριχθεί ο εθελοντισμός, οι εθελοντές προσφέρουν εργασία αξίας 30 ΕΥΡΩ - η οικονομική αξία του επίσημου εθελοντισμού στο ΗΒ έχει υπολογισθεί σε περισσότερα απο 65 δις ΕΥΡΩ ετησίως, ή 7,9% του ΑΕΠ.

Οι Βέλγοι αφιερώνουν 5 ώρες την εβδομάδα σε εθελοντικές δραστηριότητες χωρίς αμοιβή, το οποίο είναι ισοδύναμο με περίπου 200.000  θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Το 2002 ο χρόνος που αφιερώθηκε σε εθελοντικές εργασίες, σε διάφορους συνδέσμους/οργανώσεις στην Γαλλία, ήταν ισοδύναμος με περισσότερα από 716.000 θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης.
23 εκατομμύρια πολίτες (36%) συμμετέχουν σε διάφορα είδη εθελοντικών εργασιών στη Γερμανία ενώ το 33% του ενήλικου πληθυσμού στην Ιρλανδία (δηλ. περίπου 1.287.000 άτομα) ασχολείται με τον εθελοντισμό.

Το 2004 στην Πολωνία, περίπου 5,4 εκατομμύρια πολίτες ασχολήθηκαν με τον εθελοντισμό, το οποίο αντιπροσωπεύει το 18,3% του συνολικού πληθυσμού. Η κατ' εκτίμηση οικονομική αξία του εθελοντισμού, που υπολογίστηκε από τον πολλαπλασιασμό του αριθμού των κατ’ αντιστοιχεία εργαζομένων σε θέσεις πλήρους απασχόλησης (εθελοντές) με τον μέσο όρο μισθού στον συγκεκριμένο τομέα, ανήλθε στα 124 εκατομμύρια ΕΥΡΩ.



Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε λίγο όλοι μας;
Μήπως πρέπει να βλέπουμε λίγο γύρω μας και να μην βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας;
Μήπως τα προβλήματά μας δεν είναι τόσο μεγάλα, όπως κάποιον άλλων ανθρώπων;
Μήπως και αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα βρισκόταν σε αυτή την θέση αν υπήρχαν κάποιοι άλλοι που θα στέκονταν δίπλα τους, όταν έπρεπε;
Μήπως οι νέοι που πέφτουν στα ναρκωτικά, μπορούσαν να γλυτώσουν γιατί θα υπήρχε κάποιος στην άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου, που θα τους απέτρεπε;
Μήπως τα γηροκομία  θα είχαν λιγότερους ανθρώπους με κατάθλιψη, επειδή θα υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που θα στέκονταν  στο πλευρό τους, να τους κρατήσουν συντροφιά....
Μήπως .... μήπως ... μήπως.... υπάρχουν πολλά μήπως που θα μπορούσαν να γραφούν....

'Ενα είναι σίγουρα.... δεν θέλει χρήματα απόλυτα.... θέλει απλά λίγο από τον χρόνο μας και την γνώση μας , να προσφέρουμε ... Θέλει  απλά την αγάπη μας να δώσουμε....
Άραγε την έχουμε... για να μπορέσουμε να την δώσουμε;
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ :)